«Γιατί το Νetflix αγαπά τους κακούς» είναι ο τίτλος άρθρου της κ. Λίλας Σταμπούλογλου στο Protagon (18/2/2022), το οποίο επικεντρώνεται σε πρόσφατες ταινίες, σειρές ή ντοκιμαντέρ που ασχολούνται με απατεώνες και στον πρόλογο του οποίου πρώτα αναφέρεται το γενικόλογο «οι αντιήρωες είναι το πεδίο μυθοπλαστικής δράσης επάνω στο οποίο η πλατφόρμα αγαπά να εργάζεται και το κάνει με συνέπεια από την ώρα που μας συστήθηκε. Έχει φέρει τον κακό στο προσκήνιο και κεντάει γύρω του θέαμα» και στη συνέχεια προχωρά στο ειδικό «λίγο παλιότερα, ήταν οι βαρόνοι των ναρκωτικών. Μετά το Breaking Bad και την τεράστια επιτυχία του, βγήκαν στο Νetflix τα άπαντα για τους γκάνγκστερ, σε έκδοση σειράς, ντοκιμαντέρ και ταινίας. Κι εμείς, σαν μαθητές σε σχολή Eγκληματολογίας, μάθαμε απέξω κι ανακατωτά όλη την ιστορία της παγκόσμιας διακίνησης ναρκωτικών και τη βιογραφία του κάθε μαφιόζου. Τώρα, όπως φαίνεται, θα μάθουμε και την ιστορία του κάθε απατεώνα. Του απατεώνα του Tinder που εξαπατούσε γυναίκες και τους έτρωγε λεφτά, παριστάνοντας τον πλούσιο μεγιστάνα. Της απατεώνισσας Aνα Σορόκιν, μιας γερμανίδας σταρ του Instagram και κληρονόμου, που κατέκλεψε τους κοσμικούς τής Νέας Υόρκης. Του «βρόμικου Τζον», που δεν είναι ένας, αλλά πολλοί, μιας και η εν λόγω σειρά μας δείχνει διάφορες περιπτώσεις ανδρών που εξαπατούσαν γυναίκες. Των «Μετρ της απάτης» ή αλλιώς των απατεώνων που ξεγέλασαν το ευρωπαϊκό σύστημα ποσόστωσης άνθρακα και τσέπωσαν εκατομμύρια, προτού φαγωθούν μεταξύ τους»
Έχει πάρα πολλά το μενού, μας πληροφορεί το άρθρο της κ. Λίλας Σταμπούλογλου και μας διαβεβαιώνει πως είναι σίγουρο ότι αν επιλέξεις το ένα, θα έρθουν όλα μπροστά σου «με επίκεντρο την απάτη» για να διαλέξεις, από τα οποία τα περισσότερα είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα.
Και καταλήγει, πριν μπει στο κυρίως θέμα του: Ένα είναι σίγουρο, ότι στο Νetflix, όλοι οι κακοί χωράνε. Οι αντι-ήρωες είναι το φετίχ του, το πεδίο μυθοπλαστικής δράσης επάνω στο οποίο αγαπά να εργάζεται και το κάνει με συνέπεια από την ώρα που μας συστήθηκε ως πλατφόρμα. Έχει φέρει τον κακό στο προσκήνιο και κεντάει γύρω του θέαμα. Το οποίο αγοράζουμε μετά χαράς και καταναλώνουμε.
Ενδιαφέρουσα άποψη, αλλά πολύ προσωπική.
Διαφωνώ ότι «στο Νetflix, όλοι οι κακοί χωράνε» και συμφωνώ σ’ αυτό που γράφει προηγουμένως: «…είναι σίγουρο ότι αν επιλέξεις το ένα, θα έρθουν όλα μπροστά σου…»
Γράφτηκα στο Netflix κάποια στιγμή του 2018 και τότε «τα έσπαγαν»: η σειρά των διαφημιστών της Madison Avenue με τίτλο Madmen, η σειρά των γκάνγκστερ Peaky Blinders και η Breaking Bad που είχε παιχτεί και στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση. Τις είδα όλες, μιας και ένα σπασμένο δάχτυλο με εμπόδιζε να κάνω τη δουλειά μου και είχα περισσότερο διαθέσιμο χρόνο. Αργότερα, έψαξα για ταινίες. Βλέπεις μια και τελείωσε, δεν δεσμεύεσαι όπως στις σειρές. Όποτε θέλεις, ψάχνεις για άλλη. Βρήκα λοιπόν και είδα, μια πολύ παλιά με τον Αλέν Ντελόν στο γνωστό ρόλο του μπάτσου.
Την επόμενη μέρα το Netflix μου έδειξε την αγάπη του. Μου πρότεινε άλλες πέντε ταινίες με τον Ντελόν και δεν θυμάμαι πόσες με τον Μπελμοντό. Είδα μια του Μπελμοντό που δεν την είχα δει τη δεκαετία του ’70. Την επόμενη μέρα, το Netflix μου έβγαλε μια ολόκληρη λωρίδα ταινιών με γενικό τίτλο «Γαλλικές ταινίες δεκαετίας ‘70». Τρελάθηκα από τη χαρά μου και ετοιμαζόμουν να γράψω άρθρο με τίτλο «Το Netflix αγαπά τον γαλλικό κινηματογράφο», αλλά συγκρατήθηκα όταν ένας φίλος μου (που κάποτε εργαζόταν ως υπεύθυνος «ασφάλειας ίντερνετ»), μου εξήγησε για τους αλγόριθμους που ρυθμίζουν τις προτιμήσεις μας όχι μόνο στο ίντερνετ, αλλά και στις πλατφόρμες αυτού του είδους. Έτσι ένα βράδυ, έψαξα για μια σουηδική ταινία, την οποία το Netflix δεν είχε, αλλά μου πρότεινε άλλες παρόμοιες και έτσι σήμερα έχω καθημερινή λωρίδα ταινιών και σειρών «από τη Σουηδία» και για να μην πολυλογώ, σήμερα η πρώτη σελίδα του Netflix μόλις το ανοίξω καταλαμβάνεται με λωρίδες ταινιών: από τις δεκαετίες 60 και 70, γαλλικές κωμωδίες, αγγλικές αστυνομικές, ταινίες με Όσκαρ (ξαναείδα το «Λώρενς της Αραβίας»), μιούζικαλ του Χόλιγουντ, γουέστερν σπαγγέτι, μέχρι και δυο βωβές ταινίες του Χίτσκοκ είδα και σημειωτέον ότι όλες είναι ψηφιακά κατεργασμένες από το Studio Canal.
Γι’ αυτό και χωρίς να κάνω το Συνήγορο του Διαβόλου (και τίτλος ταινίας που διατίθεται), θεωρώ ότι στο Netflix χωράνε όλοι, και οι καλοί και οι κακοί και συμφωνώ με την κ. Λίλα Σταμπούλογλου πως «…είναι σίγουρο ότι αν επιλέξεις το ένα, θα έρθουν όλα μπροστά σου…»
