Αυτές τις μέρες και όσο πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, εντείνεται η άποψη μεταξύ των συμπολιτών μας, που απογοητευμένοι από την οικονομική συγκυρία και την απογοήτευσή τους από τους πολιτικούς, σκέπτονται να μην ψηφίσουν, να απόσχουν των εκλογών, ενώ άλλοι σκέπτονται να ρίξουν λευκό ή άκυρο. Αυτοί, θεωρούν «πολιτική πράξη» το λευκό και το άκυρο ψηφοδέλτιο και η άποψή τους, βεβαίως, είναι σεβαστή.
Ας μου επιτρέψουν όμως, χωρίς περιστροφές, να απαντήσω, ότι η πολιτική τους πράξη, από την εφαρμοζόμενη πρακτική, «πάει χαμένη».
Θα προσπαθήσω να γίνω πιο κατανοητός, όχι απέναντι σ’ αυτούς που θεωρούν πολιτική πράξη το λευκό και το άκυρο (αυτοί το έχουν πάρει απόφαση), αλλά απέναντι σ’ αυτούς που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ουσιαστικά η λευκή και η άκυρη ψήφος.
Σ’ αυτούς που κατά καιρούς λένε: «Μωρέ, δεν ψηφίζω εγώ κανέναν άχρηστο! Λευκό θα το ρίξω!» Ή σ’ αυτούς που λένε: «Δεν πάω να ψηφίσω! Α, να χαθούν όλοι τους».
Επίσης, θα απευθυνθώ και σ’ αυτούς που νομίζουν ότι «γνωρίζουν» και απαντούν: «Μη ρίξετε λευκά, γιατί πάνε υπέρ του πρώτου».
Υπάρχει λάθος και σε όλες περιπτώσεις και αυτό επιθυμούν και οι «εκλόγιμοι» (όπως τους αναφέρει ο νόμος), οι οποίοι σε κάθε περίπτωση στην πόλη μας θα είναι 41 δημοτικοί σύμβουλοι και θα τους έχουν εκλέξει «οι δικοί τους». Αυτοί δηλαδή, που θα έχουν ψηφίσει έγκυρα.
Θα εξηγήσω στη συνέχεια.
Τι λέει ο εκλογικός νόμος
Ο νόμος 3434/2006, άρθρο 1 και το Προεδρικό Διάταγμα 96/ 2007, στο άρθρο 98, παρ.8, ορίζει σαφώς:
«…κατά τη σύνταξη, ανά εκλογική περιφέρεια, των πινάκων αποτελεσμάτων από τα αρμόδια δικαστήρια, κατά την κατανομή των εδρών, καθώς και για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου, τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα».
Αυτόματα όμως αυτό συνεπάγεται ότι τα λευκά δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν στον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου, που είναι και η λέξη - κλειδί για την κατανομή των εδρών.
Σύμφωνα με το άρθρο 100 του παραπάνω διατάγματος, ορίζεται ότι:
«4. Για την κατανομή των εδρών σε κάθε εκλογική περιφέρεια ως εκλογικό μέτρο λαμβάνεται το ακέραιο μέρος του πηλίκου που προκύπτει από τη διαίρεση του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν μέρος στις εκλογές […] διά του αριθμού των εδρών της.
Για τον καθορισμό των εδρών που δικαιούται κάθε εκλογικός σχηματισμός σε κάθε εκλογική περιφέρεια διαιρείται το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων, που έλαβε στην περιφέρεια ο εν λόγω σχηματισμός, διά του εκλογικού μέτρου. Οι έδρες του στην εκλογική περιφέρεια είναι το ακέραιο μέρος του πηλίκου της παραπάνω διαίρεσης».
Λευκά και άκυρα δεν υπολογίζονται
Θα χρησιμοποιήσω ένα «χονδρικό» παράδειγμα: Ας πούμε ότι έχουμε 1.000 εκλογείς. Από αυτούς δεν πάνε να ψηφίσουν οι 230 (αποχή 23% όπως έγινε το 2006 στο Μαρούσι). Μας μένουν 770.
Από τους 770 οι 70 ρίχνουν σκόπιμα «λευκό». Μας μένουν 700, από τους οποίους 100 ρίχνουν «άκυρα», είτε συνειδητά (οι «αγανακτισμένοι»), είτε κατά λάθος. Οπότε μας μένουν 600 έγκυροι.
Από αυτούς, 310 ψηφίζουν υπέρ του Α υποψηφίου δημάρχου, 200 υπέρ του Β και 90 υπέρ του Γ υποψηφίου.
Πιστεύετε ότι θα ασχοληθεί κανείς με τους 230 που «απείχαν», τους 70 «λευκούς» και τους 100 «άκυρους»; Λάθος, αγαπητοί μου φίλοι! Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους! Τα ποσοστά υπολογίζονται σ’ αυτούς που ψήφισαν έγκυρα και αυτοί ήσαν 600!
Έτσι, ο υποψήφιος που πήρε 310 ψήφους, παίρνει ποσοστό 51,6% (των 600 έγκυρων) και βγαίνει δήμαρχος από την πρώτη Κυριακή και οι άλλοι δύο υποψήφιοι (Β και Γ) συγκεντρώνουν ποσοστό 48,4% (των 600 έγκυρων, επίσης) και κάθονται στην αντιπολίτευση.
Κάνουν κουμάντο οι λιγότεροι
Να το επαναλάβω πιο απλά; Από τους συνολικά 1.000 εκλογείς, οι 310 (31%) βγάζουν δήμαρχο και οι υπόλοιποι 290 (29%) δημιουργούν την αντιπολίτευση (2 συνδυασμών). Το διανοείσθε; Να σκεφτείτε ότι στο Μαρούσι των 150.000 κατοίκων, οι εκλογείς το 2006 ήσαν περίπου 42.000 και υπήρξε αποχή 23% ενώ την πρώτη Κυριακή ο πρώτος πήρε 10.203 ψήφους δηλαδή το 33,92%.
Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται και το εξής οξύμωρο. Ανεξαρτήτως του παραδείγματος των «απεχόντων» και των «άκυρων - λευκών» που πάνε στα «αζήτητα» (στην κυριολεξία), στο παράδειγμα που παράθεσα εξελέγη δήμαρχος ένας, που 790 εκλογείς «δεν τον ήθελαν», δηλαδή ποσοστό 79%. Σκεφτείτε και αυτό, πριν διαμαρτυρηθείτε για το πώς βγαίνει κάποιος δήμαρχος, «όταν υπάρχει τόση δυσαρέσκεια γύρω σας»…
Γι’ αυτό λοιπόν, λέμε «όχι στην αποχή» και «όχι στα λευκά ή άκυρα». Ξεχάστε το. Να πάτε όλοι να ψηφίσετε κάποιον. Ακόμα και έναν ο οποίος δεν έχει πιθανότητες να βγει δήμαρχος, διότι με αυτόν αυξάνετε τις πιθανότητες να ακούγεται η φωνή σας στο Δημοτικό Συμβούλιο.
(Δημοσιεύτηκε στην Αμαρυσία στις 30/10/2010)
Το «Με λένε Ευρώπη» είναι ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα του Έλληνα, από έναν άνθρωπο, που ήλθε στη χώρα μας για ένα καλύτερο αύριο. Στο βιβλίο αυτό, το αύριο συνυπάρχει με το σήμερα, ο σπαρακτικός ρεαλισμός με το μαγικό παραλογισμό, η ειρωνεία με τον έρωτα, η Δύση με την Ανατολή και η πραγματικότητα με τη μυθοπλασία. Μέσα από τις αφηγήσεις του Καπλάνι, αντιλαμβάνεσαι πόσα λίγα πράγματα ξέρεις για τη χώρα σου και παίρνεις μια ιδέα πώς μας βλέπουν οι «άλλοι», αυτοί που νομίζεις ότι είναι «ξένοι», αλλά είναι «εμείς οι ίδιοι».
