Ο μεγάλος φιλικός γίγαντας – The big friendly giant

Είδος: Περιπέτεια φαντασίας

Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ

Παίζουν: Μαρκ Ράιλανς, Ρούμπι Μπάρνχιλ, Ρεμπέκα Χολ, Πενέλοπε Ουίλτον, Τζεμέν Κλεμέντ

Προβάλλεται από 30/6/16

Υπόθεση: Μέσα στη νύχτα, όταν όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι κοιμούνται πολύ βαθιά, όλα τα σκοτεινά πλάσματα βγαίνουν από τις κρυψώνες τους και έχουν τον κόσμο για τον εαυτό τους. Αυτό πιστεύει και σκέφτεται η 10χρονη Σόφη, όταν δεν μπορεί να κοιμηθεί και στριφογυρίζει στο κρεβάτι της σε ένα ορφανοτροφείο του Λονδίνου. Ένα βράδυ, η Σόφη παραβαίνει τους κανόνες και βγαίνει από το κρεβάτι της, βάζει τα γυαλιά της και σκύβει έξω από το παράθυρο για να δει πώς είναι ο κόσμος στο φως του φεγγαριού. Ξάφνου, η Σόφη βλέπει κάτι να έρχεται προς το μέρος της – κάτι πολύ ψηλό και μαύρο και λεπτό. Αυτό το κάτι είναι ένας Γίγαντας που κλέβει την Σόφη και την φέρνει στην πατρίδα του, την Γιγαντοχώρα. Ευτυχώς, αυτός ο …χορτοφάγος Γίγαντας έχει μια καρδιά από χρυσάφι και δεν μοιάζει καθόλου με τους συμπατριώτες του. Η Σόφη θα τον γνωρίσει καλά και θα του δώσει το όνομα Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας, ενώ θα μάθει τα πάντα για τους Γίγαντες και την συνήθειά τους να τρώνε ανθρώπους. Οι δύο φίλοι, μόνοι τους στον κόσμο μέχρι να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, θα καταστρώσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο και θα αναχωρήσουν για το Λονδίνο για να σταματήσουν για τα καλά τους ανθρωποφάγους Γίγαντες (Διανομή: Odeon)

Κριτική: Τα παραμύθια που γυρίζει ο Σπίλμπεργκ είτε ως σκηνοθέτης είτε ως παραγωγός, είναι ένα είδος ταινιών από μόνα τους και ως τέτοια τα κρίνεις.

Η σοφία του ηλίθιου

Ξεκινώντας το διάβασμα του τελευταίου πονήματος του Παύλου Κουτρουμπά, νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με ένα μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από την ηλιθιότητα που επικρατεί σήμερα στον κόσμο μας. Έναν κόσμο, που θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη ηλίθιων για να μπορέσει να προχωρήσει, να πάει μπροστά. Άλλωστε πόσες φορές δεν ακούσαμε στην πρόσφατη «πολιτική» ιστορία μας τον όρο «χρήσιμος ηλίθιος»; 

Κι όμως το βιβλίο "Η σοφία του ηλίθιου" (εκδ. Γαβριηλίδη) του Π. Κουτρουμπά, δεν είναι μυθοπλασία. Είναι ένα ενδιαφέρον πόνημα για την ηλιθιότητα, τον ορισμό της, τη διαρκή παρουσία της στο χώρο εργασίας, στις σχέσεις μας και στην οικογένεια. Μια μελέτη για την επίδραση της ηλιθιότητας στην πολιτική, στη διακυβερνηση μιας χώρας και στον καθορισμό της ελευθερίας, εννοιών που έχουν δεινοπαθήσει τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο στη χώρα μας.

Ο Νονός - The Godfather

Είδος: Αστυνομικό δράμα

Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα

Παίζουν: Μάρλον Μπράντο, Αλ Πατσίνο, Τζέιμς Κάαν, Ρόμπερτ Ντιβάλ, Ρίτσαρντ Καστελάνο, Νταιάν Κίτον, Τζον Καζάλ, Τζιάννι Ρούσσο, Τάλια Σάιρ

Προβάλλεται από 30/6/2016

Υπόθεση: 1945. Στo κτήμα τoυ στη Νέα Υόρκη, έvας ηλικιωμένος επικεφαλής της Μαφίας, o Βίτo Κoρλεόvε, γιoρτάζει τoυς γάμoυς της κόρης τoυ, Κόvι, με τov vεαρό Κάρλo Ρίτσι. Στo χαρμόσυvo γεγovός παρευρίσκovται και oι γιoι τoυ Κoρλεόvε, Μάικλ, Σόvι και Φρέvτo, καθώς και o voμικός τoυ σύμβoυλoς, Τoμ Χάγκεv. 

Ο Μάικλ έχει μόλις επιστρέψει από τov πόλεμo σαv ήρωας και o πατέρας τoυ ελπίζει πως θα τov δει vα διαπρέπει μακριά από τηv παραvoμία. Ο Σόvι, μεγαλύτερoς από τov Μάικλ και πoλύ πιo βίαιoς από εκείvov, είvαι δεξί χέρι τoυ πατέρα τoυ και πρόκειται vα γίvει o επόμεvoς "Νovός" όταv o Ντov Βίτo πεθάvει. Μετά τη γαμήλια δεξίωση, oι Κoρλεόvε έχoυv μια συvάvτηση με τoυς Τατάλια, μια εξίσου ισχυρή, αλλά αντίπαλη oικoγέvεια της Μαφίας. 

Οι Τατάλια πιέζoυv τov Ντov Βίτo vα τoυς υπoστηρίξει στηv πώληση vαρκωτικώv αλλά εκείvoς αρvείται vα εμπλακεί σε κάτι τέτoιo. Λίγo αργότερα, εξαιτίας της άρvησής τoυ, o Ντov Βίτo πέφτει θύμα επίθεσης δυo oπλoφόρωv αλλά κατoρθώvει vα επιζήσει. 

Οταv o Μάικλ μαθαίvει ότι η απόπειρα δoλoφovίας ήταv έργo τoυ Σoλότσo, εvός αvθρώπoυ τωv Τατάλια, καθώς και τoυ ΜακΚλάσκι, εvός διεφθαρμέvoυ αστυvoμικoύ πoυ θέλει vα επωφεληθεί από τo εμπόριo vαρκωτικώv, λέει στov υπασπιστή τoυ πατέρα τoυ, Κλεμέvτσα, ότι είvαι πρόθυμoς vα τoυς σκoτώσει και τoυς δύo εv ψυχρώ... (Διανομή: Seven Films)

Κριτική: Περιλαμβάνεται στις 100 αγαπημένες μου ταινίες, για την οποία το καλοκαίρι του 1990 στο σχετικό αφιέρωμα της εφημερίδας Αμαρυσία έγραφα, ότι την τοποθετώ μεταξύ των 100: Επειδή είναι η αποθέωση του γκαγκστερισμού σε μια τριλογία που άφησε εποχή. Με καλύτερο όλων, το πρώτο μέρος. Πρόκειται για έπος που παρακολουθεί για πρώτη φορά τη ζωή των συμμοριών στην Αμερική, αλλά από μέσα. Από την αρχή της ταινίας, ο θεατής γίνεται μέλος της φαμίλιας του Ντον Κορλεόνε, παρακολουθεί όλες τις ζυμώσεις που γίνονται για να επικρατεί πάντα το δίκαιο της φαμίλιας, ζει από κοντά τα μίση και τις αντιζηλίες, την εκδίκηση, την επιτυχία και τις συνέπειες της αποτυχίας. Βλέπει τις σχέσεις της φαμίλιας με την πολιτική και τις τέχνες, τις διασυνδέσεις τους. Ζει από κοντά τις οικογενειακές στιγμές τους, την αγάπη και την αφοσίωση στις αρχές τους, την πίστη στα όποια οράματά τους. Και όλα αυτά, κάτω από την αισθαντική υπόκρουση της κλασσικής πλέον μουσικής του Νίνο Ρότα, ενώ οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι απλά μαγευτικές. Ήταν υποψήφια για δέκα Όσκαρ και πήρε τρία: Α’ Ρόλου στον Μάρλον Μπράντο, Καλύτερης Ταινίας και Σεναρίου (βασισμένου στο βιβλίο του Μάριο Πούτζο).

«Υπουργός νύχτας» του Γ. Σκαμπαρδώνη

«Ο μοχθηρός τραγέλαφος ενός κόσμου που θα μπορούσε να είναι και ο δικός μας». Αυτό αναφέρεται ως επίλογος στο εξώφυλλο του μυθιστορήματος του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Υπουργός νύχτας» (εκδ. Πατάκη), το οποίο όσο το διαβάζεις νομίζεις ότι κάπου τα ξέρεις όλα αυτά, κάπου τα έχεις δει στην τηλεόραση ή κάπου τα έχεις διαβάσει σε αστυνομικά ρεπορτάζ, νομίζεις ότι διαδραματίζονται δίπλα μας, αλλά ξέρεις ότι το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα, ένα προϊόν αυθαίρετης σύνθεσης και φαντασίας του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, του οποίου ο πρωταγωνιστής αυτή τη φορά είναι ένας μοναχικός τυχοδιώκτης και χαρτοπαίκτης, που αναρριχάται σε μια κοινωνία διαλυμένων θεσμών, προσωπείων, συμβατικότητας, κλισέ αντιλήψεων και ψεύδους. 

Ο Πρίμο, ο «πρώτος» στα ελληνικά, ο πρωταγωνιστής, είναι καταρχήν ένας «καθώς πρέπει» επαγγελματίας, ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών «Η έσχατη φροντίδα» και με αυτή τη βιτρίνα μπλέκει στον βαθύ υπόκοσμο.

Ημέρα Ανεξαρτησίας: Νέα απειλή – Independence Day: Resurgence

Είδος: Φαντασίας

Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Έμεριχ

Παίζουν: Λίαμ Χέμσγουορθ, Τζεφ Γκόλντμπλαμ, Μπιλ Πούλμαν, Τζαντ Χιρς, Βίβικα Α. Φοξ, Μπρεντ Σπάινερ, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Τζέσι Άσερ, Μάικα Μονρό, Σίλα Ουόρντ, Ουίλιαμ Φίκτνερ

TRAILER

Προβάλλεται από 23/6/2016

Υπόθεση: Είκοσι χρόνια μετά την εξωγήινη επίθεση κατά του πλανήτη, τα έθνη της Γης, χρησιμοποιώντας την εξωγήινη τεχνολογία που βρήκαν στα διαστημόπλοια των εισβολέων, έχουν συνεργαστεί για να φτιάξουν ένα τεράστιο αμυντικό πρόγραμμα προστασίας της ανθρωπότητας. Όμως, τίποτα δεν μπορεί να μας προετοιμάσει για την προχωρημένη και χωρίς προηγούμενο δύναμη των εξωγήινων, και μόνο η ευφυΐα μερικών γενναίων ανδρών και γυναικών μπορούν να σώσουν τον κόσμο μας από τον απόλυτο αφανισμό (Διανομή: Odeon).

Κριτική: Είκοσι χρόνια ακριβώς (το 1996 κυκλοφόρησε η πρώτη ταινία με τους ίδιους συντελεστές) μετά την πρώτη καταστρεπτική εισβολή των εξωγήινων, υποτίθεται ότι η ανθρωπότητα επούλωσε τις πληγές της και εκμεταλλευόμενη την εγκαταλειμμένη τεχνολογία των ηττημένων έχει στήσει μια διαστημική άμυνα που την κάνει να είναι βέβαιη ότι δεν θα ξανασυμβεί αυτό.

Παρίσι, Τέξας - Paris, Texas

Είδος: Δράμα

Σκηνοθεσία: Βιμ Βέντερς

Παίζουν: Χάρι Ντιν Στάντον, Ναστάζια Κίνσκι, Ντιν Στόκγουελ

Προβάλλεται από 23/6/2016

Υπόθεση: O Τράβις περιπλανιέται από το Μεξικό προς το Παρίσι του Τέξας, μέσα σε ανυπόφορη ζέστη. Δεν μιλάει καθόλου, ενώ όλα δείχνουν ότι έχει χάσει και σε μεγάλο βαθμό τη μνήμη του. Αυτό που τον καθοδηγεί, είναι η ακατανίκητη επιθυμία του να ξαναβρεί την οικογένειά του: τη νεαρή γυναίκα του Τζέιν, της οποίας τη ζωή θεωρεί ότι έχει θέσει σε κίνδυνο, λόγω της παθολογικής του ζήλειας, και τον επτάχρονο γιο του, τον Χάντερ. Ο αδερφός του Τράβις, ο Βάλτ τον θεωρούσε νεκρό τα τελευταία τέσσερα χρόνια της απουσίας του. Όταν τον εντοπίζει πετάει από το Λος Άντζελες στο Τέξας για να τον φέρει πίσω. Μαζί με την γυναίκα του Αν, έχουν υιοθετήσει τον μικρό Χάντερ και τώρα τους είναι δύσκολο να αποχωριστούν τον ρόλο του θετού γονέα. Ιδιαιτέρως, όταν μαθαίνουν ότι ο Τράβις σκοπεύει να συνεχίσει  την αναζήτηση της Τζέιν, μαζί με τον γιο του. Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν τίποτα για αυτή, εκτός του ότι –ίσως- μένει στο Χιούστον (Διανομή: Strada Films)

Κριτική: Αντισυμβατικό road movie, το οποίο βασίζεται σε ένα σενάριο του (βραβευμένου με Πούλιτζερ) συγγραφέα και ηθοποιού Σαμ Σέπαρντ. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια αλληγορία για την περιπλάνηση του ανθρώπου, προκειμένου να βρει την ευτυχία, ή το μέρος όπου αισθάνεται δικό του και που πραγματικά ανήκει. Την οικογένειά του, το σπίτι του.

Τα φτερά του έρωτα - Wings of desire

Είδος: Δράμα / Αλληγορία
Σκηνοθεσία: Βιμ Βέντερς
Παίζουν:: Μπρούνο Γκαντζ, Σολβέι Ντονμάρτιν, Ότο Σάντερ, Πίτερ Φολκ
Προβάλλεται από 23/6/2016
Υπόθεση: Φύλακες- άγγελοι, περιπλανιούνται στο Βερολίνο αόρατοι, ακούν τις σκέψεις των θνητών και προσπαθούν να τους παρηγορήσουν. Ένας από αυτούς, ο Ντάμιελ, ερωτεύεται μια όμορφη ακροβάτισσα και αποφασίζει να "εκπέσει" και να γίνει θνητός, για να ζήσουν μαζί. Ο Πίτερ Φόλκ (παίζοντας τον εαυτό του), τον βοηθά στην "μεταμόρφωσή" του, δείχνοντάς του τις μικρές χαρές της ζωής. Η αφήγηση της ταινίας είναι από την οπτική των αγγέλων, οι οποίοι βλέπουν τον κόσμο ασπρόμαυρα. Όταν πια ο Ντάμιελ γίνεται άνθρωπος αποκαλύπτεται στα μάτια του, ο έγχρωμος κόσμος. Ωστόσο, ο Ντάμιελ, θα αφήσει πίσω του τον παλιό του φίλο και άγγελο Κάσιελ και τον Χόμερ, τον "αφηγητή της ιστορίας της ανθρωπότητας". 
Ο Βιμ Βέντερς επιθυμώντας να γυρίσει μια ταινία για το (και στο) Βερολίνο, δημιουργεί "Τα Φτερά του Ερώτα", η οποία αποτελεί την πρώτη του γερμανική ταινία, μετά από οκτώ χρόνια στην Αμερική. Η ταινία είναι επηρεασμένη από την ποίηση του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και όπως σημειώνεται στους τίτλους τέλους, είναι «αφιερωμένη σε όλους τους πρώην αγγέλους, αλλά κυρίως στους Γιασουζίρο (Όζου), Φρανσουά (Τρυφώ) και Αντρέι (Ταρκόφσκι). (Διανομή: Strada Films)
Κριτική: Το καλοκαίρι του 2010 σε ένα αφιέρωμα, που είχα γράψει στην Αμαρυσία για τις 100 αγαπημένες μου ταινίες, είχα συμπεριλάβει και "Τα φτερά του έρωτα" (1987) για την οποία, με λίγα λόγια εξηγούσα «γιατί στις 100». Έγραφα τότε:

Τα 20 στοιχεία του film-noir

Αρκετοί συνηθίζουν να λένε ότι κάθε φιλμ που έχει πρωταγωνιστή έναν ντετέκτιβ, ο οποίος αφηγείται μια περιπέτειά του και στην εξέλιξη συναντά μια (μοιραία) ξανθιά, που τον μπλέκει σε μια ιστορία από την οποία μπορεί να βγει ίσως και χαμένος, τότε αυτό το φιλμ ανήκει στην κατηγορία νουάρ. 

Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Το νουάρ δεν έχει μόνον αυτά τα στοιχεία. Οι ειδήμονες επί των φιλμ νουάρ ισχυρίζονται ότι είναι  περισσότερα και εμείς απλά δεν τα συνειδητοποιούμε. Ανακάλυψα 20 από αυτά, ώστε τώρα το καλοκαίρι των επαναλήψεων, να ξέρετε πότε βλέπετε ένα σωστό φιλμ νουάρ: 

1. Σενάριο που βασίζεται σε αστυνομικό μυθιστόρημα τσέπης. 

2. Αν είναι πρωτότυπο, είναι περίπλοκο. Δεν χρειάζεται να βγαίνει νόημα

3. Φιλοσοφικό περίβλημα: Η κακία, που υπάρχει γενικά στην ανθρωπότητα και η αντιμετώπισή της.

4. Τοποθεσία: Μεγάλο αστικό κέντρο (Λος Άντζελες, Σαν Φρανσίσκο, κλπ)

5. Ο ντετέκτιβ. Κάποιος σαν τον Φίλιπ Μάρλοου, ή τον αστυνόμο Μπέκα, ας πούμε.

Η φαμίλια - El clan

Είδος: Δραματικό θρίλερ

Σκηνοθεσία: Πάμπλο Τραπέρο

Παίζουν: Αντονία Μπενγκοετσέα, Γκαστόν Κοτσιαράλε, Γκιγιέρμο Φραντσέλα, Στεφανία Κοέσλ, Πίτερ Λαντζάνι, Φράνκο Μζίνι, Λίλι Πόποβιτς, Γκιζέλ Μότα, Φερνάντο Μιρό

TRAILER

Προβάλλεται από 16/6/2016

Υπόθεση: Η οικογένεια Πούτσιο μοιάζει με οικογένεια πρότυπο: ο πατέρας; Ένας έντιμος οικογενειάρχης που αγαπά τα παιδιά του και ασχολείται ακόμα και με τις σχολικές εργασίες της μικρής του κόρης. Η μητέρα; Αφοσιωμένη δασκάλα και τέλεια νοικοκυρά. Τα παιδιά; Καλοί μαθητές που σίγουρα θα διαπρέψουν στο μέλλον! Και όμως.. όλα αυτά είναι μία βιτρίνα. Στην πραγματικότητα ο πατέρας δεν είναι παρά ο βάναυσος αρχηγός μιας συμμορίας κακοποιών που απαρτίζεται από την σύζυγό και τα παιδιά του. Απαγάγουν και αιχμαλωτίζουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι νέους και πλούσιους ανθρώπους. Τους βασανίζουν και όταν τελικά εισπράττουν τα λύτρα, τους εκτελούν ψυχρά (Διανομή: Spentzos Film - Seven Films).

Κριτική: Πολύ καλό θρίλερ, στο οποίο η βιτρίνα της οικογένειας Πούτσιο καταρρέει μαζί με το καθεστώς της Αργεντινής του 1983, όταν γίνονται οι πρώτες εκλογές και η κάθαρση που προσπαθεί να πετύχει η κυβέρνηση του Ραούλ Αλφονσίν, περιλαμβάνει και το ξεκαθάρισμα της οικογένειας Πούτσιο, η οποία έκανε ό,τι έκανε επειδή η αστυνομία έκανε τα στραβά μάτια. Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι κάποιοι τηλεφωνούσαν στον πάτερ φαμίλια και του ζητούσαν να ξεμπερδεύει γρήγορα με την τελευταία απαγωγή; Είχε πλάτες ο άνθρωπος. Κοινώς, δωροδοκούσε… για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Μην πω ότι μπορεί και να εκτελούσε συμβόλαια.

Florence: Φάλτσο Σοπράνο - Florence Foster Jenkins

Είδος: Βιογραφία

Σκηνοθεσία: Στίβεν Φρίαρς

Παίζουν: Μέριλ Στριπ, Χιού Γκραντ, Σάιμον Χέλμπεργκ

Προβάλλεται από 16 Ιουνίου 2016

TRAILER

Υπόθεση: Η κοσμική Νεοϋορκέζα Florence Foster Jenkins (Meryl Streep) πιστεύει πως είναι το αηδόνι της όπερας ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς φάλτσα. Ο σύζυγος και ατζέντης της, St Clair Bayfield (Hugh Grant), ένας Άγγλος αριστοκράτης και ηθοποιός, συντηρεί αυτή της την ψευδαίσθηση. Όταν η Florence αποφασίζει να δώσει κονσέρτο στο θρυλικό Carnegie Hall το 1944, ο St Clair ξέρει ότι καλείται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του (Διανομή: Feelgood)

Κριτική: Βλέποντας την ταινία αισθάνθηκα μια ποικιλία συναισθημάτων και αυτό είναι το βασικό ατού της. Δεν είναι η απλή βιογραφία μιας γυναίκας που είχε λεφτά, έκανε χορηγίες στο χώρο των τεχνών και της μουσικής και εξ αιτίας αυτού του γεγονότος κανείς δεν ήθελε να την πικράνει. Έτσι ακόμα δεν ξέρουμε αν είχε αντιληφθεί πόσο κακή φωνή είχε στην πραγματικότητα. Αυτό για την ιστορία.