Το Σάββατο 31 Οκτωβρίου το πρωί είχα κανονίσει καφεδάκι με ένα φίλο. Οι μεγαλοπαρέες μας τελείωσαν από τον κορωνοϊό και μετά. Τώρα κανονίζουμε δύο φίλοι σήμερα, άλλοι δύο φίλοι το άλλο Σαββατοκύριακο. Άσε, που μας είχε προετοιμάσει και η κυβέρνηση ότι επίκειται κλείσιμο των κέντρων εστίασης, οπότε καταλαβαίναμε ότι θα είναι το τελευταίο καφεδάκι μας πριν το Νοέμβριο. Περπατώ προς το στέκι μας και εκεί στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, συναντώ παλιά συμμαθήτρια, η οποία με έντονο ύφος και μπόλικη αθυροστομία -που θα τη λογοκρίνω παρακάτω- μου ξεκινάει μια διαμαρτυρία:
- Είδες τι γίνεται εδώ από κάτω, στην πλατεία Ευτέρπης; Έχει έρθει μονάδα του ΕΟΔΥ για τεστ του κορωνοϊού.
- Ε, αυτό είναι καλό, της απαντώ.
- Ναι, αλλά εκεί στην ουρά αναμονής, βλέπω σε ένα πηγαδάκι 8-10 ατόμων τον δικό σου, που είναι και φαρμακοποιός, να συνομιλεί μαζί τους ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ (τις τελευταίες λέξεις τις κραυγάζει γι’ αυτό τις γράφω με κεφαλαία).
- Ποιόν δικό μου;
- Έλα τώρα μη κάνει ότι δεν καταλαβαίνεις. Ξέρεις ποιον εννοώ…
- Δεν καταλαβαίνω, αλλά συνέχισε.
- Τον πλησιάζω με τη μάσκα μου και του λέω «Κύριέ μου, είστε χωρίς μάσκα, όπως και κάποιοι από τους συνομιλητές σας». Τι μου απαντά χαμογελώντας;
- Τι σου απάντησε;
- «Δίκιο έχετε, αλλά άμα μιλάς 2 ώρες». Του λέω λοιπόν με συγκρατημένη ειρωνεία: «Καταλαβαίνω, αλλά οι εντολές του κράτους δεν αναφέρουν τέτοια εξαίρεση». Τότε πετάγεται ένας τύπος και τον υποστηρίζει. «Μα καπνίζει ο άνθρωπος», μου λέει και τα παίρνω στο κρανίο.
- Ωχ, δημιούργησες επεισόδιο;
- Όχι, για ποια με περνάς; Αλλά του τα ρίχνω κανονικά. «Α! Καπνίζετε κιόλας», του λέω. «Και φυσάτε τον καπνό αναγκαστικά στα πρόσωπα των συνομιλητών σας… Άντε γεια».
- Καλά τους τα είπες.
- Μα καλά, δεν φοβούνται; Τουλάχιστον να δίνουν, για τους τύπους το παράδειγμα βρε αδελφέ! Στην ουρά για τεστ κορωνοϊού ήταν όλοι!
- Πώς να το σχολιάσω, καλή μου;
- Να το γράψεις. Δεν πάμε καλά.
Αυτά μου είπε και με άφησε. Εκεί. Μπροστά στο περίπτερο της πάνω πλατείας, όπου ένα πηγαδάκι μασκοφόρων διάβαζαν το πρωτοσέλιδο της Ελεύθερης Ώρας και κουνούσαν με απελπισία τα κεφάλια τους. Και να τι έγραφε: «Προφήτευσαν το σεισμό της Σάμου. Ακολουθούν πείνα και πόλεμος! Ο Μητροπολίτης Μόρφου, η Γερόντισσα και οκτώ γέροντες σε γνωστό μοναστήρι της Αττικής τα είδαν όλα! Αν δεν μετανοήσει ο ελληνικός λαός και οι κυβερνώντες του, μας περιμένουν και άλλα δεινά!»
- Είδες τι γίνεται εδώ από κάτω, στην πλατεία Ευτέρπης; Έχει έρθει μονάδα του ΕΟΔΥ για τεστ του κορωνοϊού.
- Ε, αυτό είναι καλό, της απαντώ.
- Ναι, αλλά εκεί στην ουρά αναμονής, βλέπω σε ένα πηγαδάκι 8-10 ατόμων τον δικό σου, που είναι και φαρμακοποιός, να συνομιλεί μαζί τους ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ (τις τελευταίες λέξεις τις κραυγάζει γι’ αυτό τις γράφω με κεφαλαία).
- Ποιόν δικό μου;
- Έλα τώρα μη κάνει ότι δεν καταλαβαίνεις. Ξέρεις ποιον εννοώ…
- Δεν καταλαβαίνω, αλλά συνέχισε.
- Τον πλησιάζω με τη μάσκα μου και του λέω «Κύριέ μου, είστε χωρίς μάσκα, όπως και κάποιοι από τους συνομιλητές σας». Τι μου απαντά χαμογελώντας;
- Τι σου απάντησε;
- «Δίκιο έχετε, αλλά άμα μιλάς 2 ώρες». Του λέω λοιπόν με συγκρατημένη ειρωνεία: «Καταλαβαίνω, αλλά οι εντολές του κράτους δεν αναφέρουν τέτοια εξαίρεση». Τότε πετάγεται ένας τύπος και τον υποστηρίζει. «Μα καπνίζει ο άνθρωπος», μου λέει και τα παίρνω στο κρανίο.
- Ωχ, δημιούργησες επεισόδιο;
- Όχι, για ποια με περνάς; Αλλά του τα ρίχνω κανονικά. «Α! Καπνίζετε κιόλας», του λέω. «Και φυσάτε τον καπνό αναγκαστικά στα πρόσωπα των συνομιλητών σας… Άντε γεια».
- Καλά τους τα είπες.
- Μα καλά, δεν φοβούνται; Τουλάχιστον να δίνουν, για τους τύπους το παράδειγμα βρε αδελφέ! Στην ουρά για τεστ κορωνοϊού ήταν όλοι!
- Πώς να το σχολιάσω, καλή μου;
- Να το γράψεις. Δεν πάμε καλά.
Αυτά μου είπε και με άφησε. Εκεί. Μπροστά στο περίπτερο της πάνω πλατείας, όπου ένα πηγαδάκι μασκοφόρων διάβαζαν το πρωτοσέλιδο της Ελεύθερης Ώρας και κουνούσαν με απελπισία τα κεφάλια τους. Και να τι έγραφε: «Προφήτευσαν το σεισμό της Σάμου. Ακολουθούν πείνα και πόλεμος! Ο Μητροπολίτης Μόρφου, η Γερόντισσα και οκτώ γέροντες σε γνωστό μοναστήρι της Αττικής τα είδαν όλα! Αν δεν μετανοήσει ο ελληνικός λαός και οι κυβερνώντες του, μας περιμένουν και άλλα δεινά!»
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη σημερινή έντυπη Αμαρυσία)
