Τηλεοπτικής αισθητικής τρίωρο σουηδικό έπος, του οποίου η ιστορία ξεκινά πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αφορά σε μια 18χρονη κοπέλα που ζει στο χωριό Βάρμλαντ της Σουηδίας κοντά στα σύνορα με τη Νορβηγία. Η Άνικα μένει εκεί με τους γονείς της, τα αδέλφια της Γκούναρ και Άνμαρι και τον παππού της Άιζακ. Η ζωή κυλάει ήσυχα και αρμονικά και κανείς δεν περιμένει ότι θα τους αγγίξει ο πόλεμος, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζονται οι Γερμανοί κοντά στα σύνορα με τη Νορβηγία. Η Άνικα, ένα κορίτσι με ανησυχίες, ζητάει από τους γονείς της να πάει στη Στοκχόλμη να βρει δουλειά και να ζήσει εκεί. Θα την αφήσουν. Στη Στοκχόλμη θα γνωρίσει τη ζωηρούλα Μπέριτ, που θα της μάθει πώς ζουν στη μεγαλούπολη, πώς να βρει δουλειά και θα τη βοηθήσει να γνωρίσει τους άντρες. Η Άνικα θα γνωρίσει ένα νεαρό πρωταθλητή του στίβου, με τον οποίο θα αγαπηθούν στην αρχή πλατωνικά, ενώ με την πάροδο του χρόνου η σχέση θα προχωρήσει ομαλά μέχρι το γάμο τους, γύρω στο 1943, που ο άντρας της θα γνωρίσει έναν φίλο της που είναι κομμουνιστής.
Η ταινία (που πρόσφατα αποκαταστάθηκε ψηφιακά και είχε αποδοκιμαστεί από την πλειοψηφία των σουηδών κριτικών κινηματογράφου το 1989 που κυκλοφόρησε), έχει ενδιαφέρον από την άποψη ότι παρακολουθούμε αποσπασματικές σκηνές της ζωής των Σουηδών που στάθηκαν ουδέτεροι στον πόλεμο, την κοινωνική ανισότητα, το ρατσισμό και τις πολιτικές διαφορές.
Από άποψη σκηνικών, κοστουμιών, φωτογραφίας και μουσικής, θα τη χαρακτήριζα εξαιρετική. Είναι μια πλούσια παραγωγή και -όπως διάβασα στη Σουηδική Βάση Κινηματογραφικών Δεδομένων- η πλουσιότερη Σουηδική που είχε γίνει μέχρι το 1989, αλλά…
Το σενάριο είναι ανύπαρκτο. Παρακολουθούμε την Άνικα σε διάφορες δράσεις και μέσα από αυτές «ζούμε» αποσπασματικά την ιστορία ενός απαθούς λαού, που είχε μάθει να «κάθεται στην άκρη» όταν ο κόσμος χαλούσε γύρω του. Θυμάμαι τη χαρακτηριστική σκηνή στην οποία ο παππούς της Άνικα αγναντεύοντας τα λιβάδια και τα βουνά που περιτριγύριζαν το χωριό τους, της λέει: «Φοβάμαι τι έρχεται. Μην ξεχνάτε τις παραδόσεις, Άνικα. Μην ξεχνάτε το τρόπο που ζούσαμε». Ο άνθρωπος της παράδοσης και της οικογένειας, είχε συνειδητοποιήσει ότι μετά από αυτόν τον πόλεμο τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο και έτσι προετοίμαζε την εγγονή του, που είχε επιστρέψει από τη Στοκχόλμη μαζί με τον μνηστήρα της, ο οποίος –επιπροσθέτως- ανήκε σε άλλη κοινωνική τάξη.
Οι ερμηνείες σκέτο μελόδραμα και από ηθοποιούς που δεν γνωρίζω κανέναν. Μειονέκτημα επίσης είναι και η μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Τρεις ώρες και 13 λεπτά δεν το λες και εύκολο. Ορισμένες φορές η ιστορία παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά αρκετές φορές παρακαλάς «να τελειώνουμε». Ευτυχώς, με το Netflix μπορείς να διακόψεις την προβολή, ή ακόμα και να την τρέξεις λίγο. Αν ήταν μίνι σειρά τριών ωριαίων επεισοδίων ή έξι ημίωρων ίσως να ήταν καλύτερα. Πάντως βλέπεται με ενδιαφέρον. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
Είδος: Δράμα (193΄)
Χώρα: Σουηδία (1989)
Σκηνοθεσία: Göran Carmback
Διανομή: Helene Egelund – Annika / Helena Bergström – Berit / Per Morberg - Bengt Hall / Ingvar Hirdwall - Annika's father / Anita Ekström - Annika's mother / Per Oscarsson – Isak / Per Grytt - Annika's brother / Johan Ulveson - Harald Persson
Σύνοψη: Μια νέα γυναίκα στην ουδέτερη Σουηδία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μετακομίζει στη Στοκχόλμη και παντρεύεται έναν άνδρα που αποδεικνύεται τελικά άλλος από αυτό που είχε φανταστεί.
Προβάλλεται: από 10/3/2021 στο Netflix
Η ταινία (που πρόσφατα αποκαταστάθηκε ψηφιακά και είχε αποδοκιμαστεί από την πλειοψηφία των σουηδών κριτικών κινηματογράφου το 1989 που κυκλοφόρησε), έχει ενδιαφέρον από την άποψη ότι παρακολουθούμε αποσπασματικές σκηνές της ζωής των Σουηδών που στάθηκαν ουδέτεροι στον πόλεμο, την κοινωνική ανισότητα, το ρατσισμό και τις πολιτικές διαφορές.
Από άποψη σκηνικών, κοστουμιών, φωτογραφίας και μουσικής, θα τη χαρακτήριζα εξαιρετική. Είναι μια πλούσια παραγωγή και -όπως διάβασα στη Σουηδική Βάση Κινηματογραφικών Δεδομένων- η πλουσιότερη Σουηδική που είχε γίνει μέχρι το 1989, αλλά…
Το σενάριο είναι ανύπαρκτο. Παρακολουθούμε την Άνικα σε διάφορες δράσεις και μέσα από αυτές «ζούμε» αποσπασματικά την ιστορία ενός απαθούς λαού, που είχε μάθει να «κάθεται στην άκρη» όταν ο κόσμος χαλούσε γύρω του. Θυμάμαι τη χαρακτηριστική σκηνή στην οποία ο παππούς της Άνικα αγναντεύοντας τα λιβάδια και τα βουνά που περιτριγύριζαν το χωριό τους, της λέει: «Φοβάμαι τι έρχεται. Μην ξεχνάτε τις παραδόσεις, Άνικα. Μην ξεχνάτε το τρόπο που ζούσαμε». Ο άνθρωπος της παράδοσης και της οικογένειας, είχε συνειδητοποιήσει ότι μετά από αυτόν τον πόλεμο τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο και έτσι προετοίμαζε την εγγονή του, που είχε επιστρέψει από τη Στοκχόλμη μαζί με τον μνηστήρα της, ο οποίος –επιπροσθέτως- ανήκε σε άλλη κοινωνική τάξη.
Οι ερμηνείες σκέτο μελόδραμα και από ηθοποιούς που δεν γνωρίζω κανέναν. Μειονέκτημα επίσης είναι και η μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Τρεις ώρες και 13 λεπτά δεν το λες και εύκολο. Ορισμένες φορές η ιστορία παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά αρκετές φορές παρακαλάς «να τελειώνουμε». Ευτυχώς, με το Netflix μπορείς να διακόψεις την προβολή, ή ακόμα και να την τρέξεις λίγο. Αν ήταν μίνι σειρά τριών ωριαίων επεισοδίων ή έξι ημίωρων ίσως να ήταν καλύτερα. Πάντως βλέπεται με ενδιαφέρον. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
Είδος: Δράμα (193΄)
Χώρα: Σουηδία (1989)
Σκηνοθεσία: Göran Carmback
Διανομή: Helene Egelund – Annika / Helena Bergström – Berit / Per Morberg - Bengt Hall / Ingvar Hirdwall - Annika's father / Anita Ekström - Annika's mother / Per Oscarsson – Isak / Per Grytt - Annika's brother / Johan Ulveson - Harald Persson
Σύνοψη: Μια νέα γυναίκα στην ουδέτερη Σουηδία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μετακομίζει στη Στοκχόλμη και παντρεύεται έναν άνδρα που αποδεικνύεται τελικά άλλος από αυτό που είχε φανταστεί.
Προβάλλεται: από 10/3/2021 στο Netflix
