Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου

Γράφτηκε γύρω στο 1907, από τον Γκαστόν Λερού (το συγγραφέα του διάσημου «Το φάντασμα της όπερας» που έχει γίνει μιούζικαλ και ταινίες). Αναφέρομαι στο μυθιστόρημα «Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου» (εκδόσεις Διόπτρα), μια ιστορία από αυτές που αποκαλούνται «αστυνομικές μυστηρίου κλειδωμένου δωματίου» και όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, πρόκειται για περιπτώσεις όπου ένα έγκλημα τελείται σε ένα χώρο που είναι σφραγισμένος από μέσα και εκ πρώτης όψεως φαίνεται αδύνατο να έχει διαφύγει ο δολοφόνος.

Στο «κίτρινο δωμάτιο» του πύργου (Σατό Ντε Γκλαντιέ) του κυρίου Στάγκερσον, συμβαίνει ακριβώς αυτό, μόνον που ο δολοφόνος δεν κατάφερε να σκοτώσει τελικά το θύμα του, την κόρη του κ. Στάγκερσον, αλλά το άφησε αναίσθητο έτσι που όταν συνήλθε δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τι ακριβώς είχε συμβεί.

Τι ακριβώς συνέβη; Μας το εξηγεί το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Μετά από μία κοπιαστική ημέρα σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων, η δεσποινίς Στάνγκερσον είχε μόλις αποσυρθεί στο υπνοδωμάτιό της. Ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται από μέσα ήχοι πάλης, αγωνιώδεις κραυγές, εκκλήσεις για βοήθεια και πυροβολισμοί. Όταν η κλειδωμένη της πόρτα υποχωρεί στα χτυπήματα του πατέρα της και ενός υπηρέτη, η Ματίλντ βρίσκεται πεσμένη στο πάτωμα, σοβαρά τραυματισμένη και γεμάτη αίματα. Κανείς άλλος δεν βρίσκεται στο δωμάτιο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη έξοδος, και το μοναδικό παράθυρο του Κίτρινου Δωματίου είναι ασφαλισμένο από μέσα».

45 χρόνια – 45 years

Υπόθεση: Λίγες μέρες προτού γιορτάσουν την 45η επέτειο του γάμου τους, η Κέιτ και ο Τζεφ έρχονται αντιμέτωποι με μια θλιβερή είδηση. Το γεγονός δημιουργεί υπόγειες σεισμικές δονήσεις στη σχέση των δυο μακροχρόνιων συντρόφων, θέτοντας σε αμφισβήτηση τα θεμέλια της ίδιας της συνύπαρξής τους.

Κριτική: Δράμα δωματίου και ανθρωπίνων σχέσεων που στηρίζεται απόλυτα στις έξοχες ερμηνείες, τόσο της Σαρλότ Ράμπλινγκ (διάσημη από το ρόλο της στην ταινία «Ο θυρωρός της νύχτας» και μετά), όσο και του Τομ Κόρτνεϊ (ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’60 (και ποιος δεν τον θυμάται στο «Δόκτωρ Ζιβάγκο» να υποδύεται έναν μαχητικό μπολσεβίκο), που τελευταία έπαιξε και στο «Νυκτερινό τρένο για τη Λισαβόνα».

Το δικαστήριο - Court

Υπόθεση: Ένας ηλικιωμένος τραγουδοποιός συλλαμβάνεται κατηγορούμενος ότι με ένα επαναστατικό του τραγούδι προκάλεσε την αυτοκτονία ενός εργάτη του αποχετευτικού δικτύου που πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η υπόθεση εκδικάζεται σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπου κρίνονται οι ελπίδες και τα όνειρα απλών ανθρώπων. 

Κριτική: Ουσιαστικά έχουμε μια ηθογραφική ταινία, αφού με αφορμή τη δίκη και ανάμεσα από τις  συνεχείς αναβολές της, παρεμβάλλονται σκηνές από την καθημερινότητα των Ινδών, μέσα από τη ζωή του κατηγορούμενου, του προέδρου του δικαστηρίου και των δικηγόρων των διαδίκων, η συμπεριφορά των οποίων προσδιορίζεται από τις κάστες, την ταξική πολιτική, την πατριαρχία και τον φεουδαλισμό, που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ινδικής κοινωνίας.

Μαριονέτες

Υπόθεση: O Φίλιππος είναι δημοσιογράφος που ζει απομονωμένος σε κάποιο χωριό της Ελλάδας. Η άγρια δολοφονία του αδελφικού φίλου και πρώην συνεργάτη του Στέργιου, ανατρέπει τη ζωή του ενώ την ίδια στιγμή ο ίδιος γίνεται ο επόμενος στόχος. Ψάχνοντας απαντήσεις, επιστρέφει στην Αθήνα, όπου κατά περίεργο τρόπο πολλοί τον βοηθούν στην αναζήτησή του. Είναι όμως τα στοιχεία που συλλέγει πραγματικά ή μια καλοστημένη παγίδα; Σύντομα ανακαλύπτει πως ο θάνατος του φίλου του συνδέεται με μια κοινή δημοσιογραφική τους έρευνα από το παρελθόν. Θα βρει τη Νικολέτα, μια νεαρή ζωγράφο και κοπέλα του Στέργιου, που του δίνει νέα δεδομένα για την υπόθεση και μαζί αναζητούν τη λύση του μυστηρίου.

Χωρίς διέξοδο – No escape

Υπόθεση: Αμερικανός επιχειρηματίας μετακομίζει με την οικογένειά του στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι εξεγέρσεις που ξεσπούν λόγω της πολιτικής αστάθειας της περιοχής, τον αναγκάζουν να αναζητήσει εσπευσμένα ασφαλές καταφύγιο για εκείνον και την οικογένειά του, καθώς η πόλη δέχεται βίαιες επιθέσεις από αντάρτες.  

Κριτική: Με τον Όουεν Γουίλσον στο ρόλο του μέσου Αμερικανού οικογενειάρχη που μετατίθεται σε χώρα που δεν κατονομάζεται και συνορεύει με το Βιετνάμ, αλλά δεν γνωρίζει ότι η εταιρία του ανήκει στους «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και καταδιώκεται από την πρώτη στιγμή που πατάει το πόδι του εκεί, η ταινία είναι μια σφιχτοδεμένη περιπέτεια που περιέχει όλα τα κλισέ του είδους: ανεξέλεγκτη επανάσταση των ντόπιων, εξολόθρευση όλων των ξένων της χώρας, προσπάθειες του Γουίλσον να σώσει την οικογένειά του (την Λέικ Μπελ σύζυγο-λέαινα και δυο μικρές κόρες), παρουσία ενός μυστηριώδη τυχοδιώκτη (ο Πιρς Μπρόσναν σκληρός και με χιούμορ) και καταιγιστική δράση.

Το κορίτσι της πτήσης 5403

22 Δεκεμβρίου 1980. Το αεροπλάνο που εκτελεί την πτήση 5403 πέφτει στα γαλλοελβετικά σύνορα και τυλίγεται στις φλόγες. 168 από τους 169 επιβάτες σκοτώνονται ακαριαία. Σώζεται μόνο ένα κοριτσάκι τριών μηνών. Δύο οικογένειες το διεκδικούν, και δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί η ταυτότητά του. Έτσι ξεκινάει το teaser του οπισθόφυλλου, στο βιβλίο «Το κορίτσι της πτήσης 5403» του Μισέλ Μπισί (εκδ. Κέδρος) και έτσι ακριβώς ξεκινάει και μια διαμάχη δυο οικογενειών για τη διεκδίκηση του κοριτσιού, που θα διαρκέσει 18 χρόνια. . 

Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ που έχει αναλάβει την υπόθεση κατ’ εντολή της πλούσιας οικογένειας, μη έχοντας φέρει αποτέλεσμα αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Πρώτα όμως καταγράφει όλη του την έρευνα, ώστε να την παραδώσει στην άμεσα ενδιαφερόμενη, τη δεκαοκτάχρονη πλέον Λιζ-Ροζ ή την Εμιλί (ανάλογα με την οικογένεια), την κοπέλα που κανένας δεν γνωρίζει ποια είναι και που όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των μέσων ενημέρωσης, αποκαλούν Λιβελούλα.

Burnt - Ο σεφ που έπαιζε με τη φωτιά

Υπόθεση: Σε κάποιες από τις πιο επιτυχημένες κουζίνες του πλανήτη επικρατεί πολεμικό κλίμα, αλλά αυτό για τον ταλαντούχο σεφ Άνταμ Τζόουνς δεν είναι πρόβλημα - είναι, αντίθετα, αυτό που τον κάνει να νιώθει ότι εκεί ακριβώς ανήκει. Ο Άνταμ τα είχε όλα – και τα έχασε. Το πρώην κακό παιδί των εστιατορίων του Παρισιού, που κέρδισε δύο αστέρια Michelin, νοιαζόταν μόνο για την συναρπαστική έξαψη τού να δημιουργείς εκρήξεις γεύσης. Για να αποκτήσει την δική του κουζίνα, όπως και το τρίτο αστέρι Michelin που του διαφεύγει, ο Τζόουνς θα πρέπει να αφήσει πίσω τις κακές του συνήθειες και να πάρει στην ομάδα του τους καλύτερους, όπως την όμορφη Ελέν. Η ιστορία του είναι τελικά ένας ύμνος για την αγάπη του φαγητού και την δύναμη των δεύτερων ευκαιριών.

Κριτική: Πολλές μαγειρικές έχουν πέσει τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην ελληνική τηλεόραση αλλά και στον κινηματογράφο (Ρατατούης, Υψηλή Μαγειρική, Ένα ταξίδι 30,5 Μέτρα Μακριά, Σεφ, κλπ.), γιατί όχι και άλλη μια με τον Μπράντλεϊ Κούπερ, ο οποίος στο κάτω-κάτω έχει πρωταγωνιστήσει και στο σίριαλ «Κουζίνα Εμπιστευτικόν» (Kitchen Confidential, 13 επεισόδια μεταξύ 2005 – 2006), όπου υποδυόταν ένα ζωηρό και άτακτο σεφ, τον Ζακ Μπουρνταίν. Μάλιστα, ο ίδιος ισχυρίζεται, ότι από μικρός του άρεσε η μαγειρική και ότι έχει εργαστεί αρχικά σε ελληνικό εστιατόριο και ύστερα σε ιταλικό.

Πορφυρός λόφος – Crimson Peak

Υπόθεση: Στην Αγγλία του 19ου αιώνα, μια νεαρή συγγραφέας παραδίδεται στην έλξη της για έναν μυστηριώδη, χαρισματικό άγνωστο που θα την παρασύρει σε αιματοβαμμένα μονοπάτια πάθους. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τα φαντάσματα του παρελθόντος της, βρίσκει «καταφύγιο» στον πύργο του, ένα σπίτι που ζει, αναπνέει και ματώνει, έχοντας καλά θαμμένα μυστικά που ζητάνε εκδίκηση. Εκεί θα συμβιώσει με τη ζηλιάρα αδελφή του συζύγου της, καθώς και με αρκετά φαντάσματα που κρύβουν την ανείπωτη, φρικτή αλήθεια, πως, δηλαδή, η αγάπη έχει τη δύναμη να μας μεταμορφώνει όλους σε τέρατα…  

Κριτική: Σκουριασμένοι μεντεσέδες και πόρτες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους, πατώματα που τρίζουν, σκιές φαντασμάτων, ένα βίαιο, σκληρό και αποτρόπαιο έγκλημα, που πραγματικά σοκάρει πιο πολύ από τα πιο πάνω κλισέ, σου δίνουν από την αρχή να καταλάβεις ότι ο Ντελ Τόρο «τα θέλει όλα». Και τα κάνει.

Ο αστακός – The lobster

Υπόθεση: Στο εγγύς μέλλον και σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης, όσοι χωρίζουν και μένουν μόνοι, συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο Ξενοδοχείο. Εκεί, είναι υποχρεωμένοι να βρουν ένα σύντροφο μέσα σε 45 μέρες. Αν αποτύχουν, μεταμορφώνονται σε κάποιο ζώο της επιλογής τους και αφήνονται ελεύθεροι στο Δάσος. Ένας απεγνωσμένος Άντρας δραπετεύει από το Ξενοδοχείο, βρίσκεται στο Δάσος όπου ζουν οι Μοναχικοί, και ερωτεύεται, παρ’ όλο που κάτι τέτοιο είναι ενάντια στους κανόνες τους.

Κριτική: Το θέμα για το οποίο παλεύουν οι άνθρωποι στον «Αστακό» είναι η μοναξιά, η ανικανότητα να βρουν κάποιο σύντροφο «κάποιον, που να τους τρίβει την πλάτη στα σημεία που δεν φτάνει μόνος του ο άνθρωπος» και ουσιαστικά η αγωνία του να πεθαίνεις μόνος. Το είπε και η Ανν Χάθαγουεϊ στον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην ταινία «Ο αρχάριος», όταν διαπίστωσε ότι την απατούσε ο άντρας της. «Δεν θέλω να πεθάνω μόνη, θα ήθελα να με θάψουν δίπλα στον άντρα μου». Αλλά το θέμα της μοναξιάς σε εκείνη την ταινία, τέθηκε μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε έναν κόσμο γεμάτο καλοσύνη και χαρά. Έστω και επίπλαστη.

Παν - Pan

Yπόθεση: Προσφέροντας μια φρέσκια ματιά στο origin των κλασικών χαρακτήρων που δημιουργήθηκαν από τον Τζ. Μ. Μπάρι, η ταινία ακολουθεί την ιστορία ενός ορφανού αγοριού που θα παρασυρθεί στη μαγική Χώρα του Ποτέ. Εκεί θα γνωρίσει τη σημασία της διασκέδασης αλλά και του κινδύνου και τελικά θα ανακαλύψει το πεπρωμένο του – για να γίνει ο ήρωας που θα μείνει για πάντα γνωστός ως Πίτερ Παν.

Κριτική: Η κλασική ιστορία του αγοριού με τη γόνιμη φαντασία, αλλά με νέα ματιά: τρισδιάστατη, με ψηφιακά εφέ σε αφθονία και σχεδιασμό ολίγον από Ιντιάνα Τζόουνς και Πειρατές Καραϊβικής.

Ξενοδοχείο για Τέρατα 2 (3D) - Hotel Transylvania 2

Υπόθεση: Όλα δείχνουν να αλλάζουν προς το καλύτερο στο Ξενοδοχείο του Κόμη Δράκουλα… Επιτέλους, οι πόρτες είναι ανοιχτές και για τους κοινούς θνητούς, δηλαδή τους ανθρώπους. Αλλά ο Δράκουλας ανησυχεί για το αξιολάτρευτο εγγονάκι του, τον Ντένισεβιτς , που δεν δείχνει και ιδιαίτερα σημάδια βαμπιροσύνης. Η Μέιβις από την άλλη, αποφασίζει να εξετάσει το ενδεχόμενο μιας πιο φυσιολογικής ανατροφής του γιου της στον κόσμο των ανθρώπων και κάνει ένα διερευνητικό ταξίδι με τον Τζόνι στα πεθερικά της. Εν τω μεταξύ ο Δρακουλοπαππούς, δράττει την ευκαιρία για να ξυπνήσει το τερατάκι μέσα στον εγγονό του. Όλα θα κριθούν στο μεγάλο πάρτυ για τα 5α γενέθλια του Ντένις, όπου όμως τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν εμφανίζεται από το πουθενά ο ξεχασμένος προπάππους και συντηρητικός δράκουλας Βλαντ, πατέρας του Δράκουλα.

Love

Υπόθεση: 1η Ιανουαρίου, νωρίς το πρωί. Το τηλέφωνο χτυπάει και ο Μέρφι ξυπνάει δίπλα στη νεαρή σύζυγό του και το δυο ετών παιδί του. Ακούει το μήνυμα στο τηλεφωνητή όπου η μητέρα της Ηλέκτρας ρωτάει γεμάτη αγωνία μήπως έχει κάποιο νέο από την κόρη της. Καθώς αγνοείται εδώ και αρκετό καιρό και φοβούμενη ότι κάτι πολύ άσχημο της έχει συμβεί. Κατά τη διάρκεια μιας ατέλειωτης βροχερής μέρας ο Μέρφι βρίσκεται μόνος στο διαμέρισμα του, να αναπολεί την πιο όμορφη ερωτική σχέση της ζωής του, τα δύο χρόνια που πέρασε με την Ηλέκτρα. Ένα φλεγόμενο πάθος γεμάτο υποσχέσεις , παιχνίδια, υπερβολές και λάθη…

Ο νόμος της αγοράς - La loi du marché

Υπόθεση: Ο Τιερί είναι ένας απολυμένος εργάτης που προσπαθεί να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του στη σύγχρονη Γαλλία της υποβαθμισμένης εργατικής τάξης και των σκληρών εργοδοτικών πρακτικών. Αγωνίζεται να μην το βάζει κάτω και να αντιστέκεται, όμως αυτό που αντιμετωπίζει στην ελεύθερη αγορά, είτε συμμετέχοντας σε σεμινάρια επιμόρφωσης είτε προσπαθώντας να ανοίξει νέους δρόμους εργασίας, είναι το αδυσώπητο πρόσωπο ενός καπιταλιστικού συστήματος που εκμηδενίζει συνεχώς τον εργαζόμενο.

Ο «Νόμος της Αγοράς» απέσπασε στο φετινό Φεστιβάλ Καννών το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας για τον Βενσάν Λιντόν και την Ειδική Μνεία της Οικουμενικής Επιτροπής. Πραγματοποίησε την πανελλήνια πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας.

Νιότη - Youth

Υπόθεση: Ο Φρεντ και ο Μικ, δύο φίλοι που πλησιάζουν τα ογδόντα, είναι σε διακοπές σε ένα όμορφο και πολυτελές ξενοδοχείο στους πρόποδες των Άλπεων. Ο Φρεντ, διάσημος συνθέτης και μαέστρος, είναι πια συνταξιούχος και δεν έχει καμία πρόθεση να επιστρέψει στην σκηνή, παρά τις πιέσεις της βασίλισσας Ελισάβετ, η οποία τον παρακαλεί να διευθύνει μια τελευταία φορά το γνωστότερο έργο του. Ο σκηνοθέτης Μικ, από την άλλη, δουλεύει ακόμη και οραματίζεται τη νέα του ταινία, την οποία και ονειρεύεται ως το αποκορύφωμα της καριέρας του. Οι δύο παλιοί φίλοι ξέρουν ότι ο χρόνος τους είναι μετρημένος και αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν το μέλλον μαζί. Κοιτούν με περιέργεια και τρυφερότητα τις μπερδεμένες ζωές των παιδιών τους, τα κραυγαλέα νιάτα των σεναριογράφων, που δουλεύουν με τον Μικ, και τις αξιοπερίεργες στιγμές των διαφόρων ενοίκων του ξενοδοχείου. Αντίθετα με εκείνους, κανείς δεν μοιάζει να ανησυχεί για τον χρόνο που περνά.

Ανίερη συμμαχία – Black mass

Υπόθεση: Στη Νότια Βοστόνη της δεκαετίας του '70, ο πράκτορας του FBI, Τζον Κόνολι πείθει τον Ιρλανδό μαφιόζο Τζέιμς "Γουάιτι" Μπάλτζερ να συνεργαστεί με το FBI ενάντια σε ένα κοινό στόχο: την ιταλική μαφία. Η δραματική αυτή ταινία διηγείται την αληθινή ιστορία μιας ανίερης συμμαχίας, η οποία ξέφυγε κάθε ελέγχου, επιτρέποντας στον Γουάιτι να διεισδύσει στους κύκλους της έννομης τάξης, να αποκτήσει έλεγχο, και να γίνει ένας από τους πιο αδίστακτους και διαβόητους γκάνγκστερ στην ιστορία της Βοστόνης.

Η κληρονομιά

Τι μπορεί να συμβεί όταν με χειρόγραφη διαθήκη κληροδοτείται ένας άνθρωπος που δεν είναι συγγενής του θανόντος; Τι μπορεί να συμβεί όταν αυτός ο άνθρωπος είναι «έγχρωμος» σε μια συντηρητική και ρατσιστική κοινωνία; Επίσης τι μπορεί να συμβεί όταν αυτός ο άνθρωπος είναι μια γυναίκα που βοηθούσε τον βαθύπλουτο θανόντα και του απάλυνε, όση ζωή του είχε απομείνει; 

Πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς και ειδικά όταν θέλει να αμφισβητήσει την τελευταία βούληση του θανόντος, η οποία μάλιστα μπορεί να μην είναι και η τελευταία, εάν αποδειχθεί ότι υπήρχε και άλλη πιο επίσημη διαθήκη ενώπιον δικηγόρου. Όχι όμως τόσα, όσα μπορεί να καταγράψει η φαντασία και η πένα του Τζον Γκρίσαμ, του συγγραφέα που είναι σπεσιαλίστας στα δικαστικά θρίλερ.

Τελείωσα πριν λίγο καιρό, το μυθιστόρημα «Η κληρονομιά» (εκδ. Bell) και πραγματικά έμεινα άναυδος. Όχι γιατί είναι εκπληκτικός στην περιγραφή του κληρονομικού δικαίου και της αμερικανικής νομοθεσίας στην απονομή δικαιοσύνης, αλλά γιατί έχει καταφέρει να βγάζει την ψυχή του αναγνώστη στην εξέλιξη του εξής μύθου: Ο βαθύπλουτος Σεθ Χάμπαρντ αργοπεθαίνει βαριά άρρωστος. Πριν κρεμαστεί από έναν πλάτανο, δίνοντας τέλος στο μαρτύριό του, αφήνει μια καινούρια, χειρόγραφη διαθήκη που γεννάει πάρα πολλά ερωτηματικά, όπως γιατί ο Χάμπαρντ άφησε όλη σχεδόν την περιουσία του στην υπηρέτριά του; Μήπως η χημειοθεραπεία και τα παυσίπονα είχαν θολώσει το μυαλό του; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με ένα κομμάτι γης που κάποτε ήταν γνωστό ως Σίκαμορ Ρόου; Αποτέλεσμα, τα παιδιά του και η μαύρη υπηρέτριά του έρχονται σε μια αντιπαράθεση περίπλοκη και δραματική, όσο κι εκείνη η δίκη για φόνο που κατέστησε άλλοτε το δικηγόρο  Μπριγκάνς έναν από τους πιο διάσημους πολίτες της Κομητείας Φορντ. Αν δεν ξέρετε τον Τζέικ Μπριγκάνς, είναι ο δικηγόρος ήρωας ενός άλλου μυθιστορήματος του Τζον Γκρίσαμ με τίτλο «Η ετυμηγορία».

Έξοχη πλοκή, με μεγάλα συμφέροντα γύρω από μια τεράστια κληρονομιά, με ισχυρά δικηγορικά γραφεία, που έχουν πέσει σα γεράκια, πολλούς μάρτυρες και φυσικά ενόρκους που πρέπει να επιλεγούν μετά προσοχής. Ταυτόχρονα, μπαίνουν στην ιστορία και οι ντετέκτιβ, που πρέπει να ανακαλύψουν σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος, τόσο του αυτόχειρα, όσο και της υπηρέτριάς του. 

Το βιβλίο, διαβάζεται απνευστί (είναι κλισέ το ξέρω), αλλά πώς να το κάνουμε; Τζον Γκρίσαμ είναι αυτός (The Pelican Brief και The Client είναι ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία του).

Ο αρχάριος - The intern

Υπόθεση: Ένας 70χρονος χήρος συνταξιούχος θα επανέλθει στην εργασιακή ενεργό δράση, ως ασκούμενος σε μια ιστοσελίδα μόδας, την οποία διευθύνει μια νέα κοπέλα. Πολύ σύντομα θα γίνει πολύτιμο μέλος της ομάδας, με τους δυο να αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση.

Κριτική: Μια κομεντί για όλα τα γούστα. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο μετά από μερικές αποτυχημένες κωμωδίες, στις οποίες επικρατούσαν οι γκριμάτσες του και όχι το ταλέντο, σ' αυτή την κωμωδία εμφανίζεται πιο συγκρατημένος στο ρόλο ενός χήρου, που δεν το βάζει κάτω και θέλει να ξεκινήσει πάλι τη ζωή του, γεμίζοντάς την με κάποια δουλειά για την ηλικία του και να αισθάνεται χρήσιμος. 

Δίπλα του μια εξαιρετική Αν Χάθαγουεϊ, στο ρόλο μιας σύγχρονης επιτυχημένης νέας, που έχει και η ίδια αιφνιδιαστεί από την απροσδόκητη επιτυχία της ιστοσελίδας της στο χώρο της μόδας και είναι μονίμως αγχωμένη με την επιχείρησή της.

Εκείνος παλιομοδίτικης, αλλά με τη σοφία των χρόνων του, θα προσπαθήσει να τη βοηθήσει και εκείνη παρά τις αρχικές αμφιβολίες για την προσφορά του, θα βρει στο τέλος στο πρόσωπό του την πατρική φιγούρα, αλλά και έναν έμπιστο φίλο για όλες τις ώρες.

Παράλληλα, είναι πολύ καλή και η Ρενέ Ρούσο στο ρόλο της κατασταλαγμένης γυναίκας, που εργάζεται στην επιχείρηση της Χάθαγουεϊ και ερωτεύεται με την πρώτη ματιά τον Ντε Νίρο, δίνοντας πρόσθετο ενδιαφέρον στη ζωή του.

Οι σχέσεις των τριών κυλούν ομαλά, με προβλέψιμο αλλά απολαυστικό τρόπο, λόγω της σφιχτής σκηνοθεσίας και των γήινων χαρακτήρων του σεναρίου.  

Πολύ καλή ταινία για δυο ευχάριστες και συγκινητικές ώρες.

Σκηνοθεσία της Νάνσι Μέγιερ

Παίζουν: Αν Χάθαγουεϊ, Ρόμπερντ Ντε Νίρο, Ρενέ Ρούσο

Προβάλλεται από 8/10/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Macbeth

Υπόθεση: Σκωτία, 16ος αιώνας. Έπειτα από μια σκληρή μάχη, ο Μάκβεθ, πιστός ακόλουθος και στρατηγός του Βασιλιά Ντάκαν, κατάφερε να καταστείλει την επανάσταση. Μαζί με το στρατηγό Μπάνκο, συναντούν τρεις μάγισσες που προφητεύουν ότι ο Μάκβεθ θα γίνει Βασιλιάς της Σκωτίας, ενώ ο Μπάνκο πατέρας μελλοντικών βασιλιάδων. 

Τυφλωμένος από φιλοδοξία, ο Μάκβεθ ενημερώνει τη σύζυγό του για την προφητεία. Εκείνη, χρόνια μάκρυα του και σε βαθύ πένθος για την απώλεια του μοναδικού τους παιδιού, τον παρακινεί να δολοφονήσει το Βασιλιά για να πάρουν το θρόνο. Μετά τους εορτασμούς η Λαίδη Μάκβεθ ναρκώνει τους φρουρούς του και ο Μάκβεθ σκοτώνει το Βασιλιά και στη συνέχεια στέφεται Βασιλιάς.

Ο Μπάνκο ωστόσο υποψιάζεται το νέο του Βασιλιά. Θυμάται την προφητεία. Ο Μάκβεθ διατάζει το θάνατο του Μπάνκο, και του μοναχογιού του Φλινς, αλλά ο νεαρός καταφέρνει να δραπετεύσει. Έτσι, ο Μάκβεθ να αναζητά νέα προφητεία και οι τρεις μάγισσες του λένε ότι δε θα πεθάνει από το χέρι κανενός άντρα, που βγήκε από τη μήτρα της μητέρας του. Η προφητεία τον ανακουφίζει, αλλά ανίκανος πια να εμπιστευτεί οποιονδήποτε, σκοτώνει όποιον του αντισταθεί. 

Οι ενοχές πνίγουν τη Λαίδη Μάκβεθ και η σκέψη ότι χάνει το σύζυγο της, την οδηγεί στην τρέλα. Ανίκανη να κάνει κάτι πια, πεθαίνει μέσα σε οράματα του νεκρού παιδιού τους. 

Ο πρωτότοκος γιος του Βασιλιά Ντάνκαν, ο Μάλκολμ επιστρέφει με σύμμαχο τον κόμη Μακντάφ να διεκδικήσει το θρόνο από το Μάκβεθ, που ισχυρίζεται ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο Μακντάφ του αποκαλύπτει ότι δεν βγήκε από τη μήτρα της μητέρας του, διότι τον έβγαλαν πρόωρα. Έτσι, ο Μάκβεθ, παραδίδεται στον αναπόφευκτο θάνατο.

Κριτική: Ο σκηνοθέτης Τζάστιν Γκερζέλ, χρησιμοποιώντας φόρμες που θυμίζουν τις πρώτες (και ασπρόμαυρες) ταινίες της Σοβιετικής Ένωσης των αρχών του 20ού αιώνα, αποδίδει με συνέπεια και έντονο λυρισμό τη διάσημη αυτή τραγωδία του Σαίξπηρ, διατηρώντας μάλιστα και το σαιξπηρικό στίχο. Το αργό γύρισμα, τα ζωντανά κάδρα και η σκοτεινές αποχρώσεις δημιουργούν σκηνές που εκφράζουν απόλυτα τα συναισθήματα του κεντρικού ήρωα και αποτυπώνονται στη μνήμη του θεατή ενώ η έντονα υποβλητική μουσική δημιουργεί εντάσεις και δίνει μια ακόμα πιο δραματική διάσταση στο φιλμ.

Ο Φασμπέντερ είναι ιδανικός Μάκβεθ. Ερμηνεύει εμβαθύνοντας στο χαρακτήρα του φιλόδοξου και άπληστου στρατηγού, που θέλει να γίνει βασιλιάς και καταφέρνει  να μας μεταφέρει όλο εκείνο το πάθος, αλλά και την αγωνία για την επίτευξη του σκοπού του. 

Στο πλάι του, η Μαριόν Κοτιγιάρ υποδύεται λιτά, αλλά με εσωτερική δύναμη, τη σκληρή, αδίστακτη αλλά και τραγική φιγούρα της Λαίδης Μάκβεθ, που αρχικά τον σπρώχνει στην Κόλαση, αλλά μετανιώνει στη συνέχεια, όταν πλέον διαπιστώνει ότι «το αίμα ζητάει κι άλλο αίμα». 

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αφήγηση, με πλάνα που σοκάρουν και σκηνές που συγκινούν, ειδικότερα όσους δεν έχουν δει το θεατρικό του Σαίξπηρ. 

Σκηνοθεσία: Τζάστιν Κερζέλ

Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Ντέιβιντ Θιούλις, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Τζακ Ρέινορ, Σον Χάρις, Πάντι Κονσιντάιν

Προβάλλονται από 8/10/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Θυσιάζοντας ένα πιόνι - Pawn sacrifice

Υπόθεση: Ο Μπόμπι Φίσερ προσέλκυσε την προσοχή του σκακιστικού κόσμου ως ένα 6χρονο παιδί-θαύμα, γνωστό για την απόλυτη αφοσίωση και το ανίκητο σερί του. Όταν έφτασε στην εφηβεία, ο Φίσερ είχε εξελιχθεί σε παγκοσμίου κλάσης παίκτη, αλλά η μετεωρική του άνοδος είχε αμαυρωθεί από την απρόβλεπτη συμπεριφορά του και τις ολοένα πιο ακραίες απαιτήσεις του. Ενώ ταξίδευε ανά τον κόσμο, ο Φίσερ συνέθλιβε με ευκολία τους αντιπάλους του αλλά είχε μοναχά μία επιθυμία: να αντιμετωπίσει τον ανίκητο Σοβιετικό παίκτη Μπόρις Σπάσκι, κι έτσι να δώσει τέλος στην 24χρονη κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης στο σκάκι. Το 1972, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και το «Ματς του Αιώνα», ένα παιχνίδι 21 γύρων, κανονίστηκε στο Ρεϊκιαβικ της Ισλανδίας. Όμως, η ολοένα διογκούμενη εμμονή του Φίσερ με διάφορες θεωρίες συνομωσίας που γεννούσε το ασταθές μυαλό του, επηρεάζουν το παιχνίδι και η αλλόκοτη συμπεριφορά του αναστατώνει τον συνήθως ατάραχο Σπάσκι. Με τον ανταγωνισμό να θυμίζει ολοένα και περισσότερο τις έντονες γεωπολιτικές συγκρούσεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, ακόμη και οι πιο κοντινοί σύμβουλοι του Φίσερ, δεν είναι σίγουροι αν οι πράξεις του είναι οι καλά υπολογισμένες ενέργειες ενός εκκεντρικού ατόμου, ή σημάδια ότι είναι πραγματικά ασταθής ψυχολογικά.

Κριτική: Δεν μπορείς να το αποκαλέσεις βιογραφικό αυτό το φιλμ. Δεν μπορείς όμως και να το τοποθετήσεις στα μυθοπλαστικά, αφού ο Αμερικανός πρωταθλητής σκακιού Μπόμπι Φίσερ και ο ανταγωνισμός του με το Ρώσο μαιτρ Μπορίς Σπάσκι έχει μείνει ιστορικός. Ο Έντουαρντ Ζούικ έχει καταφέρει όμως να γυρίσει την ταινία με τρόπο, που την τοποθετεί αριστοτεχνικά κάπου στο μέσο.

Χρησιμοποιώντας σκηνές από τις ειδήσεις της εποχής, που οι δύο πρωταθλητές συναντήθηκαν σε έναν αγώνα που πήρε πολιτικές διαστάσεις, ο Ζούικ δίνει αληθοφάνεια ακόμα και στις προσωπικές στιγμές του Φίσερ, που πραγματικά ήταν μια ιδιότυπη προσωπικότητα. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, η τρομοκρατική επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το σκάνδαλο Watergate, το ιστορικό ταξίδι του προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, στην Κίνα, παρεμβάλλονται έμμεσα στην ιστορία των δύο σκακιστών και δίνουν ένα άλλο ενδιαφέρον στην ταινία, η οποία εάν αφορούσε αποκλειστικά στον αγώνα τους θα ήταν σχετικά πληκτική.

Ο Τόμπι Μαγκουάιρ δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια να ξεφύγει από το ειρωνικό και αλαζονικό ύφος που διαθέτει και δεν θυμίζει τον Φίσερ. Πιστεύεις όμως ότι από τη πραγματική συμπεριφορά του κάπως έτσι θα ήταν. Ο Λιβ Σρέιμπερ δεν είναι κακός ως Μπορίς Σπάσκι. Δείχνει συγκρατημένος και επιφυλακτικός, όπως όλοι όσοι έρχονταν από την Ανατολή στη Δύση, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Ο σκηνοθετικός ρυθμός δεν είναι κακός, έχει στοιχεία ντοκιμαντέρ και μπορεί να συγκρατήσει το ενδιαφέρον και των μη σκακιστών, ενώ το σενάριο με τα στοιχεία κατασκοπίας που διαθέτει και με τις εμμονές που στοιχειώνουν τον Φίσερ δεν σε αφήνει αδιάφορο.

Η ταινία βλέπεται με σχετικό ενδιαφέρον.

Σκηνοθεσία: Έντουαρντ Ζούικ 

Παίζουν: Τόμπι Μαγκουάιρ, Λιβ Σράιμπερ, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Λίλι Ρέιμπ, Ρόμπιν Ουάιγκαρτ

Προβάλλεται από 8/10/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Κανίβαλοι - The Green Inferno

Υπόθεση: Μια ομάδα φοιτητών ακτιβιστών από τη Νέα Υόρκη, που έχουν μάθει να εξαρτώνται από την τεχνολογία για την κάθε τους ανάγκη, ταξιδεύουν στον Αμαζόνιο για να οργανώσουν τις προσπάθειες προστασίας μιας ιθαγενούς φυλής. Η φυλή απειλείται με εξαφάνιση όταν ανακαλύπτεται πολύτιμο πετρέλαιο στην περιοχή τους και μια πολυεθνική βάζει σκοπό να τους εξοντώσει. Όμως, το αεροπλάνο που μεταφέρει την ομάδα πέφτει στη ζούγκλα και οι επιζώντες, πλήρως ανήμποροι μακριά από κάθε είδους τεχνολογία, καταλήγουν όμηροι της φυλής που είχαν σκοπό να σώσουν – και τα μέλη της έχουν ιδιαίτερες ορέξεις

Κριτική: Από τη στιγμή, που η κεντρική ηρωίδα και καλομαθημένη φοιτήτρια με το πρώτο τσίμπημα κουνουπιού στο πολιτισμένο περιβάλλον ενός φαστφουντάδικου, αδειάζει όλο το περιεχόμενο ενός αντικουνουπικού σπρέι πάνω της και αποφασίζει να πάει στη ζούγκλα του Αμαζονίου για… δράση, καταλαβαίνεις ότι θα δεις πολλές αφέλειες στη συνέχεια. Όπως ας πούμε ότι οι χυμώδεις συμπρωταγωνίστριές της, κυκλοφορούν στο ταξίδι με καυτά σορτσάκια και φανελάκια, που αναδεικνύουν τα πλούσια μπούστα τους. Στη ζούγκλα… (και χωρίς τον Ταρζάν).

Πράγματι, η «νεανικού τρόμου και φρίκης» ταινία, διαθέτει όλα τα κλισέ του αιματοβαμμένου αυτού είδους, με φόντο τη ζούγκλα (υποτίθεται) του Αμαζονίου και μια φυλή κανιβάλων. Πλην όμως δεν τρομάζει και μόνο γέλια προκαλεί.

Μεγάλο κουτί ποπκόρν, αναψυκτικό και φύγατε.

Σκηνοθεσία: Ιλάι Ροθ

Με τους: Λορένζα Ίζο, Άριελ Λέβι, Ντάριλ Σαμπάρα, Κίρμπι Μπλις Μπλάντον, Σκάι Φερέιρα, Μάγκντα Απάνοβιτς, Νικολάς Μαρτίνεζ, Άαρον Μπερνς

Προβάλλεται από 8/10/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Bikes vs Cars

Υπόθεση: Το ντοκιμαντέρ απεικονίζει μια παγκόσμια κρίση που όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι θα πρέπει να συζητήσουμε για το κλίμα, τους πόρους της γης, τις πόλεις όπου ολόκληρη η επιφάνεια καταναλώνεται από το αυτοκίνητο. Ένα συνεχώς αυξανόμενο, βρώμικο, θορυβώδες κυκλοφοριακό χάος. Το ποδήλατο είναι ένα μεγάλο εργαλείο για την αλλαγή, αλλά τα ισχυρά συμφέροντα που κερδίζουν από το ιδιωτικό αυτοκίνητο επενδύουν δισεκατομμύρια κάθε χρόνο στις ομάδες πίεσης και τη διαφήμιση για να προστατεύσουν την επιχείρησή τους. Στην ταινία συναντάμε ακτιβιστές και στοχαστές που αγωνίζονται για καλύτερες πόλεις, οι οποίοι αρνούνται να σταματήσουν το ποδήλατο, παρά τον αυξανόμενο αριθμό των νεκρών στην κυκλοφορία.

Κριτική: Δυστυχώς το ντοκιμαντέρ «Ποδήλατα εναντίον αυτοκινήτων», όπως παρουσιάζεται δείχνει την παντοδυναμία των βιομηχανιών αυτοκινήτων, οι οποίες εδώ και πολλά χρόνια, από την απαρχή της εφεύρεσης του αυτοκινήτου, αγωνίζονται ώστε το αυτοκίνητο να είναι συνεχώς απαραίτητο στον άνθρωπο.

Τι να το κάνεις, που ορισμένοι άνθρωποι ή και ομάδες ανθρώπων χρησιμοποιούν ποδήλατα; Όταν από τα ιστορικά πλάνα που δείχνει, διαφαίνεται ότι οι βιομηχανίες πάντα πετύχαιναν ώστε να καταστρέφονται οι γραμμές των τραμ, να διαπλατύνονται οι δρόμοι από 2 σε 4 και 6 λωρίδες κυκλοφορίας (όπως στο Λος Άντζελες), τότε σε πιάνει μια απογοήτευση. 

Όπως σε πιάνει απογοήτευση όταν στο ντοκιμαντέρ ομολογείται, ότι μεγάλη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία χαρίζει αυτοκίνητα στους Γερμανούς πολιτικούς…

Βλέπεται με ενδιαφέρον πάντως.

Σκηνοθεσία: Φρεντρίκ Γκέρτεν

Προβάλλεται από 8/10/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Βόλτα στο κενό – The walk

Υπόθεση: Νέα Υόρκη, 7 Αυγούστου 1974. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα 25 του χρόνια, ο Γάλλος σχοινοβάτης Philippe Petit περπάτησε για 45 λεπτά, κάνοντας οκτώ διαδρομές πέρα-δώθε, σ’ ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center (που μόλις είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή τους), 411 μέτρα από το έδαφος, χωρίς την άδεια του Δήμου ή οποιασδήποτε αρχής. Αυτή είναι η ιστορία. Προδοσίες, διαφωνίες, μια ομάδα από όλον τον κόσμο, ένας μέντορας και ένα θεότρελο σχέδιο.

Κριτική: «Γρηγορότερα, Ψηλότερα, Δυνατότερα», είναι το σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων και με αυτό, ο άνθρωπος εμπνέεται και προσπαθεί πάντοτε να βελτιώνει όχι μόνο τα αθλητικά ρεκόρ, αλλά και τους προσωπικούς του στόχους, όπως αποδεικνύεται.

Το 1974, ένας Γάλλος σχοινοβάτης, ικανοποιώντας την προσωπική του «τρέλα», βάδισε σε  ένα συρματόσκοινο που είχε δέσει με μεγάλο ρίσκο, στους δύο Δίδυμους Πύργους του World Trade Center της Νέας Υόρκης.

Την τολμηρή αυτή επιχείρηση, του Γάλλου Φιλίπ Πετίτ και της, επίσης τρελής,  παρέας του, μετέφερε τρισδιάστατα και με μεγάλη μαεστρία στην οθόνη ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, βοηθούμενος από ταλαντούχους στην πλειονότητά τους ηθοποιούς και από την ψηφιακή τεχνολογία, μιας και οι δίδυμοι πύργοι δεν υπάρχουν πλέον.

Τέλειος ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, στο ρόλο του φιλόδοξου και τολμηρού σχοινοβάτη, μας αφηγείται από μπαλκόνι του Αγάλματος της Ελευθερίας και με φόντο τους Πύργους, την πραγματική αυτή ιστορία και ο θεατής μέσα από flashback, ζει τις μοναδικές στιγμές, τόσο με αντικειμενικές λήψεις, όσο και μέσα από τα μάτια του σχοινοβάτη.

Δεμένη αφήγηση, έξοχη φωτογράφηση και λήψεις από απίθανες γωνίες κάνουν την ταινία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, τόσο από άποψη χαρακτήρων, όσο και από τις τεχνικές λεπτομέρειες, ενώ η εμφάνιση και η στάση των αστυνομικών κατά την κρίσιμη στιγμή της σχοινοβασίας, μπορώ να πω ότι αποτελούν το απόλυτα ιλαροτραγικό στοιχείο της ταινίας, που μέχρι εκείνη τη στιγμή (χάρη στον Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ) έχει βυθίσει το θεατή στις πιο ενδόμυχες σκέψεις και συναισθήματα του κεντρικού ήρωα. Οι κραυγές «Κατέβα από το σκοινί ΑΜΕΣΩΣ» σε έναν άνθρωπο που αυτοσυγκεντρωμένος περπατάει σ’ αυτό σε ύψος 417 μέτρα και χωρίς προστατευτικά μέτρα, ακούγονται κωμικές και τραγικές συνάμα, για την κουλτούρα του λαού της «Χώρας της Ευκαιρίας», ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο Γάλλος δεν είχε πάρει άδεια γι’ αυτό που έκανε.

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις

Παίζουν: Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σαρλότ Λε Μπον

Προβάλλεται από 8/10/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Το Αρνάκι - Kuzu

Υπόθεση: Σύμφωνα με την παράδοση στα χωριά της Ανατολικής Ανατολίας, η 27χρονη Μεντινέ πρέπει να σερβίρει αρνάκι στο φούρνο στην τελετή περιτομής του πεντάχρονου γιου της, Μερτ. Φτωχή αλλά αποφασισμένη, η Μεντινέ βάζει την οικογένειά της να κόβει κλαδιά, προκειμένου να βγάλουν τα χρήματα για να αγοράσουν το αρνί, ενώ ο αχαΐρευτος σύζυγός της Ισμαήλ, μοιάζει να ανησυχεί για τη δυναμική συμπεριφορά της γυναίκας του. Στο μεταξύ, ζηλεύοντας την προσοχή που απολαμβάνει ο Μερτ, η δαιμόνια αδελφή του, η Βιζντάν, τον πείθει πως αν δεν βρεθεί αρνί, τότε... θα φάνε αυτόν. Ο αρχηγός του χωριού βρίσκει στον Ισμαήλ δουλειά στα σφαγεία, όμως οι φίλοι του θα τον σπρώξουν στα δίχτυα μιας πληθωρικής πόρνης, κάτι που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αγορά του πολυπόθητου αμνού. Η Μεντινέ επιμένει. Ο μικρός Μερτ έχει τους δικούς του λόγους να θέλει να βρεθεί ένα ζώο και η αποφασιστικότητά του συναγωνίζεται αυτήν της μητέρας του. Κι ενώ η περηφάνια της την κάνει να αρνηθεί ακόμα και την υποστήριξη της μητέρας της, η Μεντινέ θα δεχτεί βοήθεια από ένα απρόσμενο πρόσωπο.

Κριτική: Κοινωνικό δράμα, γυρισμένο στα βάθη της ορεινής Ανατολίας θυμίζοντάς μας Ελλάδα της εποχής του 1950, το οποίο συνδυάζει ηθογραφικά στοιχεία, κοινωνικό σχολιασμό, λεπτό και υποδόριο χιούμορ και τελείως απροσδόκητα προς το δεύτερο μέρος αρχίζει να διαθέτει και στοιχεία suspense. 

Οι χαρακτήρες είναι όλοι προβλέψιμοι και οδηγούν στην κορύφωση του δράματος που βιώνει κυρίως ο μικρός πρωταγωνιστής, στο οποίο δράμα η κεντρική ηρωίδα, η μητέρα, μας αιφνιδιάζει στο τέλος. 

Σκηνοθεσία: Κουτλούγ Αταμάν

Με τους: Μερτ Ταστάν, Νεσρίν Καβαντζάντε, Καχίτ Γκόκ, Σίλα Λάρα Καντούρκ, Νουρσέλ Κόζε

Προβάλλεται από 1/10/2015

Η διάσωση - The Martian

Υπόθεση: Κατά τη διάρκεια μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη, ο αστροναύτης Μαρκ Γουάτνι (Ματ Ντέιμον) θεωρείται νεκρός μετά από μια σφοδρή καταιγίδα και εγκαταλείπεται από το υπόλοιπο πλήρωμα. Αλλά ο Γουάτνι είναι ακόμη ζωντανός και ξαφνικά βρίσκεται μόνος σε έναν αφιλόξενο πλανήτη. Έχοντας ελάχιστες προμήθειες, πρέπει να επιστρατεύσει την εφευρετικότητα, την ευφυΐα και το κουράγιο του για να επιβιώσει και να βρει έναν τρόπο να ειδοποιήσει τη Γη ότι είναι ζωντανός. Εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, η NASA και μία ομάδα διεθνών επιστημόνων δουλεύουν ακούραστα για να φέρουν πίσω τον «Αρειανό», ενώ ταυτόχρονα τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος σχεδιάζουν μία τολμηρή, αν όχι αδύνατη, επιχείρηση διάσωσης. Καθώς αυτές οι ιστορίες γενναιότητας εξελίσσονται, ο κόσμος ενώνεται για να υποστηρίξει την προσπάθεια επιστροφής του Γουάτνι.