Στις 12 Μαρτίου 2012 έγραφα με τίτλο «Υπάρχει όριο» τα εξής:
«Ωραία! Πετάξαν γιαούρτι στον Βενιζέλο ακόμα και εν μέσω συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Λίγες μέρες πριν είχαν πετάξει νερά, γιαούρτια, καρέκλες στον Νταλάρα. Προ καιρού προπηλάκισαν άλλους πολιτικούς και εν όψει της Εθνικής Γιορτής της 25ης Μαρτίου, οι "επίσημοι" σκέφτονται να μην εμφανιστούν για να μη γίνουν "θύματα" νέων προπηλακισμών.
Η απορία μου, χωρίς πολλά λόγια και βαρύγδουπες αναλύσεις, είναι: Μέχρι ποίου σημείου θα φτάσει αυτή η ατιμώρητη βία; Διότι, εντάξει, υπάρχει παράπονο και αγανάκτηση και ορισμένοι εκφράζονται με αυτές τις πράξεις. Ποιος όμως θα ορίσει πότε αυτές οι πράξεις αρχίζουν να γίνονται αξιόποινες; Διότι υπάρχουν κάποιοι νόμοι που τις χαρακτηρίζουν αξιόποινες, ως βιαιοπραγίες. Δεν μοιάζουν να εκφράζουν κάποια πολιτική. Αν μένουν ατιμώρητες αυτές οι βιαιοπραγίες, μέχρι πού θα φτάσουν; Το έχει σκεφτεί κανείς; Πριν καιρό χάσαμε τρεις ανθρώπους στη Marfin. Ξεχάστηκε. Κανείς υπεύθυνος. Αύριο τι; Ποιος ορίζει που τελειώνει ο συμβολισμός και αρχίζει ο πόνος;».
Αυτές τις μέρες άγνωστοι επιτέθηκαν σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατήγγειλε ότι του επιτεθηκαν άνθρωποι της Χρυσής Αυγής. Αυτή όμως του έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, όταν δε βγήκε ο Βενιζέλος και είπε στο ΣΚΑΪ πως όταν του πέταγαν γιαούρτια, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε ότι εκείνη η βία ήταν «φυσιολογικές εκρήξεις αγανάκτησης» του κόσμου, εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ότι αυτά είναι υπερβολές του Βενιζέλου.
Η απορία μου, μέχρι ποιου σημείου θα φτάσει η ατιμώρητη βία, παραμένει ακόμα επίκαιρη...