Υπόθεση: Μια ιστορία για δυο άστεγα ορφανά αγόρια (Zana, 7) και (Dana, 10) που προσπαθούν οριακά να επιβιώσουν στο Κουρδιστάν του 1990. Στην αρχή της ιστορίας τα δυο αδερφάκια παρακολουθούν λαθραία μερικές σκηνές από την ταινία Superman από μια τρύπα στον τοίχο του τοπικού σινεμά. Αποφασίζουν ότι θέλουν να πάνε στην Αμερική για να ζήσουν με τον Superman. Όταν θα φτάσουν εκεί, θα τους λύσει τα προβλήματα, θα τους κάνει την ζωή πιο εύκολη αλλά και θα πάρει το αίμα τους πίσω, τιμωρώντας όσους τους φέρθηκαν άσχημα. Για αυτό το σκοπό, ο Zana, ο μικρότερος αδερφός, ετοιμάζει τη λίστα του με όλους αυτούς που θα του ζητήσει να τιμωρήσει. O Dana από την άλλη, πιο προσγειωμένος καταστρώνει ένα πιο δυναμικό σχέδιο για όλα όσα θα χρειαστούν για να φτάσουν στον προορισμό τους: χρήματα, διαβατήρια, μεταφορικό μέσον αλλά και ένα τρόπο να περάσουν τα σύνορα. Δυστυχώς δεν έχουν τίποτα από όλα αυτά. Παρόλαυτα, αποφασίζουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους.
Κριτική: Όταν σκέφτομαι ότι ο σκηνοθέτης Karzan αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Dramatiska Institutet το 2010 κερδίζοντας το Student Award γι αυτή την ταινία, τόσο την εκτιμώ περισσότερο.
Διότι τι δείχνει; Όπως διαβάσατε και στην υπόθεση, δυο παιδιά παρασυρμένα από την ταινία Σούπερμαν που την έχουν δει λαθραία στον τοπικό κινηματογράφο, αρχίζουν να κάνουν σχέδια πως να πάνε στην Αμερική να τον συναντήσουν και να του ζητήσουν να φέρει στη ζωή τους γονείς τους και να τιμωρήσει όσους τα έχουν πειράξει, ή κακοποιήσει ή και απλά λοιδορήσει.
Δυο αγνές παιδικές ψυχές, ορφανές και επηρεασμένες από τη δύναμη του κινηματογράφου, το μύθο και την εικόνα του Σούπερμαν, θέλουν να επισκεφθούν την Αμερική καβάλα σε ένα γαϊδαράκο και να ζήσουν το δικό τους Παράδεισο.
Με αυτή τη λογική της ταινίας δρόμου, ο θεατής θα ζήσει από κοντά τις συνθήκες ζωής στο Κουρδιστάν του 1990. Μιας ζωής υπό τον έλεγχο των όπλων, της καταπίεσης, των λαθραίων μεταναστεύσεων, της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Επίσης, θα απολαύσει την σχεδόν αυθόρμητη ερμηνεία των δυο παιδιών που φαίνονται ότι πιστεύουν πράγματι σ’ αυτά τα οποία υποτίθεται ότι υποδύονται.
Το σενάριο χωρίς πομπώδες ύφος σχολιάζει την τοπική αλλά και τη διεθνή πολιτικο-κοινωνική σκηνή και η ντοκιμαντερίστικη σκηνοθεσία μαζί με τις ερμηνείες των παιδιών δίνουν συνολικά ένα αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα. Μια ταινία που αξίζει να δεις.
Σκηνοθεσία: Καρζάν Καντέρ
Προβάλλεται από 25/12/14 στην Αλκυονίδα