Η Δάφνη Χαριζάνη («Μαδρίτη» το 2003) αναδεικνύει όλα αυτά τα ζητήματα, μέσα από την ιστορία της Ρόζντα, μιας νέας γυναίκας που είναι Κουρδικής καταγωγής, έχει μεγαλώσει στη Γερμανία, έχει αφομοιωθεί, υπηρετεί στο Γερμανικό στρατό και αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη μητέρα της, που βρίσκεται σε κάποιο κέντρο προσφύγων – μεταναστών στην Ελλάδα και την αδελφή της που έχει μείνει πίσω στην πατρίδα και είναι μαχήτρια.Η Ρόζντα (πολύ καλή η Almila Bagriacik) επισκέπτεται το ελληνικό νησί και αντιμετωπίζοντας την ειρωνεία των ντόπιων ελεγκτών, που διαπιστώνουν ότι με κουρδική καταγωγή είναι γερμανίδα στρατιωτικός, καταφέρνει να πάρει τη μητέρα της και επιστρέψουν στη Γερμανία. Εκεί θα αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση τη μητέρα της που δεν θέλει να ενσωματωθεί στο δυτικό τρόπο ζωής και ονειρεύεται να είχε κοντά της και την άλλη της κόρη. Παλεύοντας με τον εαυτό της θα αποφασίσει να ζητήσει μετάθεση σε Γερμανική μονάδα στο Ιράκ, της οποίας τα μέλη, λόγω των προκαταλήψεων, έχουν δυσκολία στο να εκπαιδεύουν γυναίκες στον πόλεμο. Στο βάθος όμως αυτό που επιθυμεί είναι να βρει την αδελφή της και να επιστρέψει μαζί της στη Γερμανία. Η Ρόντνα, φτάνοντας στην ανδροκρατούμενη μονάδα, θα διαπιστώσει ότι και οι γυναίκες έχουν τις ίδιες προκαταλήψεις απέναντι στους άντρες. Θα γνωρίσει τον λοχία Μπρέιτμεγιερ (Christoph Letkowski), με τον οποίο θα δεθούν με αισθήματα αλληλοσεβασμού και εκτίμησης. Αυτός θα τη βοηθήσει να συναντήσει την ομάδα μαχητριών της Μπεριβάν (Zübeyde Bulut), στην οποία υπηρετεί η αδελφή της. Γρήγορα θα βρεθεί στο μέσο μιας ένοπλης σύγκρουσης αναγκασμένη να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Η Δάφνη Χαριζάνη ξεδιπλώνει αργά, αλλά με ενάργεια τον χαρακτήρα της Ρόζντα, μιας γυναίκας που αγωνίζεται συνεχώς, η οποία μπορεί να φαίνεται ισχυρή και σίγουρη στην αρχή, που έχει προσαρμόσει τη ζωή της στη Γερμανία, στο Γερμανικό στρατό και προσπαθεί να πείσει τη μητέρα της να μιλά στα γερμανικά. Ωστόσο, είναι σαφές ότι κάτω από την επιφάνεια υπάρχει μια γυναίκα με συναισθήματα, που δεν μπορεί να ξεχάσει και τα τραύματα της παιδικής της ηλικίας.
Η σκηνοθέτρια, με πυκνό σκηνοθετικό ρυθμό και ισορροπώντας μεταξύ του ψυχισμού των πρωταγωνιστριών της και της περιπέτειας, μας στέλνει το μήνυμα ότι η Ρόζντα, αλλά και οι άλλες γυναίκες δεν είναι θύματα, αλλά μαχητές της ζωής που δεν αφήνουν τα τραύματά τους να τις παραλύσουν, αλλά τα χρησιμοποιούν δημιουργικά για να εξακολουθήσουν να διατηρούν την ανθρωπιά τους. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Είδος: Πολεμική, Δράμα (93΄)
Χώρες: Γερμανία, Ελλάδα (2020)
Σκηνοθεσία: Δάφνη Χαριζάνη
Παίζουν: Almila Bagriacik, Zübeyde Bulut, Maryam Boubani, Christoph Letkowski, Gonca de Haas, Niels Bruno Schmidt, Lucas Prisor, Ceylan Bulus, Jyana Karami
Σύνοψη: Η Ρόζντα, μία Γερμανίδα στρατιωτικός με Κουρδική καταγωγή, αναλαμβάνει εθελοντικά μια αποστολή. Να εκπαιδεύει στο Ιράκ γυναίκες Κούρδους για να πολεμούν εναντίον του ISIS. Στην πραγματικότητα όμως, έχει πάει εκεί για να βρει την αδελφή της και να την πείσει να επιστρέψει μαζί της στη Γερμανία.
61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Είδος: Πολεμική, Δράμα (93΄)
Χώρες: Γερμανία, Ελλάδα (2020)
Σκηνοθεσία: Δάφνη Χαριζάνη
Παίζουν: Almila Bagriacik, Zübeyde Bulut, Maryam Boubani, Christoph Letkowski, Gonca de Haas, Niels Bruno Schmidt, Lucas Prisor, Ceylan Bulus, Jyana Karami
Σύνοψη: Η Ρόζντα, μία Γερμανίδα στρατιωτικός με Κουρδική καταγωγή, αναλαμβάνει εθελοντικά μια αποστολή. Να εκπαιδεύει στο Ιράκ γυναίκες Κούρδους για να πολεμούν εναντίον του ISIS. Στην πραγματικότητα όμως, έχει πάει εκεί για να βρει την αδελφή της και να την πείσει να επιστρέψει μαζί της στη Γερμανία.
