Το πέρασμα από την κοριτσίστικη παιδικότητα στην εφηβεία, μέσα από το βλέμμα μιας 11χρονης μαθήτριας σε σχολείο που το διαχειρίζονται καλόγριες.
Βρισκόμαστε στο 1992 στη Σαραγόσα, μακριά από τη σύγχρονη ζωή Βαρκελώνης και τις προετοιμασίες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Σέλια είναι ένα ήσυχο 11χρονο κορίτσι που πιάνει φιλία με τη νέα άφιξη στην τάξη της, η οποία την μυεί στη μοντέρνα μουσική και στην πιο απελευθερωμένη συμπεριφορά. Η Σέλια όμως βρίσκεται σε ψυχολογικό αδιέξοδο. Από τη μια προσπαθεί να «ξεφύγει» και από την άλλη είναι η μητέρα της, που σε κάθε αίτημα για «αλλαγή», της απαντά «Από τον άλλο μήνα», που ποτέ δεν έρχεται. Μια φράση που στοιχειώνει τη μικρά Σέλια και την ψυχοπλακώνει περισσότερο. Παράλληλα, η απουσία πατέρα καθώς και άλλων αντρών στο σενάριο, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν «στη διαφορετική άποψη», δεν βοηθάει στη συναισθηματική πληρότητα των κοριτσιών. Ξεχώρισα μια χαρακτηριστική σκηνή κατά την οποία η μικρή Σέλια πάει να εξομολογηθεί και ο ιερέας πίσω από το παραβάν την ακούει καπνίζοντας το τσιγάρο του, χωρίς ενδιαφέρον για το πρόβλημά της, το οποίο είναι ότι «αμάρτησα διότι δεν γνωρίζω τις αμαρτίες μου».
Η Pilar Palomero σκηνοθετεί και παραμένει αποστασιοποιημένη. Αφηγείται την ιστορία με μια αντικειμενική ματιά, εκθέτοντας αυτά που συμβαίνουν στον ψυχισμό των κοριτσιών που θέλουν να ανακαλύψουν τον κόσμο, καθώς και τις αντιλήψεις της κλειστής συντηρητικής κοινωνίας του σχολείου, αλλά και του ευρύτερου πλαισίου της οικογένειας και της κοινωνίας (δεκαετία του ’90 στην Ισπανία). Η δε ηρωίδα της, πιεσμένη απ’ όλες τις πλευρές δεν βρίσκει απαντήσεις σ’ αυτά που τη βασανίζουν, ούτε από τη σχέση με τη μητέρα της, ούτε μέσα από το σχολείο, ούτε και μέσα από τη θρησκεία.
Η μικρή και εκφραστική Andrea Fandos είναι έξοχη στο ρόλο της Σέλια, πάνω στην οποία πέφτει συνεχώς ο φακός της Palomero εστιάζοντας στις εσωτερικές μάχες που δίνει καθημερινά για να ερμηνεύσει όσα συμβαίνουν γύρω της. Υπάρχει απορία, θυμός και απογοήτευση που βγαίνουν μέσα από το βλέμμα της Σέλια και αυτό μας προσφέρεται χωρίς υπερβολή και μελοδραματισμό. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Είδος: Δράμα (97΄)
Χώρα: Ισπανία (2020)
Σκηνοθεσία: Pilar Palomero
Παίζουν: Andrea Fandos, Natalia de Molina, Zoe Arnao
Σύνοψη: Η Σέλια, μαθήτρια 11 ετών, πηγαίνει σε σχολείο καλογραιών και ζει με τη μητέρα της μια 30χρονη χήρα. Η άφιξη στην τάξη της μιας νέας μαθήτριας, θα αλλάξει τη ζωή της Σέλια, που θα περάσει γρήγορα στην εφηβεία.
Η Pilar Palomero σκηνοθετεί και παραμένει αποστασιοποιημένη. Αφηγείται την ιστορία με μια αντικειμενική ματιά, εκθέτοντας αυτά που συμβαίνουν στον ψυχισμό των κοριτσιών που θέλουν να ανακαλύψουν τον κόσμο, καθώς και τις αντιλήψεις της κλειστής συντηρητικής κοινωνίας του σχολείου, αλλά και του ευρύτερου πλαισίου της οικογένειας και της κοινωνίας (δεκαετία του ’90 στην Ισπανία). Η δε ηρωίδα της, πιεσμένη απ’ όλες τις πλευρές δεν βρίσκει απαντήσεις σ’ αυτά που τη βασανίζουν, ούτε από τη σχέση με τη μητέρα της, ούτε μέσα από το σχολείο, ούτε και μέσα από τη θρησκεία.
Η μικρή και εκφραστική Andrea Fandos είναι έξοχη στο ρόλο της Σέλια, πάνω στην οποία πέφτει συνεχώς ο φακός της Palomero εστιάζοντας στις εσωτερικές μάχες που δίνει καθημερινά για να ερμηνεύσει όσα συμβαίνουν γύρω της. Υπάρχει απορία, θυμός και απογοήτευση που βγαίνουν μέσα από το βλέμμα της Σέλια και αυτό μας προσφέρεται χωρίς υπερβολή και μελοδραματισμό. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Είδος: Δράμα (97΄)
Χώρα: Ισπανία (2020)
Σκηνοθεσία: Pilar Palomero
Παίζουν: Andrea Fandos, Natalia de Molina, Zoe Arnao
Σύνοψη: Η Σέλια, μαθήτρια 11 ετών, πηγαίνει σε σχολείο καλογραιών και ζει με τη μητέρα της μια 30χρονη χήρα. Η άφιξη στην τάξη της μιας νέας μαθήτριας, θα αλλάξει τη ζωή της Σέλια, που θα περάσει γρήγορα στην εφηβεία.
