Δεν την είχα δει αυτή την ταινία του "δάσκαλου", αλλά το Netflix που τελευταία το έχω εξειδικεύσει σε ταινίες του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, μου την έφερε στην επιφάνεια. Έχω ήδη αναφερθεί ΕΔΩ σε δύο προηγούμενές του και μάλιστα βωβές: Η γυναίκα του αγρότη (The farmer's wife) και Εξιλέωση δικαίου (The Manxman). Τουλάχιστον αυτή είναι ομιλούσα. Να δούμε τι άλλο μου επιφυλάσσει η πλατφόρμα...
Αριθμός 17 – Number 17
Μια από τις πρώτες ταινίες του μεγάλου Άλφρεντ Χίτσκοκ (καμία σχέση με την πρώτη και ημιτελή «Αριθμός 13»), στην οποία διαφαίνονται όλα εκείνα τα κλισέ που θα αξιοποιούσε αργότερα στις ταινίες του: παιχνίδια φωτός και σκιάς, κοφτό μοντάζ και εναλλαγές σκηνών αγωνίας με παράλληλο κωμικό στοιχείο, δραματικά close up, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, μουσική εγχόρδων στις σκηνές αγωνίας (κάτι που ανέπτυξε τέλεια στο Ψυχώ ο Μπέρναρντ Χέρμαν), μυστηριώδης ήχοι κλπ. Αξίζει να τονιστεί δε, ότι το φιλμ βασίζεται σε θεατρικό έργο, το οποίο στα χέρια του Χίτσκοκ χάνει την στατικότητά του και γίνεται θρίλερ, η δράση του οποίου μέσα από ένα ερειπωμένο σπίτι μεταφέρεται σε ένα σταθμό τρένων (με μινιατούρες, όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στον Φρανσουά Τριφό) και από εκεί στο βαγόνι ενός τρένου που τρέχει και τελικά εκτροχιάζεται.
Εν τούτοις ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, εκείνη την εποχή, δεν ήθελε να κάνει αυτή την ταινία. Ήθελε να σκηνοθετήσει μια παραγωγή κύρους. Συγκεκριμένα, το έργο του Τζον Βαν Ντρούτεν «Τείχος του Λονδίνου», αλλά ο Τζον Μάξγουελ επικεφαλής της British International Pictures για να τιμωρήσει τον Χίτσκοκ για την οικονομική αποτυχία του φιλμ «Περιπέτειες Νεόπλουτων» (1931), δεν του το επέτρεψε και του ανέθεσε αυτήν την ταινία, την οποία ο Χίτσκοκ έχει χαρακτηρίσει ως «μια άθλια ταινία». (Φρανσουά Τρυφώ, Χίτσκοκ, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα, 1986)
Πραγματικά, δεν είναι από τα διαμάντια του Χίτσκοκ, ακόμα κι ως πρωτόλειο φιλμ. Αλλά διατηρεί μια μαγεία που απορρέει ακόμα και από αυτή τη «φτήνια» του. Οι προβολείς που αναβοσβήνουν κάθε φορά που ανάβουν ή σβήνουν τα κεριά των πρωταγωνιστών στη σκοτεινή βίλα του Αριθμού 17 και οι απίστευτη μινιατούρα του τρένου, που τρέχει με υπερβολική -υποτίθεται- ταχύτητα και στη συνέχεια εκτροχιάζεται είναι απολαυστικά, όταν έχεις δει όλες τις υπόλοιπες ταινίες του μεγάλου δάσκαλου. Ας μη ξεχνάμε, λοιπόν, ότι είναι μια ταινία του 1932.
Σύμφωνα με την υπόθεση, ένας ντετέκτιβ (Τζον Στιούαρτ) ψάχνει για ένα διαμαντένιο κολιέ που λήστεψε μια συμμορία κλεφτών. Η συμμορία, που το έχει κλέψει πρόκειται να συναντηθεί σε ένα σπίτι στο Λονδίνο, το οποίο χρησιμοποιείται από έναν άστεγο, τον Μπεν που δεν του λείπει το χιούμορ (Λίον Μ. Λάιον). Δεν θα είναι εύκολο για τον ντετέκτιβ να ανακτήσει το κόσμημα, αφού η συμμορία σχεδιάζει να ξεφύγει πηδώντας σε ένα διερχόμενο τρένο, αλλά πολλά συμβαίνουν που δεν περιλαμβάνονται στα σχέδιά της. Ένα από αυτά είναι και «το κορίτσι» (Αν Γκρέι).
Στην ταξινόμηση της ταινίας (genre) προσθέστε και το «κωμωδία» (χάρη στο «πρωτόλειο») και δείτε την χωρίς ενοχές. Άλλωστε διαρκεί μόνον μια ώρα και έξι λεπτά. Έχει ιστορικό ενδιαφέρον.
INFO
Προβάλλεται στο Netflix
Είδος: Θρίλερ, Αστυνομικό, Μυστηρίου (66΄)
Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο (1932)
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Παίζουν: Λίον Μ. Λάιον, Αν Γκρέι, Τζον Στιούαρτ
Σύνοψη Netflix: Ένας άστεγος, ένας ντετέκτιβ, η κόρη ενός αστυνομικού και μια συμμορία κλεφτών περιφέρονται γύρω από ένα διαμαντένιο περιδέραιο
