Σον το Πρόβατο Η Ταινία - Shaun the Sheep Movie

Υπόθεση: Ο Σον είναι ένα έξυπνο, άτακτο πρόβατο, που ζει με το κοπάδι του στη Φάρμα Μόζι Μπότομ και υπό την επίβλεψη του Αγρότη και του Μπίτζερ, ενός καλοπροαίρετου αλλά μη αποτελεσματικού τσοπανόσκυλου. Παρά τις προσπάθειες του Σον, η ζωή στη φάρμα τους έχει δυσκολέψει, κι ο Σον θα καταστρώσει ένα πανούργο σχέδιο: να πάρουν ρεπό. Πρέπει να προσέχετε τι εύχεστε όμως. Σύντομα τα πράγματα θα βγουν εκτός ελέγχου και οι αταξίες του Σον θα απομακρύνουν τον άμοιρο αγρότη από τη φάρμα του. Με τη βοήθεια του κοπαδιού, ο Σον θα ταξιδέψει στη Μεγάλη Πόλη για να σώσουν τον αγρότη- η αποτυχία δεν είναι επιλογή!

Κριτική: Βασισμένο σε γνωστή βρετανική τηλεοπτική σειρά, το φιλμ σατιρίζει πανέξυπνα την καθημερινότητα της βρετανικής κοινωνίας γενικά, τις τάσεις της μόδας, τις συμπεριφορές των απλών πολιτών και των ανθρώπων που έχουν κάποια εξουσία, μέσα από τη ζωή ενός άτακτου προβάτου του Σον, το οποίο τι ήθελε; Μια μέρα ρεπό στη φάρμα που ζούσε.

Η αρχαιολόγος - The archaeologist

Υπόθεση: Στις κοιλάδες και τις πεδινές ζώνες του Αλιάκμονα υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που χρονολογούνται από τα προϊοστορικά χρόνια. Για την Γεωργία Καραμήτρου - Μεντεσίδη, Προϊσταμένη της Λ΄Εφορείας Αρχαιοτήτων, ο χρόνος κυλά αντίστροφα. Ο χώρος αρχαιολογικού  ενδιαφέροντος θα μετατραπεί σε λίμνη από το υπό κατασκευή φράγμα Ιλαρίωνα της ΔΕΗ. Η αρχαιολόγος καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες ώστε να ολοκληρωθεί το σωστικό της έργο (με χρηματοδότηση της ΔΕΗ Α. Ε.), το οποίο δύο τρεις μήνες πριν το τέλος του, βρίσκεται στην πιο αποδοτική του φάση.

Κριτική: Καλογυρισμένο, ενδιαφέρον και ενημερωτικό το ντοκιμαντέρ του Κίμωνα Τσακίρη, σκιαγραφεί με λιτότητα το πορτραίτο της αρχαιολόγου που

Η τριλογία της Απόκλισης: Ανταρσία – Insurgent

Υπόθεση: Επικεφαλής πια της επανάστασης που απειλεί το αυστηρά δομημένο κοινωνικό σύστημα, η Τρις και ο Φορ βρίσκονται στο στόχαστρο της, διψασμένης για εξουσία, Τζανίν. Καθώς ο στρατός της χτενίζει τα ερείπια της πόλης για να τους εντοπίσουν, η Τρις με τον Φορ διασχίζουν την πόλη ελπίζοντας να βρουν συμμάχους. Παράλληλα η Τρις προσπαθεί να αποκαλύψει το μυστικό, για το οποίο θυσιάστηκαν οι γονείς και οι φίλοι της, το μυστικό που εξηγεί γιατί η Τζανίν δεν θα πάψει ποτέ να την κυνηγά. Αναζητώντας απεγνωσμένα έναν τρόπο για να μην προκαλέσει πόνο στους αγαπημένους της, η Τρις αντιμετωπίζει τους χειρότερους φόβους της σε μια σειρά σχεδόν αδύνατων προκλήσεων, καθώς επιδιώκει να ξεκλειδώσει την αλήθεια για το παρελθόν, και τελικά το μέλλον, του κόσμου της.

Κριτική: Μέσα σε έναν εξαιρετικά σχεδιασμένο φανταστικό κόσμο, που πλημμυρίζει το μάτι, η δεύτερη συνέχεια της Απόκλισης, είναι εξίσου θεαματική όσο και το πρώτο μέρος της τριλογίας.

Δεν μας σώζει τίποτα

Επανέρχομαι λοιπόν, με το κλασσικό μου σύνθημα. Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα. Όποια κυβέρνηση και αν αναλάβει, κεντρώα, δεξιά, αριστερή, φιλελεύθερη, νεοφιλελεύθερη, ριζοσπαστική, κομμουνιστική και δεν ξέρω τι άλλο. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία ως άνθρωποι, η χώρα δεν πρόκειται να σωθεί. Όσα δανεικά και να μας δώσουν και όσα κουρέματα χρεών να μας κάνουν.

Ας πούμε ότι έχουμε κράτος

Μου λένε οι φίλοι μου, που τόσα χρόνια ήθελαν αριστερή διακυβέρνηση και τώρα έχουν κλειστεί στον εαυτό τους και κάνουν ομφαλοσκόπηση «Κάνε υπομονή Άγγελε. Μη κάνεις κριτική. Δώσε τους λίγο καιρό. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Άσε να τους κρίνεις από το έργο τους». Ας πούμε λοιπόν, πως κάνω ότι δεν καταλαβαίνω πως αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τρομερό δίλημμα, μεταξύ ψηφοφόρων της και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κριτική που ασκώ, δεν είναι σα να έχουν αναλάβει ένα κράτος, σωστά δομημένο και με πολίτες γαλουχημένους να δεχθούν αλλαγές. Η κριτική, ασκείται μέσα στο υπάρχον ευρύτερο πλαίσιο. Με πολίτες, που ακόμα και όταν ήσαν «Αγανακτισμένοι», ήσαν χωρισμένοι σε εκείνους της Επάνω Πλατείας Συντάγματος και σε εκείνους της Κάτω Πλατείας. Ε, ναι…

Από μηχανής – Ex machina

Υπόθεση: Ένας δισεκατομμυριούχος προγραμματιστής θα φέρει έναν από τους υπαλλήλους του στην πολυτελή κατοικία του για να συμμετάσχει σε ένα πείραμα που θα αφορά στην τελευταία του εφεύρεση, ένα εξαιρετικά προηγμένο θηλυκό ρομπότ που διαθέτει τεχνητή νοημοσύνη.

Κριτική: Το θέμα «ρομπότ-υψηλής-νοημοσύνης-αποκτά-συναισθήματα», το έχουμε δει και στο Blade Runner, με τον Χάρισον Φορντ να έχει επιφορτισθεί την εξόντωση τριών androids υψηλής νοημοσύνης και μάλιστα αφού προηγουμένως εντοπίζει το ένα με τη μέθοδο Τιούρινγκ.

Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει - Still Alice

Υπόθεση: Η Δρ. Alice Howland έχει τα πάντα. Είναι μία καταξιωμένη ακαδημαϊκός γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, μία ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα τριών, μεγάλων πια, παιδιών. Όταν η μνήμη της αρχίζει να την προδίδει, αρχικά δεν δίνει σημασία. Αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά όταν χάνεται στην ίδια της τη γειτονιά. Ο προσωπικός αγώνας με αντίπαλο τη μη αναστρέψιμη νόσο του Αλτσχάιμερ μόλις ξεκινά.

Κριτική: Η ερμηνεία της Τζούλιαν Μουρ είναι καθηλωτική σ’ αυτή την ταινία. Και πώς να μην είναι; Πρόκειται για μια εξαιρετική ηθοποιό και θεωρώ ότι ο ρόλος αυτός δεν της ήταν δύσκολος, την έχω δει και σε δυσκολότερους (μου έρχονται στο μυαλό Ο Παράδεισος Είναι Μακριά και Οι Ώρες).

Τζόκερ – Wild cards

Υπόθεση: Ο Νικ Γουάιλντ εργάζεται ως σωματοφύλακας στο Λας Βέγκας, κι έχει θανάσιμες δεξιότητες αλλά και πάθος με το τζόγο. Όταν ένας πολύ καλός του φίλος θα πέσει θύμα ξυλοδαρμού, ξυπνάει η δίψα του για εκδίκηση, σύντομα όμως θα ανακαλύψει ότι τα έχει βάλει με τη μαφία. Βυθίζεται στον υπόκοσμο καθώς μαφία κι ένοπλες δυνάμεις τον αναζητούν. Έχοντας ανεβάσει τα στοιχήματα, έχει να παίξει ένα τελευταίο παιχνίδι για να αλλάξει τη μοίρα του... κι αυτή τη φορά είναι όλα ή τίποτα.

Κριτική: Όταν έχεις μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζέισον Στέιθαμ, δεν περιμένεις τίποτα άλλο από συνεχή δράση, πολύ ξύλο και τον ήρωά μας να τη βγάζει καθαρή στο τέλος.

Το παιδί από το Κολοράντο

Ο Στίβεν Κινγκ, σε μια ιστορία από αυτές που μπορούν να αγαπηθούν και από αναγνώστες που δεν διαβάζουν ιστορίες με φαντάσματα ή τέρατα. Μια ιστορία μυστηρίου, η οποία γίνεται το πρόσχημα για ένα μάθημα, πάνω στην ηθική της δημοσιογραφίας και την «κατασκευή» ενός θέματος από αμφιλεγόμενα, ή ακόμη και ανύπαρκτα στοιχεία, όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο.

«Το παιδί από το Κολοράντο» (εκδόσεις Bell), που πρωτοδημοσιεύτηκε στην Αμερική το 2005 στην κλασική μορφή βιβλίου τσέπης, είναι ουσιαστικά ένα κλασικό, τυπικό μυθιστόρημα «ποιος-το-έκανε-και-γιατί», το οποίο κάτω από την πένα ενός συγγραφέα-πρότυπου δημιουργικής γραφής, αποκτά ένα άλλο, ιδιαίτερο βάρος.

Σύμφωνα με την υπόθεση το 1980, ένας άντρας βρίσκεται νεκρός στο νησί Μους-Λούκιτ, στα ανοιχτά της Ακτής του Μέιν. Πάνω του δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ταυτότητας. Η αναγνώριση του πτώματος γίνεται ενάμιση χρόνο μετά, από μια σύμπτωση, αλλά και πάλι κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς βρέθηκε εκεί και αν ο θάνατός του ήταν ατύχημα, δολοφονία ή κάτι πιο παράξενο... Και αυτή είναι απλώς η αρχή του μυστηρίου.

Η βίλα της θλίψης

Δεν πρόκειται για καμία «βίλα της θλίψης». Ο Πατρίκ Μοντιανό, που θα πρέπει τη δεκαετία του ‘60 να ήταν δεκαπέντε ετών, σ’ αυτό το μυθιστόρημα (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη), το οποίο θα μπορούσε να είναι και τμήμα της αυτοβιογραφίας του, θυμάται και περιγράφει μια κοινωνία σε παρακμή, μια «κοινωνία της θλίψης». Μια κοινωνία που θεωρούσε «ποιοτική» τη βαρεμάρα, ανάμεσα σε περιπάτους παραλιακών δρόμων σε λουτροπόλεις για ηλικιωμένους και σε συναντήσεις κοκταίλ, ή απογευματινών τεΐων, όπου ανταλλάσσονται φιλοφρονήσεις, ως επί το πλείστον ψευδείς και απόψεις γύρω από πετυχημένους ή αποτυχημένους πολιτικούς, καλλιτέχνες και άλλα δημόσια πρόσωπα. Όλα αυτά δε, μέσα από τις αναμνήσεις και το βλέμμα του νεαρού Βίκτορα, του οποίου η μοιραία συνάντηση με την γοητευτική ηθοποιό Υβόννη, γεννά έναν έρωτα που μοιάζει προορισμένος να κρατήσει αιώνια (όπως αναφέρει και το οπισθόφυλλο).

Εν τω μεταξύ, γύρω του μια παρέα περίεργων και αντιφατικών ανθρώπων ζει μια κάποια περιπέτεια, γύρω από την οποία παραμονεύει το μυστήριο και ο αισθησιασμός. Πίσω από τη φαινομενική ηρεμία που βαραίνει την ατμόσφαιρα, γεγονότα και χαρακτήρες αναδεύονται αργά και υπόγεια, έρχονται στην επιφάνεια αλλοιωμένα ή όχι και ο Πάτρικ Μοντιανό με την ελκυστική του γραφή κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μέχρι την τελευταία σελίδα. Ενδιαφέρον και άψογο.

Το Φανταστικό και ο Βαρουφάκης (3)

Κλείνοντας τη σειρά Το Φανταστικό και η Οικονομία, που ήταν αφιερωμένη στον τρόπο με τον οποίο ο σημερινός υπουργός Οικονομίας Γιάνης Βαρουφάκης χρησιμοποιούσε τις ταινίες φαντασίας, για να τεκμηριώνει τα άρθρα του, θα αναφερθούμε στο άρθρο του με τίτλο «Σούπερμαν εναντίον Μπάτμαν», που δημοσιεύτηκε στις 13/2/2014 στο περιοδικό LIFO με επεξηγηματικό υπότιτλο: «Η αδιέξοδη πίστη σ’ έναν Από Μηχανής Θεό και η υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τους δαίμονές μας».

Ο κ. Βαρουφάκης, πρώτα εξιστορεί την εμφάνιση των δυο υπερηρώων στη Γη, αποκαλώντας τον Σούπερμαν «λαθρομετανάστη από τον πλανήτη Κρύπτον (που, σαν μια Σομαλία ή ένα Αφγανιστάν, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη)» και τον Μπάτμαν «δικό μας παιδί, γέννημα-θρέμμα της αμαρτωλής Γκόθαμ Σίτι, γόνο ισχυρής οικογένειας της πόλης, που όμως ξεκληρίστηκε επειδή δεν συμβιβάστηκε με το κακό».

Στη συνέχεια,