Σκηνοθεσία: Βιμ Βέντερς
Παίζουν:: Μπρούνο Γκαντζ, Σολβέι Ντονμάρτιν, Ότο Σάντερ, Πίτερ Φολκ
Προβάλλεται από 23/6/2016
Υπόθεση: Φύλακες- άγγελοι, περιπλανιούνται στο Βερολίνο αόρατοι, ακούν τις σκέψεις των θνητών και προσπαθούν να τους παρηγορήσουν. Ένας από αυτούς, ο Ντάμιελ, ερωτεύεται μια όμορφη ακροβάτισσα και αποφασίζει να "εκπέσει" και να γίνει θνητός, για να ζήσουν μαζί. Ο Πίτερ Φόλκ (παίζοντας τον εαυτό του), τον βοηθά στην "μεταμόρφωσή" του, δείχνοντάς του τις μικρές χαρές της ζωής. Η αφήγηση της ταινίας είναι από την οπτική των αγγέλων, οι οποίοι βλέπουν τον κόσμο ασπρόμαυρα. Όταν πια ο Ντάμιελ γίνεται άνθρωπος αποκαλύπτεται στα μάτια του, ο έγχρωμος κόσμος. Ωστόσο, ο Ντάμιελ, θα αφήσει πίσω του τον παλιό του φίλο και άγγελο Κάσιελ και τον Χόμερ, τον "αφηγητή της ιστορίας της ανθρωπότητας".
Ο Βιμ Βέντερς επιθυμώντας να γυρίσει μια ταινία για το (και στο) Βερολίνο, δημιουργεί "Τα Φτερά του Ερώτα", η οποία αποτελεί την πρώτη του γερμανική ταινία, μετά από οκτώ χρόνια στην Αμερική. Η ταινία είναι επηρεασμένη από την ποίηση του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και όπως σημειώνεται στους τίτλους τέλους, είναι «αφιερωμένη σε όλους τους πρώην αγγέλους, αλλά κυρίως στους Γιασουζίρο (Όζου), Φρανσουά (Τρυφώ) και Αντρέι (Ταρκόφσκι). (Διανομή: Strada Films)
Κριτική: Το καλοκαίρι του 2010 σε ένα αφιέρωμα, που είχα γράψει στην Αμαρυσία για τις 100 αγαπημένες μου ταινίες, είχα συμπεριλάβει και "Τα φτερά του έρωτα" (1987) για την οποία, με λίγα λόγια εξηγούσα «γιατί στις 100». Έγραφα τότε:
«Γιατί είναι ένα ατμοσφαιρικό, λυρικό, ποιητικό και γλυκό ασπρόμαυρο όνειρο. Είναι ένα αφιέρωμα στον έρωτα, στη ζωή, στην ειρήνη, στην αγάπη και την αισιοδοξία. Μια αξεπέραστη ταινία, για την οποία έγινε και μια απόπειρα «εξαμερικανισμού» της με τον Νίκολας Γκέιτζ και την Μεγκ Ράιαν (κρίμα!). Η ταινία διαθέτει και έναν εκφραστικότατο πρωταγωνιστή, ενώ οι "ανθρώπινες" σκηνές της εμφανίζονται έγχρωμες».
Βλέποντάς την πάλι, μπορώ να συνοψίσω, πάλι με λίγα λόγια, ότι πρόκειται για μια ιστορία για τον έρωτα, την επιθυμία και την αθωότητα, για τη ζωή που ονειρευόμαστε και τη ζωή που ζούμε.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)