Η καταγγελία

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτού του βιβλίου είναι το τελευταίο του κεφάλαιο το οποίο αναφέρεται στο συγγραφέα Bandi (ψευδώνυμο που σημαίνει «πυγολαμπίδα»), που είναι μέλος της Ομοσπονδίας Συγγραφέων της Βόρειας Κορέας και ζει ακόμα εκεί και ο οποίος αφού έζησε το φοβερό λιμό που έπληξε τη χώρα του στη δεκαετία του 1990, έγινε έντονος επικριτής του καθεστώτος. Παράλληλα, περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο φυγαδεύτηκαν τα χειρόγραφά του από τη Βόρειο Κορέα. Χειρόγραφα που περιείχαν μια σειρά διηγημάτων, όχι με λιγότερο ενδιαφέρον από τον επίλογο, τα οποία είναι συγκλονιστικά στην απλότητά τους και στην ειρωνεία που περιέχουν. Δεν θυμάμαι ποιος έχει πει ότι, η ειρωνεία είναι το δυνατότερο όπλο απέναντι σε μια εξουσία, όταν όλα τα άλλα δεν βρίσκουν απήχηση. 

Το Σινικό Τείχος – The Great Wall

Ο Ζαν Γιμού κάνει μια ταινία για το Μέγα Σινικό Τείχος αναφερόμενος σε έναν από τους θρύλους, που υποτίθεται ότι δικαιολογούν αυτό το τεράστιο κατασκεύασμα, για το οποίο γράφτηκε ότι είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από τη Σελήνη. 

Η ιστορικοί λένε ότι κατασκευάστηκε για την απόκρουση επιδρομών από Μογγολικές και Τουρκικές φυλές, αλλά ο Ζαν Γιμού είναι ο πρώτος στο σινεμά που με εντυπωσιακές ψηφιακές απεικονίσεις μας λέει ότι κτίστηκε για να αποκρούει κάτι τέρατα περίπου σαν το Άλιεν, που επιτίθονταν στην Κίνα κάθε 60 χρόνια. 

Η χορεύτρια – La danseuse

Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζιοβάνι Λίστα, «Η χορεύτρια» είναι ένα όχι απόλυτα βιογραφικό δράμα σε σενάριο και σκηνοθεσία της Στεφανί Ντι Τζιούστο, η οποία δεν μπόρεσε να αποδώσει το βάθος του χαρακτήρα της αμερικανίδας Μαρί Λουίζ Φούλερ, που ξεκίνησε από τα ράντσα της Άγριας Δύσης και έφτασε στο Παρίσι της Μπελ Επόκ με το πάθος να αναδειχθεί ως χορεύτρια στριφογυρίζοντας και δημιουργώντας οπτικά εφέ με το πολύπτυχο φόρεμά της κάτω από εκτυφλωτικούς προβολείς.

Passengers

Ο Τζιμ Πρέστον, μηχανολόγος μηχανικός που τον υποδύεται ο Κρις Πρατ (Φύλακες του Γαλαξία) ξυπνάει μόνον αυτός μεταξύ 5.000 επιβατών και 259 μελών πληρώματος σε ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, που κάνει ένα ταξίδι συνολικής διάρκειας 120 ετών προς μια μακρινή αποικία και διαπιστώνει ότι έχει ξυπνήσει 90 χρόνια νωρίτερα! Δυστυχία. Προσπαθεί να επανέλθει στην ύπνωση, αλλά δεν μπορεί και στη συνέχεια επί ένα χρόνο προσπαθεί να μπει στο χώρο διακυβέρνησης του σκάφους πράγμα επίσης αδύνατο. Μόνη του συντροφιά, ο Άρθουρ ένας μπάρμαν-ρομπότ (που το υποδύεται απολαυστικά ο Μάικλ Σιν).

Μαρουσιώτικη Χριστουγεννιάτικη ιστορία...

Παραμονή Χριστουγέννων βγήκα και είπα τα κάλαντα, κάτι που δεν είχα κάνει μέχρι τώρα και ήθελα να δοκιμάσω. Τα προηγούμενα χρόνια, που ήθελα πολύ,  είχε πολύ χιόνι έξω και δεν με άφηνε η μητέρα μου, χώρια που ήμουν μικρότερος, χθες όμως ο καιρός ήταν συννεφιασμένος με τσουχτερό κρύο, αλλά χωρίς χιόνι. 

Μάζεψα που λέτε 57 δραχμές, όχι και εύκολα. Πήγα σε μερικά γειτονικά σπίτια, εδώ στην οδό Κοιμήσεως Θεοτόκου,

La La Land

Ένα μιούζικαλ που ξεπηδά μέσα από τα παραδοσιακά της εποχής του «χρυσού» Χόλιγουντ, τότε που ο Φρεν Αστέρ και η Τζίτζερ Ρότζερς χόρευαν ανάμεσα σε πολυπληθή μπαλέτα, σε τεράστιες αίθουσες, πισίνες, ή ακόμα και στο ταβάνι. Ένα σύγχρονο μιούζικαλ-τόλμημα, που προσπαθεί να καθιερώσει τη μουσική τζαζ σε ηλικίες που την αντιμετωπίζουν ως ιστορικό γεγονός. 

Με εικόνες και χρώματα που παραπέμπουν σε χολιγουντιανές παραγωγές των δεκαετιών του ’50 και του ’60 που ίσως και να μας έπειθαν εάν οι ήρωες δεν χρησιμοποιούσαν κινητά τηλέφωνα, ο Ντάμιεν Σαζέλ (Whiplash), καταφέρνει να χαρίζει δυο ευχάριστες ώρες, με δυο εξαιρετικές ερμηνείες από τον Ράιαν Γκόσλινγκ και την Έμα Στόουν, που ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους στην υποκριτική, το τραγούδι και το χορό και με ένα ενδιαφέρον και ανατρεπτικό σενάριο.

Κρυφή ομορφιά – Collateral beauty

Η ιδέα του σεναρίου δεν είναι κακή. Θυμίζει λίγο τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς, μόνο που εδώ τον κεντρικό ήρωα τον επισκέπτονται ο Θάνατος, ο Χρόνος και η Αγάπη. Το σενάριο έχει ενδιαφέρον και σε κρατάει θίγοντας τρία δυνατά θέματα. Επίσης, υπάρχει μια συνωμοσία για καλό σκοπό, η οποία όμως μπορεί να γυρίσει μπούμεραγκ και να κάνει χειρότερη την κατάσταση αυτού που προσπαθούν να σώσουν. Άρα διαθέτει suspense. Οι ερμηνείες είναι από καλές έως πολύ καλές. Τι συμβαίνει όμως;

Η σήραγγα των περιστεριών

Το τελευταίο βιβλίο του Τζον Λε Καρέ «Η σήραγγα των περιστεριών – Ιστορίες από τη ζωή μου» (εκδ. Bell) αποτελεί την επιτομή της αυτοβιογραφίας. Ένα μάθημα γραφής, μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού. Ένα είδος συνδυαστικού γραψίματος, σοβαρού, αυτοσαρκαστικού και γεμάτου λεπτό χιούμορ που σαρώνει τα πάντα, από τα ανήλιαγα και μουχλιασμένα γραφεία των μυστικών υπηρεσιών μέχρι τα διπλωματικά σαλόνια, από τους εμπορικούς δρόμους του Λονδίνου μέχρι τα παζάρια της Βηρυτού και από τα σαλόνια των καφέ μέχρι τα κινηματογραφικά στούντιο.

Από τα λίγα χρόνια της θητείας του στις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ως τη συγγραφική του σταδιοδρομία, που τον ταξίδεψε ανά τον κόσμο, από την εμπόλεμη Καμπότζη μέχρι τη Βηρυτό παραμονές της ισραηλινής εισβολής του 1982 και τη Ρωσία πριν και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Τζον λε Καρέ γράφει πάντα μέσα από τη σύγχρονη επικαιρότητα.

Σ' αυτή την αυτοβιογραφία του, ο Λε Καρέ, με το γλαφυρό του ύφος και τη διεισδυτική του ματιά, διαβάζει στα γεγονότα που παρακολουθεί -από την οπτική γωνία ενός τρίτου- την ίδια ηθική αμφισημία με την οποία διαποτίζει τα μυθιστορήματά του. 

Ο στόχος

Το σχήμα ταμπλόιντ των εφημερίδων έχει αλλάξει τον τρόπο που γράφονται οι τίτλοι των πρώτων σελίδων και στη συνέχεια τον τρόπο που εκφράζονται όλα τα Μέσα ηλεκτρονικά και ραδιοφωνικά.

Κάποτε (όταν οι εφημερίδες ήταν τεράστιου μεγέθους) στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων υπήρχε σαφήνεια. 

Παράδειγμα; Η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της 3/11/1991 έγραφε με μεγάλα γράμματα  «Με το Σχέδιο της ΟΝΕ, όπως και όλες οι άλλες χώρες της Κοινότητας, Η Ελλάδα… Νομαρχία της ΕΟΚ! Θα εφαρμόζει δεδομένη -για ΟΛΟΥΣ…- οικονομική πολιτική. Τέρμα στα προνόμια και τις απαλλαγές». 

Τι άλλο να μας πει; 

Σήμερα,

Ο Αϊ Βασίλης είναι πολύ λέρα – Bad Santa ΙΙ

Πιο βρώμικο και πιο μαύρο χιούμορ… πεθαίνεις. Δεν πάει άλλο. Ο Μπίλι Μπομπ Θόρντον επανέρχεται με το ρόλο του μέθυσου, αθυρόστομου, μηδενιστή Γουίλι που μπλέκει για άλλη μια φορά με τον Μάρκους (Τόνι Κοξ), το μικρόσωμο άπληστο και δόλιο φίλο του, που θέλει να ληστέψει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, μέλος του οποίου είναι η βρωμερή και τρισάθλια Σάνι, η μητέρα του Γουίλι (η Κάθι Μπέιτς, όπως δεν την έχετε δει μέχρι σήμερα).

Φιλμ για χαλκέντερους οπαδούς του βρώμικου, σκατολογικού χιούμορ από ερμηνευτές που… το διασκεδάζουν σε Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.