Suburbicon

Ακόμη και αν δεις απροετοίμαστος αυτό το φιλμ, από την αρχή υποψιάζεσαι ότι τουλάχιστον το σενάριο, πρέπει να είναι των αδελφών Τζόελ και Ίθαν Κοέν. 

Είναι και δικό τους και στο συγκεκριμένο, έχουν επιπλέον βάλει το χεράκι τους και ο Γκραντ Χέσλοφ και ο σκηνοθέτης Τζορτζ Κλούνεϊ

Καυγάς στο Μπλοκ 99 - Brawl in cell block 99

Γυρισμένο από τον Σ. Κρεγκ Ζάλερ (που είχε γυρίσει και το βίαιο γουέστερν «Τσεκούρι από κόκαλο»), το Μπλοκ 99 είναι εξίσου βίαιο, αλλά και αποκαλυπτικό  των δυνατοτήτων του Βινς Βον, ο οποίος εδώ εκτός από ξύλο δίνει και ένα ρεσιτάλ ερμηνείας.

Απαγωγή - Kidnap

Μια ταινία -κατά τα δύο τρίτα- καταδίωξης με αυτοκίνητα (που κάτω από μη κινηματογραφικές συνθήκες θα είχαν γίνει παλιοσίδερα), στην οποία η Χάλι Μπέρι, ως πραγματική μάνα που θυσιάζεται για το παιδί της, μας μεταφέρει με τις εκφράσεις της (με άφθονα close ups) το θυμό, την οργή και το μίσος που τη διακατέχουν εναντίον των απαγωγέων του μικρού παιδιού της.

Γενέθλια θανάτου - Happy death day

Ταινία εφηβικού τρόμου, κάτι ανάμεσα σε Scream, αλλά και «Η μέρα της μαρμότας» στο πιο σκοτεινό και στην οποία ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Μπ. Λάντον (Paranormal activity: The marked ones), αφηγείται μια δολοφονία που λαμβάνει χώρα ξανά και ξανά με το ίδιο πάντα θύμα (όπως άλλωστε ομολογεί και η παραγωγή της ταινίας). 

Το τελευταίο σημείωμα

Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη, «Το τελευταίο σημείωμα», είναι ταυτόχρονα ιστορία και μυθοπλασία. Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό «σημείωμα» μνήμης, σεμνότητας και αναστοχασμού. 

Ένα «σημείωμα», που μας έρχεται σε μια περίοδο, κατά την οποία ιδεολογίες, αξίες και ιδανικά προδίδονται και υποκύπτουν μπροστά στα προσωπικά συμφέροντα και τις σκοπιμότητες.

Μητέρα! – Mother!

Μετά τον «Νώε» (2014), ο Ντάρεν Αρονόφσκι (έχει προηγηθεί και το «Μαύρος κύκνος») αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι αποτελεί μόνος του μια ολόκληρη κινηματογραφική κατηγορία, ή εμπειρία.

Η «Μητέρα!» του κατ’ αρχάς, είναι μια σκοτεινή ταινία η οποία δεν μπορεί να μπει σε κουτάκι κατηγοριοποίησης: τα έχει όλα.

Χωρίς αγάπη - Loveless

O Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ (που το 2014 μας είχε χαρίσει το υποψήφιο και για Όσκαρ Ξένης Ταινίας «Λεβιάθαν») επανέρχεται με το πορτρέτο μιας υπό διάλυση οικογένειας που ζει χωρίς αγάπη, με φόντο τη σύγχρονη Ρωσία. Μια Ρωσία χωρίς ταυτότητα, στην οποία οι άνθρωποι «μιμούνται» το δυτικό τρόπο ζωής.

Η τελευταία πινελιά – Final portrait

Ο Άρμι Χάμερ, τον οποίο όποτε βλέπω μου θυμίζει παραγωγές Ντίσνεϊ (δεν έχει λάβει μέρος και σε λίγες, ενώ η φωνή του συνοδεύει και αρκετά animation), σ’ αυτή την ταινία δεν τα πάει και άσχημα.

Χειρότερα δεν γίνεται – Brad’ s status

Η κατάσταση του Μπραντ πραγματικά δεν μπορεί να γίνει χειρότερη. Έχοντας χαμηλή αυτοεκτίμηση και με εμμονή στη σύγκριση της ζωής του με τη ζωή των πρώην συμμαθητών του, προσπαθεί να καθοδηγήσει το γιό του. Σωθήκαμε…

Όντως φιλιούνται;

Δύο νέοι λίγο πριν τα τριάντα, ο Ντάνυ και η Στέλλα, συζητούν παρουσία ενός φίλου του Αχιλλέα, που λειτουργεί ως παρατηρητής. Θέματά τους, η σχέση τους και η θέση τους στη σύγχρονη κοινωνία. Ο τρόπος που συζητούν κάθε άλλο παρά τριαντάχρονων.