Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του
βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου Ντέιβιντ Φίνκελ, το φιλμ ακολουθεί μία
ομάδα Αμερικανών στρατιωτών που επιστρέφουν από το Ιράκ και προσπαθούν να ενσωματωθούν
στην καθημερινή τους ζωή και στις οικογένειές τους, ενώ τους ακολουθούν οι
μνήμες του πολέμου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που
βλέπουμε ένα φιλμ αποενοχοποίησης των αμερικανών, οι οποίοι αφού στέλνουν στο
πεδίο μάχης, στην άλλη άκρη του κόσμου τις παραγωγικές ηλικίες με την υπόσχεση
ότι ο στρατός θα τους αλλάξει τη ζωή, τους αλλάζουν τα φώτα στην κυριολεξία,
αφού όσοι επιζήσουν επιστρέφουν στην πατρίδα με ψυχικά τραύματα, ή με
κατεστραμμένη πλήρως τη ζωή τους, όπως το βλέπουμε σ’ αυτή την ταινία.
Αναφερόμενος στην αποενοχοποίηση
εννοώ, ότι μπορεί να υπάρχει πραγματικά οργανωμένη υποστηρικτική υποδομή όσων
επιστρέφουν από το μέτωπο, αλλά τι να το κάνεις; Είναι τέτοια η γραφειοκρατία
και τόσο μεγάλος ο αριθμός των βετεράνων (αν μπορεί να θεωρηθεί βετεράνος ένας
νέος μέχρι 30 ετών…), που όσα μέτρα και να ληφθούν αυτά τα νέα παιδιά
αισθάνονται και πάλι την εγκατάλειψη και την αδιαφορία. Ενώ η λύση είναι πιο
πρακτική: Δεν στέλνεις στρατό εκεί που δεν σου το ζητούν, διότι τότε θεωρείσαι intruder (εισβολέας) και άρα
σε έχουν στη μπούκα. Αλλά με τι ασχολούμαι τώρα;
Η ταινία, έχει ως πρωταγωνιστές
παιδιά «που τα έχουν δει όλα» στο Ιράκ και κανείς δεν μπορεί να μπει στο πετσί
τους, να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει μέσα τους, τι είναι αυτό που τα κάνει
επιθετικά και απροσάρμοστα.
Ψυχολογικό δράμα, λοιπόν, πάνω
στη ματαιότητα του συγκεκριμένου είδους πολέμου συμφερόντων και στις συνέπειές
του σε ανθρώπους που βρίσκονται στο άνθος της ηλικίας τους. Καλογυρισμένο, με
σωστές ερμηνείες και με μπόλικο διδακτισμό, που όμως αφορά στους αμερικανούς
θεατές. (Κριτική μου στο myfilm.gr)
INFO
Προβάλλεται από 30/11/17
Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: Τζέισον Χολ
Παίζουν: Μάιλς Τέλερ, Χέιλι
Μπένετ, Τζο Κόουλ, Σκοτ Χέιζ, Έιμι Σούμερ
Σύνοψη: Για τον Λοχία Άνταμ
Σούμαν -και πολλούς άλλους στρατιώτες σαν κι αυτόν- το να αφήσει πίσω του τον
πόλεμο στο Ιράκ ήταν φαινομενικά απλό: χρειαζόταν απλά να επιβιβαστεί στο
αεροπλάνο. Ο επαναπατρισμός του και η επιστροφή στην αγκαλιά των αγαπημένων του
προσώπων, όμως, θα αποδεικνύονταν απλά το πρώτο βήμα στο μακρύ, κοπιαστικό
ταξίδι της πραγματικής επιστροφής στην καθημερινή ζωή.
Διανομή: Odeon