Τελικά «το έχουν» όλοι οι υπουργοί Οικονομικών, με τα κινηματογραφικά παραδείγματα. Πάνω που αναρωτιόμουν το προηγούμενο Σάββατο «Σκάρλετ, Τζούλια, Ρίτσαρντ. Και μετά τι;» ήρθε η απάντηση που περίμενα: «Πολυχρονοπούλου, Ξανθοπούλου, Γιαδικιάρογλου»! Μάλιστα. Στη Βουλή τα παραδείγματα που χρησιμοποιούν οι υπουργοί Οικονομικών για να θεμελιώσουν τα «οικονομικά» επιχειρήματά τους, ακολουθούν την κινηματογραφική πορεία: «Σκάρλετ Γιόχανσον, Τζούλια Ρόμπερτς, Ρίτσαρντ Γκιρ, Πολυχρονοπούλου, Ξανθοπούλου, Γιαδικιάρογλου»!
Όσοι αναρωτιέστε πώς γίνεται ύστερα από τρεις ξένους αστέρες του σινεμά να φτάνουμε στις φανταστικές ηρωίδες του Αλέκου Σακελλάριου από την κωμωδία του «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», σας έχω σενάριο. O υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, στη συζήτηση της Βουλής που έγινε με αφορμή την πρόταση μομφής που είχε εγείρει εναντίον του, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και 85 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, επεσήμανε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ και πάνω στο θέμα των κόκκινων δανείων «Αδειάζει ο ένας τον άλλον κατά την αλησμόνητη ελληνική ταινία Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο. Εγώ πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μίλαγε με την Γιαδικιάρογλου».
Σας θυμίζω τη σκηνή όπου οι μαθήτριες ύστερα από έναν καυγά, σε ερώτηση του καθηγητή τους «ποια έκανε την αρχή;» απαντούσαν αόριστα ρίχνοντας την ευθύνη η μια στην άλλη λέγοντας: «Δεν ξέρω, εγώ μιλούσα με την Γιαδικιάρογλου». «Ούτε εγώ ξέρω, επειδή πρόσεχα την Ξανθοπούλου που μιλούσε με την Γιαδικιάρογλου». «Ούτε κι εγώ, επειδή πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μιλούσε με την Γιαδικιάρογλου».
Επιτέλους, μετά τον αγγλοαμερικανικά αναθρεμμένο κ. Τσακαλώτο, που μας είχε τρελάνει με τους χολιγουντιανούς αστέρες, να που βρέθηκε και ένας υπουργός οικονομικών (αυτοπροσδιορίστηκε μάλιστα: «Έχω καταγωγή και αναφορές στα λαϊκά στρώματα και αυτά ενσυνειδήτως θέλω πρωτίστως να υπηρετώ»), ο οποίος επικαλέστηκε ελληνική λαϊκή κωμωδία. Είχε βεβαίως προηγηθεί και ο άλλος υπουργός Οικονομικών, ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος έφερνε ως παραδείγματα φανταστικούς ήρωες (όπως τους Μπάτμαν, Σούπερμαν και άλλους), αλλά αυτόν δεν τον υπολογίζω διότι τους χρησιμοποιούσε σε άρθρα του, που δημοσίευε σε περιοδικό. Ενώ οι κύριοι Τσακαλώτος και Σταϊκούρας είχαν πιο δύσκολο έργο, διότι έπρεπε να σκεφτούν το παράδειγμα εν τη ρύμη του λόγου τους και πάνω στο βήμα της Βουλής. Εκεί όπου οι δικές τους αναφορές καταγράφονται στα επίσημα πρακτικά και παραμένουν εις τας δέλτους της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. The end.
Όσοι αναρωτιέστε πώς γίνεται ύστερα από τρεις ξένους αστέρες του σινεμά να φτάνουμε στις φανταστικές ηρωίδες του Αλέκου Σακελλάριου από την κωμωδία του «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», σας έχω σενάριο. O υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, στη συζήτηση της Βουλής που έγινε με αφορμή την πρόταση μομφής που είχε εγείρει εναντίον του, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και 85 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, επεσήμανε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ και πάνω στο θέμα των κόκκινων δανείων «Αδειάζει ο ένας τον άλλον κατά την αλησμόνητη ελληνική ταινία Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο. Εγώ πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μίλαγε με την Γιαδικιάρογλου».
Σας θυμίζω τη σκηνή όπου οι μαθήτριες ύστερα από έναν καυγά, σε ερώτηση του καθηγητή τους «ποια έκανε την αρχή;» απαντούσαν αόριστα ρίχνοντας την ευθύνη η μια στην άλλη λέγοντας: «Δεν ξέρω, εγώ μιλούσα με την Γιαδικιάρογλου». «Ούτε εγώ ξέρω, επειδή πρόσεχα την Ξανθοπούλου που μιλούσε με την Γιαδικιάρογλου». «Ούτε κι εγώ, επειδή πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μιλούσε με την Γιαδικιάρογλου».
Επιτέλους, μετά τον αγγλοαμερικανικά αναθρεμμένο κ. Τσακαλώτο, που μας είχε τρελάνει με τους χολιγουντιανούς αστέρες, να που βρέθηκε και ένας υπουργός οικονομικών (αυτοπροσδιορίστηκε μάλιστα: «Έχω καταγωγή και αναφορές στα λαϊκά στρώματα και αυτά ενσυνειδήτως θέλω πρωτίστως να υπηρετώ»), ο οποίος επικαλέστηκε ελληνική λαϊκή κωμωδία. Είχε βεβαίως προηγηθεί και ο άλλος υπουργός Οικονομικών, ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος έφερνε ως παραδείγματα φανταστικούς ήρωες (όπως τους Μπάτμαν, Σούπερμαν και άλλους), αλλά αυτόν δεν τον υπολογίζω διότι τους χρησιμοποιούσε σε άρθρα του, που δημοσίευε σε περιοδικό. Ενώ οι κύριοι Τσακαλώτος και Σταϊκούρας είχαν πιο δύσκολο έργο, διότι έπρεπε να σκεφτούν το παράδειγμα εν τη ρύμη του λόγου τους και πάνω στο βήμα της Βουλής. Εκεί όπου οι δικές τους αναφορές καταγράφονται στα επίσημα πρακτικά και παραμένουν εις τας δέλτους της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. The end.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη χθεσινή έντυπη Αμαρυσία)
