Μια ταινία, φόρος τιμής στη δημοσιογραφία, εμπνευσμένη από το πραγματικό περιοδικό The New Yorker και τους ιστορικούς αρθρογράφους του. Φυσικά, με το προσωπικό βλέμμα του Γουές Άντερσον που «βλέπει» την ταινία πότε με ηθοποιούς (και εδώ παρελαύνουν πάρα πολλοί και διάσημοι), πότε με κινούμενο σχέδιο, πότε έγχρωμη, πότε ασπρόμαυρη και πάντα με υποδόριο χιούμορ και αλληγορική διάθεση.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια φανταστική αλλά γραφική γαλλική κωμόπολη, την Ενουί Συρ Μπλαζέ, στην οποία μας ξεναγεί ο δικυκλιστής ρεπόρτερ Σαρεζάκ (Όουεν Γουίλσον). Η πόλη βρίσκεται σε ένα λόφο με αρχαίους καθεδρικούς, στενά βοτσαλωτά σοκάκια ανάμεσα σε πολυκαιρισμένα πέτρινα κτίρια, μία κωμόπολη με τη γοητεία και την παρακμή της, τη νυχτερινή και παράνομη ζωή της,
Εκεί βρίσκονται και τα γραφεία του περιοδικού The French Dispatch of the Liberty, Kansas Evening Sun, όπου με αφορμή τον θάνατο του Τεξανού εκδότη Άρθουρ Χόβιτζερ Τζούνιορ (απολαυστικός ο Μπιλ Μάρεϊ), η συντακτική ομάδα συνεδριάζει για να γράψει τη νεκρολογία του. Οι αναμνήσεις της ομάδας από τον εκλιπόντα εκδότη εμπνέουν τη δημιουργία τριών ανεξάρτητων ιστοριών, που ο θεατής παρακολουθεί ως τρία ονειρικά ρεπορτάζ.
Η πρώτη ιστορία, The Concrete Masterpiece της Τζέι Κέι Μπέρενσεν (την υποδύεται η Τίλντα Σουίντον) αφορά στο έργο του εγκληματικά παρανοϊκού ζωγράφου Μόουζες Ρόσενθαλερ (Μπενίτσιο ντελ Τόρο), το οποίο προωθείται μανιωδώς κα πωλείται για ένα αστρονομικό ποσό από έναν έμπορο τέχνης (Έιντριεν Μπρόντι). Το κωμικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο έργο χρειάστηκε χρόνια για να ολοκληρωθεί και είναι εμπνευσμένο από την Σιμόν, δεσμοφύλακα και μούσα του ζωγράφου (Λεά Σεντού)
Η δεύτερη ιστορία Revisions to a Manifesto, είναι η προσωπική μαρτυρία της Λουσίντα Κρέμεντς (Φράνσις ΜακΝτόρματ) και πραγματεύεται τις αδικίες και τα πάθη -πολιτικά και σεξουαλικά- που πυροδότησαν τη ρομαντική νεολαία της κωμόπολης, να πολεμήσει το κατεστημένο και να εκκινήσει μία ταραχώδη γενική απεργία, που οδήγησε ολόκληρη τη χώρα σε γενική απεργία (ευφυής, χιουμοριστική αναφορά στο Γαλλικό Μάη του 1968). Ο Τιμοτέ Σαλαμέ και η Λίνα Κουντρί συμμετέχουν στο γενικό χαμό αυτής της ιστορίας.
Τέλος, η τρίτη ιστορία The Private Dining Room of the Police Commissioner του Ρόουμπακ Ράιτ, που τον υποδύεται ο Τζέφρι Ράιτ, είναι το πορτρέτο του θρυλικού σεφ Νεσκαφιέ (Στίβεν Παρκ) που σερβίρει τον Επίτροπο του Ενουί Συρ Μπλαζέ, τον οποίο υποδύεται ο υπέροχος Ματιέ Αμαλρίκ. Το δείπνο εκτροχιάζεται σε μία αγωνιώδη μάχη ενάντια στον χρόνο, όταν μία ομάδα κακοποιών με αρχηγό τον «Σωφέρ» (που υποδύεται ο Έντουαρντ Νόρτον) απαγάγουν τον αγαπημένο γιο του Επίτροπου, απειλώντας να τον σκοτώσουν με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση ενός λογιστή του υπόκοσμου (Γουίλεμ Ντεφόε).
Ο Γουές Άντερσον («Οικογένεια Τένενμπαουμ», «Ο απίθανος κύριος Φοξ», «Ξενοδοχείο Grand Budapest») ακολουθεί έναν προσωπικό τρόπο (μανιέρα, στα Ελληνικά) κατά την αφήγηση των ιστοριών του και προσωπικά τον συγκρίνω με τον συνεπώνυμό του και Σουηδό σκηνοθέτη Ρόι Άντερσον («Τραγούδια απ' τον δεύτερο όροφο», «Εσείς, οι ζωντανοί» και « Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί, συλλογιζόμενο την ύπαρξη του»). Είναι από τους σκηνοθέτες που, ή θα αγαπήσεις ή θα μισήσεις, και πιστεύω ότι βλέποντας τις ταινίες τους για δεύτερη φορά και τους μελετήσεις, θα τους αγαπήσεις (Κριτική μου στο MyFilm)
INFO
Είδος: Αισθηματική, Κομεντί (107΄)
Χώρες: ΗΠΑ, Γερμανία (2020)
Σκηνοθεσία: Γουές Άντερσον
Παίζουν: Μπενίτσιο ντελ Τόρο, Εϊντριεν Μπρόντι, Τίλντα Σουίντον, Λεά Σεντού, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Τιμοτέ Σαλαμέ, Λίνα Κουντρί, Τζέφρι Ράιτ, Ματιέ Αμαλρίκ, Μπιλ Μάρεϊ, Οουεν Γουίλσον, Ελίζαμπεθ Μος, Σέρσα Ρόναν, Γουίλεμ Ντεφόε.
Σύνοψη: Με αφορμή τον θάνατο του σπουδαίου Τεξανού εκδότη Arthur Howitzer, η συντακτική ομάδα του The French Dispatch, ενός αμερικάνικου περιοδικού με έδρα τη γαλλική πόλη Ennui-sur-Blasé, συνεδριάζει για να γράψει τη νεκρολογία του. Οι αναμνήσεις της ομάδας από τον εκλιπόντα εκδότη εμπνέουν τη δημιουργία ανεξάρτητων ιστοριών που αποτελούν και τον κορμό της ταινίας.
Διανομή: Feelgood