Διάβασα το «Έγκλημα στην Αντίπαρο» (εκδ. Κέδρος) του Νίκου Φαρούπου (με σπουδές κοινωνικής ψυχολογίας και σκηνοθεσίας κινηματογράφου και οκτώ προηγούμενα βιβλία στο ενεργητικό του) με αρκετό ενδιαφέρον, παρασυρμένος από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, που μιλάει για τις καλοκαιρινές διακοπές του αστυνόμου Αντρέα Ρούσσου στην όμορφη Αντίπαρο, οι οποίες διακόπτονται προτού καλά-καλά ξεκινήσουν. Ο λόγος; Το γεγονός ότι άνθρωποι βρίσκονται πνιγμένοι, υπάρχουν ύποπτοι ιδιοκτήτες κότερων και ελικοπτέρων, επίσης, υπάρχουν κάτοχοι οφσόρ και μαύρου χρήματος, εκτελεστές συμβολαίων, αλλά και προβληματικές κόρες και φιλόδοξες μοντέλες που τον εμποδίζουν να απολαύσει τις διακοπές του.
Όσοι είστε αναγνώστες αστυνομικών μυθιστορημάτων, θα έχετε καταλάβει ότι όλη αυτή η παρουσίαση έχει κάτι από Γιάννη Μαρή, μιας και διαθέτει αρκετές από τις «συνιστώσες του έργου» του, όπως έγραψε και ο Βασίλης Βασιλικός (για το Γιάννη Μαρή). Ποιες είναι αυτές οι συνιστώσες στο «Έγκλημα στην Αντίπαρο»;