Διάβασα το βραβευμένο από την Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης θεατρικό έργο "Το ελάφι" του Πάνου Αντωνόπουλου (που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος) και το βρήκα, με δύο λόγια, επώδυνα οικείο, επίκαιρο και διεισδυτικό. Ένα δράμα χαρακτήρων με ελπιδοφόρο φινάλε.
Η υπόθεσή του: Δύο γυναίκες βρίσκονται ξαφνικά μόνες. Η Έλσα και η Πόλυ έζησαν για χρόνια στη σκιά της άρρωστης μητέρας τους, υπομένοντας την άθλια συμπεριφορά του πατέρα τους. Μόνη τους παρηγοριά η θέα ενός ελαφιού που εμφανίζεται συχνά, για να τους θυμίσει την αξία της ελπίδας και της υπομονής.
