Να κάθεσαι και να κοιτάς

Υπόθεση: Ένα τρένο καταφτάνει στο σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής πόλης. Αποβιβάζεται μόνο η Αντιγόνη, μια νέα κοπέλα γύρω στα 30. Κανείς δεν την περιμένει, εκτός από έναν γέρο άντρα, που περνάει όλη τη μέρα του στον έρημο σταθμό. Η Αντιγόνη έχει φύγει από την Αθήνα κι έχει επιστρέψει στη γενέθλια πόλη της – και φαίνεται αποφασισμένη να μείνει εκεί. Συναντιέται με την Ελένη, μια φίλη από τα παλιά, πιάνει δουλειά ως καθηγήτρια Αγγλικών στο τοπικό φροντιστήριο, τα φτιάχνει με τον Νίκο, ένα αγόρι νεότερο, όμορφο και ευχάριστα αφελές. Η αναζήτηση της Αντιγόνης για μια απλή ζωή στους ήσυχους δρόμους της μικρής πόλης σταδιακά αποδεικνύεται πιο μπερδεμένη απ’ ό,τι έχει φανταστεί. Η σχέση της Ελένης με τον παντρεμένο Νώντα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα για όλους. Σύντομα η Αντιγόνη θα βρεθεί μπλεγμένη σε καταστάσεις που απαιτούν δράση, ενώ οι δυναμικές μεταξύ των χαρακτήρων γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες. Και η ένταση όλο μεγαλώνει…

Κριτική: Μέσα από αποσπασματικές εικόνες μιας αγνώριστης ελληνικής επαρχίας (βιομηχανικά κατάλοιπα, μάντρες αυτοκινήτων σε αποσύνθεση, χωράφια παραδομένα στους ηλιοσυσσωρευτές, δρόμους βραδείας ή ταχείας κυκλοφορίας και σιδηροδρόμους σημαδεμένους με γκράφιτι), μακριά από το μύθο του ηλιόλουστου και ανέμελου συναισθηματικά τοπίου και πιο κοντά στα μουντά τοπία που είχε καθιερώσει ο Θ. Αγγελόπουλος, η πρώτη αυτή μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Σερβετά,

The amazing Spiderman 2

Υπόθεση: Είναι φανταστικό να είσαι ο Spider-Man. Για τον Πίτερ Πάρκερ τίποτα δεν ξεπερνάει τους ελιγμούς ανάμεσα στους ουρανοξύστες, τις περιπέτειες του ως ήρωα, αλλά και τον χρόνο που περνάει με την Γκουέν. Το να είσαι όμως ο Spider-Man έχει και το τίμημα του. Είναι ο μοναδικός που μπορεί να προστατεύσει τους Νεοϋορκέζους συμπολίτες του από τους κακούς που απειλούν την πόλη. Μέτα την εμφάνιση του Ηλέκτρο, ο Πίτερ πρέπει να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο αντίπαλο. Εντωμεταξύ, επιστρέφει ένας παλιός του φίλος, ο Χάρυ Όσμπορν και ο Πίτερ πολύ σύντομα αντιλαμβάνεται ότι όλοι του οι εχθροί έχουν κάτι κοινό. Την εταιρεία κολοσσό Oscorp. 

Κριτική: Ακριβώς όπως παρουσιάζεται: «Συνεπής στο στυλ της πρώτης, η νέα ταινία διατηρεί το νεανικό και γοητευτικό της ύφος, χωρίς να στερείται εκπλήξεων, όπως για παράδειγμα η ανανεωμένη στολή του Spider-Man».

Θα συμπληρώσω πως δεν είναι μόνον η στολή, αλλά και το αισθηματικό κομμάτι της ταινίας με το απρόβλεπτο τέλος, καθώς και την ελπιδοφόρα συνέχεια.

Snowpiercer

Υπόθεση: Σωτήριον έτος 2031 μ.Χ. Μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα, για να ανακοπεί το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, μια νέα εποχή παγετώνων έχει εξοντώσει σχεδόν κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω στη Γη. Οι μόνοι επιζήσαντες είναι οι ταξιδιώτες του Snowpiercer, ενός τρένου με κινητήρα αέναης κίνησης. Οι επιβαίνοντες της «οικονομικής θέσης», μη μπορώντας να ανεχθούν πλέον τις κακές συνθήκες διαβίωσης, επαναστατούν και επιχειρούν να πάρουν τον έλεγχο του κινητήρα που η ελίτ της «πρώτης θέσης» θεωρεί «ιερό».

Κριτική: Όταν αρχίζει η ταινία (στο έτος 2031) έχουν ήδη περάσει 17 χρόνια αφότου ο άνθρωπος, μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα έχει επιφέρει, μια νέα Εποχή Παγετώνων και οι ολίγοι επιζήσαντες βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα σε ένα τρένο που τρέχει διαρκώς κάνοντας το γύρω του πλανήτη (επί 17 χρόνια, ε;), χάρη σε μια «Αγία Μηχανή», η οποία προστατεύεται από μια ελίτ, που βρίσκεται στα μπροστινά βαγόνια.

Σε πρώτο επίπεδο, το σενάριο  ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία (17 χρόνια παγετώνας, τρένο με αέναη κίνηση,  έγκλειστοι οργανωμένοι για επιβίωση κλπ). Σε δεύτερο επίπεδο όμως,

Βαλέσα: Η δύναμη της ελπίδας - Walesa: Man of hope

Ανεξάρτητα από τις ιδεολογικο-πολιτικές αντιλήψεις του θεατή, η ταινία αυτή του Βάιντα, που αποτελεί μέρος μιας τριλογίας με θέμα τον αγώνα του ανθρώπου κατά της αδικίας («Άνθρωπος από μάρμαρο» και «Άνθρωπος από σίδερο»), είναι αξιοπρόσεκτη,
επειδή συνδυάζει στοιχεία μυθοπλασίας και σκηνές από ντοκιμαντέρ της εποχής, που ο Βαλέσα αν και έχει υπογράψει έγγραφο συνεργασίας με τις Αρχές Ασφαλείας, ξεσηκώνεται συναρπάζει έναν ολόκληρο λαό και οργανώνει την «Αλληλεγγύη» με τις γνωστές συνέπειες για την Πολωνία και την ευρύτερη περιοχή.

Ο Αντρέι Βάιντα δένει αριστοτεχνικά τα γυρίσματά του με τις πραγματικές σκηνές από τα «επίκαιρα» της εποχής και αν για τη συνάντηση του Βαλέσα με τη δημοσιογράφο Οριάνα Φαλάτσι μπορεί να υπάρξει αντίρρηση για τον τρόπο που παρουσιάζεται στην ταινία, ο χαρακτήρας του Βαλέσα αποδίδεται σωστά και πειστικά από τον Ρόμπερτ Βίκιερβιτς, ενώ η Φαλάτσι της Μαρία Ροζάρια Ομάτζιο είναι αρκούντως ενοχλητική, όπως ακριβώς ήσαν και στην πραγματικότητα οι συνεντεύξεις της διάσημης δημοσιογράφου.

Αξιοπρόσεκτη επίσης είναι και η λιτή και εκφραστική ερμηνεία της Ανιέσκα Γκροτσόφσκα ως Ντανούκα, της συζύγου του Βαλέσα, που δέχεται με υπομονή τις δραστηριότητες του «αγανακτισμένου με την αδικία» συζύγου της
INFO
Υπόθεση: Η Νέα Ευρώπη έχει τις απαρχές της στο Γκντανσκ! Η ταινία «Βαλέσα, η δύναμη της ελπίδας» είναι η ιστορία ενός σύγχρονου ήρωα, του Λεχ Βαλέσα (Robert Więckiewicz). Η ταινία αρχίζει με την Οριάννα Φαλάτσι (Maria Rosaria Omaggio) που εμφανίζεται στο  διαμέρισμα του Βαλέσα για να πάρει συνέντευξη από τον μελλοντικό νικητή του βραβείου Νόμπελ. Η γεμάτη συγκίνηση συνομιλία με μία από τις παγκοσμίου φήμης δημοσιογράφους διαπερνά όλη την ταινία. Η  Φαλάτσι θέτει ερωτήματα που κανένας άλλος δεν θα ήθελε ή δεν θα τολμούσε ποτέ να ρωτήσει τον θρυλικό ηγέτη του κινήματος της «Αλληλεγγύης». Με αυτόν τον τρόπο, αποκαλύπτει την αλήθεια ενός χαρισματικού άνδρα με εκπληκτική πολιτική διαίσθηση.

Σκηνοθεσία: Αντρέι Βάιντα

Με τους: Ρόμπερτ Βίκιερβιτς, Ανιέσκα Γκροτσόφσκα, Ιβόνα Μπιέλσκα, Ζμπιγκνιεφ Ζαμακόφκσι

Προβάλλεται από 24/4/2014

(Κριτική μου στο myFilm)

Διασταυρούμενες Ζωές - Circles

Υπόθεση: Πέντε άνθρωποι επηρεάζονται από μια τραγική ηρωική πράξη. 12 χρόνια αργότερα, ο καθένας από αυτούς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν, μέσα από τη δική τους κρίση. Θα ξεπεράσει την ενοχή, την απογοήτευση, την επιθυμία για εκδίκηση; Θα κάνουν το σωστό πράγμα, με κάθε κόστος; Βοσνία – 1993. , ο Μάρκο, ένας Σέρβος στρατιώτης, γίνεται μάρτυρας της βίαιης επίθεσης τριών συμπολεμιστών του εναντίον ενός μουσουλμάνου πολίτη ονόματι Χάρις. Ο Μάρκο επεμβαίνει και σώζει τον Χάρις, αλλά ο ίδιος ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου από τους εξαγριωμένους στρατιώτες. 2008. Ο πόλεμος έχει τελειώσει αλλά

Κυριαρχία -Transcendence

Υπόθεση: Ο Δρ. Γουίλ Κάστερ είναι ένας επιφανής ερευνητής στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Εργάζεται για τη δημιουργία μιας μηχανής ικανής να επεξεργάζεται το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης. Τα εξαιρετικώς αμφιλεγόμενα πειράματά του τον έχουν κάνει διάσημο, αλλά και κύριο στόχο εξτρεμιστών κατά της τεχνολογίας, που θα κάνουν ότι χρειάζεται για να τον σταματήσουν.

Κριτική: Εν αρχή ην ο HAL, το υπερκομπιούτερ που διηύθυνε μόνο του ολόκληρο διαστημόπλοιο, «καβάλησε το καλάμι» και πήγε να τα βάλει με τον Κιρ Ντούλια στην «Οδύσσεια του διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

Πολύ αργότερα, ο Αλ Πατσίνο δημιούργησε τη S1m0ne, μια ψηφιακή ηθοποιό, που έμελλε να στοιχειώσει τη ζωή του, στην ομώνυμη ταινία του Άντριου Νίκολ.

Τέλος, πρόσφατα είχαμε και ένα σούπερ λογισμικό με τη φωνή της Σκάρλετ Γιόχανσον, που τρέλανε μέχρι ψυχώσεως τον Γιοακίν Φίνιξ, ο οποίος και ερωτεύτηκε το λογισμικό στην ταινία «Δικός της» του Σπάικ Τζόνζ.

Η πεντάμορφη και το τέρας - La belle et la bête

Υπόθεση: 1870. Ένας άτυχος έμπορος χάνει όλη του την περιουσία και αποσύρεται στην εξοχή με τα έξι παιδιά του. Ανάμεσα τους και η Belle, η πιο μικρή, αιθέρια και χαριτωμένη του κόρη. Όμως η ζωή του εμπόρου διατρέχει μεγάλο κίνδυνο, όταν το άκαρδο Τέρας τον καταδικάζει σε θάνατο, επειδή έκλεψε ένα τριαντάφυλλο. Η Belle θεωρεί τον εαυτό της υπόλογο και αποφασίζει να θυσιαστεί στη θέση του πατέρα της. Στο κάστρο του Τέρατος την περιμένει μια παράξενη εμπειρία γεμάτη μαγεία, χαρά αλλά και μελαγχολία. Θα καταφέρει να λύσει τα μάγια που μετέτρεψαν μια ευγενική ψυχή σε ένα τρομαχτικό και άκαρδο πλάσμα;

Κριτική: Άλλη μια κινηματογραφική εκδοχή της γνωστής ιστορίας, αυτή τη φορά πιο ρεαλιστική, αλλά και πιο σκοτεινή. Από την αρχή του έργου, ο σκηνοθέτης δίνει μεγαλύτερη σημασία στο χαρακτήρα του πατέρα της πεντάμορφης και στη σχέση του με αυτή, καθώς και στην αδυναμία της προς τον πατέρα της, σε αντίθεση με το μύθο που ξέρουμε ότι έχει σχέση με την άδολη αγάπη και τη δύναμή της που υπερισχύει του υλισμού και της διαφθοράς.

Τα αγόρια της διπλανής πόρτας – That awkward moment

Υπόθεση: Κάθε σχέση καταλήγει στην καθοριστική ερώτηση “Και τώρα;”. Οι τρεις κολλητοί φίλοι Τζέισον (Ζακ Έφρον), Ντάνιελ (Μάιλς Τέλερ) και Μάικι (Μάικλ Τζόρνταν) έχουν συμφωνήσει ότι δεν θα κάνουν σοβαρή σχέση. Παρόλ’ αυτά, και οι τρεις τους γνωρίζουν κοπέλες που τους γοητεύουν. Όταν όμως καλούνται να παραδεχτούν τη σχέση τους και να δεσμευτούν, τα πράγματα δυσκολεύουν…! Οι επιλογές είναι δύο: είτε η σχέση να πάει σοβαρά, είτε να μην πάει…καθόλου!

 Κριτική: Η ταινία απευθύνεται σε ιδιαίτερο κοινό, εφηβικής ηλικίας και η υπόθεση επικεντρώνεται στην αναποφασιστικότητα που διακρίνει ορισμένους νέους ανθρώπους, όταν πρόκειται να πάρουν σοβαρές αποφάσεις πάνω στις σχέσεις τους και ειδικά

Ο θρύλος του Μάικλ Κόλχαας – Michael Kolhaas

Υπόθεση: Στο «Michael Kohlhaas» ο ομώνυμος ήρωας, ένας εύπορος έμπορος αλόγων του 16ου αιώνα, πέφτει θύμα αδικίας της εξουσίας και αποφασίζει να αντισταθεί οργανώνοντας –άθελά του στην αρχή- έναν προσωπικό στρατό με τον οποίο σκορπά φωτιά και τσεκούρι προκειμένου να δικαιωθεί.

Σχόλιο: Σε ένα ορεινό και συνήθως συννεφιασμένο περιβάλλον που βολοδέρνεται από ισχυρούς ανέμους και κάτω από τους ήχους χλιμιντρισμάτων εξαιρετικά ωραίων αλόγων, βλέπουμε τον πραγματικά εξαίρετο ηθοποιό Μαντς Μίκελσεν να δίνει πνοή σε ένα ρόλο με πολύ λίγους διαλόγους και άπειρες τραγικές σιωπές. Δεν είναι τυχαίο.

Καμίλ Κλοντέλ 1915 - Camille Claudel 1915

Υπόθεση: 1915, χειμώνας στο άσυλο ανιάτων στο Μοντεβέργκ, στη Νότια Γαλλία. Η Καμίλ Κλοντέλ, γλύπτρια, μούσα και σύντροφος του Ροντέν, βρίσκεται έγκλειστη κατά παραγγελία των γονιών της, με μοναδικό φωτεινό σημάδι τις αραιές αλλά τακτικές επισκέψεις του αδελφού της, Πολ. Η Κλοντέλ θα ζήσει στο άσυλο τα τελευταία 29 χρόνια της ζωής της. Δε θα ξαναδημιουργήσει κανένα έργο. Το μοναδικά δημιουργικό μυαλό της θα σβήσει σιγά-σιγά μέσα στη μοναξιά και την υπαρξιακή απορία.

Σχόλιο: Η αγαπημένη μου Ζιλιέτ Μπινός, μέσα σε ένα καταθλιπτικό άσυλο της Καθολικής Εκκλησίας, περιτριγυρισμένη από άτομα που πάσχουν από κάθε είδος ψυχική ασθένεια, ελπίζει

Διαφθορά και διεφθαρμένοι

Στη Στοά του Βιβλίου στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε τις προάλλες παρουσία πλήθους κόσμου, η παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του φίλου και συνεργάτη-αρθρογράφου Δημήτρη Σουλιώτη με τίτλο «Διαφθορά και διεφθαρμένοι» (εκδόσεις Αρμός), στο οποίο συμπεριλαμβάνονται πολλά άρθρα που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στην Αμαρυσία. 

Ο συγγραφέας μέσα από την επιλογή δημοσιευμένων κειμένων του, αναλύει την έννοια της διαφθοράς στις διάφορες μορφές της και κυρίως την προσωπικότητα του διεφθαρμένου που αντιστοιχεί σ’ αυτές. Η δε ανάλυσή του δεν περιορίζεται στο τεχνοκρατικό πεδίο και σε μια απλή καταγραφή αιτίων και αποτελεσμάτων, αλλά επεκτείνεται στις κοινωνιολογικές και ψυχολογικές συνιστώσες του θέματος. Έτσι ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να ανακαλύψει τη βαθύτερη ουσία της διαφθοράς και το κυριότερο, να εισέλθει στην ίδια την ψυχή του διεφθαρμένου.

Στο πρώτο από τα δύο μέρη του βιβλίου, ο συγγραφέας εξετάζει την έννοια της διαφθοράς και τα χαρακτηριστικά των διεφθαρμένων στο ευρύτερο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, αναζητώντας συνεχώς την κρυμμένη αλήθεια των πραγμάτων, εξετάζει τη διαφθορά και τους διεφθαρμένους στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας και ειδικότερα στους χώρους της πολιτικής, του συνδικαλισμού και των συντεχνιών.

Με τα κείμενά του ο Δ. Σουλιώτης προσπαθεί να εισχωρήσει σ’ έναν καλά οχυρωμένο, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, χώρο και να αναλύσει τις πολύπλοκες και υπόγειες διεργασίες, που δημιουργούν και αναπαράγουν τη διαφθορά και τους διεφθαρμένους.

Την παρουσίαση του βιβλίου, έκαναν ο συνταγματολόγος, πρώην ευρωβουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κ. Κώστας Μποτόπουλος, ο δικηγόρος κ. Νίκος Αναγνωστόπουλος και ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος, οι οποίοι σχολίασαν ο καθένας από την σκοπιά του το θέμα της διαφθοράς, ενώ την ενδιαφέρουσα συζήτηση συντόνισε ο εκδότης των εκδόσεων Αρμός κ. Γ. Χατζηιακώβου.

Ο φίλος μου Δημήτρης Σουλιώτης εμφανώς συγκινημένος από την ενθουσιώδη υποδοχή του βιβλίου του, ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της έκδοσης και της παρουσίασης και ανέλυσε ορισμένα κεφάλαια.

Δόκτωρ Ύπνος

Ο Στίβεν Κινγκ επιστρέφει στους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες ενός από τα πιο δημοφιλή έργα του, της «Λάμψης», σε τούτο το καταιγιστικό μυθιστόρημα όπου συναντάμε τον μεσήλικα πια Νταν Τόρανς και ένα πολύ ξεχωριστό δωδεκάχρονο κορίτσι που πρέπει να σώσει από μια συμμορία παραφυσικών δολοφόνων.

Στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της Αμερικής, μια ομάδα που αποκαλείται Ο Αληθινός Δεσμός ταξιδεύει με αυτοκινούμενα τροχόσπιτα αναζητώντας τροφή. Τα μέλη της δείχνουν άκακοι, συνηθισμένοι άνθρωποι, ηλικιωμένοι οι περισσότεροι. Όπως όμως ξέρει ο Νταν Τόρανς, και ανακαλύπτει η θαρραλέα μικρή Άμπρα Στόουν, είναι σχεδόν αθάνατοι και ζουν με τον «ατμό» που παράγουν τα παιδιά που έχουν τη «λάμψη» όταν θανατώνονται αργά και βασανιστικά. 

Στοιχειωμένος από τους ενοίκους του Ξενοδοχείου Η Θέα όπου πέρασε μια φρικαλέα χρονιά όταν ήταν παιδί, ο Νταν τριγυρίζει άσκοπα επί δεκαετίες, προσπαθώντας απεγνωσμένα να απαλλαγεί από την κληρονομιά της απελπισίας, του αλκοολισμού και της βίας που του άφησε ο πατέρας του. Καταλήγει σε μια κωμόπολη του Νιου Χάμσαϊρ, σε μια κοινότητα των ΑΑ που τον στηρίζει, και σε μια δουλειά σε έναν οίκο ευγηρίας, όπου με όση δύναμη λάμψης του έχει απομείνει προσφέρει την ύστατη ανακούφιση στους ετοιμοθάνατους. Γίνεται γι’ αυτούς ο «Δόκτωρ Ύπνος».

Μέχρι που γνωρίζει την Άμπρα Στόουν... Το θεαματικό χάρισμά της, η πιο δυνατή λάμψη που έχει υπάρξει ποτέ, ξυπνάει τους δαίμονες του Νταν και τον καλεί σε μια μάχη για τη σωτηρία της ψυχής της Άμπρα και της ζωής της. 

Πρόκειται για έναν επικό πόλεμο ανάμεσα στο καλό και το κακό, μια αιματηρή, μεγαλειώδης ιστορία που θα συναρπάσει τους αναγνώστες της «Λάμψης» και όσους έχουν δει την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ με τον Τζακ Νίκολσον, αλλά θα ικανοποιήσει και κάθε νεοφερμένο στο σύμπαν του Στίβεν Κινγκ. Εγώ το διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μου άρεσε (εκδ. BELL)

Ζήτω η ελευθερία – Viva la liberta

Υπόθεση: Όταν ο Ενρίκο Ολιβέρι, γραμματέας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης φεύγει και κρύβεται στο σπίτι μίας παλιάς του σχέσης στο Παρίσι, ένα παράλογο σενάριο λειτουργεί παραδόξως καλά. Ο δίδυμος αδελφός του, μανιοκαταθλιπτικός φιλόσοφος που πρόσφατα βγήκε από το ψυχιατρείο, επιστρατεύεται για να υποδυθεί τον αγνοούμενο πολιτικό κατά την απουσία του.  

Κριτική: Το θέμα της προσωρινής εξαφάνισης ενός ηγέτη και αντικατάστασής του από κάποιον που του μοιάζει απόλυτα, δεν είναι καινούργιο στον κινηματογράφο και το Χόλιγουντ έχει δώσει αρκετές ταινίες, κυρίως κωμωδίες, ενώ πρόσφατα από την Ιταλία μας είχε έρθει το «Έχουμε Πάπα!» (2011) του Νάνι Μορέτι. 

Το σημαντικό αυτή τη φορά είναι, ότι τον πολιτικό που κρύβεται για να τα βρει με τον εαυτό του, ότι τον υποδύεται ένα μεγάλο ταλέντο: ο Τόνι Σερβίλο. Ένας ηθοποιός- ορχήστρα, που μπορεί να υποδυθεί με ευκολία ό,τι του ζητηθεί. Ο άνθρωπος είναι απόλαυση, να τον βλέπεις και να τον ακούς και εδώ υποδύεται έναν πολιτικό που έχει αρχίσει την κατιούσα, αισθάνεται ότι δεν μπορεί να αναλάβει περαιτέρω ευθύνες και αποσύρεται και ταυτόχρονα τον δίδυμο αδερφό του (λίγο πολύ τρελούτσικο) από αυτούς που ενώ έχουν δίκιο, πολλές φορές το χάνουν λόγω της υπερβολής των επιχειρημάτων τους, για να το θέσω κομψά.

Στην ταινία, βρισκόμαστε στην Ιταλία εν μέσω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τις χώρες του Νότου και ο κόσμος περιμένει κάτι καινούργιο. Αυτό εμφανίζεται στο πρόσωπο του Τζιοβάνι (δίδυμου αδερφού του πολιτικού Ενρίκο), ο οποίος μεταξύ σοβαρού και αστείου, καταλαμβάνει τη θέση του και μιλώντας διφορούμενα, ως νέα Πυθία, δημιουργεί πολιτικά συνθήματα, που δίνουν κουράγιο στους κουρασμένους πολίτες αλλά δημιουργούν προβλήματα στους πολιτικούς δεινόσαυρους.

Ο σκηνοθέτης δεν παίρνει θέση και αυτό φαίνεται στο τέλος της ταινίας, όπου δεν εξηγεί ποιος από τους δίδυμους τελικά παραμένει στην πολιτική αρένα, στέλνει όμως ένα καίριο μήνυμα: Πρέπει να δοθεί τέλος στην απάθειά μας και να ξεπεραστεί ο φόβος μας απέναντι στο καινούργιο. Υπάρχει ελπίδα.

Σκηνοθετικά η ταινία σε κρατάει σε εγρήγορση. Το σενάριο, πολιτικά, ίσως δυσαρεστήσει κάποιους, αλλά λίγη φαντασία (και ειρωνεία) στην αντιμετώπιση της εξουσίας (και της αντιπολίτευσης) δεν βλάπτει, ενώ και το ξεκόλλημα από τα στερεότυπα συνιστάται στους αρτηριοσκληρωτικούς. Οι ερμηνείες του Τόνι Σερβίλο είναι καταπληκτικές, όπως και των υπολοίπων που τον περιστοιχίζουν.

Σκηνοθεσίά: Ρομπέρτο Άντο

Με τους: Τόνι Σερβίλο, Βαλέριο Μαστραντρέα, Βαλέρια Μπρούνι Ταντέσκι, Μικέλα Σεσόν

Προβάλλεται από 3/4/14

(Κριτική μου στο myFilm)

Το ακρωτήρι της βίας - Zulu

Υπόθεση: Σαν παιδί, ο Ali Neuman γλίτωσε την δολοφονία από τους Inkhata, ένα μαχητικό πολιτικό κόμμα πολέμιο του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου του Νέλσον Μαντέλα. Μόνο αυτός και η μητέρα του, επέζησαν από το μακελειό όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά, όπως στους περισσότερους επιζώντες, τα ψυχολογικά τραύματα παραμένουν. Σήμερα, ο Ali είναι επικεφαλής του κλάδου ανθρωποκτονιών της νοτιοαφρικανικής αστυνομίας στο Κέιπ Τάουν. Ένας από τους συνεργάτες του είναι ο Brian Epkeen, ένας ανεξάρτητος λευκός αξιωματικός του οποίου η οικογένεια αρχικά συμμετείχε στην δημιουργία του απαρτχάιντ, αλλά που συνεργάζεται καλά με τον Neuman. Μαζί έχουν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα που αναπόφευκτα υπάρχει σε αχανείς περιοχές υποαπασχολούμενων και ανέργων, μιας εγκληματικότητας που επιδεινώνεται από συμμορίες, τόσο σε τοπικό όσο και σε άλλα μέρη της Αφρικής. Η δουλειά τους γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν βρίσκουν τα πτώματα δύο νεαρών γυναικών. Το κακό ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία του. Στο χαοτικό σταυροδρόμι όπου βιαιότητα και ο εκσυγχρονισμός συγκρούονται, η ηχώ του απαρτχάιντ ακόμα αντηχεί στις σκιές μιας κοινωνίας που αγωνίζεται στο δρόμο της συμφιλίωσης.

Κριτική: Στην αρχή, όταν βλέπεις ότι έχεις να κάνεις με ένα δίδυμο αστυνομικών, έναν λευκό και νευρικό που μασάει το τσιγάρο του και είναι ασυγκράτητος από τη μια, και έναν μαύρο πιο ψύχραιμο και εσωστρεφή, που κάτι τον βασανίζει από την άλλη, νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με μια παραλλαγή του Lethal weapon στην Νότια Αφρική. Απογοητεύεσαι…

Στην πορεία, διαπιστώνεις ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο, οι φυλετικές διακρίσεις που δεν έχουν πάψει να υπάρχουν, τουλάχιστον στο χώρο του υποκόσμου και ειδικά των λευκών απέναντι στους απογόνους των Ζουλού. Το ηθικό σου αναπτερώνεται ότι θα δεις κάτι διαφορετικό…

Κάπου εκεί όμως, που αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, γρήγορα χάνεται όταν βλέπεις ότι η πρωτοτυπία εξαντλείται και αυτό που μένει είναι η ανεξέλεγκτη βία. Πολλή βία…

Όντως, πρόκειται για ένα ακρωτήρι βίας, που όμως κινηματογραφικά ακολουθεί την πεπατημένη τόσο, ώστε αρχίζεις να προβλέπεις τι θα επακολουθήσει. Κρίμα, γιατί είναι γυρισμένο σε ένα περιβάλλον που δεν το βλέπεις τακτικά και θα μπορούσε να διαθέτει κάποια διαφορετική ατμόσφαιρα, αλλά όχι.

Τι να σου κάνει μετά η εσωστρέφεια του Φόρεστ Γουίτακερ και η νευρικότητα του Ορλάντο Μπλουμ;

Σκηνοθεσία: Ζερόμ Σαλ

Με τους: Ορλάντο Μπλουμ, Φόρεστ Γουίτακερ, Τάνια Βαν Γκράαν, Νατάσα Λόρινγκ, Πάτρικ Λάιστερ, Κόνραντ Κεμπ

Προβάλλεται από 3/4/14

(Κριτική μου στο myFilm)