Βλέποντας την ταινία "Οι άθικτοι", που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Φιλίπ, ενός δισεκατομμυριούχου αριστοκράτη, ο οποίος έχοντας μείνει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, επιλέγει για καθημερινό βοηθό του, τον Ντρίς, έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο μαύρο νεαρό, από τις φτωχές συνοικίες στα προάστια του Παρισιού, θυμήθηκα τελείως αυθόρμητα, εκείνη την ελληνική ταινία με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Κωνσταντίνου, που ήταν γιός πλούσιου βιομήχανου και έφυγε από το σπίτι και πήγε να δουλέψει σερβιτόρος σε κλασάτο ξενοδοχείο. Εκεί γνώρισε μια πελάτισσα σε αναπηρικό καροτσάκι, που φορούσε μόνιμα μαύρα γυαλιά και ήταν αμίλητη σε όλο το σκετς (η ταινία ήταν σπονδυλωτή και αποτελείτο από 4 ιστορίες). Σε εκείνη την ταινία λοιπόν, (Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές) ο Κωνσταντίνου προσπαθούσε με "πολιτικά ορθούς" τρόπους να συνεφέρει την κυρία στο καροτσάκι, ήταν και η εποχή βλέπεις που δύσκολα μπορούσες να σατιρίσεις τέτοιες καταστάσεις. Με γλυκανάλατο τρόπο προσπαθούσε να την πείσει, πρώτα να βγάλει τα γυαλιά της, ύστερα να χαμογελάσει λίγο, κλπ κλπ μέχρι να την αναγκάσει να αισθανθεί ότι δεν είναι διαφορετική και μπορεί να απολαύσει τις χαρές της ζωής με το δικό της τρόπο, από τη δική της έστω και δύσκολη θέση.
"Οι άθικτοι" δεν έχουν καμία σχέση με εκείνη την ταινία. Τη θυμήθηκα όμως, γιατί έχουν κοινή, τη... διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος. Στους "Άθικτους", ο υγιής και υπερκινητικός μαύρος βοηθός του παραπληγικού εκατομμυριούχου, επιφανειακά δεν δείχνει καμία πολιτική ορθότητα απέναντι στο πρόβλημα του πλούσιου αφεντικού του, που αντιμετωπίζεται όμως έτσι απ' όλους τους άλλους που τον περιτριγυρίζουν. Ο μαύρος βοηθός, αντιμετωπίζει τον εκατομμυριούχο σα να είναι ένας απόλυτα υγιής άνθρωπος, που δεν προσπαθεί να κάνει τίποτα για να απολαύσει τα αγαθά, που του προσφέρει η ζωή. Ενώ είναι εκατομμυριούχος και μπορεί να τα έχει. Από την άλλη, ο εκατομμυριούχος εμφανίζεται να είναι έτοιμος να δεχθεί αυτή την ανατροπή της αντιμετώπισής του. Εκφράζεται, όπως δεν περίμενε ο περίγυρός του. Αφήνεται, απελευθερώνεται και δείχνει ότι πραγματικά περίμενε ένα τέτοιο ταρακούνημα στη ζωή του. Τι θα είχε να χάσει άλλωστε;
Έτσι και οι δύο μαζί, κάνουν πράγματα που φαίνονται στο θεατή υπερβολικά, αλλά και φυσιολογικά ταυτόχρονα και εκεί βρίσκεται η επιτυχία της σκηνοθεσίας. Να έχει πιάσει ένα θέμα, που εκ πρώτης όψεως μόνο αστείο δεν φαντάζει και να το αντιμετωπίζει χωρίς κόμπλεξ. Το αποτέλεσμα είναι η ταινία να χαρίζει γέλιο, γνήσια συγκίνηση και αισιοδοξία για τη ζωή. Επιπλέον στηρίζεται και στην πραγματικά απολαυστική ερμηνεία των δύο πρωταγωνιστών, οι οποίοι ερμηνεύουν με κέφι, αλλά και απόλυτο σεβασμό τους δύσκολους ρόλους τους. Αυτά τα στοιχεία την κάνουν απολαυστική και γι' αυτό ίσως έσπασε και τα ταμεία στη Γαλλία.
Η εμπνευσμένη σκηνοθεσία ανήκει στους Ερίκ Τολεντανό και Ολιβιέ Νακάς και στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Φρανσουά Κλουζέ (ο εκατομμυριούχος ανάπηρος), Ομάρ Σι (ο μαύρος βοηθός του). Επίσης παίζουν οι: Αν Λε Νι, Οντρέ Φλερό, Κλοντίλντ Μολέ, Αλμπα Γκϊα Μπελούτζι, Σιρίλ Μεντί, Κριστιάν Αμερί
