Οπαδικές ανακολουθίες

Θωπείες
εις ώτα μη προσλαμβανόντων.
Αμάν αυτή η κατανόηση!
Πόσα μποφόρ υστεροβουλίας
-άνεμοι δήθεν ούριοι-
χαϊδεύουν τη ματαιοδοξία μας;

(Ποίημα του Λάμπρου Βασιλειάδη από τη συλλογή του “Φρούτινα χρόνια” - Εκδόσεις Λεξίτυπον)

The Shock Doctrine

Κάτι μου θυμίζει η κατάσταση που βιώνουμε αυτή την εποχή και έψαξα και βρήκα τι είναι. Είναι η εφαρμογή του «Δόγματος του Σοκ». Το «Shock doctrine», η θεωρία που ανέπτυξε η Καναδή δημοσιογράφος Νάομι Κλάιν στο ομότιτλο βιβλίο της «Shock doctrine – The rise of Disaster Capitalism» (Το Δόγμα του Σοκ – Η άνοδος του Καταστροφικού Καπιταλισμού) που το «Dow Jones Business News» ανακήρυξε «ίσως το πιο σημαντικό βιβλίο του 21ου αιώνα για την οικονομία».

Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι νεοφιλελεύθεροι -που κυριαρχούν τις τελευταίες δεκαετίες στη διεθνή οικονομική σκέψη και πρακτική- χρησιμοποιούν κάθε λογής κρίσεις και καταστροφές, από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις μέχρι σεισμούς, φτώχια και οικονομική χρεοκοπία για να επιβάλουν τη ριζική αλλαγή της χώρας που έχει πληγεί. Είναι μια άποψη που είχε εκφράσει πριν περίπου πενήντα χρόνια, ο θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, γράφοντας τότε: «Μόνο μια κρίση παράγει πραγματική αλλαγή» και μπορεί να οδηγήσει σε απελευθέρωση από την «τυραννία του status quo». Όταν δε μιλάνε για αλλαγή, οι νεοφιλελεύθεροι ιδεολόγοι εννοούν την

Η εποχή του φόβου

Nέα Yόρκη, 2001 - Mπαλί, 2002 - Mαδρίτη, 2004: Tο Eξπρές του Tρόμου συνεχίζει την τρελή του κούρσα και όλοι αναρωτιούνται ποιοι θα είναι οι επόμενοι σταθμοί. Oι πυρομανείς πυροσβέστες της κυβέρνησης Mπους συνεχίζουν κι αυτοί τον Δ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τους δύο θερμούς και τον έναν ψυχρό του 20ού αιώνα, με πρόσχημα τη διεθνή τρομοκρατία. Ένας άλλος «κοινωνικός παγκόσμιος πόλεμος» εξελίσσεται στο εσωτερικό των δυτικών Δημοκρατιών στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας. Υπάρχει ο κίνδυνος ο αιώνας των μεγάλων κοινωνικών, πολιτιστικών και επιστημονικών επαναστάσεων να δώσει τη σκυτάλη σε μια σκοτεινή Eποχή του Φόβου.
Ο συγγραφέας Πέτρος Παπακωνσταντίνου σ' αυτό το βιβλίο, εξετάζει τους κινδύνους που εγκυμονεί για τις σύγχρονες Δημοκρατίες, η στροφή σε νεοαπολυταρχικές μορφές διακυβέρνησης σε συνδυασμό με τις νέες Tυραννίες του 21ου αιώνα: Τον ασφυκτικό έλεγχο της πολιτικής από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τους υπερεθνικούς οικονομικούς και πολιτικούς οργανισμούς, αλλά και τις κατ’ ευφημισμόν Mη Kυβερνητικές Oργανώσεις (ΜΚΟ), που λειτουργούν συχνά όχι ως αντίβαρα, αλλά ως Δούρειοι Ίπποι της Aυτοκρατορίας. (Εκδόσεις Λιβάνη)
(Δημοσιεύτηκε στην Αμαρυσία 1/4/2010)