Οι Τέσσερις Δίκαιοι

Ο Έντγκαρ Ουάλας (1875 – 1932) ο αποκληθείς και «ο Βασιλιάς των Θρίλερ», υπήρξε ο δημοφιλέστερος συγγραφέας, μετά τον Ντίκενς, στην Αγγλία του μεσοπολέμου. Είχε ξεκινήσει κάνοντας διάφορες δουλειές, μέχρι τα 20 του που κατατάχθηκε στον βρετανικό στρατό. Υπηρέτησε, στη Νότια Αφρική και όταν ξέσπασε ο πόλεμος των Μπόερς παραιτήθηκε και εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής, αρχικά για το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters και κατόπιν για την εφημερίδα Daily Mail. Το 1904, καλύπτοντας τον πόλεμο Ρωσίας - Ιαπωνίας, ήρθε σε επαφή με τον κόσμο των μυστικών πρακτόρων και του γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο του «Οι Τέσσερις Δίκαιοι», το οποίο εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο και τον έκανε διάσημο. 

Το μόνο αγόρι στη Νέα Υόρκη – The only living boy in New York

Εάν μπορούσαμε να δεχθούμε ότι ο Γούντι Άλεν έχει δημιουργήσει μια σχολή με το σκηνοθετικό ύφος του, τα σενάρια, τον τρόπο που περιγράφει τους χαρακτήρες και απεικονίζει το φυσικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης, τότε αυτή η ταινία έχει χαρακτηριστικά Γούντι Άλεν, αλλά φέρνει στο πιο γλυκό και στο πιο τρυφερό.

Έρωτας μετ’ εμποδίων - The big sick

Τρυφερή ταινία βασισμένη σε πραγματική ιστορία, με φόντο τις σχέσεις ανθρώπων που έχουν διαφορετικές κουλτούρες. Στην προκειμένη περίπτωση τη σχέση του Πακιστανού μουσουλμάνου και κωμικού ηθοποιού Κουμαΐλ Νατζανί με την αμερικανίδα Έμιλυ Γκόρντον, που γνωρίζονται κατά τη διάρκεια ενός one-man show και ερωτεύονται, ενώ οι γονείς του Κουμαΐλ, προσπαθούν να τον παντρέψουν με προξενιό.

Η δικιά μας οικογένεια - Belles familles

Μετά από μια μεγάλη απουσία, ο Ζαν Πολ Ραπενό (η τελευταία ταινία του ήταν ο Σιρανό Ντε Μπερζεράκ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ το 1990) επιστρέφει με τη «Δικιά μας οικογένεια» και πρωταγωνιστή τον Ματιέ Αμαλρίκ. 

Μια άνιση ταινία, στην οποία προσπαθεί να επικεντρωθεί στις οικογενειακές σχέσεις μιας μεγαλοαστικής οικογένειας με επιρροή, σε ένα προάστιο των Παρισίων. Αφορμή στέκεται η πώληση του πατρικού πύργου της οικογενείας, μετά το θάνατο του πατέρα, ο οποίος θα πρέπει να ήταν άνθρωπος με πολλές κατακτήσεις στη διάρκεια της ζωής του.

Το παζάρι των κακών ονείρων

Είκοσι διηγήματα του Στίβεν Κινγκ σε ένα τόμο μεγάλου μεγέθους των 700 σελίδων (εκδόσεις Κλειδάριθμος) δεν είναι και μικρό πράγμα για τους φίλους του Κινγκ! 

Το τελείωσα πριν λίγες μέρες και αυτό που μπορώ να γράψω, είναι ότι ο Κινγκ –όπως πάντα- σε μαγεύει με την αφήγηση, σε μαγνητίζει και μόνο με την ιδέα ότι είναι «συγγραφέας του τρόμου» (που δεν είναι, πολλές φορές). Τον διαβάζεις και είσαι πάντα «στην αναμονή», είσαι πάντα έτοιμος να αντιμετωπίσεις το απροσδόκητο (αν είναι δυνατόν). Διαβάζεις και τρέμει το φυλλοκάρδι σου, για το τι πρόκειται να συμβεί παρακάτω και τελικά διαπιστώνεις ότι «δεν τρέχει και τίποτα». Και εκεί που λες «ο άνθρωπος είναι τεχνίτης της αφήγησης», ξαφνικά σου ρίχνει το στοιχείο του τρόμου και λες «πάλι μου την έφερε».

Διαστρικός πόλεμος

Διαβάζοντας το μυθιστόρημα «Διαστρικός πόλεμος», που είναι και το πρώτο του John Scalzi (εκδόσεις Anubis, 2017, μετάφραση Θωμά Μαστακούρη) δεν κάθισα να το συγκρίνω με κάποιες νουβέλες του Heinlein που έχω στη συλλογή μου, επειδή αυτό μου σύστησε μέσω του οπισθόφυλλου το Publishers Weekly. Όχι. Το διάβασα, όπως διάβασα πριν λίγο καιρό το βιβλίο κάποιου φίλου που ήθελε τη γνώμη μου πάνω στο πρώτο του μυθιστόρημα, ο οποίος ευτυχώς γνωρίζει ότι είμαι φανατικός αναγνώστης και όχι βιβλιοκριτικός.

Ε, λοιπόν, ο Διαστρικός Πόλεμος είναι μια εξαιρετικά διασκεδαστική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, που υπάγεται -πέραν των αλληγοριών που κρύβει όπως όλα αυτά τα μυθιστορήματα-, στην υποκατηγορία που αποκαλείται «στρατιωτική επιστημονική φαντασία». 

Το λιμάνι της αγωνίας – On the waterfront

Η τρίτη και κλασική πλέον, ταινία για το δίδυμο Ηλία Καζάν και Μάρλον Μπράντο, η οποία υπήρξε ένας διαχρονικός θρίαμβος, που βραβεύτηκε με οκτώ Όσκαρ. 

INFO

Προβάλλεται από 27/7/17

Είδος: Αστυνομική / Δράμα (1954)

Σκηνοθεσία: Ελία Καζάν

Ηθοποιοί: Μάρλον Μπράντο, Έβα Μαρί Σέιντ, Καρλ Μάλντεν, Ροντ Στάιγκερ, Λι Κομπ

Σύνοψη: Ένας πρώην πυγμάχος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάνει διάφορα θελήματα για λογαριασμό των επικεφαλής των συνδικάτων. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο συνδικαλιστικός του φορέας έχει αλωθεί από το οργανωμένο έγκλημα και εκμεταλλεύεται τους λιμενεργάτες, αποφασίζει να εμφανιστεί στην αρμόδια κρατική επιτροπή και να πει την αλήθεια (Διανομή: Neo Films)

Η Αλίκη στις πόλεις - Alice in the cities

Αποτελεί την πρώτη ταινία του Βέντερς, η οποία γυρίστηκε εν μέρει στην Αμερική, καθώς και η πρώτη στην οποία πρωταγωνιστεί το alter ego του, Φίλιπ Βίντερ. 

Τυπικά, η Αλίκη στις Πόλεις είναι η τέταρτη ταινία του Βέντερς, αλλά ο ίδιος αναφέρεται συχνά σε αυτήν ως «η πρώτη του», καθώς κατά τη διάρκεια της, ανακάλυψε το είδος του road movie. Αργότερα θα αποτελέσει το πρώτο μέρος της τριλογίας του “ταινιών δρόμου”, μαζί με το Wrong Move και το Kings of the Road .

Και μαζί και χώρια - Sous le meme toit

Με δύο παιδιά ωριμότερα από αυτούς, εκ των οποίων η κόρη καθησυχάζει το διευθυντή του σχολείου τους «μην ανησυχείτε, θα ρυθμίσουμε εμείς το θέμα των γονιών μας» και ο γιός εξομολογείται ότι παριστάνει τον βλάκα σκόπιμα για να παίρνει μικρούς βαθμούς, ώστε να καθυστερήσει να βγει στον τρελό κόσμο που ζούμε και να μπει στην παραγωγική διαδικασία («και μη νομίζεις ότι αυτό είναι εύκολο», διαβεβαιώνει την αδελφή του), οι γονείς κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ξανασμίξουν, αλλά και πάλι οι οικονομικοί παράγοντες δεν το επιτρέπουν («άτιμη κρίση, άτιμη κοινωνία»). 

Λαίδη Σούζαν: Έρωτες και φιλίες - Love and Friendship

Βασισμένη στο διήγημα «Λαίδη Σούζαν» της Τζέιν Όστιν, αυτή η κωμωδία – εποχής, βγάζει χιούμορ το οποίο εξαντλείται στις επιτηδευμένες συζητήσεις και τα καυστικά, πικρόχολα και ρατσιστικά σχόλια που ήταν πολύ της μόδας στη δεκαετία του 1790, που διαδραματίζεται η υπόθεση.

Οι ασύλληπτες διακοπές του Λουί Ντε Φινές – Les grandes vacances

Ακριβώς πενήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της (βγήκε στις αίθουσες το 1967, ενώ στη χώρα μας είχε επιβληθεί η δικτατορία της 21ης Απριλίου), αυτή η κωμωδία με το Λουί Ντε Φινές, που είχε καταφέρει να γίνει διάσημος σε μια ηλικία που εδώ θα του σύστηναν να πάει στα ΚΑΠΗ να παίζει τάβλι με συνομήλικούς του, ήρθε για να σκορπίσει χρώμα, ανεμελιά και τρελό γέλιο με τις γκάφες του.

Accattone

Καταξιωμένος ποιητής και μυθιστοριογράφος ήδη από τη δεκαετία του ’50, και κατόπιν συνεργάτης σε σενάρια αρκετών ταινιών, ο Παζολίνι το 1961 κάνει στην Ιταλία την πρώτη ολοκληρωμένη κινηματογραφική του κατάθεση, εκπλήσσοντας κυρίως όσους τον εκτιμούσαν ως συγγραφέα. 

Η πτώση

Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ρούφηξα στην κυριολεξία την «Πτώση» του Μάικλ Κόνελι (εκδ. Bell - 2014). Θέλεις επειδή κάποτε έζησα για ένα μεγάλο διάστημα στο Λος Άντζελες (West Covina, παρακαλώ), θέλεις επειδή ο Κόνελι, έχει το χάρισμα να σε «στέλνει», εγώ το Σαββατοκύριακό μου βρέθηκα στο Λ.Α. Πάει και τελείωσε. 

Ακολούθησα τα βήματα του Χάρι Μπος, ο οποίος είχε κάνει αίτηση νε τύχει του ευεργετήματος DROP (να παραμείνει δηλαδή λίγο παραπάνω στην υπηρεσία του και να πάρει σύνταξη αργότερα) και η αίτησή του όχι μόνον έγινε δεκτή, αλλά του ανάθεσαν και δύο υποθέσεις. Μια του παρελθόντος που δεν είχε κλείσει και μια πρόσφατη, στην οποία εμπλέκονται και παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως θα λέγαμε εμείς εδώ. Έτσι, ο Μπος από εκεί που ήθελε να παραμείνει στο Σώμα για να μη «ξεχάσει τη δουλειά», βρέθηκε να παραμένει και να έχει ταυτόχρονα δύο υποθέσεις. 

Οι χαρακτήρες του EL BAR

Τακτικοί θαμώνες, περαστικοί για ένα καφέ, ή φόρτιση τηλεφώνου, η ιδιοκτήτρια, ένας αστυνομικός, ο τρελάρας περιθωριακός της γειτονιάς και κάποιοι ακόμα. Οκτώ διαφορετικοί χαρακτήρες εγκλωβισμένοι σε ένα μπαρ στο κέντρο της Μαδρίτης, εξαιτίας δύο εν ψυχρώ εκτελέσεων έξω από αυτό. Όλοι θα προτιμήσουν, να μείνουν μέσα και να «βράσουν στο ζουμί τους», αντί να προσπαθήσουν να βγουν και να μάθουν τι ακριβώς συνέβη «εκεί έξω».

Σκηνοθέτης τους, ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια που μας κλείνει -τρομοκρατικά- το μάτι.

Το μπαρ - El bar

Σε πρώτο επίπεδο, έχουμε ένα θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου με σκληρές (μέχρι και αηδιαστικές κάποια στιγμή) σκηνές και ένα φινάλε πολλών ερμηνειών.

Σε δεύτερο επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη το μότο του σκηνοθέτη «Δεν θα ήθελα το είδος των ταινιών που κάνω να γίνουν trendy. Πάντα μισούσα αυτή την τάση και θα αισθανόμουν αρκετά άβολα εάν δημιουργούσα ένα τέτοιο φιλμ», έχουμε μια σπονδυλωτή ταινία-επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας και κοφτού μοντάζ, η οποία θίγει πολλά και τεράστια θέματα:

Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση - War for the Planet of the Apes

Επικών διαστάσεων περιπέτεια, μπορεί να θεωρηθεί αυτή η τρίτη συνέχεια της τριλογίας, στην οποία προηγήθηκε ένα πείραμα των ανθρώπων πάνω σε πίθηκους που πήγε στραβά και οι πίθηκοι εξεγέρθηκαν (Εξέγερση) και ακολουθήθηκε από την ανάπτυξη του πολιτισμού των πιθήκων (Αυγή). Επική περιπέτεια όχι μόνον από την άποψη των εντυπωσιακών σκηνών, σκηνικών, κοστουμιών, μακιγιάζ, αλλά και από την εξαιρετική μουσική του Μάικλ Τζιακίνο, ο οποίος έχει γράψει μια μεγαλειώδη, επική μουσική που καθοδηγεί τη δράση, αντί να τη συνοδεύει. 

Ο κύκλος – The circle

«Υπάρχει, άραγε, ιδιωτική ζωή στην εποχή των social media;» Να μια ερώτηση για συζήτηση πάνω σε ένα υπαρκτό πρόβλημα και αυτή την ερώτηση θέτει το μυθιστόρημα του Dave Eggers, στο οποίο βασίστηκε η ταινία (ο ίδιος έχει γράψει και το «Ένα ολόγραμμα για το βασιλιά» που είδαμε ταινία πριν λίγα χρόνια).

Βρε καλώς τους! - A bras ouverts

Κωμωδία καταστάσεων πάνω στην ιδέα του τι θα συνέβαινε εάν όλα όσα λέγονται σε ένα τηλεοπτικό debate, θα μπορούσαν να τηρηθούν, να εφαρμοστούν, από αυτούς που τα λένε.

Στο συγκεκριμένο φιλμ, η ιδέα εφαρμόζεται με πρωταγωνιστή έναν «αριστερό» διανοούμενο, που

Metropolis

Ένα μυθιστόρημα γραμμένο το 1926 με μια γραφή που καρφώνεται βαθιά στη μνήμη σου, όχι μόνο από τις περιγραφές ενός δυσοίωνου μέλλοντος που θυμίζει το παρόν, αλλά και εκείνες ενός μεγάλου έρωτα που προσφέρουν μια επιπλέον δραματικότητα στην όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου. 

Αυτό είναι το Metropolis της Thea von Harbou (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2017) ένα βιβλίο-μήνυμα, ακόμα επίκαιρο που αφορά στη δικαιοσύνη, την ισότητα, την αδελφοσύνη, την εξάλειψη της εκμετάλλευσης του ενός από τον άλλο και ταυτόχρονα μια πανέμορφη ιστορία αγάπης πέρα από κάθε δυσκολία. 

Είναι το βιβλίο, που ενέπνευσε το σκηνοθέτη Fritz Lang και σύζυγο της Thea von Harbou, να γυρίσει το 1927 την ομότιτλη ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου και της επιστημονικής φαντασίας. Μια πανάκριβη υπερπαραγωγή, ορόσημο τόσο του βωβού όσο και του ομιλούντος, που άσκησε επιρροή σε όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκαν έκτοτε.

Το κοινό καλό

Το όνομα του Νόαμ Τσόμσκυ δεν είναι άγνωστο στα ελληνικά γράμματα και η φωνή του είναι ευρύτατα γνωστή και συνυφασμένη με την αντίσταση και την κριτική της βορειοαμερικάνικης εξουσίας και κοινωνίας. 

Ο Τσόμσκυ είναι ο τελευταίος φιλόσοφος του αιώνα μας, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια με τα κείμενα και τις συνεντεύξεις του, που δίνει στον προσωπικό του –πλέον– δημοσιογράφο Ντέηβιντ Μπαρσαμιάν παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο γύρω από πάσης φύσεως  θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, που απασχολούν την αμερικάνικη κοινωνία και πολιτική.

Απροσδόκητος έρωτας - Hampstead

Μια πραγματική ιστορία και ένα σενάριο κομμένο και ραμμένο για δύο εκπληκτικούς ηθοποιούς τρίτης ηλικίας, για ευαίσθητους και συνομήλικους με τους δύο αυτούς χαρακτήρες, θεατές. Επίσης, μια ιστορία αγάπης, που μπορούν να την παρακολουθήσουν και νεώτεροι σε ηλικία θεατές, για να καταλάβουν ότι ο έρωτας δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά μπορεί να τύχει, να συμβεί και σε μεγαλύτερους.

Η Χάνα και οι αδελφές της - Hanna and her sisters

Μια ταινία από τις καλύτερες του Γούντι Άλεν, που μπορώ να τη ξαναβλέπω με νοσταλγία για το ύφος της που εκφράζει απόλυτα τη δεκαετία του ‘80, για τη feelgood τζαζ μουσική της και για την πανέμορφη φωτογράφιση της Νέας Υόρκης. Μια ταινία χαρακτήρων, με τους οποίους ακόμη και σήμερα ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί και να απολαύσει όπως λέω συχνά αναφέρω, «με ένα συνεχές χαμόγελο», καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής.

Spider-Man: Επιστροφή στον τόπο του - Spider-Man: Homecoming

Προεφηβική έως εφηβική περιπέτεια με τους γνωστούς χαρακτήρες της Marvel Comics κατά την οποία τα ηθικοπλαστικά διδάγματα περισσεύουν, ενώ το ξύλο και η δράση πάνε σύννεφο.

Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση του Μάικλ Κίτον ως «κακού» με το όνομα Vulture (όρνεο, αρπακτικό), που αναγκάζει τον Πίτερ Πάρκερ – Spiderman να παίρνει πρωτοβουλίες ενώ δεν του επιτρέπεται.

Ο υπηρέτης – The servant

Βασισμένη σε μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μομ και με σενάριο Χάρολντ Πίντερ αυτή η ταινία του Τζόζεφ Λόουζι, θεωρείται μια από τις καλύτερές του πάνω στο θέμα της μεταστροφής των χαρακτήρων και της αποκάλυψης πτυχών, που μέχρι κάποια στιγμή καλύπτονταν από τις συμβάσεις και τις συνθήκες της εποχής. Εκτός από αυτό, ο Λόουζι είχε την τύχη να σκηνοθετεί και τον Ντερκ Μπόγκαρτ με τον Τζέιμς Φοξ, που σ’ αυτή την ταινία δίνουν τους καλύτερους εαυτούς των και ιδιαιτέρως ο πρώτος.

Κατακλυσμός

Με αφορμή τις πρόσφατες ανησυχίες των επιστημόνων για το «Φαινόμενο του θερμοκηπίου», που έχει μεταβάλει τις καιρικές συνθήκες στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, έψαξα και βρήκα διάφορα δημοσιεύματα εφημερίδων σχετικά με την εξέλιξη και την πορεία των πάγων στον πλανήτη μας, με πιο πρόσφατο ένα δημοσίευμα, που έλεγε – και θέλω να το προσέξτε αυτό - ότι σε ορισμένες περιοχές της Γροιλανδίας, το στρώμα του πάγου έχει λεπτύνει πάνω από έξι (6) μέτρα από το 1992!