Υπόθεση: Ο καθηγητής φιλοσοφίας Έιμπ Λούκας έχει πιάσει πάτο, ανήμπορος να βρει νόημα ή χαρά στη ζωή. Νιώθει ότι όλα όσα δοκίμασε να κάνει, από πολιτικό ακτιβισμό ως τα μαθήματά του, δεν κάνουν τελικά καμία διαφορά, και έχει βυθιστεί σε μια αδιέξοδη υπαρξιακή απελπισία.
Η ψυχολογία του δεν αλλάζει ούτε μετά την άφιξή του σε ένα μικρό πανεπιστήμιο, όπου συναντά την Ρίτα Ρίτσαρντς, μια μοναχική καθηγήτρια που θέλει να ξεφύγει από τον δυστυχισμένο γάμο της, και την Τζιλ Πόλαρντ, την καλύτερη φοιτήτριά του που εξελίσσεται σε στενή του φίλη. Παρόλο που η Τζιλ αγαπά τον φίλο της, βρίσκει την βασανισμένη, καλλιτεχνική προσωπικότητα του Έιμπ ακαταμάχητη και όσο τα σημάδια της ψυχικής του ανισορροπίας πληθαίνουν, τόσο εκείνη ελκύεται από αυτόν.
Όλα αλλάζουν όταν ο Έιμπ και η Τζιλ ακούν κατά τύχη την συζήτηση ενός αγνώστου και ο Έιμπ παίρνει μια αναπάντεχη απόφαση, που τον απελευθερώνει και του δίνει μια νέα, ορμητική διάθεση για ζωή. Η απόφασή του, όμως, θα αλλάξει τη ζωή του ίδιου, της Τζιλ και της Ρίτα για πάντα.
Κριτική: Το βασικό θέμα στις ταινίες του Γούντι Άλεν, είτε είναι κωμωδίες, είτε είναι δραματικές ή κοινωνικές, όπως ομολογεί και ο ίδιος, είναι να θέτει «μεγάλα ερωτήματα», ενώ το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται σε «καταθλιπτικές προσωπικότητες».
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στον «Παράλογο άνθρωπο», όπου η φιλοσοφία, που είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της καριέρας του και κατά το παρελθόν την έχει σατιρίσει, αμφισβητήσει και επικαλεστεί ποικιλοτρόπως, κατέχει τον πρώτο ρόλο και μάλιστα καλύπτει, μέσα από τις συζητήσεις του καθηγητή με τη φοιτήτριά του, το πρώτο μισάωρο της διάρκειας του φιλμ.
Οπότε, όταν από κάποιο σημείο και μετά, ο ανυποψίαστος θεατής αρχίζει να πλήττει, ο Γούντι Άλεν βάζει τον πρωταγωνιστή του να αλλάζει προσωπικότητα και από εκεί που ήταν ένας εσωστρεφής, απλησίαστος και καταθλιπτικός για τους γύρω του, να θέσει κάποιο στόχο και να αποκτήσει ενδιαφέρον για τη ζωή με αποτέλεσμα να γίνει ακόμα πιο ελκυστικός για την «κολλητή» του φοιτήτρια, αλλά και τη «μοναχική» καθηγήτρια που τον φλερτάρει.
Από εκεί και ύστερα, εκτός από το «υπαρξιακό», μπαίνουν στο σενάριο και τα στοιχεία του «τυχαίου» και της «μοίρας», τα οποία, όπως και στο Match Point, παίζουν καταλυτικό ρόλο στην ταινία, δίνοντάς της ένα διακριτικά κωμικό χαρακτήρα.
Υπάρχει βέβαια και το θέμα της «ηθικής» του κεντρικού ήρωα, προκειμένου να δικαιολογήσουμε όλα όσα πράττει, αλλά αυτό μπροστά στο διασκεδαστικό ύφος του συνόλου, εξετάζεται σε δεύτερο επίπεδο ή παρακάμπτεται, ενώ σε τρίτο επίπεδο, οι πιστοί θα μιλήσουν και για «θεία δίκη».
Βλέπεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Του Γούντι Άλεν
Με τους Έμα Στόουν, Χοακίν Φίνιξ, Πάρκερ Πόουζι, Τζέιμι Μπάκλι, Μπέτσι Έιντεμ, Ίθαν Φίλιπς, Μέρεντιθ Χάγκνερ
Προβάλλεται από 27/8/15
