Άνθρωπος δαγκώνει σκύλο

Ε, λοιπόν να μου το θυμηθείτε, εάν περάσει η περίοδος των αλλεπάλληλων lockdown (και να με συγχωρεί ο κύριος Μπαμπινιώτης) και την έχουμε βγάλει διανοητικά καθαροί, θα πρόκειται για μεγάλο θαύμα και να πάμε να ανάψουμε κεράκια, όλοι. 

Διότι, εντάξει. Το να γράφει ο Πιτσιρίκος στο Tweeter ως τίτλο είδησης: «Σοκάρει ηθοποιός που καταγγέλλει πως δεν τον παρενόχλησε σεξoυαλικά κανείς», φαίνεται από μακριά ότι πρόκειται περί αστείου. Πιτσιρίκος είναι αυτός. Χρόνια τώρα, επώνυμους κι ανώνυμους «τους σφάζει με το βαμβάκι». Μάλιστα, πάνω στο πρόσφατο ελληνικό #me-too έγραψε και το άλλο, που το περνάς –ξώφαλτσα- στα μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Όπως το πάνε με τις καταγγελίες οι ηθοποιοί, θα ανοίξουν τα θέατρα και δεν θα έχουμε θέατρο να πάμε. Μόνο τα παιδικά θα δουλεύουν. Θα πηγαίνουμε στην Επίδαυρο να δούμε την Κοκκινοσκουφίτσα». Τι να κάνουμε; Πιτσιρίκος είναι αυτός.

Το πράγμα όμως γίνεται σοβαρότερο όταν εκεί που κάθεσαι στην τηλεόραση, βγαίνει ο άλλος με ταρατατζούμ ήχο από ταινία θρίλερ και με ΈΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ (ΤΩΡΑ Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ – LIVE ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) και σου γράφει κάτω από την εικόνα ενός συντετριμμένου  αυτοκινήτου (που λες, «ώρε μάνα μου, θα έχει ξεκληριστεί κάποια οικογένεια, να ανάψουμε ένα κερί Αθηνά, που είμαστ’ ακόμα ζωντανοί»), την είδηση με κεφαλαία:  «ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΠΕΖΟ».
Δηλαδή, φίλες και φίλοι μου, η έκτακτη είδηση, η έξω από τα συνηθισμένα, ήταν το γεγονός ότι ο οδηγός δεν έπεσε πάνω στον πεζό κατά τα ειωθότα (εμπλουτίζω το κείμενο και με κάτι αρχαϊκό, κύριε Μπαμπινιώτη μου), αλλά τον απέφυγε. Το καταλαβαίνετε αυτό; Το φαντάζεστε; Εκεί έχουμε φτάσει.
Και με τη λογική αυτή: φοβάμαι μήπως δεν είδε την Έκτακτη Είδηση η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ώστε να καλέσει τον οδηγό του αυτοκινήτου που δεν πλάκωσε  τον συνάνθρωπό του και να τον παρασημοφορήσει. Να έχουμε να βλέπουμε και μια τελετή απονομής. Όχι να καθόμαστε και να σχολιάζουμε τον Άδωνη Γεωργιάδη που είπε: «Όποιος επιχειρηματίας της εστίασης θέλει να παραδώσει τα κλειδιά της επιχείρησής του εγώ προσωπικά τα παίρνω». Τι να τα κάνεις τόσα κλειδιά άνθρωπέ μου;
Γι’ αυτό είπα: θα είμαστε τυχεροί αν μείνουμε στα συγκαλά μας μέχρι τη λήξη των lockdown.

(Από τη μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία του Σαββάτου 5/2/2021)

Με διαβατήριο τη γοητεία - Charmøren - The charmer

Ταινία πάνω στο θέμα της εθνικής ταυτότητας και της επιθυμίας για μια καλύτερη ζωή σε άλλη χώρα από αυτήν στην οποία ανήκεις.

Κάτω απ' το μηδέν – Bajocero

Τι μπορείς να περιμένεις από μια μεταγωγή κρατουμένων νυχτιάτικα μια χειμωνιάτικη νύχτα και στο δρόμο έχει ετοιμαστεί ενέδρα για απόδραση; Τα πάντα. Ε, τα πάντα παρελαύνουν από αυτή τη βίαιη και σκοτεινή ταινία, που από τη μέση και ύστερα γίνεται κατασκότεινη και ίσως χρειαστεί να ανεβάσετε λίγο τη φωτεινότητα της οθόνης σας. Τουλάχιστον για να καταλαβαίνετε ποιος μιλάει.

Αφιέρωμα στον George Orwell

Το 2020 ήταν η χρονιά, που συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τον θάνατο του George Orwell ενός οξυδερκούς και πνευματώδους συγγραφέα, που έγραψε –μεταξύ άλλων- δύο από τα πιο εμβληματικά και πολυσυζητημένα βιβλία του 20ού αιώνα: τη «Φάρμα των ζώων» που το γράψιμό της ολοκληρώθηκε το 1943 και το «1984» που ολοκληρώθηκε το 1948.

Spycraft – Η τέχνη της κατασκοπείας

Σειρά ντοκιμαντέρ οκτώ επεισοδίων, στα οποία εκτός από την ιστορία της κατασκοπείας, αναλύονται και οι σύγχρονες μέθοδοι, για τη στρατολόγηση πρακτόρων, τη συλλογή πληροφοριών, τις μυστικές επικοινωνίες, τις ειδικές αποστολές, την αποκρυπτογράφηση, την εφαρμογή υψηλής τεχνολογίας στην παρακολούθηση, τη χρήση «αόρατων δηλητηρίων» για την εξόντωση του εχθρού, τη σεξουαλική κατασκοπεία και τέλος τα κίνητρα που οδηγούν κάποιον για να ασχοληθεί με την κατασκοπεία και να θέλει να προδώσει τη χώρα του.Για όλα αυτά τα θέματα μιλούν μπροστά στο φακό, πρώην διευθυντές διαφόρων τμημάτων της Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ.

Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, που αφοπλίζει με την ειλικρίνειά του και τον κυνισμό των ομιλητών, που παρουσιάζουν τα θέματα σαν να αφηγούνται τα παρασκήνια μιας ταινίας του είδους Τζέιμς Μποντ και ειδικά για τις σκηνές εκείνες που δείχνουν τον Κιού να ενημερώνει τον Μποντ για τη χρήση καινούργιων γκάτζετ.

INFO

Είδος: Σειρά Ντοκιμαντέρ (8 επεισόδια των 60΄)

Χώρα: ΗΠΑ (2021)

Σύνοψη: Από τις παλιές «νεκρές παραδόσεις» μέχρι τις υπερσύγχρονες ψηφιακές μεταφορές. Μάθετε πώς οι αξιωματούχοι των πληροφοριών διαχειρίζονται τις πληροφορίες που συλλέγουν οι πηγές τους (Από το Netflix)

Θύτης ή θύμα;

Αυτές τις μέρες θυμήθηκα μια ταινία από τη Δανία που την είχα δει το 2012 με τίτλο «Το κυνήγι» (Jagten) και θέμα το πώς μία «ψεύτικη είδηση» (από μία φαντασίωση, ή αψυχολόγητη αντίδραση ή εκδικητικότητα), μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε προσωπική τραγωδία και κοινωνικό ρατσισμό. Επίσης, και για το πώς η αρνητική αποδοχή ενός κοινωνικού συμβιβασμού μπορεί να περιγράφεται ως δογματική θέση. Μια θέση την οποία δημιουργεί η πλειοψηφία. Κι έτσι, η λογική και η πολιτική ορθότητα, αυτοπαγιδεύονται σε ένα όργιο φημών, που σα χιονοστιβάδα παρασέρνουν μια ολόκληρη κοινωνία.

Η ανασκαφή - The dig

Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία, το ομότιτλο μυθιστόρημα του John Preston, γυρίστηκε ταινία από τον Simon Stone, με έμφαση στην ανασκαφή και εξερεύνηση ανθρώπων και πραγμάτων που εξαφανίζονται στο χρόνο.

Adú

Τρεις ανεξάρτητες δραματικές κατά βάση ιστορίες με ένα κοινό φόντο, την Αφρική και τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις. 

Η λίμνη με τις αγριόχηνες - The wild goose lake

Μια σκοτεινή ταινία γύρω από έναν μαφιόζο σε μια αγωνιώδη πορεία διαφυγής στην παρατημένη πλευρά της σύγχρονης Κίνας, τη Γουχάν (γνωστή μας από τον κορωνοϊό).
Το φιλμ ξεκινάει με μια νυχτερινή καταιγίδα κάτω από την οποία ένας άνδρας και μια γυναίκα συναντιούνται για πρώτη φορά στην προεξοχή της εισόδου ενός σιδηροδρομικού σταθμού, αλλά η συνάντησή τους δεν είναι τυχαία. Ο άντρας, τρέχει να ξεφύγει από την αστυνομία και χρειάζεται μια χάρη. Η γυναίκα, θέλει κι αυτή να ξεφύγει, αλλά για διαφορετικό λόγο και βρίσκεται εκεί ύστερα από εντολές που έχει λάβει για να τον βοηθήσει.

Ο λευκός τίγρης - The white tiger

Μια ταινία, η οποία εάν ο Νόαμ Τσόμσκι έγραφε αυτή την εποχή το βιβλίο του «Οι έχοντες και οι μη κατέχοντες» (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη) θα την συμπεριελάμβανε στα παραδείγματά του. Ο Μπαλράμ, ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας, ανήκει στην κατηγορία των μη κατεχόντων της Ινδίας, μιας χώρας δύο ταχυτήτων. Ανήκει στο Κοτέτσι, όπως αναφέρει και ο ίδιος στα εναρκτήρια πλάνα. Αλλά δεν θα κάτσει σαν κότα, να βλέπει τον αγρότη να σφάζει τις άλλες κότες και να περιμένει τη σειρά της. Θα εξεγερθεί με τον τρόπο του. Μπορεί ο τρόπος του να μην φτάνει τις συμπεριφορές των χαρακτήρων της ταινίας «Παράσιτα» του  Bong Joon-ho. Δεν θέλει πολύ όμως, για να τους μοιάσει…