Μια πολιτική ταινία (μέσα σε μια άλλη ταινία) από έναν σημαντικό σκηνοθέτη, ο οποίος διαπιστώνει ότι ο κινηματογράφος εξελίσσεται και ότι εάν θέλει να παραμείνει στην επικαιρότητα, θα πρέπει «να βάλει λίγο νερό στο κρασί του».
Δύο είναι οι κομβικές σκηνές στον «Ήλιο του αύριο» (αρχικός τίτλος) του Νάνι Μορέτι, που αξίζει να τύχουν προσοχής και αυτό σώζει την ταινία του Μορέτι. Η μια είναι όταν ο ήρωάς του στην ταινία, ο σκηνοθέτης Τζιοβάνι (τον υποδύεται ο Νάνι Μορέτι) βρίσκεται αντιμέτωπος με τους υπεύθυνους του Netflix, που θέλουν την ταινία του επιμένοντας στο μότο τους «μας βλέπουν σε 190 χώρες» και εκείνος ανθίσταται και η άλλη όταν ο Τζιοβάνι, μέσα σε ένα τεράστιο κινηματογραφικό πλατό, κρατάει ένα ολόκληρο κινηματογραφικό συνεργείο ως όμηρο προκειμένου να τους διδάξει «την ηθική της εικόνας», με αφορμή μια σκηνή εκτέλεσης εν ψυχρώ. Τελικά, το πρωί της άλλης ημέρας αποχωρεί καταγγέλλοντας τον σύγχρονο κινηματογράφο της παγκοσμιοποίησης και της χυδαιότητας, ενώ πίσω του ο νεαρός σκηνοθέτης ολοκληρώνει το γύρισμα της εν ψυχρώ εκτέλεσης, όπως την ήθελε. Και να σκεφτούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια παραγωγή της γυναίκας του (Μαργκερίτα Μπάι), με την οποία περνάει κρίση και όχι μόνον εξ αιτίας των διαφωνιών τους για την κινηματογραφική τέχνη και τις απόψεις τους γι’ αυτήν.
Ποια είναι όμως η ταινία που θέλει να γυρίσει ο Τζιοβάνι και για την οποία διαφωνεί με τη λογική του («μας βλέπουν 190 χώρες») Netflix; Είναι μία ταινία που θα διαδραματίζεται το 1956, και θα αφορά σε ένα ουγγρικό περιοδεύον τσίρκο που καλεσμένο στη Ρώμη από ένα τοπικό γραφείο του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, φτάνει την ίδια μέρα με τη σοβιετική εισβολή στη Βουδαπέστη. Το γεγονός θα προκαλέσει μια κρίση ταυτότητας μεταξύ των Ιταλών κομμουνιστών που διχάζονται μεταξύ της καταγγελίας της επίθεσης και της αυστηρής τήρησης των αρχών του κόμματός τους στην ΕΣΣΔ, με συνέπειες και στο πρόγραμμα του τσίρκου. Ο σκηνοθέτης Τζιοβάνι θεωρεί ότι είναι σημαντικό να ειπωθεί η ιστορία του κομμουνιστικού ιταλικού κόμματος εκείνης της περιόδου και για ποιο λόγο έχασε την ευκαιρία να αποδεσμευθεί από τη Σοβιετική Ένωση, για να ακολουθήσει ένα ανεξάρτητο μονοπάτι. Οι νεότεροι διαφωνούν («Υπήρχε κομμουνισμός το 1956; Εγώ νόμιζα ότι ήταν σχήμα λόγου», θα αναρωτηθεί ένας από τους συνεργάτες του) και ο σκηνοθέτης Τζιοβάνι θα χρειαστεί να επανεξετάσει τον τρόπο που κάνει τα πράγματα, αν θέλει να οδηγήσει τον μικρόκοσμό του σε ένα καινούργιο αύριο.
Σαν να βλέπουμε μια αυτοβιογραφία του Νάνι Μορέτι με αναφορές σε γνωστές (και δικές του) ταινίες και σκηνοθέτες, η μιάμιση ώρα της ταινίας περνάει ευχάριστα. (Κριτική μου για το myFilm)
INFO
Προβάλλεται από 26/10/2023 στους κινηματογράφους
Είδος: Κομεντί, 95΄
Χώρα: Ιταλία, 2023
Σκηνοθεσία: Νάνι Μορέτι
Παίζουν: Νάνι Μορέτι, Μαργκερίτα Μπάι, Σίλβιο Ορλάντο, Μπάρμπορα Μπαμπούλοβα
Διανομή: Feelgood
