Μεγάλα μάτια - Big eyes

Υπόθεση: Η ταινία επικεντρώνεται στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας σε ένα σκάνδαλο μεγατόνων που συγκλόνισε την παγκόσμια καλλιτεχνική - και όχι μόνο - κοινότητα, πίσω στις δεκαετίες του 50’ και του 60’. Οι προβολείς του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη αναδεικνύουν τη ζωή της επιτυχημένης ζωγράφου Μάργκαρετ Κιν, η οποία έγινε διάσημη με τους πίνακες που αναπαριστούσαν γυναίκες και παιδιά με τεράστια λυπημένα μάτια και κατάφεραν να γίνουν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία πίσω στην εποχή της. Η ακριβής ιστορία ήθελε τότε τους πίνακες να προέρχονται από τα καλλιτεχνικά χέρια του άνδρα της, Ουόλτερ Κιν, μέχρι που η μακροχρόνια δικαστική διαμάχη δικαίωσε την Μάργκαρετ, αποδίδοντάς της το σύνολο των χαρακτηριστικών επιτυχημένων έργων και την απάλλαξε από την εκμετάλλευση που της ασκούσε ο αδίστακτος σύζυγός της.

Κριτική: Με τον Κριστόφ Γουόλτς να υποδύεται ως καρικατούρα τον γοητευτικό και ταυτόχρονα γλοιώδη σύζυγο της γνωστής ζωγράφου Μάργκαρετ Κιν και την Έιμι Άνταμς να υποδύεται την καταπιεσμένη και απεγνωσμένη ζωγράφο, ο Τιμ Μπάρτον έχει γυρίσει μια ταινία με χαρακτήρα ντοκουμέντου, αλλά και αγωνίας για το τέλος παρά το γεγονός ότι είναι ήδη γνωστό.

Αλύγιστος – Unbroken

Υπόθεση: Η πάντα ευαίσθητη Αντζελίνα Τζολί βρίσκεται και πάλι πίσω από το φακό, μετά την ταινία «In the Land of Blood and Honey». Τώρα μας μαγεύει με τις σκηνοθετικές επιλογές της, χάρη στον 97χρονο βετεράνο πολέμου κι Ολυμπιονίκη Λούι Ζαμπερίνι, τη ζωή του οποίου αφηγήθηκε η Λόρα Χίλενμπραντ στο μπεστ σέλερ «Unbroken: A World War II Story of Survival, Resilience and Redemption». Η ταινία, που φέρει τη σεναριακή υπογραφή των αδερφών Κοέν, είναι ένα δράμα που εξιστορεί την περιπέτεια του αθλητή στίβου που, συμμετέχοντας στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Χίτλερ, που ζήτησε να τον γνωρίσει. Κι όχι μόνο. Ο ίδιος άνθρωπος κατόρθωσε να επιβιώσει από αεροπορικό δυστύχημα, επιπλέοντας σε μια σχεδία επί 47 μέρες, πριν τον ανακαλύψουν οι Ιάπωνες και τον στείλουν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, με την επιστροφή του τελικά στην πατρίδα να προκαλεί ρίγη συγκίνησης κι ηρωική υποδοχή, ανάλογη με εκείνη που σίγουρα επιφυλάσσουν στην ταινία οι θεατές.

Κριτική: Η Αντζελίνα Τζολί έχει δημιουργήσει μια ευχάριστη έκπληξη πάνω σε μια πραγματική ιστορία, που εξιστορεί την περιπέτεια ενός αμερικανού αθλητή στίβου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος κατόρθωσε να επιβιώσει μετά από πτώση πολεμικού αεροπλάνου, επιπλέοντας σε μια σχεδία επί 47 μέρες, πριν τον ανακαλύψουν οι Ιάπωνες και τον στείλουν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, όπου σώθηκε ως εκ θαύματος για να πεθάνει σε βαθιά γεράματα φέτος τον Ιούλιο (3/7/14).

Τα μυστικά του δάσους - Into the woods

Υπόθεση: Τα Μυστικά του Δάσους διηγούνται τις περιπέτειες της Σταχτοπούτας, της Κοκκινοσκουφίτσας, της Ραπουνζέλ, και του Τζακ και της Φασολιάς του, ξετυλίγοντας την αστεία και συγκινητική ιστορία ενός Φούρναρη και της Γυναίκας του που θέλουν απεγνωσμένα έναν απόγονο. Στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν παιδί, συμμαχούν με τα αρχετυπικά σύμβολα των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ - ένα γυάλινο γοβάκι, μια κόκκινη κάπα, μαλλιά χρυσά σαν το καλαμπόκι και μια άσπρη σαν το γάλα αγελάδα - για να ξεμπλέξουν από τα δίχτυα της Μάγισσας, που τους περνάει διαρκώς από νέες δοκιμασίες. Αλλά σε αυτήν τους την προσπάθεια θα ανατραπούν τα πάντα, ακόμα και τα παραμύθια.

Κριτική: Να μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για την κινηματογραφική απόδοση του μιούζικαλ Into the woods που αναδεικνύει  το πολύπλοκο βιβλίο του Lapine, το οποίο με τη σειρά του είναι μια μοντέρνα συρραφή διαφόρων αγαπημένων παραμυθιών («Σταχτοπούτα», «Κοκκινοσκουφίτσα», «Ραπουνζέλ», «Τζακ και η Φασολιά») και είναι διασκεδαστική, ενώ ταυτόχρονα διερευνά αρκετά θέματα όπως: η συνέπεια που μπορεί να έχει μια ευχή, η σχέση γονιού με το παιδί, η απληστία, η φιλοδοξία, η απώλεια και το κυριότερο η αγάπη χωρίς όρους και η δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος.

Νορβηγία - Norway

Υπόθεση: 1984. Ο Ζανό (Βαγγέλης Μουρίκης) φτάνει πρώτη φορά στην πόλη. Φωτοφοβικός, βρικόλακας, δεινός χορευτής, καίγεται, σκορπίζεται, χαραμίζεται σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη. Και το μόνο που θέλει είναι ένα «ζεστό κορίτσι». Στη Ντίσκο Ζαρντόζ, ένα καταγώγιο, άντρο παρανόμων, συναντά την πόρνη Αλίκη (Αλεξία Καλτσίκη) και τον Νορβηγό ντίλερ Πήτερ (Daniel Bolda). Μαζί τους αναλαμβάνει μια ύποπτη δουλειά που τον οδηγεί στο βουνό της Πάρνηθας, στα έγκατα της γης, στο βασίλειο του Μαθουσάλα.

Κριτική: Ο μικρομηκάς Γιάννης Βεσλεμές (γνωστός στους μουσικούς κύκλους και ως Felizol)  κάνει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και προσπαθεί να μιμηθεί τον περσινό Τζιμ Τζάρμους του «Μόνον οι εραστές μένουν ζωντανοί» σε πιο ροκ στυλ.

Ο Κύκλος

Το τελείωσα και έδιωξα από πάνω μου έναν εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που θα μπορούσα να τον σταματήσω από τη μέση σχεδόν, επειδή μπορούσα μεν να προβλέψω που το πάει, αλλά η γλώσσα αφήγησης και ο τρόπος ανάπτυξης της ιστορίας δεν με άφηναν, έπρεπε να τον τελειώσω. Αναφέρομαι στο μυθιστόρημα «Ο Κύκλος» του Dave Eggers που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Κέδρος, το οποίο με δυο λέξεις θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως το «1984» του 2014 (και όχι του 21^ου αιώνα, διότι υπολείπονται πολλά χρόνια ακόμα και έτσι που τρέχει η τεχνολογία, καλό θα είναι να μη γράφω μεγάλες κουβέντες).

Θα αναφερθώ στα λόγια, με τα οποία αυτοσυστήνεται το βιβλίο αυτό στο εξώφυλλο: «Είναι ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα αγωνίας, που εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη μνήμη, την ιδιωτικότητα, τις αλλαγές που επιφέρει η βιοτεχνολογική επανάσταση, την ποιότητα της σύγχρονης δημοκρατίας και τα όρια της ανθρώπινης γνώσης». Είναι μια παράγραφος που τα λέει όλα και με καλύπτει.

Πριν δε, τη σύντομη υπόθεση του μυθιστορήματος όπως γίνεται συνήθως σε όλα τα εξώφυλλα, θέτει το ερώτημα: «Υπάρχει, άραγε, ιδιωτική ζωή στην εποχή των social media;». Έλα ντε… Πολλοί αναρωτιούνται, προβληματίζονται, ανησυχούν, αλλά στο τέλος σχηματίζουν ουρές στα καταστήματα με κάθε νέα έκδοση smart phone ή tablet ή άλλων ηλεκτρονικών «παιχνιδιών» που για να παίξεις πρέπει να είσαι «συνδεδεμένος».

Άγιος ή αμαρτωλός;

Εντάξει, άνθρωπος είναι κι αυτός, δεν είναι υπερήρωας, όπως στα κόμικς. Θα πέσει και σε λάθη, θα κάνει και στραβοτιμονιές. Αυτό είναι το ελκυστικό στοιχείο στις ιστορίες του επιθεωρητή Τζον Ρέμπους, που τον έχει πλάσει ο Σκοτσέζος συγγραφέας Ίαν Ράνκιν και στην Ελλάδα τον έφεραν οι Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω διαβάσει το πρώτο μυθιστόρημα «Οι καταρράκτες» που κυκλοφόρησε σε μας το 2000, για να δω πως εμφανίστηκε και πως έφτασε να γίνει επιθεωρητής στην αστυνομία του Εδιμβούργου, αλλά αν κρίνω από την υπόθεση που τον απασχολεί στο τελευταίο βιβλίο «Άγιος ή αμαρτωλός;» που διάβασα πρόσφατα, όλο και κάτι «παράτυπο» είχε διαπράξει στα νιάτα του, στο Σώμα.

Σ’ αυτό λοιπόν, το τελευταίο μυθιστόρημα, ο Ρέμπους επιστρέφει στην αστυνομία του Εδιμβούργου, με χαμηλότερο βαθμό απ’ αυτόν με τον οποίο είχε αποστρατευτεί (τη συνταξιοδότησή του θα τη διαβάσετε στο «Τελευταίο τραγούδι με τον Ρέμπους» έπειτα από δεκαεπτά αστυνομικά μυθιστορήματα) και ελαφρώς πικραμένος, διότι με την άφιξή του, ξανανοίγει μια υπόθεση τριάντα χρόνων και υποψίες για κακό χειρισμό της πέφτουν πάνω του, αλλά και στους τότε συνεργάτες του, που άλλοι ζουν και άλλοι όχι.

Γκρέις του Μονακό - Grace of Monaco

Υπόθεση: «Η ιδέα της ζωής μου ως παραμύθι, είναι από μόνη της ένα παραμύθι» Γκρέις Κέλι. Η αληθινή ιστορία της Γκρέις Κέλι, η οποία έγινε η Πριγκίπισσα του Μονακό όταν παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Ρενιέ το 1956. Η Γκρέις Κέλι ήταν ήδη ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ, έχοντας βραβευτεί με Oscar, και ο γάμος της χαρακτηρίστηκε ως «ο γάμος του αιώνα». Έξι χρόνια αργότερα, ανάμεσα στις δυσκολίες της εκπλήρωσης του ρόλου της, επιστρέφει πίσω στο Χόλιγουντ για να παίξει στη νέα ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Τη στιγμή εκείνη η Γαλλία απειλεί με φορολόγηση και επικρατεί ένταση στις σχέσεις των δυο κρατών. Η Γκρέις Κέλι επιστρέφει και προσπαθεί να βοηθήσει αναζητώντας όμως παράλληλα και τη δική της ταυτότητα. Ήταν ακόμα ηθοποιός ή ολοκληρωτικά πλέον η Πριγκίπισσα του Μονακό;

Κριτική: Με δυο πρωταγωνιστές που δεν διαθέτουν ευρωπαϊκή φινέτσα και ειδικότερα την πριγκιπική αίγλη, η ταινία ασχολείται με ένα μόνον περιστατικό από τη ζωή της Γκρέις Κέλι και αυτό μετά το γάμο της με τον πρίγκιπα Ρενιέ.

Αστερίξ: Η κατοικία των θεών - Astérix: Le domaine des dieux

Υπόθεση: Έτος 50 π.Χ. Όλη η Γαλατία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή. Όλη, εκτός από το γνωστό μικρό γαλατικό χωριό. Αυτή τη φορά ο Ιούλιος Καίσαρας, αποφασίζει να αφήσει στην άκρη τις λεγεώνες του και βρίσκει νέο τρόπο να κατακτήσει τους Γαλάτες. Θα αλλοιώσει τα έθιμα και την καθημερινότητά τους, ώστε να τους μετατρέψει σε Ρωμαίους. Για να το πετύχει αυτό, χτίζει ρωμαϊκού τύπου κατοικίες γύρω από το μικρό γαλατικό χωριό, στις οποίες θα κατοικίσουν Ρωμαίοι πολίτες, έτσι ώστε να μεταφέρουν παράλληλα και τον τρόπο ζωής τους στην περιοχή. Θα καταφέρει ο Αστερίξ να αποτρέψει τα σχέδια του Καίσαρα και να πείσει τους φίλους του να μην ακολουθήσουν τα μοντέρνα ρωμαϊκά ήθη; Θα καταφέρουν να διατηρήσουν την γαλατική τους ταυτότητα, σώζοντας έτσι το χωριό τους από αυτόν τον διαφορετικό κίνδυνο;

Κριτική: Έξυπνη και διασκεδαστική ταυτόχρονα, η νέα ταινία του Αστερίξ εμπνευσμένη από τον 17ο τόμο της σειράς των Γκοσινί και Ουντερζό σατιρίζει ακόμα μια φορά τη σημερινή επικαιρότητα με αναφορές στην επιρροή επί της συμπεριφοράς των λαών μέσα από την επιβολή νέων συνηθειών και εθίμων.

Bekas - Ορφανά

Υπόθεση: Μια ιστορία για δυο άστεγα ορφανά αγόρια (Zana, 7) και (Dana, 10) που προσπαθούν οριακά να επιβιώσουν στο Κουρδιστάν του 1990. Στην αρχή της ιστορίας τα δυο αδερφάκια παρακολουθούν λαθραία μερικές σκηνές από την ταινία Superman από μια τρύπα στον τοίχο του τοπικού σινεμά. Αποφασίζουν ότι θέλουν να πάνε στην Αμερική για να ζήσουν με τον Superman. Όταν θα φτάσουν εκεί, θα τους λύσει τα προβλήματα, θα τους κάνει την ζωή πιο εύκολη αλλά και θα πάρει το αίμα τους πίσω, τιμωρώντας όσους τους φέρθηκαν άσχημα. Για αυτό το σκοπό, ο Zana, ο μικρότερος αδερφός, ετοιμάζει τη λίστα του με όλους αυτούς που θα του ζητήσει να τιμωρήσει. O Dana από την άλλη, πιο προσγειωμένος καταστρώνει ένα πιο δυναμικό σχέδιο για όλα όσα θα χρειαστούν για να φτάσουν στον προορισμό τους: χρήματα, διαβατήρια, μεταφορικό μέσον αλλά και ένα τρόπο να περάσουν τα σύνορα. Δυστυχώς δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά. Παρόλαυτα, αποφασίζουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους.

Κριτική: Όταν σκέφτομαι ότι ο σκηνοθέτης Karzan αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Dramatiska Institutet το 2010 κερδίζοντας το Student Award γι αυτή την ταινία, τόσο την εκτιμώ περισσότερο.

Ο έβδομος γιος - The seventh son

Υπόθεση: 18oς αιώνας. Ο πόλεμος μεταξύ του υπερφυσικού και των ανθρώπων μαίνεται… Ο μοναδικός πολέμιος του Κακού, ο δάσκαλος Γκρέγκορι, ικανότατος κυνηγός μαγισσών, φυλακίζει, μαζί με τον τελευταίο μαθητευόμενό του, την πανίσχυρη Μάγισσα Μητέρα Μάλκιν. Όμως, η Μητέρα Μάλκιν κατορθώνει για άλλη μια φορά να δραπετεύσει και είναι έτοιμη να τον εκδικηθεί και, μαζί με τους καλύτερους των ακολούθων της, να κυριαρχήσει στον κόσμο. Σε μία θανάσιμη αναμέτρηση, ο Γκρέγκορι έρχεται αντιμέτωπος με τις σκοτεινές δυνάμεις που πάντοτε ήξερε ότι θα επιστρέψουν... Έχει ελάχιστο χρόνο, μόλις μέχρι την επόμενη κόκκινη πανσέληνο, οπότε η Μητέρα Μάλκιν θα είναι πλέον πανίσχυρη, για να εκπαιδεύσει το νέο του μαθητευόμενο, Τομ Γουόρν, τον έβδομο γιο ενός έβδομου γιου στα απόκρυφα μυστικά της μαύρης μαγείας προκειμένου να δώσουν ένα τέλος στο σκοτάδι. Η πίστη και η αφοσίωση του Τομ θα δοκιμαστούν όταν εκείνος ερωτεύεται την πανέμορφη Άλις, η οποία είναι μισή μάγισσα και έχει αποστολή της να τους κατασκοπεύει ώστε να μαρτυρά στη Μητέρα Μάλκιν τις κινήσεις τους. Θα κατορθώσει ο Γκρέγκορι να εκπαιδεύσει έγκαιρα τον Τομ και να απαρνηθεί τα αισθήματά του για τη Μητέρα Μάλκιν ώστε να νικήσουν το σκοτάδι;

Κριτική: Βασισμένη στο μυθιστόρημα ηρωικής φαντασίας «Ο μαθητευόμενος του Σπουκ», του Τζόσεφ Ντιλέινι (στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος), η ταινία αναφέρεται σε μια σκοτεινή περίοδο της ανθρωπότητας, όπου κυριαρχούν μάγισσες, κατά την οποία ορισμένοι χαρισματικοί καλούνται να τις αντιμετωπίσουν.

Οι αισθηματίες

Υπόθεση: Ένας μεσήλικας αστός, υπεράνω πάσης υποψίας, με το παρατσούκλι ο «Δάσκαλος» ζει απομονωμένος στην παραθαλάσσια έπαυλη του μαζί με την έφηβη κόρη του.  Πίσω όμως από τη μάσκα του εκκεντρικού λάτρη της τέχνης,  θησαυρίζει ως τοκογλύφος και αρχαιοκάπηλος, διακινώντας τα κλοπιμαία του μέσα σε νεκροφόρες που διασχίζουν την Αθήνα.  Τις  βρωμοδουλειές του  έχουν αναλάβει να «φροντίζουν» δύο νεαροί:  o Eρμής και ο Γιάννης..  Έκαστος εκ των δύο διαπράττει από ένα μοιραίο λάθος. Ο μεν Ερμής ερωτεύεται την έφηβη κόρη του «Δασκάλου», ο δε Γιάννης παθιάζεται με μία πόρνη. Αμφότεροι, θα πληρώσουν ακριβά το τίμημα του να είναι Αισθηματίες....

Κριτική: «Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη, έπειτα έρχεται το αίμα». Με αυτή την κατευθυντήρια γραμμή πορεύεται και η ταινία: Το πρώτο μέρος της είναι αδιάφορο και πλαδαρό. Έπειτα έρχεται ο έρωτας, η βία και το αίμα. Σα να βλέπεις δυο διαφορετικές ταινίες με τους ίδιους πρωταγωνιστές.

Η αγάπη είναι παράξενη - Love is strange

Υπόθεση: Έχοντας μοιραστεί τις χαρές και τις λύπες μιας ολόκληρης ζωής, ο Ben και ο George παντρεύονται σε μία ειδυλλιακή τελετή που λαμβάνει χώρα στο Μανχάταν. Λόγω της επισημοποίησης της σχέσης τους, ο George, καθηγητής κλασικής μουσικής σε καθολικό σχολείο, θα χάσει τη δουλειά του πολύ σύντομα. Το ζευγάρι θα χρειαστεί όχι μόνο να πουλήσει το κομψό διαμέρισμά του, αλλά και να χωριστεί σε διαφορετικά σπίτια, μέχρι να βρεθεί μια οικονομικά βιώσιμη λύση. Ο George μετακομίζει στο μικροσκοπικό διαμέρισμα δύο φίλων, ενώ ο ζωγράφος Ben φιλοξενείται στο σπίτι του ανιψιού του Elliot της γυναίκας του Kate και του έφηβου γιου τους Joey με μοναδική ουσιαστική απασχόληση την αποτύπωση της Νέας Υόρκης στους πίνακές του.

Κριτική: Σε πρώτο επίπεδο έχουμε μια ιστορία για τη διαφορετικότητα και τον τρόπο που αντιμετωπίζεται, σε δεύτερο έχουμε την συμβίωση ανθρώπων της τρίτης ηλικίας με νεώτερους, που θεωρούν ότι μπορούν να τους φιλοξενήσουν.

O Παραμυθάς και οι ιστορίες του

Υπόθεση: Ο Παραμυθάς επιλέγει τη μεγάλη οθόνη για να επιστρέψει με τις περιπέτειές του, χρησιμοποιώντας και νέα τεχνικά μέσα  όπως το computer animation. Μέσα από τις ιστορίες του μεταδίδει απλά μηνύματα ανθρώπινων και ηθικών αξιών, οικολογίας και σωστής κοινωνικής συμπεριφοράς, με ήρωα τον ήδη αγαπημένο από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της κρατικής τηλεόρασης (1978 – 1987) Παραμυθά, οι περιπέτειες του οποίου δεν περιέχουν ίχνος βίας.

Κριτική: Με μοναδικό και πανίσχυρο ατού, το γεγονός ότι τα παραμύθια του δεν περιέχουν κανένα ίχνος βίας, ο Παραμυθάς απευθύνεται σε μικρά παιδιά,

Το αγόρι και ο κόσμος - O Menino e o mundo

Υπόθεση: Η ιστορία ενός Αγοριού, που φεύγει από το χωριό του και πηγαίνει στην πόλη για να συναντήσει τον πατέρα του, ο οποίος αναζητά εργασία ως εσωτερικός μετανάστης. Στο ταξίδι αυτό, το Αγόρι παρατηρεί το αντιφατικό πρόσωπο της σύγχρονης Βραζιλίας, που θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε χώρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η ταινία, συναρπάζει με τα σχέδια, τα χρώματα και τη μουσική. Δεν έχει διαλόγους «για να μη λερωθεί αυτό το διαμάντι με περιττά πράγματα», όπως έγραψε ο κριτικός της γαλλικής «L’ Express».

Κριτική: Πραγματικό κινούμενο σχέδιο και μάλιστα, όσο λιτό γίνεται, με αφαιρετική τεχνοτροπία που απευθύνεται και σε μεγάλους με περιβαλλοντικές και ευρύτερα κοινωνικές ευαισθησίες.

Magical girl

Υπόθεση: Η Αλίσια είναι ένα άρρωστο κορίτσι που ονειρεύεται να φορέσει το φόρεμα της αγαπημένης της ηρωίδας απ’ τη γιαπωνέζικη σειρά «Magical Girl Yukiko». Ο πατέρας της Λουίς θα κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει την επιθυμία της κόρης του. Αλλά η μοίρα του διασταυρώνεται με την Μπάρμπαρα, μια ελκυστική νέα κοπέλα με ψυχολογικά προβλήματα, και τον Ντάμιαν, έναν δάσκαλο που έχει παραιτηθεί απ΄ όλα εκτός από το ταραγμένο παρελθόν του. Ο Λουίς, η Μπάρμπαρα και ο Ντάμιαν θα παγιδευτούν σ’ έναν κόσμο εκβιασμών, όπου τα ένστικτα και η λογική θα συγκρουστούν σε μια τραγική μάχη που θ’ αλλάξει τις ζωές τους για πάντα.

Κριτική: Δεν υπάρχει μεταφυσική στην ταινία και όμως νομίζεις ότι κάτι υποβόσκει. Υπάρχουν συμπτώσεις, εξέλιξη και παράλληλη δράση.

Η πρώτη αγάπη - The best of me

Υπόθεση: Ο Dawson και η Amanda ήταν πολύ ερωτευμένοι στο σχολείο, αλλά χώρισαν με δραματικό τρόπο. Θα περάσουν είκοσι χρόνια για να ξαναβρεθούν με αφορμή τον θάνατο ενός αγαπημένου τους φίλου, και για να συνειδητοποιήσουν ότι η αγάπη τους δεν έχει σβήσει. Όμως αυτά που τους απομάκρυναν πριν από τόσα χρόνια συνεχίζουν να ισχύουν. Αυτή τη φορά μάλιστα τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουν είναι ακόμα μεγαλύτερα και πιο σοβαρά.

Κριτική:

Χόμπιτ: Η μάχη των πέντε στρατών - The Hobbit: The battle of the five armies

Υπόθεση: Με την ανάκτηση του Βασίλειου των Νάνων από τον δράκο Νοσφιστή, ο Μπίλμπο και οι δεκατρείς Νάνοι έχουν άθελά τους συμβάλλει στην εξάπλωση μιας φονικής δύναμης. Ο εξοργισμένος Νοσφιστής επιτίθεται στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Λιμνούπολης. Παράλληλα, κυριευμένος από το πάθος του για πλούτο, ο Θόριν Δρύασπις βάζει τον θησαυρό πάνω από την τιμή και τους φίλους του. Παραμονεύουν όμως μεγαλύτεροι κίνδυνοι, τους οποίους γνωρίζει μόνο ο Γκάνταλφ…. Ο μεγάλος εχθρός τους, Σάουρον έχει στείλει λεγεώνες από Όρκς για να επιτεθούν στο Βουνό της Μοναξιάς. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν, είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο θα πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο.

Κριτική: Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας Hobbit δεν διαφέρει σε πολλά από τα προηγούμενα και είχα γράψει γι αυτά πως, «αν πρέπει να κρίνει κάποιος το Hobbit, δεν μπορεί να αποφύγει το χαρακτηρισμό του, ως παιδικό φιλμ (και το βιβλίο άλλωστε ήταν ανώριμο σε σχέση με τον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών»)».

Λευκός Θεός - White God

Πρόκειται για μια. εξαιρετική αλληγορία, που μπορείς να της δώσεις και πολιτικές προεκτάσεις και όχι απλά μια ζωοφιλική πολύχρωμη ταινία του στυλ «Ασπροδόντης» των στούντιο Ντίσνεϋ.

Ταυτόχρονα, είναι για μια σκληρή ταινία με σκηνές εκπαίδευσης σκύλων για αγώνες και άλλες, από τις συνθήκες που κρατούνται τα συμπαθή τετράποδα στα «κέντρα αδέσποτων» και αλλού.

Κοινός παρανομαστής

Υπόθεση: Τέσσερις άγνωστοι μεταξύ τους άνδρες συναντιούνται σε ένα καφενείο και μία ζωηρή συζήτηση για τα δύο φύλα ξεκινά. Για τον κύριο Πλάτωνα η γυναίκα εκπροσωπεί κάτι ιερό, το οποίο ενσαρκώνεται στο πρόσωπο της κόρης του. Για τον Δημήτρη  η γυναίκα είναι το εισιτήριο για μια ήσυχη και όμορφη ζωή που του εξασφαλίζει η αρραβωνιαστικιά του. Για τον Αλέξανδρο το δεύτερο φύλο προσεγγίζεται κυρίως πλατωνικά, κι έτσι δηλώνει ερωτευμένος με μια κοπέλα που δεν έχει γνωρίσει ακόμα από κοντά. Για τον Νίκο όλες ανεξαιρέτως οι γυναίκες είναι δόλιες, όπως για παράδειγμα η κοπέλα με την οποία σχετίζεται και που ανακάλυψε ότι παντρεύεται. Είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που φαινομενικά δεν μοιράζονται τίποτα κοινό. Εκτός από τον παρονομαστή που τους έχει διαφύγει, παρ’ όλο που τους απασχολεί όσο τίποτα.

Κριτική: Όντως οι τέσσερις πρωταγωνιστές «υποδύονται τέσσερις αρχετυπικούς χαρακτήρες», οι οποίοι αποκαλύπτονται σταδιακά μέσα από τους πραγματικά συμπυκνωμένους διαλόγους της ταινίας, σε τέτοιο βαθμό, που ο σχολαστικός θεατής θα ισχυριστεί ότι οι διάλογοι αποτελούνται από μια σειρά αποφθέγματα ηθικοπλαστικού κυρίως περιεχομένου και φράσεις-ρητά από την καθομιλουμένη αργκό γλώσσα των αντρών.

Ο κήπος του Γιάλομ: Η φιλοσοφία μιας ζωής - Yalom's Cure

Υπόθεση: Πολυδιαβασμένος συγγραφέας και δημοφιλής ακαδημαϊκός, ο Ίρβιν Γιάλομ είναι ένας απο τους σημαντικότερους εν ζωή ψυχοθεραπευτές.  Η ταινία «Ο κήπος του ΓΙΑΛΟΜ» είναι κάτι περισσότερο από μια κλασική βιογραφία. Είναι ένα ταξίδι, μια υπαρξιακή διαδρομή στα επίπεδα του ανθρώπινου νου, με συνταξιδιώτη μας τον Δρα Γιάλομ, τις θεμελιώδεις ιδέες και τη σοφία του. Τα βιβλία του Ίρβιν Γιάλομ έχουν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο και οι κριτικοί τον περιγράφουν ως συγγραφέα που «εμπνέει», «εκπλήσσει», «προκαλεί τον νου» και «αλλάζει τη ζωή».

Η Έξοδος: Θεοί και βασιλιάδες – Exodus: Gods and Kings

Υπόθεση: Στο επίκεντρο της συγκλονιστικής ιστορίας, ο βραβευμένος με Όσκαρ Κρίστιαν Μπέιλ  ως ένας αξιοσημείωτα θαρραλέος άνδρας, δεν θα διστάσει να τα βάλει με μια από τις πιο ισχυρές αυτοκρατορίες της Ιστορίας, οδηγώντας 400.000 σκλάβους ένα βήμα πιο κοντά στη λύτρωση τους. Απέναντί του θα συναντήσει την ισχυρή αντίσταση του Φαραώ της Αιγύπτου, Ραμσή. Μωυσής και Ραμσής γεννήθηκαν μαζί, μεγάλωσαν σαν αδέρφια και γαλουχήθηκαν σαν πρίγκιπες, όμως στην πορεία οι δρόμοι τους χώρισαν. Τώρα καθώς η Αίγυπτος καλείται να αντιμετωπίσει μια από τις πιο ισχυρές φυσικές καταστροφές όλων των εποχών, οι δυο ηγέτες θα συγκρουστούν αμετάκλητα.

Κριτική: Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τις «Δέκα εντολές» (1956) του Σεσίλ Ντε Μιλ με τον Τσάρλτον Ίστον στο ρόλο του Μωυσή και τον Γιούλ Μπρίνερ στο ρόλο του Ραμσή.

Εδώ έχουμε περίπου την ίδια υπόθεση, με δύο διαφορές:

Η νύχτα πριν πέσει το Παρίσι - Diplomatie

Υπόθεση: 25 Αυγούστου 1944. Οι σύμμαχοι εισβάλουν στο Παρίσι. Η Βαρσοβία έχει καταστραφεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα από τους Γερμανούς. Λίγο πριν την αυγή, ο Ντίτριχ φον Σόλτιτζ, Γερμανός στρατιωτικός διοικητής στο Παρίσι, ετοιμάζεται να εκτελέσει τις εντολές του Αδόλφου Χίτλερ: να ανατινάξουν το Παρίσι. Γέφυρες και μνημεία είναι έτοιμα να εκραγούν… κι όμως το Παρίσι δεν καταστρέφεται. Ποιοι ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Σόλτιτζ να αρνηθεί να υπακούσει τις διαταγές;

Κριτική: Ο σκηνοθέτης των ταινιών «Το ταμπούρλο» (Χρυσός Φοίνικας και Όσκαρ Ξένης Ταινίας 1979), «Ένας έρωτας του Σουάν» (1983), «Ο θάνατος του εμποράκου» (1985) και «Η ιστορία μιας καμαριέρας» (1990), αυτή τη φορά μεταφέρει στην οθόνη ένα τυπικό θεατρικό έργο λίγων προσώπων, το οποίο στηρίζεται σε ηθικά διλήματα, αλλά και στην «τεχνική» της διπλωματίας.

Οι βασικοί ήρωες είναι ο στρατηγός Φον Χόλτιτζ που ενσαρκώνει την τρίτη ή τέταρτη γενιά μιας μακράς γενεαλογίας αξιωματικών που η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από στρατιωτικούς κανόνες, όπως η υπακοή, η αγάπη για την πατρίδα και η οικογενειακή τιμή (τον οποίο υποδύεται ο υπέροχος Νιλς Άρεστραπ) και ο πρόξενος Νόρντλινγκ, που επισκέπτεται νύχτα το στρατηγό για να τον μεταπείσει, ώστε να μη δώσει εντολή για την ανατίναξη όλου του Παρισιού (τον οποίο υποδύεται ο εξαιρετικός Αντρέ Ντιζολιέ).

Οι δύο τους θα ξενυχτήσουν επιχειρηματολογούντες, ο μεν πρώτος γιατί θεωρεί απαραίτητο να υπακούσει στην εντολή του Χίτλερ, ο δε δεύτερος αναγνωρίζοντας την πειθαρχία και την υπακοή του στρατηγού, γιατί θα πρέπει αυτή τη φορά (για μια υπέρτατη φορά), να μην υπακούσει και να σώσει το Παρίσι.

Με ένα σφιχτό σκηνοθετικό ρυθμό και δυο εξαιρετικές ερμηνείες, αυτή η σχετικά μικρής διάρκειας ταινία ( μια ώρα και 24΄) αποδεικνύεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική: τόσο των χαρακτήρων των ανθρώπων που διαχειρίζονται τις τύχες του απλού λαού (που κοιμάται, στην προκειμένη περίπτωση με την ελπίδα ότι με το ξημέρωμα όλα θα πάνε καλύτερα), όσο και των κωδίκων, των συμβάσεων, που διαμορφώνουν αυτούς τους χαρακτήρες.

Σκηνοθεσία: Φόλκερ Σλέντορφ

Με τους: Νιλς Άρεστραπ, Αντρέ Ντισολιέ, Τσάρλι Νέλσον

Προβάλλεται από 4/12/14

(κριτική μου στο Myfilm)

Οι Σταθμοί του Σταυρού - Stations of the Cross

Υπόθεση: Η Μαρία είναι 14 χρονών. Η οικογένεια της είναι μέλος μιας φονταμενταλιστικής καθολικής κοινότητας. Η Μαρία ζει την καθημερινότητα της στο μοντέρνο κόσμο, αλλά η καρδιά της ανήκει στον Ιησού. Θέλει να τον ακολουθήσει, να γίνει Αγία, και να πάει στον Παράδεισο. Η Μαρία θα περάσει από 14 σταθμούς, όπως ο Ιησούς στο δρόμο του για το Γολγοθά, για να πετύχει το σκοπό της. Η οικογένεια της βρίσκει παρηγοριά στην πίστη, καθώς διερωτάται αν όλα όσα έγιναν ήταν αναπόφευκτα.

Κριτική: Μια ενδιαφέρουσα ταινία για τη θρησκεία, την αγάπη, την πίστη, την ανεκτικότητα προς το διαφορετικό, τον θρησκευτικό φανατισμό, που διαθέτει και αρκετά καλές ερμηνείες. 

Στην Παναγία της Φιλερήμου στη Ρόδο, κοντά στην Ιαλυσσό υπάρχει ένας  λιθόστρωτος διάδρομος με τις 12 χαλκογραφίες της πορείας του Ιησού, μέχρι τη Σταύρωση. Στην ταινία αυτή διαπίστωσα ότι για τους Καθολικούς τα στάδια είναι 14 και αυτά ακολουθεί ο σκηνοθέτης παρακολουθώντας την πορεία μιας έφηβης προς την αυτοθυσία.

Σε κάθε πλάνο (εκτός από αυτό του τέλους), η κινηματογραφική μηχανή παραμένει σταθερή και η μοναδική κίνηση είναι εκείνη των ηθοποιών που συμμετέχουν στη σκηνή, με τη μικρή Λέα Βαν Άκεν (ως  Μαρία) να κερδίζει τις εντυπώσεις από το πρώτο στάδιο, που αποφασίζει ότι θέλει να θυσιαστεί για να σώσει τον αδελφό της που για κάποιο άγνωστο λόγο δεν μιλάει. 

Από τις αυτόνομες -ουσιαστικά- σκηνές, ο θεατής διαπιστώνει πως διαμορφώνονται οι θρησκόληπτοι χαρακτήρες και πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό για τις τρυφερές προεφηβικές ή εφηβικές ηλικίες. Μπορεί η Εκκλησία και οι γονείς να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά ο τρόπος που επηρεάζεται η παιδική ψυχή, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, για να μην δημιουργηθούν ακραία αποτελέσματα. Η δε οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο, όπως της Μαρίας, όπου η μητέρα της είναι «φανατική» σε βαθμό που δεν επιτρέπει σε άλλο να μιλάει. Επίσης, στην ταινία είναι χαρακτηριστικό, ότι ο πατέρας της Μαρίας «δεν υπάρχει», όταν η Μαρία στο σχολείο πέφτει θύμα λεκτικού βιασμού ως «διαφορετική» από τους συμμαθητές της, ή και αργότερα, όταν αρχίζει να μην τρώει και οδηγείται στο νοσοκομείο. 

Η Μαρία αφήνεται μόνη της να τα βγάλει πέρα, κουβαλώντας το σταυρό του μαρτυρίου της, αρνούμενη φυσιολογικές διασκεδάσεις και απλές απολαύσεις, επειδή έχει πεισθεί από την εκκλησία και την αυστηρή μητέρα της, ότι όλα αυτά (μουσική ροκ, φλερτ, γλυκά) είναι πειρασμοί του Σατανά και άρα αμαρτίες. 

Συνολικά, έχουμε μια ταινία που έχει θέματα για συζήτηση.

Σκηνοθεσία: Ντίτριχ Μπρίγκεμαν

Με τους: Λέα Βαν Άκεν, Φραντσέσκα Βάις, Φλόριαν Στέτερ, Χανς Ζίσλερ, Λούσι Αρόν

Προβάλλεται από 4/12/14

(κριτική μου στο Myfilm)

Ηλίθιος και πανηλίθιος (2) - Dumb and dumber (2)

Υπόθεση: Είκοσι χρόνια μετά την τελευταία τους περιπέτεια, οι καλόκαρδοι, αν και όχι ιδιαίτερα έξυπνοι, κολλητοί Harry Dunne (Jeff Danniels) και Lloyd Christmas (Jim Carrey) ξανασμίγουν. Όταν ο Harry μαθαίνει ότι έχει μια κόρη κάπου εκεί έξω, προσπαθεί να βγάλει τον Lloyd από την κωματώδη κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει μετά τη χοντρή χυλόπιτα που έφαγε από τη Mary και να τον πείσει να διασχίσουν ολόκληρη τη χώρα, για να την αναζητήσουν. Ο Lloyd εντωμεταξύ είναι και πάλι ερωτευμένος. Μετά από τόσο χρόνια όλα, εκτός από την ηλιθιότητά τους, έχουν αλλάξει. Σε αυτό το ταξίδι θα ξεκινήσουν από ένα ίδρυμα, στο οποίο θα έπρεπε να είναι κανονικά εσώκλειστοι, και θα βρεθούν σε μια σύνοδο κορυφής, όπου έχουν μαζευτεί τα λαμπρότερα μυαλά όλου του κόσμου.

Κριτική: Είναι να απορεί κανείς με τα αστεία (αν μπορούμε να τα αποκαλέσουμε έτσι), που γελούν οι Αμερικανοί. Προηγουμένως, είναι απορίας άξιον το πώς μπορούν δύο μεσήλικες πλέον ηθοποιοί, τους οποίους έχουμε δει και σε καλύτερες μέρες, να αναλαμβάνουν τόσο γελοίους ρόλους και να παιδιαρίζουν.

Από έρωτα

Υπόθεση: Ο Αντώνης Γκαλιμάνης είναι πυροσβέστης και ζει στον Πειραιά. Η ιστορία ξεκινά δυο ημέρες πριν από τον επικείμενο γάμο του με την νοσηλεύτρια Νατάσσα, όταν αιφνιδιαστικά θα τον επισκεφτεί στο σπίτι του η Άννα, μια δημοσιογράφος με την οποία διατηρούσε σχέση παλαιότερα. Από την συνάντηση αυτή θα αντιληφθούμε τον ζωντανό ακόμα έρωτα ανάμεσά τους. Ο Αντώνης δεν θα ματαιώσει τον γάμο του με την Νατάσσα παρότι η Άννα έχει έντονη την επιθυμία της επανασύνδεσης. Τα πράγματα θα περιπλεχθούν ακόμα περισσότερο όταν θα ξεκινήσει η "διπλή ζωή" του Αντώνη μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Τι θα συμβεί όταν η Άννα θα συνυπάρχει με την Νατάσσα όχι μόνο όταν η Νατάσσα θα λείπει, αλλά κι όταν αυτή είναι μπροστά;

Κριτική: Με δυο λόγια θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε μα μια ιστορία αγάπης και με τις εμμονές ενός ανθρώπου, ενός πυροσβέστη που ενώ ξέρει να σβήνει φωτιές, δεν μπορεί τελικά να σβήσει τη φλόγα της αγάπης του και την αφήνει να σιγοκαίει τα σωθικά του και να τον καταστρέφει.

Ο φαροφύλακας

Τα μυθιστορήματα της Λέκμπεργκ, δεν είναι αμιγώς αστυνομικά του  στυλ «ποιος το ‘κανε;». Ούτε διαθέτουν αυτό το φαλλοκρατικό πνεύμα που διέκρινε τις αφηγήσεις των Έλλερυ Κουήν, Ρέημοντ Τσάντλερ και άλλων μαιτρ της αστυνομικής λογοτεχνίας ή και της Αγκάθα Κρίστι όταν έγραφε για τον Πουαρώ. Αντικατοπτρίζουν περισσότερο το περιβάλλον του κεντρικού ήρωα και όχι μόνον το οικογενειακό, αλλά και το ευρύτερα κοινωνικό, θέτουν δε και προβληματισμούς πάνω σε ευρεία γκάμα θεμάτων. Επίσης, είναι γραμμένα για να γίνουν εύκολα σενάριο, με κεφάλαια χωρισμένα σε υπο-ενότητες που «πηδούν» από ένα πλαίσιο δράσης σε άλλο με τέτοιο τρόπο, ώστε να σε αφήνουν πάντα σε μια αφηγηματική εκκρεμότητα (το σασπένς κατά Τρυφώ και Χίτσκοκ). Εν πάση περιπτώσει, η Λέκμπεργκ γράφει για να διαβάζεται χωρίς διακοπή. Απνευστί, που λέμε.

Στο πρόσφατο μυθιστόρημά της «Ο φαροφύλακας» (εκδ. Μεταίχμιο) που τελείωσα προ ημερών, η Καμίλλα Λέκμπεργκ δεν ξεφεύγει από την συνταγή που προανέφερα (πώς να ξεφύγει άλλωστε αφού είναι απόφοιτος Σχολής Δημιουργικής Γραφής). Ούτε αλλάζει  δομικά το στήσιμο της ιστορίας και κατά πάγια τακτική της τοποθετεί την υπόθεση στη Φιελμπάκα, που είναι τόπος καταγωγής της, με κεντρικό ήρωα τον επιθεωρητή Πάτρικ και τη σύζυγό του Έρικα, που είναι συγγραφέας και «χώνει πάντοτε τη μύτη της στις δουλειές του». Μου θυμίζει λίγο το στυλ γραφής του Ιταλού Αντρέα Καμιλλέρι, αλλά με περισσότερη ευαισθησία και αισθαντικότητα και σχεδόν απόντα τον κυνισμό εκείνου.

Στο «Φαροφύλακα», ο επιθεωρητής Πάτρικ επιστρέφει στη δουλειά ύστερα από αναρρωτική άδεια, στην οποία είχε προσπαθήσει να ξεκουραστεί και να φροντίσει τη γυναίκα του με τα δύο πρόωρα δίδυμα μωρά τους. Δεν προλαβαίνει όμως να πατήσει το πόδι του στο αστυνομικό τμήμα και τον περιμένει η δολοφονία ενός δημοτικού συμβούλου που είναι υπεύθυνος των οικονομικών του δήμου. Ο Ματς Σβέριν, ένας φιλικός και συμπαθής τύπος, που κανείς δεν έχει να του προσάψει κάτι, βρίσκεται νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ο Πάτρικ αναλαμβάνει να χαρτογραφήσει τη ζωή του, η οποία έκρυβε μυστικά πέρα από κάθε υποψία, αλλά και ερωτηματικά, όπως: Γιατί βιαζόταν τόσο να φύγει από το Γέτεμποργ και να επιστρέψει στη Φιελμπάκα; Τι ρόλο έπαιξε στη μετατροπή του παλιού λουτρού της Φιελμπάκα σε Σπα; Είναι σύμπτωση που η αγαπημένη του από την παιδική του ηλικία, η Άννι, έχει επίσης επιστρέψει στη Φιελμπάκα;

Η Καμίλλα Λέκμπεργκ, που σε ηλικία 11 ετών είχε διαβάσει όλα τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι, κεφάλαιο το κεφάλαιο χτίζει σφιχτά την ιστορία της, παρεμβάλλει στην εξέλιξη τις αναδρομές της στη Φιελμπάκα του 1870 των θρύλων και των φαντασμάτων, για να δώσει και λίγη μεταφυσική χροιά. Αναλύει τα προβλήματα των γυναικών και ιδιαιτέρως των μανάδων που έχουν δίδυμα, παρεμβάλλει και τις δραστηριότητες του αστυνομικού τμήματος και τις γραφειοκρατικές ατέλειες των υπηρεσιών και τελικά κορυφώνοντας σταδιακά τη δράση, δίνει τη λύση στο μυστήριο που περιβάλλει το θάνατο του δημοτικού συμβούλου.

Τα μυστικά του σινεμά

Όταν έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του Άρη Μαλανδράκη «Τα μυστικά του σινεμά» (εκδ. Γαβριηλίδης), ήξερα περίπου ποιο θα ήταν το περιεχόμενό του, αφού μάλιστα προηγουμένως είχα διαβάσει και το σύντομο οπισθόφυλλο («Ποια ταινία συγκέντρωσε τους περισσότερους θεατές; Γιατί οι βεδουίνοι έκαναν ¨εικόνισμα¨ τον Πίτερ Ο’Τουλ; Ποια ήταν τα...γήινα πάθη του Ιησού; Ποιος Έλληνας έκανε καριέρα στο Χόλιγουντ με μοναδικό εφόδιο την τερατόμορφη όψη του; Σε ποια ταινία ακούγεται μόνο μία λέξη;). 

Αυτό που δεν περίμενα, είναι ότι από τη στιγμή που το έπιασα δεν θα το άφηνα παρά μόνον  αφού θα το είχα διαβάσει ολόκληρο! Με είχε συναρπάσει. Όχι μόνο το γεγονός ότι ανέφερε πολλά πράγματα που δεν γνώριζα, αλλά ότι ήταν γραμμένο με ένα γλαφυρό τρόπο και μια διάθεση, όχι επίδειξης των «μυστικών του σινεμά», αλλά λατρευτική αυτού του είδους διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Διότι πρέπει να αγαπάς πολύ αυτό το αντικείμενο, για να μπορέσεις να αφιερώσεις χρόνο να ανακαλύψεις και να συγκεντρώσεις τα αστεία και τα σοβαρά (ή και τραγικά καμιά φορά) που συμβαίνουν πριν, αλλά και μετά από τα γυρίσματα των κινηματογραφικών ταινιών και ο Άρης Μαλανδράκης, απέδειξε άλλη μια φορά ότι αγαπά αυτό που κάνει. 

Έτσι, έχει καταφέρει να αποκαλύψει σε αυτό το βιβλίο 65 ενδιαφέροντα μυστικά, που κρύβονται σε περισσότερες από 160 ελληνικές και ξένες ταινίες. Στις σελίδες του παρουσιάζεται με κείμενα και πληθώρα φωτογραφιών, η αθέατη ιστορία του κινηματογράφου, παρελαύνουν δεκάδες παραγωγοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί και διάσημοι σταρ και φωτίζονται άγνωστες πτυχές από τα γυρίσματα ταινιών.

Ο Άρης Μαλανδράκης, σπούδασε γραφικές τέχνες και φωτογραφία, αλλά ακολούθησε τη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε από τα περιοδικά «Παρά Πέντε», «Μικρό Παρά Πέντε» και «Απαγορευμένος Πλανήτης» και συνεργάστηκε με διάφορα άλλα έντυπα. είναι συγγραφέας του λευκώματος «Το αλφαβητάρι του παλιού ελληνικού κινηματογράφου» (εκδ. Bell). Έγραψε το ένθετο αφιέρωμα και επιμελήθηκε την κασετίνα με τις ηχητικές περιπέτειες των δύο ηρώων του περιοδικού «Γκαούρ - Ταρζάν» (εκδ. Modern Times).

Παλικάρι: Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου

(Louis Tikas and the Ludlow Massacre)

Η σφαγή του Λάντλοου και η δολοφονία του Έλληνα μετανάστη και συνδικαλιστή Λούη Τίκα (Ηλία Σπαντιδάκη) αποτελεί μία από τις κομβικές στιγμές του αμερικανικού εργατικού κινήματος και ενώνει, έναν ολόκληρο αιώνα μετά, τις ΗΠΑ του 1914 με τις εργατικές και μεταναστευτικές διεκδικήσεις της Ελλάδας του 2014. 

Η Λαμπρινή Θωμά και ο Νίκος Βεντούρας αναζήτησαν τις μνήμες, την ιστορία και την κληρονομιά του Λούη Τίκα και του Λάντλοου στο Κολοράντο, και μίλησαν με κορυφαίους ιστορικούς, καλλιτέχνες και απογόνους ανθρακωρύχων, καταγράφοντας τα σημάδια που άφησε στο σώμα της εργατικής Αμερικής μία τραγωδία που πολλοί προσπάθησαν να κάνουν να ξεχαστεί.

Η έκρηξη

Υπόθεση: Η Μαρία τρέχει στην Εθνική Οδό. Πίσω της, φωτιά και μια τσάντα γεμάτη λεφτά. Μπροστά της, ο ατέλειωτος δρόμος. Μόλις μια μέρα πριν, ήταν μια στοργική μητέρα, ερωτευμένη σύζυγος, υπεύθυνη κόρη. Σήμερα, έχει επαναστατήσει. Και είναι αποφασισμένη να σαρώσει στο πέρασμά της ό,τι αγάπησε ποτέ. Η μαύρη κωμωδία και το δράμα εναλλάσσονται συνεχώς και μια κρυμμένη τρυφερότητα τρυπάει διαρκώς τη σκληρή πραγματικότητα, συνθέτοντας την τελική πορεία της Μαρίας προς την εξιλέωση, σε μια ελληνική ιστορία πιο επίκαιρη από ποτέ.

Κριτική: Τολμηρή ταινία, σκληρή και εκφραστικά βίαιη. Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, τη «Χώρα προέλευσης», ο σκηνοθέτης Σύλλας Τζουμέρκας έρχεται και προσπαθεί να μας παρουσιάσει μια ανατομία της χαοτικής ελληνικής κοινωνίας σήμερα την εποχή της οικονομικής κρίσης, μέσα από τα στάδια στη ζωή μιας γυναίκας, που από υπεύθυνη κόρη, ερωτευμένη σύζυγος και στοργική μητέρα, ξεσπά και εκρήγνυται και όποιον πάρει ο χάρος.

Αφεντικά για σκότωμα 2 - Horrible bosses 2

Υπόθεση: Έχοντας βαρεθεί  να δίνουν λογαριασμό σε προϊστάμενους, ο Νικ, ο Ντέιλ και ο Κούρτ αποφασίζουν να γίνουν αφεντικά των εαυτών τους, ανοίγοντας τη δική τους επιχείρηση.  Ένας επιτήδειος επενδυτής αποσύρει όμως ξαφνικά την οικονομική του υποστήριξη, αφήνοντας τους στα κρύα του λουτρού. Εξαπατημένοι, απογοητευμένοι και χωρίς νομική βοήθεια, οι τρεις επίδοξοι επιχειρηματίες σχεδιάζουν να απαγάγουν τον ενήλικο γιο του επενδυτή για να τον εκβιάσουν ώστε να ανακτήσουν  τον έλεγχο της εταιρείας τους.

Κριτική: Ανάλαφρη κωμωδία. Εντάξει δεν τρελαίνεσαι κιόλας, αλλά έρχονται στιγμές που μπορείς να γελάσεις αβίαστα, ενώ υπάρχουν και άλλες που αναρωτιέσαι «αλήθεια μπορούν και γελούν με αυτές τις ταινίες οι αμερικανοί;».

Σαν σήμερα

Θεωρήθηκε "πολιτική τραγωδία με απροβλέπτους παγκοσμίους επιπτώσεις". Η δολοφονία του τότε προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι, για την οποία παρόλο που εκδόθηκε πολυσέλιδο πόρισμα, αυτό δεν στάθηκε ικανό να φωτίσει πλήρως την υπόθεση, αφού ο συλληφθείς ως δολοφόνος δεν έφτασε ποτέ στο δικαστήριο, διότι δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια των φρουρών του και έκτοτε πολλές θεωρίες διατυπώθηκαν, ταινίες γυρίστηκαν και μυθιστορήματα γράφτηκαν (το πιο πρόσφατο μάλιστα του Στίβεν Κινγκ με τίτλο "22/11/63" από τις εκδόσεις Bell). 

Η ουσία είναι ότι χάθηκε ένας ηγέτης, που "είχε εφελκύσει ευρύτατας συμπαθείας δια τας προσπάθειάς του προς μείωσιν της εντάσεως μεταξύ δυο αντιμαχομένων κόσμων" (Το Βήμα - Σάββατο 23 Νοεμβρίου 1963)

Ο κυρίαρχος του κόσμου - Master of the Universe

Υπόθεση: Ένας πρώην τραπεζίτης της Γερμανίας, ο οποίος εισήλθε στον κόσμο των επιχειρήσεων με την έλευση των σύγχρονων συστημάτων πληροφορικής αναπολεί τα χρόνια εργασίας του σε μερικές από τις κορυφαίες τράπεζες παγκοσμίως. Ήταν ένας από τους κορυφαίους τραπεζικούς επενδυτές στη Γερμανία. Κέρδιζε εκατομμύρια καθημερινά. Τώρα κάθεται σ’ ένα άδειο τραπεζικό κτίριο στο οικονομικό κέντρο της Φρανκφούρτης και μιλά. 

Κριτική: Μια δραματική εμπειρία γύρω από τον κόσμο του τραπεζικού συστήματος και της δυναμικής του. Μια τρομακτική ματιά σ’ έναν παράλληλο, ψευτοθρησκευτικό κόσμο μεγαλομανίας πίσω από τζάμια-καθρέφτες. Η αφήγησή του σκιαγραφεί το τυπικό παράδειγμα της επαγγελματικής και προσωπικής ζωής των εργαζομένων της τράπεζας, μαζί με τα ηθικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν συχνά. Επίσης, ο ίδιος υπεραμύνεται των απόψεών του για τη δυναμική των χρηματοπιστωτικών αγορών και την ύφεση που βιώνουμε σήμερα.

Είδος: Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Μαρκ Μπάουντερ

Προβάλλεται από 20/11/2014

(Δημοσιεύεται στην Αμαρυσία 22/11/2014)

Ο άνθρωπος φάντασμα

Εγώ γνώριζα τον Τζακ Ρίτσερ τον πανύψηλο ήρωα πρωταγωνιστή μιας σειράς μυθιστορημάτων του Lee Child, για τον οποίο (τον Ρίτσερ, δηλαδή) μέχρι να σηκώσει το χέρι του και να κεραυνοβολήσει τον αντίπαλό του, έχεις διαβάσει δύο σελίδες από σκέψεις του (τη στάση του σώματός του, του σώματος του αντιπάλου, το βάρος και των δυο για να υπολογίσεις ποιος είναι πιο δυνατός, τη θέση τους στο χώρο και το χρόνο γιατί κάθε δευτερόλεπτο μετράει, τα ρούχα που φοράνε επειδή διαφορετική κίνηση κάνεις με ένα αθλητικό φανελάκι και άλλη με μια φόρμα εκστρατείας κλπ κλπ), αλλά ξεκινώντας το «Ο άνθρωπος φάντασμα» του Roger Hobbs κατάλαβα από την πρώτη σελίδα, ότι έχω να κάνω με έναν ήρωα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον Τζακ Ρίτσερ και διαθέτει ένα παραπάνω πλεονέκτημα, διότι ο Τζακ Ρίτσερ του συγγραφέα Lee Child έχει ονοματεπώνυμο, κινείται φανερά και δεν φοβάται τίποτα, αφού είναι πρώην στρατονόμος του αμερικανικού στρατού, ενώ ο Τζακ του Roger Hobbs -που είναι εξίσου ακατάβλητος όσο ο Τζακ Ρίτσερ- δεν έχει επώνυμο και είναι παντελώς άγνωστος σε όλες τις υπάρχουσες βάσεις δεδομένων αυτού του πλανήτη. Γι’ αυτό και «άνθρωπος φάντασμα».

The Hunger Games Η Επανάσταση Μέρος 1

Υπόθεση: Η ταινία βρίσκει την Κάτνις στην Περιοχή 13, αμέσως μετά την κατάρρευση των Αγώνων. Με την καθοδήγηση της Προέδρου Κόιν, και τις συμβούλες των στενών της φίλων, η Κάτνις ανοίγει τα φτερά της για να σώσει τον Πίτα, αλλά και ολόκληρο το έθνος με το θάρρος της.

Κριτική: Ίσως είναι από τις λίγες περιπτώσεις, κατά την οποία το τρίτο sequel μιας κινηματογραφικής ιστορίας να είναι καλύτερο από το δεύτερο, που ήταν καλύτερο από το πρώτο.

Η άλλη Μποβαρί - Gemma Bovary

Υπόθεση: Μια διαφορετική ανάγνωση και εναλλακτική προσέγγιση της «Μαντάμ Μποβαρύ», του Γκουστάβ Φλομπέρ, ξεδιπλώνεται με διάφορα flashback καταγράφοντας μια κωμικοτραγική αναδρομή των τελευταίων μηνών της ζωής του ομώνυμου χαρακτήρα. Η Τζέμα είναι η πανέμορφη δεύτερη σύζυγος του Τσάρλι Μπόβερι. Είναι επίσης η απρόθυμη μητριά των παιδιών του αλλά και το αντικείμενο εμμονικής αντιπάθειας της πρώην συζύγου του Τσάρλι. Η απρόβλεπτη αλλαγή συμπεριφοράς και η απροσδόκητη αποστροφή της Τζέμα για το Λονδίνο αναγκάζουν τον Τσάρλι να την πάρει και να μετακομίσουν απέναντι στην επαρχία της Νορμανδίας, όπου ωστόσο ο αρχικός ενθουσιασμός τους για τη μαγεία της γαλλικής επαρχίας αναμένεται σύντομα να εξαφανιστεί. 

Κριτική: Η Αν Φοντέιν στα χνάρια του Φιλίπ Λεγκέ (που μας είχε χαρίσει πέρυσι τη «Βόλτα με το Μολιέρο», μια διασκευή του «Μισάνθρωπου» του Μολιέρου) μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή τη «Μαντάμ Μποβαρύ» του Φλομπέρ

Fury

Υπόθεση: Απρίλιος 1945. Οι Σύμμαχοι σχεδιάζουν την τελευταία αντεπίθεση στην Ευρώπη. Ο σκληροτράχηλος λοχίας Wardaddy ηγείται μιας εξαιρετικά επικίνδυνης αποστολής σε εχθρικό έδαφος, έχοντας στη διάθεση του μόνο ένα τανκ και ένα τετραμελές πλήρωμα. Η ολιγομελής ομάδα, ανάμεσα στους οποίους και ένας νεοσύλλεκτος, μπορεί να έχει ελάχιστα όπλα στη διάθεση της, διαθέτει όμως τον ηρωισμό για να πολεμήσει στην καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας.

Κριτική: Εμπρός, στο δρόμο που χάραξε ο στρατιώτης Ράιαν, με ερμηνείες αξιόλογες και σκηνές που αναδεικνύουν τη φρίκη του πολέμου, στον οποίο οι νικητές δεν φαίνονται να το… γλεντάνε. Αντίθετα.

Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του

(A pigeon sat on a branch reflecting on existence)

Υπόθεση: Σαν να' ναι οι σύγχρονοι Δον Κιχώτης και Σάντσο Πάντσα, οι Σαμ και Τζόναθαν, δύο πλανόδιοι πωλητές που εμπορεύονται ασυνήθιστα παιχνίδια, μας μεταφέρουν σε μια καλειδοσκοπική περιπλάνηση στο ανθρώπινο πεπρωμένο. 

Πρόκειται για ένα ταξίδι που αποκαλύπτει την ομορφιά των απλών στιγμών, την ευτέλεια των άλλων, το χιούμορ και την τραγωδία που κρύβονται μέσα μας, το μεγαλείο της ζωής, καθώς και την απόλυτη αδυναμία της ανθρωπότητας.

Κριτική: Με τον ίδιο λυρισμό που διακρίνει τις ταινίες του Ρόι Άντερσον, είναι γυρισμένη και αυτή, η τρίτη της τριλογίας του για τον άνθρωπο, (οι προηγούμενες δύο «Τραγούδια από το δεύτερο όροφο» του 2000 και  «Εσείς οι ζωντανοί» του 2007).

Οι μυημένοι στο κινηματογραφικό στυλ του σουηδού σκηνοθέτη, θα ενθουσιαστούν για άλλη μια φορά με την στατικότητα των πλάνων του, τα ταμπλό βιβάν και την αφαιρετικότητα στην εν γένει φωτογράφηση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.

O αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει - Kill the messenger

Υπόθεση: Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η νέα ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζέρεμι Ρένερ (“The Avengers”) και σκηνοθέτη τον Μάικλ Κούεστα, δημιουργού του Homeland, επικεντρώνεται στην υπόθεση του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου Γκάρι Γουέμπ. Ο Γουέμπ τόλμησε να τα βάλει με την CIA και άρχισε να ερευνά την πιθανή διασύνδεσή της με κύκλωμα που διακινούσε μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών στην Αμερική.

Κριτική: Ενδιαφέρουσα ταινία για να τη συμπεριλάβω στο επόμενο αφιέρωμά μου «Η δημοσιογραφία στον κινηματογράφο».

Δυο ανάσες - Respire – Breathe

 Υπόθεση: Η Τσάρλι, είναι δεκαεφτά χρονών. Ζει μέσα σε έναν “ανεμοστρόβιλο” από φίλους, συναισθήματα, πεποιθήσεις και πολλά πάθη. Είναι μία έφηβη όπως οποιαδήποτε άλλη, στο μεταίχμιο αβεβαιότητας μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλικίωσης. Είναι ταλαντούχα και όμορφη, αλλά παράλληλα βουτηγμένη στις αμφιβολίες και η καθημερινότητά της βρίθει απογοητεύσεων. Κάποια στιγμή, εισβάλει στη ζωή της η Σάρα, ένα διαφορετικό νέο κορίτσι, όμορφο και με περισσό θράσος. Πρόκειται για μια αυθεντική, αληθινή προσωπικότητα, ένα αστέρι που ξέρει να κάνει τα πάντα σωστά…. Στο σχολείο, στα πάρτι, στις σχέσεις της με τα υπόλοιπα κορίτσια και τα αγόρια, ακόμη και στις σχέσεις τις με τους γονείς, η Σάρα είναι μια ανάσα φρέσκου αέρα. Ανάμεσα στις δυο κοπέλες θα ξεκινήσει μια δυνατή φιλία, όμως ο χαρακτήρας της υπέροχης αλλά εύθραυστης Τσάρλι δε μπορεί να αντέξει για πολύ τα τερτίπια και τις τσαχπινιές της απρόβλεπτης Σάρα… Οι τρόποι για να την κρατήσει για πάντα ως αποκλειστική της φίλη είναι πολλοί, ποιον θα διαλέξει όμως η Τσάρλι, στην ευαίσθητη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται;

Κριτική: Άνιση ταινία που εστιάζει περισσότερο στο θέμα της ενδοσχολικής ψυχολογικής βίας παρά στις φιλικές σχέσεις των εφήβων, όπως θα ήθελε.

Βραβείο της Ένωσης Κριτικών στο Μικρό Ψάρι

"Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου απονέμει το βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας στο Μικρό Ψάρι του Γιάννη Οικονομίδη, στο πλαίσιο του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Σκεπτικό: Επειδή συνδυάζει με αποτελεσματικό τρόπο, αφήγηση και ρυθμούς διεθνώς αναγνωρίσιμους από τη μία, και σχολιάζει από την άλλη την ηθική διάσταση της νεοελληνικής κρίσης.

Ας σημειωθεί ότι ύστερα από διετή απουσία -όχι με δική μας ευθύνη- η απονομή του βραβείου μας επιστρέφει στην τελετή λήξης, όπως επί τρεις και πλέον δεκαετίες συνέβαινε. Είχαμε εκφράσει δημόσια τις ενστάσεις μας τόσο για τον Νόμο Γερουλάνου όσο και για την άνιση μεταχείριση των ελληνικών ταινιών. Τι σύμπτωση, τώρα που συνολικά αποδοκιμάζεται ο ισχύων νόμος, είτε ως ανεφάρμοστος είτε ως καταστροφικός, λήγει και η περίοδος της αυθαίρετης τιμωρίας μας.

Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου θα συνεχίσει να διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμά της στην διαφορετική άποψη και στην διατύπωση προτάσεων, με γνώμονα τις καταστατικές της αρχές, την ιστορία της, την ανάπτυξη του εγχώριου σινεμά και την υπεράσπιση των θεσμών.

Η συγκάλυψη - The drop

Υπόθεση: Ο Μπομπ Σαγκινόφσκι (Τομ Χάρντι) είναι ένας μοναχικός μπάρμαν που βρίσκεται άθελα του μπλεγμένος στον νεοϋορκέζικο υπόκοσμο του Μπρούκλιν. Ακολουθώντας τις οδηγίες του καταπιεστικού ιδιοκτήτη του μπαρ και ξαδέλφου του, Μαρβ (Τζέιμς Γκαντολφίνι), ο Μπομπ θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ασυνήθιστη περίπτωση ληστείας, προκαλώντας την προσοχή της αστυνομίας η οποία ερευνά το παρελθόν της γειτονιάς του… Εκεί όπου φίλοι, οικογένεια και εχθροί δουλεύουν όλοι μαζί και προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε κόστος.

Κριτική: Ο Τομ Χάρντι σε ένα αρκετά δύσκολο ρόλο, που τον έχουμε ξανασυναντήσει στην ταινία «Το τέλος της βίας» του Κρόνενμπεργκ, με τον Βίγκο Μόρτενσεν, στην οποία ένας φιλήσυχος άνθρωπος που κοιτάζει τη δουλειά του και την οικογένειά του, με αφορμή την άφιξη κάποιων που του θυμίζουν το παρελθόν του ξεσπά και σου προκύπτει όπως δεν τον φανταζόσουν. Μόνον που εδώ, ο Μπομπ του πολύ καλού Τόμας Χάρντι, είναι μεν φιλήσυχος, απαθής, κοιτάει τη δουλειά του και φαινομενικά αδιάφορος, αλλά δεν έχει οικογένεια και δημιουργεί μια σχέση εξ αιτίας ενός κουταβιού. Ταυτόχρονα, ξεσπά επειδή οι «κακοί» της γειτονιάς, τυχαίνει να βρεθούν στο δρόμο του, ενώ δεν θα έπρεπε. Στη «Συγκάλυψη» βέβαια, δεν έχουμε τον Κρόνεμπεργκ στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, αλλά  και ο Μίκαελ Ρόσκαμ δεν πάει και άσχημα.

Interstellar

Υπόθεση: Η ταινία εξιστορεί τις περιπέτειες μιας ομάδας εξερευνητών, οι οποίοι αναλαμβάνουν την πιο σημαντική και ηρωική αποστολή στην ανθρώπινη ιστορία: να ταξιδέψουν, μέσω μιας πύλης στο χρόνο, πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς, για να ανακαλύψουν αν η ανθρωπότητα έχει μέλλον ανάμεσα στα αστέρια.

Κριτική: Τρίωρη ταινία, πάνω στο θέμα των μακρινών ταξιδιών στο διάστημα και των παράδοξων θεμάτων που ανακύπτουν, με τη σχετικότητα του Χρόνου και ειδικά στην περίπτωση που οι αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη μετά από 30 ή 50 και περισσότερα χρόνια, ενώ για τους ίδιους το χρονικό διάστημα είναι μικρότερο.

Συνηθισμένος να δημιουργεί θεαματικές και ατμοσφαιρικές παραγωγές ο Κρίστοφερ Νόλαν (δημιούργησε την τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη και το Inception τελευταία), έχει κάνει και αυτή τη φορά το ίδιο, προσφέροντας ένα υπερθέαμα του διαστήματος, το οποίο θα μπορούσα να το συγκρίνω θεματικά με την -τρίωρη επίσης- «2001: Οδύσσεια του διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αλλά δυστυχώς η μεγάλη διάρκεια του Interstellar αποβαίνει εις βάρος του φιλοσοφικού υπόβαθρου της ταινίας.

Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα - Blue ruin

Υπόθεση: Ο Ντουάιτ Έβανς είναι ένας μυστηριώδης άστεγος: ζει μαζεύοντας κονσερβοκούτια απ’ όπου βρει, ανοίγοντας σπίτια για να κάνει μπάνιο, αναζητώντας τροφή στα σκουπίδια. Το αυτοκίνητο του, μια μπλε Πόντιακ, είναι το σπίτι του, ένα σκουριασμένο σιδερένιο κουτί γεμάτο τρύπες από σφαίρες. Όταν ο Ντουάιτ βρει μπροστά του την αστυνομία δεν θα εκπλαγεί - μόνο που οι αρχές δεν τον αναζητούν για τις παρανομίες του, αλλά για να τον ενημερώσουν ότι ο άνθρωπος που πριν είκοσι χρόνια δολοφόνησε τους γονείς του αποφυλακίστηκε. Πανικόβλητος, ο Ντουάιτ ξεκινά ένα οδοιπορικό εκδίκησης, μόνο που αποδεικνύεται ανίκανος να το φέρει σε πέρας.

Κριτική: Η δεύτερη ταινία (μετά το Murder Party) του Τζέρεμι Σολνιέ, ενώ στα χέρια των αδερφών Κοέν, θα μπορούσε να είναι μια καταπληκτική ταινία, καταλήγει να είναι ένα μελοδραματικό θρίλερ.

Αφιέρωμα σε πέντε δημιουργούς του κινηματογράφου

Ο σκηνοθέτης Ν. Αντωνάκος

Ένα τριήμερο αφιέρωμα στις 7, 8 και 9 Νοεμβρίου, στο σινεμά «Αλκυονίς New Star Cinema» αφιερωμένο σε δημιουργούς και συνδικαλιστές του κινηματογράφου, οι οποίοι υπήρξαν μέλη και στελέχη του ΚΚΕ διοργανώνεi η  Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ .

Το αφιέρωμα θα ξεκινήσει την Παρασκευή, στις 19.30 με την ομιλία  της Ελένης Μηλιαρονικολάκη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.

Οι πέντε δημιουργοί που θα τιμηθούν είναι ο σκηνοθέτης Νίκος Αντωνάκος (1942-2009), ο διευθυντής φωτογραφίας Γρηγόρης Δανάλης (1916-1993), ο σκηνογράφος - ενδυματολόγος Μικές Καραπιπέρης (1933-1991), ο σκηνοθέτης Λάμπρος Λιαρόπουλος (1936-1983) καθώ;ς επίσης και ο σκηνοθέτης Στέλιος Τατασόπουλος (1908-2000).

Έγκλημα με υπογραφή

Η Αγγλίδα συγγραφέας Sophie Hannah είναι μια διεθνώς επιτυχημένη συγγραφέας, της οποίας τα best sellers ψυχολογικά θρίλερ και αστυνομικά εκδίδονται σε 27 χώρες. Το 2013, το τελευταίο της μυθιστόρημα, The Carrier, κέρδισε το «Thriller of the Year Award» στα εθνικά βραβεία Specsavers. Δύο μυθιστορήματα της S.H., The Point of Rescue και The Other Half Lives, έχουν διασκευαστεί σε σενάριο για τη μίνι τηλεοπτική σειρά με τίτλο Case Sensitive, που προβλήθηκε την περίοδο 2011-2012. Το 2004, η S.H. κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό διηγήματος Daphne du Maurier, για το συναρπαστικό της διήγημα The Octopus Nest, που τώρα εκδίδεται στην πρώτη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο The Fantastic Book of Everybody’s Secrets. Η S.H. έχει επιπλέον εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. Η τελευταία, Pessimism for Beginners, συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα του βραβείου T.S. Eliot, το 2007.

Πάθος για ζωή

Ένα αριστοτεχνικά γραμμένο βιβλίο, το οποίο με τις γλαφυρές περιγραφές του, κατορθώνει να μας εισαγάγει στο «βάσανο» της ύπαρξης τού μεγάλου ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ, αφήνοντας μια αόριστη μελαγχολία στο τέλος κάθε σελίδας. Ο αναγνώστης ακολουθεί την πορεία του σπουδαίου ζωγράφου από το Μπορινάζ και το Έττεν, στη Χάγη και το Νιουένεν, και φτάνει μαζί του μέχρι το Παρίσι, το Σαιν-Ρεμύ και την Ωβέρ.

Πρόκειται για μια κλασική μυθιστορηματική βιογραφία, που γράφτηκε από τον Irving Stone, κορυφαίο συγγραφέα του είδους στην οποία ξεδιπλώνονται όλες οι πτυχές της ζωής του μεγάλου ζωγράφου, η ιστορία τού τρικυμιώδους βίου του, ο παράφορος έρωτάς του, τόσο για τις γυναίκες της καλής κοινωνίας, όσο και γι’ αυτές του περιθωρίου, και, κυρίως, τα έργα του για τα οποία, προτού αναγνωριστεί η μεγαλοφυΐα του, επικρίθηκε σκληρά.

Τη μετάφραση έχει κάνει ο κ. Δ. Π. Κωστελένος και το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη

Ατενίζοντας την ανθρώπινη κωμωδία

"Εβίβα"  (2014)

5 ταινίες μικρού μήκους κοιτούν την καθημερινότητα και χαμογελούν στο νέο, ανεξάρτητο χώρο προβολής ταινιών CINEMARIAN θα προβληθούν κατά σειρά οι ταινίες:

«Εβίβα» (2014)

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Νάκος, Αμέρισσα Μπάστα

Διάρκεια: 16΄

«5 Τρόποι να Πεθάνεις» (2014)

Σκηνοθεσία: Ντάινα Παπαδάκη

Διάρκεια: 17΄

«Think Positive!» (2011)

Σκηνοθεσία: Γαβριήλ Ψαλτάκης

Διάρκεια: 11΄

«Το Μεροκάματο Ενός Ληστή» (2013)

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Φελάνης

Διάρκεια: 14΄

«RF» (2010)

Σκηνοθεσία: Σταύρος Λιόκαλος

Διάρκεια: 19΄

* * *

Σκουπίδια - Trash

Υπόθεση: Δύο αγόρια που μαζεύουν σκουπίδια στις φτωχογειτονιές του Ρίο, βρίσκουν ένα πορτοφόλι στην τοπική χωματερή, χωρίς να φαντάζονται ότι η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. Όταν η τοπική αστυνομία εμφανίζεται, προσφέροντας μια ελκυστική ανταμοιβή για την επιστροφή του πορτοφολιού, τα αγόρια, Rafael και Gardo, συνειδητοποιούν ότι αυτό που έχουν βρει πρέπει να είναι πολύ σημαντικό.

Κριτική: Τα «σκουπίδια» του τίτλου, δεν είναι μόνον εκείνα της χωματερής, που χρησιμεύει ως φόντο σ’ αυτή τη συμβατική περιπέτεια δράσης του Στίβεν Ντάλντρι (Ώρες και Μπίλι Έλιοτ Γεννημένος Χορευτής). Είναι και τα τρία παιδιά, όπως τα βλέπουν και τα αντιμετωπίζουν οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί του Ρίο Ντε Τζανέιρο. 

Αλλά όπως μέσα στα σκουπίδια μπορεί να βρεθεί κατά λάθος κάτι πολύτιμο, έτσι μπορεί και μέσα στις παραγκουπόλεις και τη φτώχεια, να υπάρχουν και παιδιά διαμάντια, που η συνείδησή τους, τα προτρέπει «να κάνουν το σωστό».

Ida

Υπόθεση: Πολωνία 1962. Η Anna, μια ορφανή μαθητευόμενη καλόγρια μεγαλώνει στο μοναστήρι. Όταν πια έχει έρθει ο καιρός να ορκιστεί καλόγρια, η Ηγουμένη την ενημερώνει ότι πρώτα θα πρέπει να συναντήσει το μόνο εν ζωή συγγενικό της πρόσωπο, την θεία της Wanda. 

Η αδερφή της μητέρας της, η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την ίδια, της αποκαλύπτει ότι είναι Εβραία και ότι το πραγματικό της όνομα είναι Ida. Οι δύο γυναίκες ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για την οικογένειά τους, με σκοπό να ανακαλύψουν ποιες είναι και που ανήκουν πραγματικά.

Κριτική: Με ασπρόμαυρη φωτογραφία, που κάνει την ταινία περισσότερο αυθεντική στην αναπαράσταση των γεγονότων που διαδραματίζονται στη δεκαετία του ’60, ο Παβλικόφσκι δημιουργεί μια ταινία που από την υπόθεσή της, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «ταινία-δρόμου». Όμως δεν είναι έτσι. Η Ida είναι μια λυρική ταινία, λιτή στην αφήγηση και ταυτόχρονα πολυεπίπεδη, από την οποία ξεπηδούν σχόλια για την οικογένεια, την πίστη, την ενοχή, τη μουσική και φυσικά την πολιτική και τον σοσιαλισμό. 

Ταινία που ξεφεύγοντας από τη συνήθη ρητορική του Πολωνικού Κινηματογράφου, η Ida αφηγείται την ιστορία μια κοπέλας, η οποία θέλει να αποσυρθεί από τα κοσμικά, να γίνει καλόγρια, χωρίς όμως να τα έχει ζήσει προηγουμένως. Βλέποντας τη γλυκιά και σιωπηλή μορφή της Αγκάτα Τσεμπουκόφσκα, καταλαβαίνει κάποιος από την πρώτη στιγμή ότι θα υπάρξει μεταστροφή στο χαρακτήρα της. Άλλωστε, η θεία της (την υποδύεται η Αγκάτα Κούλεζα) προετοιμάζει κάποια στιγμή το θεατή, όταν την ρωτάει, πώς είναι δυνατόν να θέλει να αποβάλλει τους πειρασμούς, όταν δεν τους έχει γνωρίσει.

St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος - St Vincent

Υπόθεση: Ο Μπιλ Μάρεϊ (Lost in Translation, The Grand Budapest Hotel) είναι ένας παράξενος, φιλήδονος, αποτυχημένος βετεράνος πολέμου που μισεί τους πάντες – ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. Η εμμονή του με τον τζόγο, το αλκοόλ και τα περίεργα πλάσματα της νύχτας, τον οδήγησαν θριαμβευτικά στον πάτο της ζωής και για να καταφέρει πλέον να συνεχίσει να επιβιώνει στην αποτυχημένη και αξιολύπητη καθημερινότητά του, θα αναλάβει να φροντίζει, επί πληρωμή, το 12άχρονο μελαγχολικό αγόρι της διπλανής πόρτας, τον μοναχογιό της φρεσκοχωρισμένης Μελίσα Μακάρθι (Bridesmaids).

Κριτική: Το θέμα του περιθωριακού, εσωστρεφή, ιδιότροπου, αθυρόστομου τύπου που δεν μιλάει σε άνθρωπο και στην εξέλιξη αποδεικνύεται ότι είναι «ψυχούλα», το έχουμε δει σε αρκετές αμερικανικές εκδόσεις, άλλες αδιάφορες και άλλες συγκινητικές. Από αποσυρμένους ήρωες του Βιετνάμ με εμμονές εναντίον των εγχρώμων μέχρι τυφλούς παρασημοφορημένους αξιωματικούς και από φτωχούς με πλούσια καρδιά, μέχρι πάμπλουτους τυφλούς που νοικιάζουν αυτοκίνητα και τα οδηγούν με άγριες ταχύτητες σε δρόμους των ΗΠΑ.