Μια πολιτική και κοινωνική σάτιρα του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ που αντιμετωπίζει ζητήματα όπως η εργασιακή τάξη, η ταξική ανισότητα και η καπιταλιστική κοινωνία, με πρωταγωνίστρια την Τζέιν Φόντα σε ρόλο ανταποκρίτριας του American Broadcasting System στη Γαλλία, με ριζοσπαστικές αντιλήψεις εκ διαμέτρου αντίθετες προς τον εργοδότη της.
Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την καταστολή του Μάη του’ 68 στη Γαλλία. Ο στρατηγός Ντε Γκολ έχει καταστείλει την εξέγερση και, υπό την προεδρία του διαδόχου του Ζορζ Πομπιντού, όλα δείχνουν πλέον να είναι υπό έλεγχο… Όλα, φαινομενικά τουλάχιστον, «πάνε καλά», σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις επιταγές του συστήματος.
Κι εκεί, μέσα στη φαινομενική κοινωνικο-πολιτική ηρεμία, οι εργάτες ενός εργοστασίου αλλαντικών ξεσηκώνονται, κηρύσσουν απεργία και το καταλαμβάνουν. Η κοινωνική «τάξη και ασφάλεια» ξάφνου απειλούνται και έρχονται στο μυαλό όλων εικόνες που ήταν καθημερινές πριν από μία τετραετία. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι το ίδιο... Ενώ η δράση εστιάζει στην απεργία και τις αντιφάσεις της επαναστατικής διαδικασίας, η ταινία εμβαθύνει σε πιο προσωπικά ζητήματα των χαρακτήρων της. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν αλλάξει. Μία απεργός τηλεφωνεί στο σπίτι της και λέει στο σύζυγό της να προσέχει τα παιδιά. Ένα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος μοιράζει φυλλάδια στο σούπερ μάρκετ και οι νέοι δεν του δίνουν την παραμικρή σημασία.
Από την πρώτη σεκάνς με τον ήχο της κλακέτας να ηχεί σε κάθε αλλαγή των τίτλων έναρξης και τους ηθοποιούς να μιλάνε κοιτώντας την κάμερα-θεατή, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνει με ένα ανατρεπτικό φιλμ, του άτακτου παιδιού της νουβέλ-βαγκ, του ανθρώπου που δήλωνε ότι «κάθε ταινία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά».
Ο Γκοντάρ σχολιάζει το Μάη 1968 τέσσερα χρόνια μετά, που έχουν επέλθει αλλαγές και εμείς βλέπουμε (ή ξαναβλέπουμε) την ταινία του μετά από μισό αιώνα σχεδόν, όταν πολλά έχουν αλλάξει. Ακόμα και οι στόχοι του θυμού του, διότι ο Γκοντάρ ήταν θυμωμένος με όλους όταν «δημιουργούσε». Σήμερα, με τη «κουλτούρα ακύρωσης» να έχει κερδίσει χώρο στη ζωή μας, αμφισβητούνται ακόμα και τα κίνητρα της αγωνιστικότητας κατά του καπιταλισμού, καθώς και εκείνων που την εξέφραζαν κάνοντας καταλήψεις (εργοστασίων ή σχολείων) και μετά την κατάληψη πήγαιναν με την οικογένεια για διακοπές στην καπιταλιστική δύση.
Το φιλμ βλέπεται με ενδιαφέρον, εκτός από ιστορική και από τεχνική άποψη, (μου άρεσε που παρακολουθούσα τις αντιδράσεις των ανθρώπων του εργοστασίου όχι με split screen σε δύο ή τρεις οθόνες, αλλά με travelling στους χώρους των γραφείων ενός διώροφου κτηρίου που το έχει «κόψει» κάθετα και περνάει από σκηνή σε σκηνή με απλά οριζόντια ή και κάθετα πλάνα παρακολούθησης).
(Κριτική μου για το myFILM)
INFO
Προβάλλεται από 24/8/2023 στους κινηματογράφους
Είδος: Κοινωνικό, Δράμα, 95΄
Χώρα: Γαλλία, 1972
Σκηνοθεσία: Ζαν-Λυκ Γκοντάρ
Παίζουν: Ιβ Μοντάν, Τζέιν Φόντα, Βιτόριο Καπριόλι, Ελιζαμπέτ Σοβίν, Ερίκ Καρτιέ, Καστέλ Καστί, Λουί Μπουκέ, Ιβ Γκαμπριέλι, Πιερ Ουντρέ
Διανομή: New Star
