Ταινίες για το lockdown

Μία ιδιαίτερα αξιόλογη πρόταση έρχεται να καταθέσει

Οι μαθήτριες - Las niñas

Το πέρασμα από την κοριτσίστικη παιδικότητα στην εφηβεία, μέσα από το βλέμμα μιας 11χρονης μαθήτριας σε σχολείο που το διαχειρίζονται καλόγριες.

Οι ελληνικές ταινίες του 2021

Από το φετινό (και on line) 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πρωτοεμφανιζόμενοι πολλά υποσχόμενοι Έλληνες σκηνοθέτες, καθώς και έμπειροι δημιουργοί ετοίμασαν ταινίες με την αισιοδοξία ότι θα βγουν στις αίθουσες εντός του 2021 επιτρέποντος του covid-19. Όλες προβλήθηκαν στο φετινό (και διαδικτυακό) 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης  και εμείς σας τις παρουσιάζουμε (κατ’ αλφαβητική σειρά):

 

Στην πυρά – Im Feuer - Sisters apart

Μια πολυεπίπεδη ταινία γύρω από τους οικογενειακούς δεσμούς, την αναζήτηση ταυτότητας, τις προκαταλήψεις και τις μάχες που δίνει καθημερινά ο άνθρωπος σε πολλούς τομείς.
Η Δάφνη Χαριζάνη («Μαδρίτη» το 2003) αναδεικνύει όλα αυτά τα ζητήματα, μέσα από την ιστορία της Ρόζντα, μιας νέας γυναίκας που είναι Κουρδικής καταγωγής, έχει μεγαλώσει στη Γερμανία, έχει αφομοιωθεί, υπηρετεί στο Γερμανικό στρατό και αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη μητέρα της, που βρίσκεται σε κάποιο κέντρο προσφύγων – μεταναστών στην Ελλάδα και την αδελφή της που έχει μείνει πίσω στην πατρίδα και είναι μαχήτρια.

Απομεινάρι - Relic

Ένα θρίλερ με φόντο τη γεροντική άνοια. Αυτό είναι το «Απομεινάρι», το ντεπούτο της Νάταλι Έρικα Τζέιμς και θα συνεχίσω με ένα παράδειγμα, από ένα διάλογο που είχα παλαιότερα με φίλο που του αρέσουν τα θρίλερ τρόμου, ο οποίος μου είχε πει:

Τελευταία λόγια - Last Words

Μια μετα-αποκαλυπτική και ταυτόχρονα τρυφερή επιστημονική φαντασία, που ανακάλυψα στο φετινό live streaming 61o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα φιλμ του Τζόναθαν Νόσιτερ (που μας είχε χαρίσει παλιότερα το ντοκιμαντέρ Mondovino).

Τα διαμάντια είναι παντοτινά (in memoriam)

«Τον βρίσκω πολύ άξεστο και μυώδη, δεν τον έχω φανταστεί έτσι. Θα προτιμούσα τον Γκάρι Γκραντ», φέρεται να είπε ο συγγραφέας Ίαν Φλέμινγκ και δημιουργός του μυστικού πράκτορα Τζέιμς Μποντ, όταν είδε για πρώτη φορά τον Σον Κόνερι, ο οποίος είχε επιλεγεί από τους παραγωγούς Χάρι Σάλτσμαν και Άλμπερτ Μπρόκολι για το ρόλο. Όμως σύντομα άλλαξε γνώμη όταν τον είδε «μεταμορφωμένο» από τον σκηνοθέτη Τέρενς Γιάνγκ στην πρώτη ταινία (Δόκτωρ Νο - 1962).

Δεν πάμε καλά, μετά βεβαιότητος

Το Σάββατο 31 Οκτωβρίου το πρωί είχα κανονίσει καφεδάκι με ένα φίλο. Οι μεγαλοπαρέες  μας τελείωσαν από τον κορωνοϊό και μετά. Τώρα κανονίζουμε δύο φίλοι σήμερα, άλλοι δύο φίλοι το άλλο Σαββατοκύριακο. Άσε, που μας είχε προετοιμάσει και η κυβέρνηση ότι επίκειται κλείσιμο των κέντρων εστίασης, οπότε καταλαβαίναμε ότι θα είναι το τελευταίο καφεδάκι μας πριν το Νοέμβριο.

Bronx

Μια ταινία flashback, στην οποία ό,τι βλέπουμε έχει διαδραματιστεί τρεις εβδομάδες πριν από τα εναρκτήρια πλάνα, που είναι: σκοτάδι, πυροβολισμοί, γδούποι πτωμάτων προφανώς, άγνωστων σε μας προσώπων και τέλος η εμφάνιση ενός άνδρα με καραμπίνα που τη στηρίζει στο πηγούνι του και μπαμ. Σκοτάδι πάλι και ύστερα, οτιδήποτε ακατάλληλο για ηλικίες κάτω των 16 ετών. Εμπόριο ναρκωτικών, χρήση ουσιών, βία και διαφθορά της αστυνομίας σε υπέρμετρο βαθμό.

Σταϊκούρας: Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο

Τελικά «το έχουν» όλοι οι υπουργοί Οικονομικών, με τα κινηματογραφικά παραδείγματα. Πάνω που αναρωτιόμουν το προηγούμενο Σάββατο «Σκάρλετ, Τζούλια, Ρίτσαρντ. Και μετά τι;» ήρθε η απάντηση που περίμενα: «Πολυχρονοπούλου, Ξανθοπούλου, Γιαδικιάρογλου»!