Ένα εντυπωσιακό, με τρομερή ψυχολογική ένταση φιλμ, που είναι και η πρώτη ταινία του Γεωργιανού σκηνοθέτη Γκέλα Μπαμπλουάνι, είναι η ταινία «13 ΤΖΑΜΕΤΙ». Μια ταινία πολύ πρωτότυπη και συγκλονιστική. Όχι επειδή έχει σκηνές εξαιρετικής βίας, αλλά επειδή το θέμα της είναι εξοργιστικό, αν σκεφτείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να εκμεταλλεύονται τον συνάνθρωπό τους, με τον τρόπο που δείχνει αυτή η ταινία.
Ο σκηνοθέτης με την υποκειμενική ματιά του νεαρού πρωταγωνιστή και με την βοήθεια του ασπρόμαυρου φιλμ, έχει πετύχει μια άκρως εφιαλτική ατμόσφαιρα, η οποία δεν διαθέτει χάρτινους χαρακτήρες, αλλά αντίθετα ανθρώπους με απελπισμένο ύφος, ανθρώπους που και να θέλουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό το φαύλο κύκλο που τους έχει ρίξει η μοίρα. Ανθρώπους απέναντι σε άλλους «ανθρώπους», υπάνθρωπους στην ουσία, που τζογάρουν πάνω στη ζωή και το θάνατο. Το τέλος, είναι οδυνηρά προβλέψιμο. Ο θεατής όμως κάθεται καθηλωμένος στο κάθισμά του, τόσο από το ρυθμό και τη διεισδυτική ματιά της ταινίας, όσο και από τις συγκλονιστικές ερμηνείες.
Στο φεστιβάλ της Βενετίας το «13 ΤΖΑΜΕΤΙ» δημιούργησε τρομερή αίσθηση και επικροτήθηκε, κερδίζοντας το Χρυσό Λιοντάρι Καλύτερης Πρώτης Ταινίας. Προβλήθηκε, επίσης, στο Φεστιβάλ του Σάντανς, όπου και εκεί διακρίθηκε κερδίζοντας το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.
Η υπόθεση: Ο εικοσάχρονος Σεμπαστιέν έχει μεταναστεύσει από τη Γεωργία στη Γαλλία μαζί με την οικογένειά του. Καθημερινά αγωνίζονται να βρουν κάποια δουλειά για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ο Γκοντόν, ο οποίος είναι εθισμένος στη μορφίνη, προσλαμβάνει τον Σεμπαστιέν για να επισκευάσει τη στέγη του σπιτιού του. Μια μέρα, καθώς ο Σεμπαστιέν επιδιορθώνει τη στέγη, κρυφακούει μια συνομιλία του Γκοντόν, ο οποίος αναφέρεται σε μια ευκαιρία που του έχει παρουσιαστεί και από την οποία ελπίζει να κερδίσει πολλά λεφτά. Όταν ο Γκοντόν πεθαίνει ξαφνικά από υπερβολική δόση, ο Σεμπαστιέν βρίσκει τυχαία έναν φάκελο, στον οποίο υπάρχουν οδηγίες και ένα εισιτήριο, που προορίζονταν για τον Γκοντόν. Τότε αποφασίζει να πάρει τη θέση του. Ακολουθώντας τις οδηγίες φθάνει στον προορισμό του στην καρδιά της γαλλικής επαρχίας. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με έναν εκφυλισμένο, μυστικό κόσμο πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα δεν υπάρχει επιστροφή... Ο Σεμπαστιέν διαπιστώνει ότι έχει ξεκινήσει ένα ταξίδι σε μια εγκληματική πραγματικότητα, σ' έναν αμαρτωλό υπόκοσμο, όπου παράνομοι τζογαδόροι ποντάρουν σε ένα σοκαριστικά ωμό διαγωνισμό, πάνω στην ανθρώπινη ζωή, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Πρωταγωνιστούν, ο αδελφός του σκηνοθέτη Τζορτζ Μπαμπλουάνι, ο Ορελιέν Ρεσουάν (παίκτης 6), ο Φιλίπ Πασόν (Γκοντόν), ο Πασκάλ Μπονγκάρ (διαιτητής), ο Σερζ Σαμπόν (διοργανωτής του παιχνιδιού), ο Ογκουστέν Λεγκράν (Χοσέ) και ο Φρανσουά Ριμπό (αστυνόμος).
Φίλος και συνάδελφος μου χάρισε πριν μήνα σχεδόν του βιβλιό του G.G.Szpiro, ο οποίος εκλαϊκευτικά αναλύει την προσπάθεια επίλυσης από τον αινιγματικό ρώσο μαθηματικό Perelman Grigory, της εδώ και εκατό χρόνια άλυτης Εικασίας του Πουανκαρέ, που προκάλεσε στον επιστημονικό κόσμο μια αίσθηση και όχι μόνο λόγω της δυσκολίας της εργασίας. Μάλιστα, τον Αύγουστο του 2006, ο ρώσος Perelman έγινε το πρώτο πρόσωπο που αρνήθηκε το μετάλλιο Fields, την υψηλότερη τιμή στα μαθηματικά, όπως λέγεται. Αρνήθηκε δε και ένα βραβείο 1.000.000 δολαρίων που του προσφέρθηκε από ένα αμερικανικό Ίδρυμα Μαθηματικών, επειδή δεν θεωρούσε τους κριτές άξιους να κρίνουν τον ίδιο. Ελέχθη δε, ότι ο Perelman περιφρονεί την αυτοδιαφήμιση και περιγράφεται ότι απομονώνεται από την υπόλοιπη μαθηματική κοινότητα. Κι όπως είπε ένας συνάδελφος του δεν ενδιαφερόταν για χρήματα. Το μεγάλο βραβείο για αυτόν ήταν να αποδείξει το θεώρημα.