Μια αλληγορία για την αντίληψη του χρόνου που χάνεται και την έννοια του θανάτου, με φόντο τη ζωή ενός ζευγαριού σε μια χώρα με απολυταρχικό καθεστώς που δεν τους αφήνει περιθώρια επιλογών.
Σε έναν κόσμο, λοιπόν, όπου ο χρόνος αλλάζει αυθαίρετα, η σχέση της Πηνελόπης και του Ισίδωρου δοκιμάζεται καθώς οι ατομικές και κοινές αναμνήσεις τους από το παρελθόν, το παρόν και το επερχόμενο, αλλάζουν αδιάκοπα.
Το «Κάμπια νύμφη πεταλούδα», κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να καταταχθεί στο είδος της επιστημονικής φαντασίας και τα flashbacks ή flashforwards τα αντιλαμβανόμαστε με έξυπνα captions που μας δείχνουν σε ποια χρονιά βρισκόμαστε. Και ευτυχώς, επειδή η εξωτερική εμφάνιση των ηθοποιών δεν αλλάζει από χρόνο σε χρόνο, και η αλλαγή μεταξύ των ετών επιτυγχάνεται με jump cuts που δημιουργούν μια αίσθηση πίεσης και ταυτόχρονα μια αίσθηση ανασφάλειας. Από μια πλευρά, αυτό κάνει ενδιαφέρουσα και τολμηρή την ταινία, η οποία έχει καθαρά φεστιβαλικό χαρακτήρα, με μια πρωτότυπη ιδέα που δημιουργεί το δικό της σύμπαν. Άλλωστε το Υπουργείο Χαμένου Χρόνου, με τα τμήματα Χαμένων Ευκαιριών, Χαμένων Προσώπων κλπ. που βλέπουμε κάποια στιγμή στην ταμπέλα εισόδου του, εκφράζει με ενάργεια την αλληγορική διάθεση του σκηνοθέτη να μας παραπέμψει στο Σήμερα του αγχώδους τρόπου ζωής. Μιας ζωής, η οποία επιπλέον δεν καθορίζεται από εμάς τους ίδιους, αλλά από ένα σύστημα που μας θέλει εγκλωβισμένους σε καταστάσεις που δύσκολα μπορούμε να αποδεχόμαστε και μας οδηγεί στην καχυποψία απέναντι σε κάθε τι ξένο. Το γεγονός δε, ότι μεταξύ των χαρακτήρων του σεναρίου, υπάρχει και μια κοπέλα που εργάζεται ως Μεταφράστρια Σιωπής, αποδεικνύει ότι αυτό το σύμπαν, οδηγεί στην εσωστρέφεια και στην μη εύκολη αποδοχή -ακόμα και στην απόρριψη- του άλλου, οπότε απαιτείται μια ικανότητα στη διερεύνηση του εσωτερικού του κόσμου.
Η Μαρία Αποστολακέα και ο Χρήστος Σουγάρης διατηρούν μια καλή χημεία μεταξύ τους στην ανάδειξη της αμφιβολίας και της ανασφάλειας που τους δημιουργεί το «γραφειοκρατικό» καθεστώς και το διαρκές χρονικό πήγαιν’ έλα, ενώ η φωτογραφία του Θόδωρου Μιχόπουλου με τη μουσική των MMMD (Νίκου Βελιώτη, Δημήτρη Καριοφύλη) συμβάλλουν θετικά στην καταπιεστική ατμόσφαιρα του έργου.
Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κάρλοβι Βάρι 2023, ενώ κέρδισε το Βραβείο Κοινού Film Forward στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2023. (Κριτική μου για το myfilm)
INFΟ
Προβάλλεται από 4/4/2024
Είδος: Φαντασίας, Δράμα, 91’
Χώρες: Κύπρος, Ελλάδα, 2023
Σκηνοθεσία: Κύρος Παπαβασιλείου
Παίζουν: Μαρία Αποστολακέα, Χρήστος Σούγαρης, Μάκης Παπαδημητρίου, Στεφανία Σωτηροπούλου, Γιάννης Νιάρος
