Υπόθεση: Η ταινία βρίσκει την Κάτνις στην Περιοχή 13, αμέσως μετά την κατάρρευση των Αγώνων. Με την καθοδήγηση της Προέδρου Κόιν, και τις συμβούλες των στενών της φίλων, η Κάτνις ανοίγει τα φτερά της για να σώσει τον Πίτα, αλλά και ολόκληρο το έθνος με το θάρρος της.
Κριτική: Ίσως είναι από τις λίγες περιπτώσεις, κατά την οποία το τρίτο sequel μιας κινηματογραφικής ιστορίας να είναι καλύτερο από το δεύτερο, που ήταν καλύτερο από το πρώτο.
Η σειρά «Αγώνες πείνας» που βασίζεται στα τρία βιβλία της Σούζαν Κόλινς (στη χώρα μας κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Platypus), όσο πάει και βελτιώνεται και αν το πρώτο φιλμ ήταν μια καθαρή περιπέτεια επιβίωσης, μέσα από έναν παράξενο και εντυπωσιακό αγώνα «θάνατός σου η ζωή μου» που γινόταν live προς τέρψιν των κατοίκων μιας διεφθαρμένης πρωτεύουσας ενός απόλυτα σκληρού κράτους, ενώ το δεύτερο ήταν ένα φιλμ με λιγότερο εντυπωσιασμό, περισσότερη ωριμότητα, αλλά τον ίδιο προβληματισμό για ένα μέλλον, το οποίο ήδη μπορεί να το πλησιάζουμε και να μη το έχουμε συνειδητοποιήσει, ετούτη εδώ η τρίτη συνέχεια (σε δυο μέρη), έρχεται ακόμα ωριμότερη να βάλει το θεατή σε σκέψεις, γύρω από τον τρόπο με τον οποίο μια καταπιεσμένη κοινωνία, αν θέλει να ξεσηκωθεί, θα πρέπει να βρει τον κατάλληλο ηγέτη που θα μπει μπροστά και ίσως χρειαστεί να θυσιαστεί κιόλας.
Η «Επανάσταση – μέρος 1», δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να κατανοήσει πως κάθε κοινωνία χρειάζεται έναν ηγέτη, που θα την καθοδηγήσει προς το πεπρωμένο της και αν δεν είναι δυνατόν να βρεθεί αυτός ο ηγέτης, αν δεν ξεπηδήσει από τα σπάργανα αυτής της κοινωνίας, τότε θα πρέπει να «κατασκευαστεί». Και ποιος θα τον κατασκευάσει; Μα φυσικά τα μέσα ενημέρωσης, που θα χρησιμοποιήσουν ένα περιστασιακό είδωλο (όπως η Κάτνις, η νικήτρια των «Αγώνων Πείνας»), το οποίο όχι μόνο θα το ακολουθούν κατά πόδας στην προσπάθειά του να σώσει τα αγαπημένα του πρόσωπα, αλλά θα το σκηνοθετούν, ώστε να ηγηθεί και του έθνους, που παρακολουθεί σύσσωμο, τρομοκρατημένο και άβουλο.
Πολιτική αλληγορία από την πρώτη ταινία μέχρι τη σημερινή, οι «Αγώνες Πείνας» ίσως κάποια μελλοντική στιγμή να χαρακτηρισθούν ότι άλλαξαν τη μορφή της επιστημονικής φαντασίας (η οποία δεν είναι απαραίτητα πάντοτε διαστημική) σε θέματα πιο γήινα, πιο ανθρώπινα.
Στην «Επανάσταση – μέρος 1», οι αγώνες έχουν τελειώσει βίαια και οι ήρωες έχουν αποχωριστεί. Η Κοτσυφόκισσα Κάτνις Έβερντιν βρίσκεται στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων, ενώ ο αγαπημένος της Πίτα Μέλαρκ στα χέρια του ολοκληρωτικού καθεστώτος και οι δύο όμως, έρμαια των διαθέσεων αυτών που τους «κατέχουν».
Η πρόεδρος των καταπιεσμένων (την υποδύεται η Τζούλιαν Μουρ) προσπαθεί με το επιτελείο της (την περιβάλλουν Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και Γούντι Χάρελσον) και το εθνικό τηλεοπτικό κανάλι να βελτιώσει το image της Κοτσυφόκισσας Κάτνις (πιο ώριμη από τα προηγούμενα η Τζένιφερ Λόρενς), ώστε να ηγηθεί της επανάστασης. Από την άλλη, ο πρόεδρος του ολοκληρωτικού καθεστώτος (σκληρός ο Ντόναλντ Σάδερλαντ) εκμεταλλεύεται τον αγαπημένο της Πίτα (Τζος Χάτσερσον) για να αποδομήσει την εικόνα της ηγέτιδας Κάτνις και να την χρεώσει με όλες τις καταστροφές που επιφέρει. Αυτοί οι πραγματικοί «υποκινητές» των όσων παρακολουθούμε, σχεδιάζουν, εκτελούν και συμπεραίνουν, ενώ πόλεις ισοπεδώνονται και άνθρωποι σκοτώνονται με την ελπίδα, να βρεθεί κάποιος να τους βοηθήσει να βγουν από τα αδιέξοδα. Η μάχη δίνεται και μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια και όποιος κόψει το ρεύμα του άλλου, κερδίζει σε σήμα και αναμετάδοση.
Η ταινία «Hunger Games: Η επανάσταση» δεν είναι απλά επιστημονική φαντασία. Είναι μια πολιτική αλληγορία ολκής, με φόντο ένα αίσθημα δυο νέων παιδιών που μεγαλώνοντας έχουν την ίδια όρεξη για ζωή και ας βγαίνει αυτή από τις στάχτες, όπως ο Φοίνικας στην ελληνική μυθολογία.
Οι ερμηνείες των νεαρών πρωταγωνιστών, αλλά και των γνωστών ονομάτων που τους υποστηρίζουν, είναι πολύ καλές και εξυπηρετούν το πνεύμα της συγγραφέως, ενώ η σκηνοθεσία του Φράνσις Λόρενς καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή.
Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το δεύτερο μέρος, δεδομένου ότι οι παραγωγοί χώρισαν στα δυο το τρίτο βιβλίο «Κοτσυφόκισσα» (του οποίου τα κεφάλαια είναι: Οι Στάχτες, Η Επίθεση και Η Δολοφονία).
Για την ιστορία, αναφέρεται, ότι μεταξύ των εμπνευστών για τη σύλληψη της ιδέας μυθιστορηματικού αυτού έπους (εκδόθηκε το 2010) είναι και οι αρχαίοι Έλληνες, που όπως αναφέρει στο επίμετρο η Σούζαν Κόλινς, «τους γνώρισε» από τη μητέρα της.
Σκηνοθεσία: Φράνσις Λόρενς
Με τους: Τζένιφερ Λόρενς, Τζος Χάτσερσον, Λίαμ Χέμσγουορθ, Γούντι Χάρελσον, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζούλιαν Μουρ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Τζέφρι Ράιτ, Στάνλεϊ Τούτσι, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Τόμπι Τζόουνς, Γουίλοου Σιλντς, Σαμ Κλάφλιν, Τζένα Μαλόουν
Προβάλλεται από 20/11/2014
(Κριτική μου στο myfilm)