Interstellar

Υπόθεση: Η ταινία εξιστορεί τις περιπέτειες μιας ομάδας εξερευνητών, οι οποίοι αναλαμβάνουν την πιο σημαντική και ηρωική αποστολή στην ανθρώπινη ιστορία: να ταξιδέψουν, μέσω μιας πύλης στο χρόνο, πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς, για να ανακαλύψουν αν η ανθρωπότητα έχει μέλλον ανάμεσα στα αστέρια.

Κριτική: Τρίωρη ταινία, πάνω στο θέμα των μακρινών ταξιδιών στο διάστημα και των παράδοξων θεμάτων που ανακύπτουν, με τη σχετικότητα του Χρόνου και ειδικά στην περίπτωση που οι αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη μετά από 30 ή 50 και περισσότερα χρόνια, ενώ για τους ίδιους το χρονικό διάστημα είναι μικρότερο.

Συνηθισμένος να δημιουργεί θεαματικές και ατμοσφαιρικές παραγωγές ο Κρίστοφερ Νόλαν (δημιούργησε την τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη και το Inception τελευταία), έχει κάνει και αυτή τη φορά το ίδιο, προσφέροντας ένα υπερθέαμα του διαστήματος, το οποίο θα μπορούσα να το συγκρίνω θεματικά με την -τρίωρη επίσης- «2001: Οδύσσεια του διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αλλά δυστυχώς η μεγάλη διάρκεια του Interstellar αποβαίνει εις βάρος του φιλοσοφικού υπόβαθρου της ταινίας.

Το πάγωμα των ανθρώπων στο διαστημόπλοιο, ώστε να αντιπαρέλθουν το μεγάλο και βαρετό ταξίδι τους στο απώτερο διάστημα και το ξεπάγωμά τους μετά από λίγα χρόνια, όταν στη Γη έχουν περάσει δεκαετίες και οι συντελεστές του ταξιδιού είναι ηλικιωμένοι πλέον (ή μπορεί και να έχουν πεθάνει εν τω μεταξύ) είναι ένα σημαντικό θέμα. Αλλά εδώ, παρά την παράλληλη δράση (μια πίσω στη Γη και μια στο απώτερο διάστημα), πνίγεται  από τα θεαματικά εφέ. Στο δε πρώτο μέρος της ταινίας, τα μεγάλα πλάνα και οι συζητήσεις και αναφορές στις θεωρίες περί χρόνου, διαστήματος και διαστάσεων, δημιουργούν μια ανώφελη «κοιλιά» αποκαλύπτοντας μια αδυναμία στο σενάριο. Η εξέλιξη είναι τόσο αργή, που απομένει μόνον η περιέργεια του «τι θα συμβεί επιτέλους;», ενώ στο τρίωρο έργο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ πέραν των τεχνικών θεμάτων και των φυσικών θεωριών, υπήρχε και η μεταφυσική διάσταση του σεναρίου (μεσολαβούσε βέβαια ο εμπνευστής-συγγραφέας Άρθουρ Κλαρκ, που βοήθησε στο σενάριο). Στο Interstellar, ακόμα το ψάχνουμε, παρά το γεγονός ότι οι παραγωγοί ρίχνουν το βάρος στη σωτηρία του πλανήτη (πολυφορεμένο) και στις σχέσεις στην οικογένεια (επίσης, στερεότυπο).

Πάντως, η ταινία είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, κερδίζει στα εφέ, που εντυπωσιάζουν στην απλότητά τους, αποφεύγει μυστήριους ήχους μηχανών, μετάλλων και εκρήξεων (που είναι άφθονοι σε προηγούμενες ταινίες, ενώ έχει επισημανθεί από ειδικούς  ότι στο διάστημα δεν μεταδίδεται ο ήχος) και φυσικά κερδίζει στις ερμηνείες των Μάθιου Μακ Κόναχι, της Αν Χάθαγουεϊ, του παλαίμαχου καρατερίστα Μάικλ Κέιν, αλλά και των υπολοίπων. 

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν

Με τους: Μάθιου Μακόναχι, Αν Χαθαγουέι, Τζέσικα Τσαστέιν, Κέισι Άφλεκ, Γουές Μπέντλεϊ, Τζον Λίθγκοου, Μάικλ Κέιν, Έλεν Μπέρστιν, Μπιλ Έργουιν

Προβάλλεται από 6/11/14

(Κριτική μου στο myfilm)