Το απόκομμα που δημοσιεύω σήμερα με ημερομηνία 18 Μαρτίου 1991 αποτελεί την πρώτη εμφάνιση της στήλης μου πριν 30 χρόνια. Μιας στήλης που εμπνεύστηκα ύστερα από δύο χρόνια συνεχούς παρακολούθησης των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Αμαρουσίου. Τόσο υπό τη διοίκηση του Παναγιώτη Τζανίκου, όσο και του πριν από αυτόν Χρήστου Βλάχου (καλή τους ώρα).
Προηγουμένως είχα το μονόστηλο «Με άριστα το Δέκα», στο οποίο βαθμολογούσα φράσεις και συμπεριφορές των δημοτικών συμβούλων κατά την ώρα των συνεδριάσεων, αλλά επειδή ήσαν πάρα πολλά τα «παράξενα» που συνέβαιναν, ζήτησα από τον Χρήστο Ζαγκλή, να μου διαθέσει «λίγο περισσότερο χώρο». «Πάρε δίστηλο», μου απάντησε, «και ονόμασέ το Έπεα Πτερόεντα». Το πήρα λοιπόν και το υπόγραφα ως «Αιθεροβάμων». Μεγάλες πιένες η στήλη. Εκτός από τους σατιριζόμενους δημοτικούς συμβούλους, έρχονταν και άλλοι που, χωρίς η συμπεριφορά τους να μου δίνει δικαίωμα για να γράψω κάτι, με ρωτούσαν γιατί δεν αναφέρω και το δικό τους όνομα.
Έκτοτε, η στήλη (για να μη γίνει βαρετή), άλλαξε στυλ πολλές φορές. Από δίστηλο, είχε φτάσει τη μισή σελίδα σε οριζόντια διάταξη, με θέματα όχι μόνον από το Δ.Σ., αλλά απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και απ’ όλες τις δραστηριότητες (κοινωνικές, πολιτικές, αθλητικές, πολιτιστικές) χωρίς βέβαια να ξεχνάει τα «τοπικά ταλέντα».
Αργότερα, δημοσίευα σκίτσα μου καθώς και φωτογραφίες τοπικών και υπερτοπικών celebrities με λεζάντες ή «πλαίσια διαλόγου» και «συννεφάκια σκέψεων», που επεξεργαζόμουν στο photoshop. «Επί πασόκ, αχ, ωραία χρόνια», που λέει και η Μαριλού στην Τούρτα της Μαμάς, είχα έμπνευση και ανθρώπους που έπαιρναν από χιούμορ.
Πάνω που είχα βαρεθεί και σκεφτόμουν να σταματήσω τη στήλη, ήρθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πήρα ένα τηλεφώνημα από κάποια γραμματεία, που με επέπληξε επειδή απευθυνόμενος στο αναγνωστικό μου κοινό έγραφα «αγαπητέ μου αναγνώστη», παραλείποντας «την αναγνώστρια»!
Σοκαρίστηκα και σκέφτηκα να σας προσφωνώ με το «Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι», όπως ο Βουλαρίνος στο Athens Voice, αλλά δεν μου αρέσει να αντιγράφω. Επειδή όμως διάβαζα Νίτσε -όπως ο Τσίπρας διάβαζε Αγγλικά- θυμήθηκα πως «ό,τι δεν με σκοτώνει με δυναμώνει». Έτσι διατήρησα τη στήλη με μεγαλύτερη όρεξη.
Να ‘μαι λοιπόν εδώ σήμερα, έχοντας συμπληρώσει 30 (τριάντα) ολόκληρα χρόνια με τα Έπεα Πτερόεντα. Σας εύχομαι χρόνια καλά. Να μπορούμε να βρισκόμαστε… όσο αντέχουμε!
Προηγουμένως είχα το μονόστηλο «Με άριστα το Δέκα», στο οποίο βαθμολογούσα φράσεις και συμπεριφορές των δημοτικών συμβούλων κατά την ώρα των συνεδριάσεων, αλλά επειδή ήσαν πάρα πολλά τα «παράξενα» που συνέβαιναν, ζήτησα από τον Χρήστο Ζαγκλή, να μου διαθέσει «λίγο περισσότερο χώρο». «Πάρε δίστηλο», μου απάντησε, «και ονόμασέ το Έπεα Πτερόεντα». Το πήρα λοιπόν και το υπόγραφα ως «Αιθεροβάμων». Μεγάλες πιένες η στήλη. Εκτός από τους σατιριζόμενους δημοτικούς συμβούλους, έρχονταν και άλλοι που, χωρίς η συμπεριφορά τους να μου δίνει δικαίωμα για να γράψω κάτι, με ρωτούσαν γιατί δεν αναφέρω και το δικό τους όνομα.
Έκτοτε, η στήλη (για να μη γίνει βαρετή), άλλαξε στυλ πολλές φορές. Από δίστηλο, είχε φτάσει τη μισή σελίδα σε οριζόντια διάταξη, με θέματα όχι μόνον από το Δ.Σ., αλλά απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό και απ’ όλες τις δραστηριότητες (κοινωνικές, πολιτικές, αθλητικές, πολιτιστικές) χωρίς βέβαια να ξεχνάει τα «τοπικά ταλέντα».
Αργότερα, δημοσίευα σκίτσα μου καθώς και φωτογραφίες τοπικών και υπερτοπικών celebrities με λεζάντες ή «πλαίσια διαλόγου» και «συννεφάκια σκέψεων», που επεξεργαζόμουν στο photoshop. «Επί πασόκ, αχ, ωραία χρόνια», που λέει και η Μαριλού στην Τούρτα της Μαμάς, είχα έμπνευση και ανθρώπους που έπαιρναν από χιούμορ.
Πάνω που είχα βαρεθεί και σκεφτόμουν να σταματήσω τη στήλη, ήρθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πήρα ένα τηλεφώνημα από κάποια γραμματεία, που με επέπληξε επειδή απευθυνόμενος στο αναγνωστικό μου κοινό έγραφα «αγαπητέ μου αναγνώστη», παραλείποντας «την αναγνώστρια»!
Σοκαρίστηκα και σκέφτηκα να σας προσφωνώ με το «Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι», όπως ο Βουλαρίνος στο Athens Voice, αλλά δεν μου αρέσει να αντιγράφω. Επειδή όμως διάβαζα Νίτσε -όπως ο Τσίπρας διάβαζε Αγγλικά- θυμήθηκα πως «ό,τι δεν με σκοτώνει με δυναμώνει». Έτσι διατήρησα τη στήλη με μεγαλύτερη όρεξη.
Να ‘μαι λοιπόν εδώ σήμερα, έχοντας συμπληρώσει 30 (τριάντα) ολόκληρα χρόνια με τα Έπεα Πτερόεντα. Σας εύχομαι χρόνια καλά. Να μπορούμε να βρισκόμαστε… όσο αντέχουμε!
(Είχε δημοσιευτεί στις 20/3/21 στην έντυπη Αμαρυσία και είχα ξεχάσει να το αναρτήσω)