Ο Άρμι Χάμερ, τον οποίο όποτε βλέπω μου θυμίζει παραγωγές Ντίσνεϊ (δεν έχει λάβει μέρος και σε λίγες, ενώ η φωνή του συνοδεύει και αρκετά animation), σ’ αυτή την ταινία δεν τα πάει και άσχημα.
Θεωρώ επιτυχία το casting, διότι τον κρίνω ως καταλληλότερο να υποδυθεί έναν αμερικανό δημοσιογράφο, άβουλο μπροστά στην επιμονή του καλλιτέχνη, να παραμένει στο Παρίσι πάνω από 15 μέρες, ενώ ο καλλιτέχνης του είχε υποσχεθεί ότι θα του τελείωνε το πορτρέτο σε δύο – τρεις ώρες το πολύ.
Αυτός όμως που κλέβει την παράσταση είναι ο Τζέφρι Ρας, που του πάει πολύ το ιδιόρρυθμο, το απροσδόκητο, το απρόσμενο και γενικά το χαώδες του δημιουργού, ο οποίος τα θέλει όπως… εκείνος τα θέλει και μη του ταράζετε τους κύκλους. Είναι πολύ καλός, αλλά του λείπει ένας καλός υποστηρικτικός ρόλος (βλέπε Άρμι Χάμερ), που θα απογείωνε συνολικά το φιλμ.
Ενδιαφέρουσα, λοιπόν, η ταινία του Στάνλεϊ Τούτσι (εξαιρετικού ηθοποιού κατά τ’ άλλα), μιας που αναφέρεται σε υπαρκτά πρόσωπα και με τον Τζέφρι Ρας να παίρνει πάνω του όλο το βάρος. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, όπως έλεγαν οι παππούδες μας. (Κριτική μου στο myfilm.gr)
INFO
Προβάλλεται από 19/10/17
Είδος: Βιογραφική / Δράμα
Σκηνοθεσiα: Στάνλεϊ Τούτσι
Παίζουν: Τζέφρι Ρας, Άρμι Χάμερ, Κλεμάνς Ποεσί, Τζέιμς Λορντ
Σύνοψη: Η ιστορία της συγκινητικής και ιδιότυπης φιλίας μεταξύ του Αμερικανού συγγραφέα και θιασώτη της τέχνης, Τζέιμς Λορντ και του παγκοσμίου φήμης ζωγράφου και γλύπτη, Αλμπέρτο Τζιακομέτι. Μέσα από την οπτική του Λορντ, θα έχουμε την ευκαιρία να λάβουμε πολύτιμες πληροφορίες για την ομορφιά, την απογοήτευση, την εσωτερικότητα και το χάος της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Τοποθετημένο χρονικά το 1964, εν μέσω ενός βραχύβιου ταξιδιού του στο Παρίσι, ο Λορντ καλείται να καθίσει για ένα πορτρέτο, από τον Τζιακομέτι. Ο Τζιακομέτι τον διαβεβαιώνει πως η διαδικασία θα διαρκέσει μόλις λίγες ώρες, οπότε ο Λορντ συμφωνεί – φτάνοντας, τελικώς, στο ερώτημα «Πόσο ακόμα μπορεί να συνεχιστεί αυτό;»
Διανομή: Odeon