Σταθμός Έντεκα

Το μυθιστόρημα «Σταθμός Έντεκα» της Emily St. John Mandel (των εκδόσεων Ίκαρος σε μετάφραση Βάσιας Τζανακάρη) σε πρώτο επίπεδο θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στα μετα-αποκαλυπτικά του είδους της επιστημονικής φαντασίας, αφού διαδραματίζεται ως επί το πλείστον σε έναν κατεστραμμένο Καναδά, σε μια γη που δεν έχει καμία σχέση με αυτή που γνωρίζουμε. Σε δεύτερο επίπεδο όμως, το μυθιστόρημα είναι μια ελεγεία για την Τέχνη και τη διαχρονικότητά της, για τους δημιουργούς και τους καλλιτέχνες και την «τρέλα» τους, που σημαδεύει τον πολιτισμό μας και επιβιώνει όχι μόνον μέσα από τη μνήμη των ανθρώπων, αλλά και μέσα από κάθε αντικείμενο που σε φυσιολογικούς καιρούς θεωρείται «ασήμαντο» ή «αυτονόητο» ως ύπαρξη.

Το μυθιστόρημα, ξεκινάει με μια παράσταση του Βασιλιά Ληρ, που δίνεται κατά τη διάρκεια μιας χιονισμένης νύχτας στο Τορόντο του Καναδά, όπου ο ηθοποιός που τον υποδύεται ο Άρθουρ Λιάντερ, παθαίνει καρδιακή προσβολή. Τότε, ο Τζίβαν Σόντρι, ένας νεαρός παπαράτσι που σπουδάζει νοσηλευτική και βρίσκεται στο κοινό σπεύδει να βοηθήσει, υπό το βλέμμα μιας οχτάχρονης ηθοποιού, της Κίρστεν Ρεϊμόντ. Όμως παρά τις προσπάθειές του, ο ηθοποιός καταλήγει νεκρός. Ο Τζίβαν γυρίζει σπίτι διασχίζοντας το χιονισμένο Τορόντο και πληροφορείται ότι έχει ξεσπάσει μια θανατηφόρα γρίπη που εξαπλώνεται ραγδαία. Αποφασίζει, έτσι, να οχυρωθεί στο διαμέρισμα του αδερφού του, σε ένα ουρανοξύστη.

Η σοφία του ηλίθιου

Ξεκινώντας το διάβασμα του τελευταίου πονήματος του Παύλου Κουτρουμπά, νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με ένα μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από την ηλιθιότητα που επικρατεί σήμερα στον κόσμο μας. Έναν κόσμο, που θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη ηλίθιων για να μπορέσει να προχωρήσει, να πάει μπροστά. Άλλωστε πόσες φορές δεν ακούσαμε στην πρόσφατη «πολιτική» ιστορία μας τον όρο «χρήσιμος ηλίθιος»; 

Κι όμως το βιβλίο "Η σοφία του ηλίθιου" (εκδ. Γαβριηλίδη) του Π. Κουτρουμπά, δεν είναι μυθοπλασία. Είναι ένα ενδιαφέρον πόνημα για την ηλιθιότητα, τον ορισμό της, τη διαρκή παρουσία της στο χώρο εργασίας, στις σχέσεις μας και στην οικογένεια. Μια μελέτη για την επίδραση της ηλιθιότητας στην πολιτική, στη διακυβερνηση μιας χώρας και στον καθορισμό της ελευθερίας, εννοιών που έχουν δεινοπαθήσει τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο στη χώρα μας.

«Υπουργός νύχτας» του Γ. Σκαμπαρδώνη

«Ο μοχθηρός τραγέλαφος ενός κόσμου που θα μπορούσε να είναι και ο δικός μας». Αυτό αναφέρεται ως επίλογος στο εξώφυλλο του μυθιστορήματος του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Υπουργός νύχτας» (εκδ. Πατάκη), το οποίο όσο το διαβάζεις νομίζεις ότι κάπου τα ξέρεις όλα αυτά, κάπου τα έχεις δει στην τηλεόραση ή κάπου τα έχεις διαβάσει σε αστυνομικά ρεπορτάζ, νομίζεις ότι διαδραματίζονται δίπλα μας, αλλά ξέρεις ότι το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα, ένα προϊόν αυθαίρετης σύνθεσης και φαντασίας του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, του οποίου ο πρωταγωνιστής αυτή τη φορά είναι ένας μοναχικός τυχοδιώκτης και χαρτοπαίκτης, που αναρριχάται σε μια κοινωνία διαλυμένων θεσμών, προσωπείων, συμβατικότητας, κλισέ αντιλήψεων και ψεύδους. 

Ο Πρίμο, ο «πρώτος» στα ελληνικά, ο πρωταγωνιστής, είναι καταρχήν ένας «καθώς πρέπει» επαγγελματίας, ιδιοκτήτης του γραφείου τελετών «Η έσχατη φροντίδα» και με αυτή τη βιτρίνα μπλέκει στον βαθύ υπόκοσμο.

Υπερσιβηρικός

Ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερα απ ’ αυτό, όπως ακριβώς και το θέμα που διαπραγματεύεται: τη μακρύτερη σιδηροδρομική γραμμή του κόσμου, τον Υπερσιβηρικό. Ένα ταξίδι με το τρένο αυτό, χρόνια τώρα θεωρείται μια ρομαντική περιπλάνηση στις ρωσικές στέπες, αλλά και μια υπενθύμιση στους ταξιδιώτες για την απεραντοσύνη του κόσμου μας, όπως και για τις δυσκολίες που είχε η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου. Ο Υπερσιβηρικός εκτείνεται σε περισσότερα από 9.200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα μέχρι το Βλαδιβοστόκ και ήταν το πιο φιλόδοξο σιδηροδρομικό έργο του δέκατου ένατου αιώνα. 

Ο Κρίστιαν Γουόλμαρ, ένας κορυφαίος συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός της Βρετανίας σχετικά με θέματα συγκοινωνιών και ειδικότερα των σιδηροδρόμων (τα προηγούμενα βιβλία του «The Subterranean Railway», «Fire and Steam», «Blood, Iron and Gold», «Engines of War» και «The Great Railway Revolution», γνώρισαν ευρεία αποδοχή από κοινό και κριτικούς), με μυθιστορηματικό ύφος που μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, αφηγείται την ιστορία του Υπερσιβηρικού, από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την με δυσκολίες κατασκευή του.

Προσωπική υπόθεση

Οι ιστορίες του Τζακ Ρίτσερ είναι σαν εκείνες του Τζέιμς Μποντ. Ξέρεις ότι στο τέλος θα βγει νικητής και μπορεί, με το σπαθί του, να κερδίσει και το κορίτσι. Έχουν όμως μια ειδοποιό διαφορά. Σε αντίθεση με τον Μποντ που κινείται νόμιμα με τον παχυλό μισθό του, τις πιστωτικές κάρτες του και το αυτοκίνητό του σε οποιοδήποτε ξενοδοχείο του κόσμου, ο Ρίτσερ κινείται χωρίς κανένα χαρτί που να τον ταυτοποιεί (ταυτότητα ή διαβατήριο ή κάρτα) και ζει με τα λεφτά των άλλων. Συνήθως μαύρα, που έχουν κερδηθεί από εγκληματικές ενέργειες και τα οποία αποσπά από τα θύματά του, που είναι πάντα άνθρωποι που κινούνται στη σκοτεινή πλευρά της ζωής. Διότι ο Ρίτσερ, για όσους δεν τον ξέρουν, είναι πάντα με την πλευρά του καλού και ας έχει φύγει από τη στρατονομία με «κακή διαγωγή» (τον ήθελαν να συγκαλύψει μια υπόθεση και αυτός έφυγε). Το κακό είναι πως «Εσύ μπορείς να αφήσεις τον στρατό, αλλά ο στρατός δεν αφήνει εσένα. Όχι πάντα. Όχι εντελώς», όπως είναι και το tagline της τελευταίας περιπέτειας που διάβασα και έχει τίτλο «Προσωπική υπόθεση» (εκδ. Bell).

Σ’ αυτήν, o Τζακ Ρίτσερ, είναι όπως πάντα περιπλανώμενος και χωρίς μόνιμη διεύθυνση κατοικίας. Αλλά ο στρατός εντοπίζει τα ίχνη του, διότι τον χρειάζεται, επειδή κάποιος αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Πρόεδρο της Γαλλίας, ρίχνοντας μία σφαίρα από μακριά. Και επειδή, μονάχα ένας άνθρωπος θα μπορούσε να το έχει κάνει και επειδή ο Ρίτσερ είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να τον βρει, του αναθέτουν την υπόθεση. Έτσι, θα βρεθεί πρώτα στο Παρίσι, το οποίο γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά (ήταν η μητέρα του από εκεί) και κατόπιν στο Λονδίνο κοντά σε φλεγματικούς Άγγλους πράκτορες με διαφορετική νοοτροπία, αλλά εξίσου μεθοδικούς όπως αυτός.

Το πέμπτο ευαγγέλιο (μυθιστόρημα)

Ο Ίαν Κάλντγουελ είναι Αμερικανός συγγραφέας, κάθισε και μελέτησε όμως τον καθολικισμό και την ορθοδοξία. Βρήκε διαφορές και συγκλίσεις και έγραψε ένα μυθιστόρημα (θρίλερ θα έλεγα, με τίτλο «Το πέμπτο ευαγγέλιο» των εκδόσεων Διόπτρα), στηριγμένο πάνω στα ευαγγέλια των τεσσάρων ευαγγελιστών Ματθαίου, Λουκά, Μάρκου και Ιωάννη και σε μια ας πούμε σύνοψή τους, με όνομα Διατεσσάρων, ένα πέμπτο ευαγγέλιο, γραμμένο από έναν χριστιανό ασκητή ονόματι Τατιανό. Μέσα από αυτά προσπαθεί να λύσει ένα μυστήριο  που απασχολεί τις δύο Χριστιανικές Εκκλησίες. Τοποθετεί δε τη δράση του μυθιστορήματος στο Βατικανό γύρω στο 2004, καθώς η θητεία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ οδεύει προς την ολοκλήρωσή της και στο Βατικανό προετοιμάζεται μια έκθεση. 

Μία βδομάδα πριν την έναρξή της, ο έφορος της έκθεσης βρίσκεται δολοφονημένος. Την ίδια νύχτα ένας διαρρήκτης εισβάλλει στο σπίτι του πατέρα Άλεξ Ανδρέου, ενός ελληνοκαθολικού ιερέα και συνεργάτη του εφόρου και ζει στην πόλη του Βατικανού μαζί με τον πεντάχρονο γιο του. 

Περί σώματος

Όταν διάβασα για πρώτη φορά -από περιέργεια, ομολογώ- το άρθρο «Η ιατρική αξία των συναισθημάτων» της Δρ Γεωργίας Δηλάκη στην εφημερίδα Αμαρυσία, όπου καταθέτω και εγώ κάποιες απόψεις άσχετες προς την επιστήμη της (είναι διδάκτωρ του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου με εξειδίκευση στην Κοινωνιολογία του Σώματος), αυτό που μου έκανε εντύπωση, με τράβηξε και με έκανε «οπαδό» της, ήταν η ικανότητά της να γράφει για ένα επιστημονικό θέμα απλά, γλαφυρά και ταυτόχρονα με εύστοχα παραδείγματα, χωρίς να χάνει την επιστημονικότητά της. 

Έκτοτε, διάβαζα τα άρθρα της και την παρακολουθούσα στο www.iatronet.gr και αργότερα στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα και σε άλλα έντυπα. Διαπίστωση, και όχι μόνο δική μου, ήταν το γεγονός ότι η Δρ Γεωργία Δηλάκη μέσα από τα κείμενά της προσπαθούσε να αφυπνίσει και να επηρεάσει θετικά τη σχέση του καθένα από εμάς, με το σώμα του. Το σώμα που πάσχει, το σώμα που πονά, το σώμα που γερνά και αλλάζει. Το σώμα που βρίσκεται σε συστολή, ή το σώμα που απελευθερώνεται. 

Πολυγραφότατη η Δρ Γεωργία Δηλάκη, κατάφερε να κατακτήσει πολλούς αναγνώστες (έβλεπα την «κινητικότητα» στα διάφορα sites και social media), που όλο και κάτι καινούργιο τους ενδιέφερε. 

Έτσι, ήταν μεγάλη η χαρά μου όταν είδα ότι όλα αυτά τα πάντα επίκαιρα άρθρα της, τα συγκέντρωσε σε μια μοναδική, συνεκτική και περιεκτική συλλογή, σ’ ένα ανθολόγιο με τίτλο «Περί σώματος» (εκδ. Οσελότος) στο οποίο παρουσιάζει τον πολυσύνθετο χαρακτήρα του σώματος και με τις κοινωνιολογικές της ερμηνείες, τις ψυχολογικές προσεγγίσεις της, τις προτάσεις αυτοβελτίωσης και τα tips, μας βοηθά για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.  

Αξίζουν συγχαρητήρια στη Δρ Γεωργία Δηλάκη και επειδή όπως γράφει «οι στόχοι αυτού του ανθολογίου δεν μπορούν να εξαντληθούν σε αυτές τις σελίδες, το ταξίδι στο σώμα συνεχίζεται…», αναμένεται και η συνέχεια. 

Εγκλήματα θεών

Το «Εγκλήματα θεών» του Πολ Τζόνστον (εκδ. Ψυχογιός) δεν είναι απλά μια αστυνομική ιστορία, με κεντρικό ήρωα τον Ελληνοσκοτσέζο ντετέκτιβ Άλεξ Μαύρο που δέχεται ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα και ξαφνικά βρίσκεται μπλεγμένος σε μια από τις πιο δύσκολες υποθέσεις της καριέρας του. Είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο από έναν συγγραφέα που σπούδασε αρχαία και νέα ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έκανε μεταπτυχιακό στη συγκριτική λογοτεχνία, ο οποίος το 1987 ήρθε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ως υπάλληλος ναυτιλιακής εταιρείας και ως καθηγητής αγγλικών και σήμερα κατοικεί μόνιμα στο Ναύπλιο. Γιατί τα αναφέρω αυτά; Διότι ο άνθρωπος, γνωρίζει καλά την Ελλάδα και την ελληνική νοοτροπία και οι περιγραφές του καθηλώνουν τον αναγνώστη, που βλέπει μπροστά του να ξεδιπλώνεται η ιστορία μας, των πρώτων χρόνων της οικονομικής (και της κοινωνικής που επακολούθησε) κρίσης.

Βάλε ένα φύλακα

Το Δεκέμβριο του 2015 έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Βάλε ένα φύλακα» της Harper Lee από τις εκδόσεις Bell. Ήταν ένας πειρασμός για μένα, που γύρω στο 1985 –πάλι σε Bell- είχα διαβάσει το προηγούμενό της «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», που τότε έφερε άλλο τίτλο (Ακάνθινο στεφάνι), αλλά το θυμόμουν, διότι το είχα δει στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ με άλλο τίτλο επίσης (Σκιές στη σιωπή) και μου είχε μείνει αξέχαστο.

Παρόλο που είχα διαβάσει το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» και το είχα δει ταινία, αποφάσισα να το ξαναδιαβάσω πριν ξεκινήσω το καινούργιο της, του οποίου την επιτυχία δεν πρόλαβε να χαρεί η Harper Lee, αφού λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του πέθανε σχεδόν μαζί με τον Ουμπέρτο Έκο. Έτσι πριν λίγες μέρες τελείωσα και τα δυο βιβλία τα οποία είναι δυνατά, βαθιά συγκινητικά και απολύτως επίκαιρα για το ρατσισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ευθύνη της προσωπικής επιλογής.

Τορτίλα Φλατ

Αδιαμφισβήτητα ο Στάινμπεκ είναι ένας καλλιτέχνης του λόγου, αλλά αυτό που κάνει ακόμα πιο γοητευτικό, πιο εύληπτο και ελκυστικό το μυθιστόρημα «Τορτίλα Φλατ» (εκδ. Γκοβόστη) είναι η σαγηνευτική, ποιητική μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου, που αγγίζει τους ήρωες του Στάινμπεκ με ειλικρινή αγάπη και τρυφερότητα, κάνοντας το συναρπαστικό αυτό μυθιστόρημα ένα αριστούργημα.

Σ’ αυτό, κεντρικός ήρωας της διήγησης είναι ο Ντάνυ, του οποίου το σπίτι γίνεται σημείο συνάντησης για ανθρώπους που αναζητούν την περιπέτεια και τη συντροφικότητα. Ανθρώπους της Τορτίλα Φλατ, μιας περιοχής των ΗΠΑ μακριά από τη λαμπρή και πολύχρωμη φωταψία του Μπρόντγουεϊ και εκεί όπου δε φτάνουν οι εκτυφλωτικοί προβολείς του Χόλυγουντ. Εκεί που ζουν και τελειώνουν τις άθλιες μέρες τους, οι παϊζάνοι (Μεξικανο-ινδιάνοι μετανάστες ουσιαστικά,

Άνθρωπος στον Άρη

Πρόκειται για το βιβλίο του Andy Weir, στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Η διάσωση» του γνωστού  Ρίντλεϊ Σκοτ στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ματ Ντέιμον. Ταινία που ήταν υποψήφια για επτά Όσκαρ μεταξύ των οποίων και εκείνων της Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη με το Spotlight και το Μεγάλο Σορτάρισμα, αντίστοιχα. Παράλληλα, και ο Ματ Ντέιμον, ήταν υποψήφιος για Α’ Ανδρικό Ρόλο (υποδυόμενος τον Μαρκ Γουάιτνι) και το έχασε από τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο

Το βιβλίο, ανήκει στην κατηγορία της «σκληρής επιστημονικής φαντασίας», η οποία χαρακτηρίζεται από την αυστηρή προσοχή στη λεπτομέρεια, στηρίζεται στις φυσικές επιστήμες (ειδικά στη φυσική, την αστροφυσική και τη χημεία), ή απεικονίζει κόσμους που η προηγμένη τεχνολογία μπορεί να καταστήσει δυνατούς.

Λίστα εκτελέσεων

Διάβασα τη «Λίστα εκτελέσεων» του Φρέντερικ Φόρσαϊθ, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι μόνον επειδή ο Φόρσαϊθ είναι εξαιρετικός αφηγητής, αλλά και επειδή το θέμα που καταπιάνεται, μετά από πολλά χρόνια απουσίας, είναι επίκαιρο. Το δε γεγονός ότι ο Φόρσαϊθ δεν είναι ένας συνηθισμένος συγγραφέας, αλλά ένας δραστήριος άνθρωπος που ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής και συνέχισε ως κατάσκοπος των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών (όπως ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα) κάνει τα βιβλία του πιο πιστευτά, από τις εμπειρίες του. Να θυμίσω μόνον ότι είναι ο συγγραφέας των περιπετειωδών μυθιστορημάτων «Το Τσακάλι» και «Απόρρητος Φάκελος Οντέσα», που έχουμε δει και στον κινηματογράφο.

10 βιβλία για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου

Χιλιάδες οι εκδόσεις με θέμα έρωτες μεγάλους και μικρούς, διαχρονικούς και εφήμερους, έρωτες εκδηλωτικούς και κρυφούς, πλατωνικούς και γεμάτους πάθους. Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ ξεκινώντας από το φετινό best seller των εκδόσεων Ψυχογιός, το «Βαθύ γαλάζιο», μας ταξιδεύει νοερά σε μια βιβλιοθήκη του παρόντος και του παρελθόντος με τίτλους βιβλίων που κυκλοφορούν ακόμα, για τους λάτρεις της ερωτικής λογοτεχνίας.

Ο "Χιονάνθρωπος" στο σινεμά

Εδώ και λίγες μέρες, από τις 18 Ιανουαρίου 2016, ξεκίνησαν τα γυρίσματα της ταινίας «Χιονάνθρωπος» με τον Μίκαελ Φασμπέντερ στο ρόλο του Χάρι Χόλε, ενός από τους διασημότερους και πιο σύνθετους σύγχρονους λογοτεχνικούς ήρωες, που είναι δημιούργημα του απόλυτου σταρ της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας Jo Nesbo.

Η κινηματογραφική μεταφορά του Χιονάνθρωπου, της έβδομης και δημοφιλέστερης ίσως περιπέτειας με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε, έχει λάβει και επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας την 13 Οκτωβρίου 2017.

Σε σκηνοθεσία του Σουηδού Τόμας Άλφρεντσον («Tinker, Taylor, Soldier, Spy», και «Άσε το κακό να μπει») και με τον Μάρτιν Σκορτσέζε να συμμετέχει στην παραγωγή, η ταινία (της οποίας τα γυρίσματα θα λάβουν χώρα εξολοκλήρου στη Νορβηγία στις πόλεις Όσλο και Μπέργκεν), φαίνεται πολλά υποσχόμενη και συνιστά την καλύτερη είδηση για τους εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες του Χάρι Χόλε.

Το ηλεκτρικό πρόβατο

Το «Ηλεκτρικό πρόβατο» του Φίλιπ Κ. Ντικ είναι εκείνο που ενέπνευσε τον Ρίντλεϊ Σκοτ και γύρισε το Blade Runner (1982) τη μεγάλη επιτυχία του, που έμεινε σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, διότι εισήγαγε μια νέα κατηγορία στην επιστημονική φαντασία, αυτή της Noir Science Fiction.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και πάλι στη χώρα μας από τις Εκδόσεις Κέδρος και φυσικά το ξαναδιάβασα, επειδή την πρώτη φορά το είχα διαβάσει στα Αγγλικά και μπορεί να έχει τη χάρη του το διάβασμα της αρχικής έκδοσης, αλλά είναι ωραίο να διαβάζεις και στη γλώσσα σου, ειδικά τα βιβλία του Φίλιπ Ντικ, που διαθέτει και ένα ιδιαίτερο «γλωσσοπλαστικό» ύφος. 

Το βιβλίο, που γράφτηκε το 1968 και ενέπνευσε τον Ρίντλεϊ Σκοτ για την ταινία, στέλνει τον αναγνώστη στη μελλοντική Βόρεια Καλιφόρνια του 1992, η οποία είναι διαλυμένη, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Γη από έναν παγκόσμιο πόλεμο, που άφησε πίσω του συντρίμμια και ραδιενεργό σκόνη. Από τα συντρίμμια αυτού του κόσμου, αναδύεται ο Ρικ Ντέκαρντ, κυνηγός επικηρυγμένων ανθρωποειδών. Ο Ρικ (στην ταινία ήταν ο Χάρισον Φορντ) ζει ρουτινιέρικα και ονειρεύεται να αποκτήσει ένα καινούργιο ζώο, πανάκριβο σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης (social status), μιας και το ηλεκτρικό πρόβατο που έχει στην κατοχή του, μια σχεδόν τέλεια απομίμηση πραγματικού, τον καταθλίβει.

Λούλα

Το μυθιστόρημα «Λούλα» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, που γράφτηκε το 1997 και τον Φεβρουάριο ανεβαίνει ως θεατρική παράσταση από την ομάδα Elephas Tiliensis στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, το είχα διαβάσει μόλις κυκλοφόρησε και προ ημερών το «ξεπέταξα» πάλι για να θυμηθώ, την περιπέτεια αυτής της όμορφης εικοσάχρονης φοιτήτριας της Φιλοσοφικής Αθηνών, η οποία προσπαθούσε να έρθει σε οργασμό και δεν μπορούσε.

Όμορφη, σεμνότυφη και ανασφαλής εφαρμόζει όλες τις συμβουλές του φίλου της και της συγκατοίκου της, αυνανίζεται αφού προηγουμένως έχει δοκιμάσει κάθε ποτό και βαρβιτουρικό, αλλά και πάλι δεν τα καταφέρνει να φτάσει στο αποκορύφωμα της ηδονής. Μια ωραία μέρα όμως, στη ζωή της μπαίνει ένας άνθρωπος, ο οποίος θα την μυήσει στον κόσμο της ηδονής και των παραισθήσεων, που κρύβεται στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί που κυκλοφορούσε  η Λούλα, αλλά δεν το έβλεπε. Αυτός ο άνθρωπος υπάρχει στην πραγματικότητα ή είναι προϊόν της φαντασίας της που τη βοηθά να εκτονωθεί; Είναι φυσιολογικός, ή ένας βρικόλακας, που κυκλοφορεί μέρα-μεσημέρι στους κεντρικούς δρόμους μιας Αθήνας, η οποία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην παρακμή; Τι ακριβώς συμβαίνει στη Λούλα και που την οδηγεί αυτή η εμμονή της για τον οργασμό; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει το βιβλίο και ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει μέσα από τις σελίδες του.

Πόλη στις φλόγες

Ένα μυθιστόρημα ποταμός, ένας συνδυασμός πολλών ιστοριών, μια σειρά από νουβέλες, που προς το τέλος συγκλίνουν και αφού προηγουμένως περνούν από διακυμάνσεις, είναι το «Πόλη στις φλόγες» (εκδ. Κέδρος) που δυσκολεύτηκα να ολοκληρώσω, αλλά το πέτυχα. 

Στις 1.040 σελίδες του μυθιστορήματος του Garth Risk Hallberg, παρελαύνουν πολλά και ποικίλα πρόσωπα, κάτοικοι της Νέας Υόρκης, της πόλης που έχει χαρακτηρισθεί «το μεγάλο χωνευτήρι» πολιτισμών, νοοτροπιών και ανθρώπινων χαρακτήρων, της πόλης «μωσαϊκό». Όλα αυτά τα πρόσωπα φαίνονται να έχουν σχέση με την Σαμάνθα Τσιτσάρο, μια κοπέλα, την οποία ο Μέρσερ Γκούντμαν, ένας Αφροαμερικανός καθηγητής (που ονειρεύεται να γράψει ένα Μεγάλο Αμερικανικό Μυθιστόρημα), τη βρίσκει πεσμένη και αιμόφυρτη ανάμεσα στους θάμνους του Σέντραλ Παρκ την παραμονή της πρωτοχρονιάς καθώς πλησιάζουν μεσάνυχτα και τα πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό της Νέας Υόρκης.

Φιλοσοφικά εγκλήματα

Ο γεννημένος το 1956 στο Εδιμβούργο συγγραφέας Philip Kerr και δημιουργός του ιδιόρρυθμου αστυνομικού Μπέρνι Γκούντερ, που έγινε διάσημος στη χώρα μας αρκετά πρόσφατα, έχει γράψει το «Φιλοσοφικά εγκλήματα» το 1992, με μια υπόθεση που διαδραματίζεται το 2013 και λίγο αργότερα. 

Έτσι, κάλλιστα μπορώ να πω ότι παίρνοντας το βιβλίο στα χέρια μου, ήμουν έτοιμος να διαβάσω ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας για την εποχή του. Ένα μυθιστόρημα «αγωνίας και μυστηρίου», το οποίο όμως δύσκολα μπορώ να δεχτώ ότι «σήμερα φαντάζει αληθινό όσο ποτέ», όπως με πληροφορεί το οπισθόφυλλο. Σήμερα, φαντάζει ως ένα ακόμα μυθιστόρημα του τύπου «βρες τον κατά συρροή δολοφόνο», με βάση  τον τρόπο που σκοτώνει τα θύματά του, την πιθανή κοσμοθεωρία του και με τα ευρήματα στον τόπο του εγκλήματος.

Το μεγάλο σορτάρισμα – The big short

Υπόθεση; Στα τέλη του 2008 έσκασε η φούσκα της αμερικάνικης κτηματαγοράς. Οι τιμές των σπιτιών, που είχαν εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστους μήνες. Μαζί τους συμπαρέσυραν και την παγκόσμια οικονομία, οδηγώντας στη χειρότερη κρίση των τελευταίων 80 ετών που παρέσυρε στο διάβα της, κυβερνήσεις και υπόγειες διασυνδέσεις. όμως, τέσσερις outsiders μικροεπενδυτές (ένας αθυρόστομος αναλυτής, ένας αντικοινωνικός γιατρός με ταλέντο στα μακροοικονομικά, δυο πιτσιρικάδες μικροεπενδυτές που έστησαν επενδυτικό κεφάλαιο στο γκαράζ του σπιτιού τους κι ένας τραπεζίτης που απλά αξιοποίησε προς ίδιον όφελος μια πληροφορία), διαπιστώνουν αυτό που οι τράπεζες, τα ΜΜΕ και η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν να δουν: την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, στο γενικευμένο αυτό, «κραχ» υπήρξαν και άτομα που ωφελήθηκαν και θησαύρισαν. 

Σκηνοθεσία: Άνταμ Μακ Κέι

Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Κρίστιαν Μπέιλ, Κάρεν Γκίλαν, Ράιαν Γκόσλινγκ, Σελένα Γκομέζ, Μαρίσα Τομέι, Στιβ Καρέλ, Μελίσα Λίο

Προβάλλεται από 7/1/2016 (Διανομή: UIP)

Ορφέας

Δεν μπορώ να πω ότι διάβασα με ευκολία το «Ορφέας» του Ρίτσαρντ Πάουερς (εκδ. Α.Α. Λιβάνη), για το οποίο κάθε λίγο ανέτρεχα στο ειδικό γλωσσάρι για τους μουσικούς όρους που υπάρχει στο τέλος του. Έλα όμως που εκεί βρίσκεται και η γοητεία του συγκεκριμένου μυθιστορήματος; Στο συνδυασμό της αστυνομικής ίντριγκας, του κοινωνικού και πολιτικού σχολιασμού και των μουσικών ήχων, του κόσμου της μουσικής.

Σύμφωνα με την υπόθεση, ο μουσικοσυνθέτης και ερασιτέχνης μικροβιολόγος Πίτερ Ελς ανοίγει την πόρτα του μια μέρα για να βρεθεί μπροστά σε αστυνομικούς. Το ερασιτεχνικό εργαστήριο μικροβιολογίας που έχει φτιάξει στο σπίτι του έχει εγείρει τις υποψίες του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, που τον θεωρεί «τρομοκράτη». Γεμάτος πανικό από την επιδρομή των αστυνομικών, ο Ελς γίνεται φυγάς και καταστρώνει ένα σχέδιο για να μετατρέψει τη σύγκρουση με το κράτος ασφάλειας, σε ένα έργο τέχνης, το οποίο θα αφυπνίσει τους ακροατές του και θα τους ευαισθητοποιήσει ξανά στους ήχους που υπάρχουν παντού γύρω τους.