Ο κεντρικός χαρακτήρας του φιλμ η Καμίλ Μπλις (Μπερναντέτ Λαφόντ), διαθέτει και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά. Είναι μια πρώην καλλιτέχνιδα καταδικασμένη για φόνο, η οποία αποκαλεί «στοίχημα της μοίρας», τις καταστάσεις κάτω από τις οποίες έχει σκοτώσει τον εραστή της και τον άντρα της και επιμένει ότι δεν φταίει αυτή που είναι ωραία και όλοι την ερωτεύονται. Τη βρίσκουμε λοιπόν στη φυλακή, όπου την επισκέπτεται ο Στανισλάς Πρεβίν (Αντρέ Ντισολιέ) ένας νεαρός αφελής κοινωνιολόγος, ο οποίος ετοιμάζει μια διατριβή για τη γυναικεία εγκληματικότητα και θέλει να τη χρησιμοποιήσει ως case study μέσα από καθημερινές συνεντεύξεις.
Η Καμίλ όμως, όπως διαπιστώνουμε από τα συνεχή flashback που περιγράφουν το ναρκισσισμό και την «κοινωνιοπάθειά» της, δεν είναι και τόσο αθώα όπως θέλει να τη βλέπει ο Στανισλάς, με τον οποίο είναι ερωτευμένη η γραμματέας του, η οποία από τις απομαγνητοφωνήσεις του, έχει καταλάβει τον χαρακτήρα της Καμίλ και προσπαθεί να του ανοίξει τα μάτια. Ο Στανισλάς όμως, ερωτεύεται την «αθώα» Καμίλ και πετυχαίνει να τη βγάλει από τη φυλακή, ελπίζοντας μάλιστα ότι θα είναι ο επόμενος μεγάλος της έρωτας, ενώ η Καμίλ κοιτάζοντας πάντα μόνο τον εαυτό της, θα τον μπλέξει σε περιπέτειες.
Η Μπερναντέτ Λαφόντ κρατάει όλο το βάρος της ταινίας, ως νέα, όμορφη κι αδύναμη κοπέλα απέναντι σε άντρες που τη βλέπουν πάντα «με κακό σκοπό», ενώ εκείνη τους εμπιστεύεται άδολα. Άλλο θέμα, το γεγονός ότι η συμπεριφορά της (όπως τη βλέπουμε στα flashback) είναι «προκλητική και πολλά υποσχόμενη» για την εποχή. Δίπλα της, ο Αντρέ Ντισολιέ, πετυχαίνει ως αφελής και «πρωτάρης», αποτελώντας το κωμικό στοιχείο της ταινίας, αφού δικαιολογεί επιστημονικά, όλες τις πράξεις της με βάση τις αφηγήσεις της.
Το κωμικοτραγικό αυτό σενάριο, βασίζεται στο μυθιστόρημα «Such a gorgeous kid like me» (1967) του Χένρι Φόρελ και η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη έχει γίνει με μαεστρία από έναν εκ των πυλώνων της Νouvelle Vague. Τον Φρανσουά Τριφό σκηνοθέτη των «400 χτυπημάτων» (1959), του «Ζυλ και Τζιμ» (1962) και του «Φαρενάιτ 451» (1965) που είχαν προηγηθεί του «όμορφου κοριτσιού». Έναν auteur, που ήδη είχε δείξει τη συμπάθειά του και στο αμιγώς αστυνομικό φιλμ με τα «Η νύφη φορούσε μαύρα» (1968) και «Η σειρήνα του Μισισιπή» (1969). Δυο φιλμ που στάθηκαν αφορμή να τον γνωρίσω και να ανατρέξω στην υπόλοιπη φιλμογραφία του.
Θεωρώ λοιπόν, ότι ο βασικός εκπρόσωπος του Γαλλικού Νέου Κύματος, με αυτό το φιλμ θέλησε να «διασκεδάσει» το είδος του κοινωνικού φιλμ, συνδυάζοντάς το με αστυνομικά και κωμικά στοιχεία που βασίζονται στο ναρκισσιστικό χαρακτήρα και την κοινωνιοπάθεια της Καμίλ καθώς και στην αφέλεια του ερωτικά «πρωτάρη» Στανισλάς. Και το πέτυχε, διασκεδάζοντας το θεατή που παρακολουθεί την ταινία με εξαιρετικό ενδιαφέρον. (Κριτική μου για το myfilm)
INFO
Προβάλλεται στο Cinobo
Είδος: Κομεντί, Αισθηματικό, Αστυνομικό (98΄)
Χώρα: Γαλλία (1972)
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό
Παίζουν: Μπερναντέτ Λαφόντ, Αντρέ Ντισολιέ, Κλοντ Μπρασέρ, Γκι Μαρσάντ, Φιλίπ Λεοτάρντ, Σαρλ Ντενέρ
Σύνοψη: Ο Στανισλάς Πρεβίν (Αντρέ Ντισολιέ), είναι ένας νέος κοινωνιολόγος, που προετοιμάζει μια διατριβή πάνω στα εγκλήματα γυναικών. Συναντιέται στη φυλακή με την Καμίλ για να της πάρει συνέντευξη. Η Καμίλ κατηγορείται για τις δολοφονίες του εραστή της Άρθουρ (Σαρλ Ντενέρ) και του συζύγου της Κλόβις (Φιλίπ Λεοτάρντ). Μιλάει λοιπόν στον Στανισλάς για τη ζωή της και τους ερωτικούς δεσμούς της.
