Ο Σον Τόμας Κόνερι είχε γεννηθεί στις 25 Αυγούστου 1930 στο Φάουντενμπριτζ του Εδιμβούργου. Ήταν γιος της Euphemia “Effie” McBain (Σκωτσέζας Προτεστάντισσας με πατρικό McLean), καθαρίστριας και του Joseph Connery (Καθολικού με ιρλανδο-σκωτική καταγωγή) εργάτη σε εργοστάσιο και οδηγού φορτηγού.
Το πρώτο του επάγγελμα ήταν γαλατάς στο Εδιμβούργο. Ύστερα κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά απολύθηκε λόγω προβλημάτων υγείας και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά κάνοντας διάφορες εργασίες, όπως οδηγός λεωφορείου, εργάτης, μοντέλο για το Κολλέγιο Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου, στιλβωτής φέρετρων, ενώ συμμετείχε ως body-builder στα καλλιστεία για «Μίστερ Υφήλιος».
Από το 1956 και μέχρι την ημέρα που τον είδε για πρώτη φορά ο Ίαν Φλέμινγκ, ο Σον Κόνερι είχε ήδη παίξει στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση αρκετές ταινίες, αλλά ποιος έδινε σημασία. Μέχρι και τον Μάκβεθ είχε υποδυθεί σε ομότιτλη τηλεοπτική ταινία του 1961, αλλά διάσημος θα γινόταν μετά το 1962. Το palmarès του, ως ηθοποιού, περιελάμβανε ταινίες όπως: Simon (μικρού μήκους – 1954), No Road Back (1957), Hell Drivers (1957), Action of the Tiger (1957) Time Lock (1957), Κάποιος Κάπου Κάποτε (1958), Οι Τρεις Ευχές (1959), Η Ζούγκλα Φλέγεται (1959), Επιδρομή των 6 συμμοριών (1961), On the Fiddle (1961), Η Πιο Μεγάλη Μέρα Του Πολέμου (1962) και πάρα πολλές τηλεοπτικές ταινίες και σειρές.
Το 1962 παντρεύτηκε την ηθοποιό Diane Cilento και απόκτησαν ένα γιο, τον Τζέισον (1963). Το ζευγάρι χώρισε το 1971, το διαζύγιο βγήκε μετά από 2,5 χρόνια και το 1975 ο Σον παντρεύτηκε την Micheline Roquebrune.
Μετά την αναγνώρισή του μέσα από τον πράκτορα 007 και προκειμένου να ξεφύγει από την τυποποίηση, έπαιξε σε ταινίες όπως: Γυναίκα από Άχυρο (1965), Μάρνι (1964), Ο Λόφος (1965), Ένας Υπέροχος Τρελός (1966), Σάλακο, ο Σκληρός του Γουέστ (1968), Εκεί Που Δεν Φτάνει ο Ήλιος (1970), Η Μεγάλη Ληστεία της Νέας Υόρκης (1971), Ζαρντόζ (1974). Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές (1974), Τα Λύτρα (1974), Ο Άνεμος και το Λιοντάρι (1975), Ο Άνθρωπος που θα Γινόταν Βασιλιάς (1975), Το Ρόδο και το Βέλος (1976), Ο Επόμενος Στόχος (1976), Η Γέφυρα του Άρνεμ (1977), Meteor (1979), Outland (1981), Υπέροχοι Ληστές και τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας (1981), Πέντε Μέρες Εκείνο το Καλοκαίρι (1982), Χαϊλάντερ ο Αθάνατος (1986 και 1991), Το Όνομα του Ρόδου (1986), Οι Αδιάφθοροι (1987, που κέρδισε και Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου), Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία (1989), Το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη (1990), Ρώσικη Εστία (1990), Ρομπέν των Δασών (1991), Ανατέλλων Ήλιος (1993), Αναζητώντας τη Δικαιοσύνη (1995), Λάνσελοτ ο Πρώτος Ιππότης (1995), Η Καρδιά του Δράκου (μόνο φωνή, 1996), Ο Βράχος (1996), Οι Εκδικητές (1998), Διπλή Παγίδα (1999), Ανακαλύπτοντας τον Φόρεστερ (2000) και το κύκνειο άσμα του: Η Συμμαχία (2003).
Tο 2000 χρίστηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Ιππότης του Στέμματος και το 2001 ήρθε στην Ελλάδα με αφορμή μια έκθεση ζωγραφικής της συζύγου του Micheline Roquebrune-Connery στον πολυχώρο «Αθηναϊς». Εννοείται ότι αποτέλεσε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και από τους 2.000 περίπου επισκέπτες, αυτοί που ασχολήθηκαν με τους πίνακες της Micheline ήσαν οι λιγότεροι, ενώ το 2004 επανήλθε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα έκανε δηλώσεις για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ότι πρέπει να επιστρέψουν στο φυσικό τους χώρο.
Το 2007 συμμετείχε ως αφηγητής στο ντοκιμαντέρ «Modern Greeks: C.P. Cavafy» του Δημήτρη Αναγνωστόπουλου, στο οποίο και απάγγειλε το ποίημα «Ιθάκη» του Καβάφη.
Στη διάρκεια της καριέρας του είχε αποκληθεί ως «The Greatest Living Scot» και «Scotland's Greatest Living National Treasure», ενώ το 1989 ανακηρύχθηκε από το People Magazine «The Sexiest Man Alive» και σε ηλικία 69 ετών το 1999 ψηφίστηκε ως «The Sexiest Man of the Century».
Άρρωστος και αποσυρμένος στη βίλα του στο Νασάου (Μπαχάμες), το οποίο είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά στα γυρίσματα του φιλμ «Δρ Νο», ο Σερ Τόμας Σον Κόνερι απεβίωσε στις 31 Οκτωβρίου 2020 ενώ κοιμόταν.
(Αφιέρωμα στην Αμαρυσία αυτού του Σαββατοκύριακου)
