Η Σειρήνα του Μισσισιπή - La Sirène du Mississipi

Υπόθεση: Ο Λουί είναι ένας πλούσιος ιδιοκτήτης καπνοφυτειών στο τροπικό νησί Reunion. Αποφασίζει να παντρευτεί δι’ αλληλογραφίας τη Ζουλί. Η γυναίκα όμως που εμφανίζεται είναι διαφορετική από εκείνη της φωτογραφίας. Ο Λουί δεν πτοείται και τελικά την παντρεύεται. Σύντομα, η γυναίκα θα εξαφανιστεί παίρνοντας μαζί της και τα χρήματα του Λουί. Οι έρευνες των ιδιωτικών ντετέκτιβ δεν έχουν αποτέλεσμα κι έτσι ο Λουί αποφασίζει να την αναζητήσει ο ίδιος. Τότε, θα κλιμακωθούν οι εξελίξεις, τα αστυνομικά μυστήρια και η λύση θα δοθεί με το ταξίδι του στην Ευρώπη.

Κριτική: Δυο νουβέλες του Γουίλιαμ Άιρις έτυχε να έχω διαβάσει σε νεαρή ηλικία και τις δυο ο Τρυφώ τις έκανε επιτυχημένες ταινίες: την «Η νύφη φορούσε μαύρα» του 1968 και αυτήν εδώ το 1969. 

Βασικά και οι δύο νουβέλες ήσαν αστυνομικές του στυλ νουάρ (με ηρωίδες μοιραίες γυναίκες) και ο Τρυφώ, ο οποίος επηρεασμένος από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ που τον θαύμαζε,  έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικό φιλμ νουάρ, με δυο καταπληκτικούς ερμηνευτές, τον εξαιρετικό και πάντοτε με ειρωνικό ύφος Ζαν Πολ Μπελμοντό και τη γοητευτική και λαμπερή Κατρίν Ντενέβ.  

Εκτός τούτου και επειδή έχει ευρωπαϊκές καταβολές και μάλιστα αντλημένες από τα Cahiers du Cinema, δεν παύει μέσα από την αστυνομική πλοκή, να κάνει κοινωνικό-πολιτικό σχολιασμό για την αποικιοκρατία και κριτική των σχέσεων και του γάμου. 

Υπέροχη, απολαυστική, ενδιαφέρουσα ταινία, χαμηλών τόνων και πάντοτε επίκαιρη. Βλέπεται ευχάριστα. Όσο για τον τίτλο: αφορά στο όνομα του πλοίου με το οποίο φτάνει η Ντενέβ στον προορισμό της, αλλά με αλληγορικό τρόπο σε προετοιμάζει για το ρόλο της στην ταινία.

Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό

Με τους: Ζαν-Πολ Μπελμοντό, Κατρίν Ντενέβ, Μισέλ Μπουκέ

Προβάλλεται από 17/9/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Το χάρισμα – Solace

Υπόθεση: Ο ειδικός πράκτορας του FBI, Τζο Μέριγουεδερ αντιμετωπίζει μια σειρά από μυστηριώδεις δολοφονίες, όταν αποφασίζει να ζητήσει τη βοήθεια του πρώην συνεργάτη του και γιατρού, Τζον Κλάνσι.  Ο μοναχικός γιατρός που τα παράτησε όλα όταν πέθανε η κόρη του και διαλύθηκε ο γάμος του, δεν έχει καμία διάθεση να συνεργαστεί. Αλλάζει γνώμη όταν αρχίζουν τα απανωτά βίαια οράματα για τη νεαρή συνεργάτιδα του Μέριγουεδερ, Κάθι Κάουλες. Θεωρεί ότι είναι προσωπικά μηνύματα για τον ίδιο. Οι δυνάμεις του τον βάζουν στο στόχαστρο του βασικού υπόπτου, Τσαρλς Αμπρός, και αποδεικνύονται λίγες ενάντια στη θέληση του.

Κριτική: Μεταφυσικό θρίλερ, με τον Άντονι Χόπκινς φυσιογνωμικά να βρίσκεται στο στοιχείο του, υποδυόμενος τον γιατρό Τζον Κλάνσι, έναν άνθρωπο (δυστυχισμένο, ουσιαστικά) που αγγίζοντας άλλους ανθρώπους ή κάποια αντικείμενα, έχει αναλαμπές του μέλλοντος και γι’ αυτό είναι χρήσιμος σε μια συγκεκριμένη έρευνα του FBI. Μου άρεσε ο ρόλος του, παρόλο που μου θύμισε το «Καρδιές στην Ατλαντίδα», σιωπηλός, λακωνικός και μυστηριώδης.

Στο σενάριο, που το βρήκα αρκετά πρωτότυπο, οι αναλαμπές του Άντονι Χόπκινς, συμπίπτουν με τις αναλαμπές ενός άλλου ανθρώπου (τον υποδύεται εξίσου υποβλητικά ο Κόλιν Φάρελ), ο οποίος έχει αναλάβει ένα θεάρεστο (και σύμφωνο με τον αγγλικό τίτλο, που σημαίνει «παρηγοριά», «ανακούφιση») έργο, το οποίο όμως έρχεται σε σύγκρουση με το νόμο και την ηθική. Γι’ αυτό και η συζήτηση που έχουν οι δυο τους σε κάποια στιγμή της ταινίας, περί «νόμιμου και ηθικού» είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Όπως και οι ερμηνείες τους, άλλωστε.

Η σκηνοθεσία είναι συμπαγής, πυκνή και δεν σε αφήνει να σηκωθείς από το κάθισμα. Η δράση είναι μοιρασμένη σωστά και η όλη ατμόσφαιρα, μου έφερε στο μυαλό κάτι από το Seven (χωρίς να γίνεται σύγκριση), ενώ εξαιρετικές είναι και οι ερμηνείες και των υπόλοιπων συντελεστών, με προεξάρχοντα τον Τζέφρι Ντιν Μόργκαν (ειδικευμένο από τη σειρά «Supernatural») στο ρόλο του πράκτορα Τζο Μεριγουέδερ.

Σκηνοθεσία: Αφόνσο Ποϋάρτ

Με τους: Άντονι Χόπκινς, Κόλιν Φάρελ, Τζέφρι Ντιν Μόργκαν

Προβάλλεται από 3/9/15

Έγκλημα στην Αντίπαρο

Διάβασα το «Έγκλημα στην Αντίπαρο» (εκδ. Κέδρος) του Νίκου Φαρούπου (με σπουδές κοινωνικής ψυχολογίας και σκηνοθεσίας κινηματογράφου και οκτώ προηγούμενα βιβλία στο ενεργητικό του) με αρκετό ενδιαφέρον, παρασυρμένος από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, που μιλάει για τις καλοκαιρινές διακοπές του αστυνόμου Αντρέα Ρούσσου στην όμορφη Αντίπαρο, οι οποίες διακόπτονται προτού καλά-καλά ξεκινήσουν. Ο λόγος; Το γεγονός ότι άνθρωποι βρίσκονται πνιγμένοι, υπάρχουν ύποπτοι ιδιοκτήτες κότερων και ελικοπτέρων, επίσης, υπάρχουν κάτοχοι οφσόρ και μαύρου χρήματος, εκτελεστές συμβολαίων, αλλά και προβληματικές κόρες και φιλόδοξες μοντέλες που τον εμποδίζουν να απολαύσει τις διακοπές του. 

Όσοι είστε αναγνώστες αστυνομικών μυθιστορημάτων, θα έχετε καταλάβει ότι όλη αυτή η παρουσίαση έχει κάτι από Γιάννη Μαρή, μιας και διαθέτει αρκετές από τις «συνιστώσες του έργου» του, όπως έγραψε και ο Βασίλης Βασιλικός (για το Γιάννη Μαρή). Ποιες είναι αυτές οι συνιστώσες στο «Έγκλημα στην Αντίπαρο»;

Μάρνι - Marnie

Υπόθεση: Η κεντρική ηρωΐδα της ταινίας, η Μάρνι, είναι μια κλεπτομανής που λιποθυμά όταν βλέπει κόκκινο χρώμα. Ένας πλούσιος επιχειρηματίας γοητευμένος μαζί της την προσλαμβάνει στην επιχείρησή του, γνωρίζοντας για την νεύρωσή της. Την συλλαμβάνει επ΄ αυτοφώρω και την πιέζει να τον παντρευτεί. Ως γυναίκα του αποδεικνύεται ψυχρή. Ψάχνοντας όμως το παρελθόν της ο θα ανακαλύψει τους λόγους που την έχουν οδηγήσει στις εμμονές της και θα είναι καταλυτικός.

Κριτική: Έξοχο, αν και αδικημένο στην εποχή του, ψυχολογικό θρίλερ, με ήρωες ένα φετιχιστή επιχειρηματία (τον υποδύεται υπέροχα ο Σον Κόνερι), που διεγείρεται ερωτικά από προβληματικές γυναίκες και μια κλεπτομανή, νευρωτική και με ψυχολογικά προβλήματα γυναίκα (η Τίπι Χέντρεν αρκετά καλή στο ρόλο), που τον παντρεύεται εκβιαζόμενη.

Ο Χίτσκοκ με κοντινά πλάνα που εμβαθύνουν στους χαρακτήρες και με πυκνό σκηνοθετικό ρυθμό καταφέρνει να γοητεύει το κοινό και να του κρατά το ενδιαφέρον. Το γεγονός ότι ο Κόνερι, μέχρι το 1964 (που γυρίστηκε το Μάρνι) ήταν γνωστός ως Τζέιμς Μποντ έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ταινία, 

Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ

Παίζουν: Τίπι Χέντρεν, Σον Κόνερι, Νταϊάν Μπαίηκερ, Μάρτιν Γκάμπελ

Προβάλλεται από 20/8/2015
(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Ένας Αμερικάνος φίλος - The American friend

Υπόθεση:  Όταν ο Αμερικάνος τυχοδιώκτης Τομ Ρίπλεϊ μαθαίνει ότι ο κορνιζοποιός Τζόναθαν Ζίμερμαν πάσχει από ανίατη ασθένεια πείθει τον Μάινοτ, έναν άνθρωπο του υποκόσμου να τον προσλάβει σαν πληρωμένο δολοφόνο. Μια τέτοια συμφωνία θα αποφέρει ικανοποιητικά κέρδη στον Τζόναθαν, ώστε να αφήσει κάτι στη γυναίκα του και το παιδί τους. Τι έχει να χάσει αφού πρόκειται να πεθάνει ούτως ή άλλως; Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα αναπτυχθεί μια φιλία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς άνδρες. Έτσι, όταν ο Ζίμερμαν δεν αντέχει να πραγματοποιήσει ακόμα ένα φόνο, ο Ρίπλεϊ θα χρειαστεί να παρέμβει...

Κριτική: Ο Βιμ Βέντερς έχει πάρει ένα κατ’ εξοχήν αστυνομικό μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ, με βασικό ήρωα τον Ρίπλεϊ και το έχει αναπλάσει σε φιλοσοφικό διοκίμιο για την αξία της ζωής και το αναπόφευτκο του θανάτου, σε ένα ψυχολογικό θρίλερ, με εμβάθυνση σε δυο χαρακτήρες, που έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι στη μαύρη ζωή τους δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ο Ρίπλεϊ, γνωστός μας και από άλλες ταινίες, όπως το «Γυμνοί στον ήλιο» του Ρενέ Κλεμάν, το «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϋ» του Άντονι Μινγκέλα και «Το παιχνίδι του κυρίου Ρίπλεϋ» της Λιλιάνα Καβάνι, είναι ένας αμοραλιστής τυχοδιώκτης με το δικό του κώδικα τιμής (και ατιμίας), που στο συγκεκριμένο φιλμ με τη μορφή του εξαιρετικού Ντένις Χόπερ, αποφασίζει συμπλεύσει με τον ετοιμοθάνατο Τζόναθαν, του επίσης εξαίρετου ηθοποιού Μπρούνο Γκαντζ και εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του τον αξιοποιεί κατάλληλα, ως όργανο θανάτου.

Όπως πάντα, η σκηνοθεσία του Βέντερς είναι πλήρης και συμπαγής, ενώ η φωτογραφία του Ρόμπι Μίλερ αποτυπώνει θυμάσια το «νεκρικό» κλίμα της ταινίας, παράλληλα με την υποβλητική μουσική επένδυση του Γιούργκεν Κνίπερ. 

Μια υπέροχη ταινία!

Του Βιμ Βέντερς

Με τους Ντένις Χόπερ, Μπρούνο Γκαντζ, Λίζα Κρόιζερ, Τζέραρντ Μπλεν, Νίκολας Ρέι, Σάμιουελ Φούλερ

Προβάλλεται από 27/8/15

(Κριτική μου στο myfilm.gr)

Το μαύρο άλογο - The dark horse

Υπόθεση: Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το «Μαύρο Άλογο» είναι μία ταινία για τη συντριβή και το μεγαλείο του ανθρώπου που αγωνίζεται να νικήσει τη μοίρα του. Ο ήρωας Genesis πάσχει από διπολική διαταραχή σύμφωνα με την «ιατρική» διάγνωση. Είναι όμως και ιδιοφυϊα στο σκάκι, όσο και χαρισματικός δάσκαλος. Η συναισθηματική του νοημοσύνη είναι η πιο ευγενής και η πιο απόλυτη μορφή γενναιότητας και γενναιοδωρίας. Με την καθοδήγησή και την εποπτεία του, τα παρατημένα από την κοινωνία παιδιά (το μέλλον δηλαδή), της απόκληρης κοινότητάς του θα δώσουν τη μάχη να ανατρέψουν τα δεδομένα που τα έχουν καταδικάσει να βρίσκονται στο περιθώριο. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο απλό ή τόσο σύνθετο. Η ζωή βαδίζει ανάμεσα σε κυλιόμενες πέτρες. 

Κριτική: Η υπόθεση του φιλμ, λέει τόσα στο θεατή, που το μόνο που απομένει είναι να απολαύσει μερικές καταπληκτικές ερμηνείες και μια σκοτεινή καταπιεστική ατμόσφαιρα, που ταυτόχρονα μυρίζει μπαρούτι. Στην ταινία, αναμιγνύονται περιθωριακοί τύπου, συμμορίες, άνθρωποι της πόλης και του βουνού, αλλά και παιδιά που θέλουν να παίξουν σκάκι.

Παράλογος άνθρωπος - Irrational man

Υπόθεση: Ο καθηγητής φιλοσοφίας Έιμπ Λούκας έχει πιάσει πάτο, ανήμπορος να βρει νόημα ή χαρά στη ζωή. Νιώθει ότι όλα όσα δοκίμασε να κάνει, από πολιτικό ακτιβισμό ως τα μαθήματά του, δεν κάνουν τελικά καμία διαφορά, και έχει βυθιστεί σε μια αδιέξοδη υπαρξιακή απελπισία. 

Η ψυχολογία του δεν αλλάζει ούτε μετά την άφιξή του σε ένα μικρό πανεπιστήμιο, όπου συναντά την Ρίτα Ρίτσαρντς, μια μοναχική καθηγήτρια που θέλει να ξεφύγει από τον δυστυχισμένο γάμο της, και την Τζιλ Πόλαρντ, την καλύτερη φοιτήτριά του που εξελίσσεται σε στενή του φίλη. Παρόλο που η Τζιλ αγαπά τον φίλο της, βρίσκει την βασανισμένη, καλλιτεχνική προσωπικότητα του Έιμπ ακαταμάχητη και όσο τα σημάδια της ψυχικής του ανισορροπίας πληθαίνουν, τόσο εκείνη ελκύεται από αυτόν. 

Όλα αλλάζουν όταν ο Έιμπ και η Τζιλ ακούν κατά τύχη την συζήτηση ενός αγνώστου και ο Έιμπ παίρνει μια αναπάντεχη απόφαση, που τον απελευθερώνει και του δίνει μια νέα, ορμητική διάθεση για ζωή. Η απόφασή του, όμως, θα αλλάξει τη ζωή του ίδιου, της Τζιλ και της Ρίτα για πάντα.

Οι δέκα καλύτερες του Άλφρεντ Χίτσκοκ

Με αφορμή την ταινία «Μάρνι» του Χίτσκοκ, που προβάλλεται 27/8 - 2/9/2015 στους κινηματογράφους δεν άντεξα στον πειρασμό να μη θυμηθώ (και να μοιραστώ μαζί σας) ποιες θεωρώ τις 10 καλύτερες ταινίες του, από τις οποίες οι επτά βρίσκονται ήδη και στον κατάλογο των εκατό αγαπημένων μου από καταβολής κινηματογράφου. Ήταν μαιτρ, πώς να το κάνουμε...

Γαλλική σουίτα – Suite Francaise

Υπόθεση: Γαλλία 1940: η Γαλλική Σουίτα διηγείται την ιστορία της όμορφης Λουσίλ, που περιμένει νέα από τον άντρα της- κρατούμενο πολέμου, ενώ ζει με την αυταρχική πεθερά της. Η ζωή της γίνεται άνω κάτω όταν θα φτάσουν μετανάστες από το Παρίσι, ακολουθούμενοι από ορδές Γερμανών στρατιωτών. Δε μπορεί να αγνοήσει το Μπρούνο, τον όμορφο αξιωματικό που μένει στο σπίτι τους. Μια αγάπη γεννιέται μέσα στην τραγωδία του πολέμου.

Κριτική: Μη γελάσετε. Στη διάρκεια της ταινίας σκεφτόμουν συνέχεια τη Βέρα Κρούσκα ως αθώα Ελληνίδα, τον Χρήστο Πολίτη ως Γερμανό αξιωματικό και την Τασώ Καββαδία ως κλασσική πεθερά, να παίζουν σε σενάριο Νίκου Φώσκολου. Καμία σχέση.

Το πάρτι του αποχαιρετισμού - The farewell party

Υπόθεση: Ο 75χρονος Yehezkel ζει σε οίκο ευγηρίας της Ιερουσαλήμ με τη γυναίκα του. Παρά το γεγονός ότι εκείνη υποφέρει από άνοια, η ζωή τους περιστοιχίζεται από παρέες και η καθημερινότητά τους κυλά εύθυμα. Όταν όμως ο Max, επιστήθιος φίλος του Yehezkel, αρρωσταίνει με ένα ανίατο νόσημα, ο Yehezkel αποφασίζει να τον βοηθήσει να πεθάνει ήρεμος, και με αξιοπρέπεια. Απευθύνεται στον Dr. Daniel, έναν κτηνίατρο, και στον συνταξιοδοτημένο αστυνομικό Raffi Segal για να εκτελέσουν αυτή τη ζόρικη αποστολή, την οποία αντιμετωπίζουν με μεγάλες δόσεις μαύρου χιούμορ – η μόνη που εναντιώνεται ηθικά στη διαδικασία είναι η γυναίκα του Yehezkel. Καθότι όμως την κρίσιμη στιγμή κανείς από την ομάδα δεν «τραβάει τη σκανδάλη», ο Yehezkel - ως πρώην μηχανικός και εφευρέτης - φτιάχνει μία μηχανή αυτό-ευθανασίας για χατίρι του φίλου του. Καθώς οι φήμες για την εφεύρεση πυκνώνουν, οι εκκλήσεις για βοήθεια, καθώς και τα ευτράπελα, πολλαπλασιάζονται. Εν τω μεταξύ, ο ίδιος ο Yehezkel αρνείται να αποδεχτεί το γεγονός ότι η κατάσταση της γυναίκας του χειροτερεύει από μέρα σε μέρα. Τα ηθικά διλήμματα είναι πολλά και αναπάντητα.

Κριτική: Το θέμα της ευθανασίας, δεν είναι κάτι με το οποίο μπορεί να παίξει κανείς. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό ανάλογα με τη κουλτούρα της κάθε κοινωνίας. Από άλλους χαρακτηρίζεται λύτρωση και από άλλους έγκλημα.