Εγρήγορση

οι άνθρωποι που κοιμήθηκαν μέσα μου
κι η αγωνία
να τους κρατήσω εκεί
για πάντα κοιμισμένους

οι άνθρωποι που μέσα μου κοιμούνται
κι η έγνοια
να σκουπίσω καλά όλους τους θορύβους
προτού τους ξυπνήσουν

οι άνθρωποι που μέσα μου θα αποκοιμιούνται
κι η ανακούφιση ότι
ποτέ ξανά δεν θα αφήσω να υπάρξουν
άνθρωποι που μέσα μου θα αποκοιμιούνται

Ποίημα της Αγγελικής Σιγούρου από τη συλλογή «χιόνι-χιόνι»,
(Εκδόσεις Νεφέλη 2010)

Η πολιτική των κλιματικών αλλαγών

Το πρωτότυπο αυτό βιβλίο του Άντονι Γκίντενς, εισάγει τον αναγνώστη στο θέμα των κλιματικών αλλαγών, εστιάζοντας κυρίως στις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που είναι αναγκαίες έτσι, ώστε η ανθρωπότητα να αποτρέψει το φαινόμενο.

Το γενικότερο εγχείρημα και τα κύρια ερωτήματα που πραγματεύεται, με πολύ γλαφυρό τρόπο, ο συγγραφέας είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και επείγοντα, όπως: Πώς διαμορφώνεται μια πολιτική για τις κλιματικές αλλαγές; Πώς μπορεί να γίνει αποδεκτή από το ευρύ κοινό και να συμπαρασύρει ως θετικό όραμα πολίτες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, κράτη, πολιτικές δυνάμεις; Πώς είναι δυνατόν να αλλάξουν η καθημερινότητα, οι συμπεριφορές των ανθρώπων, το κράτος, τα κόμματα, οι επιχειρήσεις;
Η πληθώρα των πολιτικών και των προτάσεων που παραθέτει ο Γκίντενς αντλείται από την κοινωνιολογία, την πολιτική επιστήμη, την οικονομική επιστήμη, την εμπειρία των κοινωνικών

Το σύγχρονο ανθρωπορυχείο

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο για τις διεθνείς σχέσεις, που σήμερα διαμορφώνονται από κρατικούς, παρακρατικούς ή ιδιωτικούς φορείς, που παίζουν την ελπίδα στο παγκόσμιο χρηματιστήριο, εκεί όπου ξεπουλιέται από τους προνομιούχους για λόγους κερδοσκοπίας, στο πλαίσιο πολεμικών συγκρούσεων, κοινωνικού αποκλεισμού, τρομοκρατίας, εγκληματικότητας, προσφυγιάς και εμπορίας ανθρώπων, όπλων, ναρκωτικών, επιδημικών ιών και όποιου άλλου δεινού περιέχει το «Κουτί της Πανδώρας».
Ο συγγραφέας Παναγιώτης Ι. Καραφωτιάς, με ενάργεια, παρρησία και αίσθημα υπευθυνότητας, πραγματεύεται επίκαιρα και καίρια θέματα, όπως είναι η διαχείριση του φόβου και της ισχύος, η θρησκευτική βία, η διαφθορά και τα ανθρώπινα δικαιώματα। Καταγγέλλει τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ και αναφέρεται στην παρούσα οικονομική κρίση, στην ειρηνική διευθέτηση των διενέξεων, στο διεθνές έγκλημα της γενοκτονίας, στη διεθνή τρομοκρατία και στον παγκόσμιο αφοπλισμό.
Επίσης, παρουσιάζει το ρόλο του ΟΗΕ σε σχέση με τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα, την αειφόρο ανάπτυξη και τις φυλετικές διακρίσεις, ενώ δεν παραλείπει να θίξει ευαίσθητα θέματα όπως είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες και ο σεξισμός εις βάρος των γυναικών.
Ασχολείται, τέλος, με την παγκοσμιοποίηση και τη διεθνή νομιμότητα, τον Τρίτο Κόσμο και την Ευρώπη, την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, το ρόλο των ΜΜΕ, τη διεθνή διάσταση του ελληνικού εμφύλιου, καθώς και με την απειλή μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης που πλανάται πάνω από το σύγχρονο κόσμο.(Εκδόσεις Γκοβόστη)
(Δημοσιεύτηκε στην Αμαρυσία στις 3/6/10)

Ο πόλεμος των κόσμων

Το «Πόλεμος των κόσμων» του Στίβεν Σπίλμπεργκ με τον Τομ Κρουζ και την πραγματικά υπέροχη πιτσιρίκα Ντακότα Φάνινγκ ξαναείδα προχθές στη τηλεόραση, και πρέπει να πω ότι αυτό που με ενθουσιάζει σ' αυτή την ταινία, είναι το μέγεθος του κόσμου μας απέναντι στην απεραντοσύνη του σύμπαντος αλλά και το δέος των ανθρώπων μπροστά σε δυνάμεις που δεν έχουν φανταστεί. Έξοχα γυρισμένο το πρώτο μέρος, συγκλονίζει και τρομάζει τον θεατή. Μου θύμισε την αντίστοιχη ταινία του 1953, του Μπάιρον Χάσκιν την οποία είδα όταν ήμουν μικρός και την απόλαυσα αργότερα σε νυκτερινή προβολή. Πρόκειται για την ιστορία εισβολής των Αρειανών στον πλανήτη μας με άγριες διαθέσεις και για την ανικανότητα των ανθρώπων να τους αντιμετωπίσουν. Να αναφέρω ότι στο τέλος οι Αρειανοί εξολοθρεύονται από κάποια μικρόβια που δεν τα αντέχουν. Τους σκοτώνει δηλαδή το περιβάλλον της Γης και έτσι το έργο τελειώνει όπως άρχισε, μετά την αιφνιδιαστική εισβολή τους, με τον ξαφνικό θάνατό τους. Και τι μένει; Η ανθρώπινη αδυναμία, η απληστία, ο ατομισμός, ο φιλοτομαρισμός που συνοδεύει τον πανικό των ανθρώπων. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή, στην οποία ο Κρουζ, ενώ γύρω του χαλάει ο κόσμος, προκειμένου να σώσει τον εαυτό του και τα παιδιά του, παίρνει ένα ξένο αυτοκίνητο, ενώ η κόρη του επιμένει: «Μπαμπά το αυτοκίνητο είναι ξένο, δεν είναι δικό μας, γιατί παίρνεις το ξένο αυτοκίνητο; Δεν μπαίνω μέσα».
Το μυθιστόρημα αυτό του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς ήταν που έκανε διάσημο και τον Όρσον Γουέλες, ο οποίος το βράδυ της 30ης Οκτωβρίου 1938 στη ραδιοφωνική του εκπομπή Μέρκιουρι Θίατερ, το έπαιξε με τους συνεργάτες του τόσο πειστικά που οι Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους πανικόβλητοι για να σωθούν. Από αυτή την ηχογράφηση είναι και η φωτογραφία, που αντέγραψα παλαιότερα από το ΒΗΜΑgazino.