Ένας σαιξπηρικός ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ στα 82 του.
Ο Κρίστοφερ Πλάμερ, ο Καναδός ηθοποιός που έμεινε αξέχαστος ως Κάπτεν φον Τραπ, στο μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας» («The Sound Of Music», 1965), την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021 και σε ηλικία 91 ετών, πέθανε γαλήνια στο σπίτι του στο Κονέκτικατ έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Έλεν Τέιλορ.
Ο Πλάμερ, ένας καταξιωμένος Σαιξπηρικός ηθοποιός που τιμήθηκε για το πολυδιάσταστο θεατρικό, τηλεοπτικό και κινηματογραφικό του έργο έγινε γνωστός από το ρόλο του στην «Μελωδία της Ευτυχίας», χρειάστηκε όμως να περιμένει μέχρι την ηλικία των 82 ετών για να κερδίσει το 2012 Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου στην ταινία «Οι πρωτάρηδες».
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1957 με τη συμμετοχή του στην ταινία Stage Struck και ακολούθησαν οι ταινίες όπως: «Έρωτες που σβήνουν την αυγή» (Inside Daisy Clover, 1965), «Η νύχτα των στρατηγών» (The night of the generals, 1967) και «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» (The man who would be king, 1975), ενώ ξεχωριστή ήταν η παρουσία του στη σειρά (και κινηματογραφική ταινία) του Φράνκο Τζεφιρέλι «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (Jesus of Nazareth, 1977) στο ρόλο του Ηρώδη καθώς και στην επιτυχημένη σειρά «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας» (The Thorn Birds, 1983).
Το 1968 τιμήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ με τον τίτλο του Ιππότη, ενώ επιπλέον, έχει τιμηθεί αντίστοιχα από το κράτος του Καναδά. Ήταν Επίτιμος Διδάκτωρ της Juilliard School της Νέας Υόρκης και πέντε μεγάλων Πανεπιστημίων του Καναδά. Το 1986 μπήκε στο Θεατρικό Hall of Fame και το 1999 στην αντίστοιχη επετηρίδα του Καναδά. Έχει βραβευτεί με δυο Έμμυ, δύο Τόνυ, μια Χρυσή Σφαίρα, ένα BAFTA και ένα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, όπως προαναφέρθηκε, που τον κατέστησε τον γηραιότερο ηθοποιό που κέρδισε ποτέ το βραβείο.
Τη δεκαετία του '90 συμμετείχε στις ταινίες «Μάλκολμ Χ» (Malcolm X, 1992), «Οι Δώδεκα Πίθηκοι» (12 Momkeys, 1995) και «The Insider», (1999), ενώ οι πιο πρόσφατες ταινίες στις οποίες συμμετείχε είναι: «Ψηλά στον ουρανό» (Up, 2009), «Ο τελευταίος σταθμός» (The last station, 2009), «Ο φανταστικός κόσμος του Δρ. Παρνάσους» (The Imaginarium of Doctor Parnassus, 2009), «Οι πρωτάρηδες» (Beginners, 2010), «Το κορίτσι με το τατουάζ» (The girl with the dragon tattoo, 2011), «Ο παραχαράκτης» (The forger, 2014), «Γράμμα από το παρελθόν» (Remember, 2015), «Όλα τα λεφτά του κόσμου» (All the Money in the World, 2017, όπου ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου), «Στα μαχαίρια» (Knives out, 2019) και «Οι βράχοι της ελευθερίας» (Kliffs of freedom, 2019).
TRIVIA
Ο Κρίστοφερ Πλάμερ, ο Καναδός ηθοποιός που έμεινε αξέχαστος ως Κάπτεν φον Τραπ, στο μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας» («The Sound Of Music», 1965), την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021 και σε ηλικία 91 ετών, πέθανε γαλήνια στο σπίτι του στο Κονέκτικατ έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Έλεν Τέιλορ.
Ο Πλάμερ, ένας καταξιωμένος Σαιξπηρικός ηθοποιός που τιμήθηκε για το πολυδιάσταστο θεατρικό, τηλεοπτικό και κινηματογραφικό του έργο έγινε γνωστός από το ρόλο του στην «Μελωδία της Ευτυχίας», χρειάστηκε όμως να περιμένει μέχρι την ηλικία των 82 ετών για να κερδίσει το 2012 Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου στην ταινία «Οι πρωτάρηδες».
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1957 με τη συμμετοχή του στην ταινία Stage Struck και ακολούθησαν οι ταινίες όπως: «Έρωτες που σβήνουν την αυγή» (Inside Daisy Clover, 1965), «Η νύχτα των στρατηγών» (The night of the generals, 1967) και «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» (The man who would be king, 1975), ενώ ξεχωριστή ήταν η παρουσία του στη σειρά (και κινηματογραφική ταινία) του Φράνκο Τζεφιρέλι «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (Jesus of Nazareth, 1977) στο ρόλο του Ηρώδη καθώς και στην επιτυχημένη σειρά «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας» (The Thorn Birds, 1983).
Το 1968 τιμήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ με τον τίτλο του Ιππότη, ενώ επιπλέον, έχει τιμηθεί αντίστοιχα από το κράτος του Καναδά. Ήταν Επίτιμος Διδάκτωρ της Juilliard School της Νέας Υόρκης και πέντε μεγάλων Πανεπιστημίων του Καναδά. Το 1986 μπήκε στο Θεατρικό Hall of Fame και το 1999 στην αντίστοιχη επετηρίδα του Καναδά. Έχει βραβευτεί με δυο Έμμυ, δύο Τόνυ, μια Χρυσή Σφαίρα, ένα BAFTA και ένα Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, όπως προαναφέρθηκε, που τον κατέστησε τον γηραιότερο ηθοποιό που κέρδισε ποτέ το βραβείο.
Τη δεκαετία του '90 συμμετείχε στις ταινίες «Μάλκολμ Χ» (Malcolm X, 1992), «Οι Δώδεκα Πίθηκοι» (12 Momkeys, 1995) και «The Insider», (1999), ενώ οι πιο πρόσφατες ταινίες στις οποίες συμμετείχε είναι: «Ψηλά στον ουρανό» (Up, 2009), «Ο τελευταίος σταθμός» (The last station, 2009), «Ο φανταστικός κόσμος του Δρ. Παρνάσους» (The Imaginarium of Doctor Parnassus, 2009), «Οι πρωτάρηδες» (Beginners, 2010), «Το κορίτσι με το τατουάζ» (The girl with the dragon tattoo, 2011), «Ο παραχαράκτης» (The forger, 2014), «Γράμμα από το παρελθόν» (Remember, 2015), «Όλα τα λεφτά του κόσμου» (All the Money in the World, 2017, όπου ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου), «Στα μαχαίρια» (Knives out, 2019) και «Οι βράχοι της ελευθερίας» (Kliffs of freedom, 2019).
TRIVIA
Αντικαταστάτης με προοπτικές Όσκαρ
Στην ταινία «Όλα τα λεφτά του κόσμου» (All the Money in the World) του Ρίντλεϊ Σκοτ, στην οποία έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως Ζαν Πολ Γκετί, ο Κρίστοφερ Πλάμερ είχε αντικαταστήσει τον άλλο εξαίρετο ηθοποιό Κέβιν Σπέισι, τον οποίο η παραγωγή απέσυρε ύστερα από καταγγελίες εις βάρος του, στο πλαίσιο του κινήματος #Me-too.
Κατά την αντικατάσταση ο σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ αποφάσισε να μην δείξει στον Πλάμερ κανένα υλικό από τον Σπέισι ή να του εξηγήσει πώς ο Σπέισι έπαιξε τις σκηνές, για να μην επηρεαστεί. Όταν τελείωσε, ο Ρίντλεϊ Σκοτ βρήκε ότι οι δύο εκδοχές του Ζαν Πολ Γκετί αν και ήταν πολύ διαφορετικές ήταν εξίσου επιτυχημένες και η κάθε μια είχε το δικό της στυλ.
Κατά την αντικατάσταση ο σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ αποφάσισε να μην δείξει στον Πλάμερ κανένα υλικό από τον Σπέισι ή να του εξηγήσει πώς ο Σπέισι έπαιξε τις σκηνές, για να μην επηρεαστεί. Όταν τελείωσε, ο Ρίντλεϊ Σκοτ βρήκε ότι οι δύο εκδοχές του Ζαν Πολ Γκετί αν και ήταν πολύ διαφορετικές ήταν εξίσου επιτυχημένες και η κάθε μια είχε το δικό της στυλ.
Συμμετοχή σε ταινία για το 1821
Στην ταινία «Οι βράχοι της ελευθερίας» (2019) του Βαν Λίνγκ, ο Κρίστοφερ Πλάμερ υποδυόταν τον Θανάση, έναν έλληνα δάσκαλο και σύμβουλο του Ταρίκ, ενός Οθωμανού συνταγματάρχη τον οποίο έχει γαλουχήσει με τα νάματα της ήπιας λύσης των διαφορών μέσα από τη διπλωματία.
Η ταινία (που προβλήθηκε στην Ελλάδα το Μάιο του 2019) αποτελεί μια «μοναδική» αμερικανική παραγωγή. Γυρισμένη λίγο έξω από την πολιτεία του Νέου Μεξικού, αναφέρεται σε μια ιστορία αγάπης και δύναμης, με φόντο μια σπάνια προβαλλόμενη περίοδο της ιστορίας μας, τις αρχές του 18ου αιώνα, όταν κορυφωνόταν ο αγώνας των Ελλήνων για ανεξαρτησία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά από 400 χρόνια καταπίεσης και αποτελεί ένα έργο αληθινού πάθους για την παραγωγό και συν-συγγραφέα Μαριάννα Μητροπούλου, η οποία αφιέρωσε πολλά χρόνια για τη συγγραφή μιας ιστορίας που θα μετέφερε την Ελληνική Επανάσταση στο σύγχρονο ευρύ κοινό, μέσα από την κλασική παράδοση του Χόλυγουντ.
Είναι ένα ιστορικό μελόδραμα, μια περιπέτεια, στην οποία συμμετέχουν φανταστικοί και πραγματικοί χαρακτήρες που επιδιώκει να παρουσιάσει και να τιμήσει τους Έλληνες με την αναφορά σε αξιόλογα ελληνικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα (ανάμεσά τους και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία. Αληθινά γεγονότα, όπως το μαρτύριο των γυναικών του Σουλίου, αποτέλεσαν έμπνευση κατά την έναρξη της ταινίας, ενώ η κορύφωση της ιστορίας πραγματοποιείται στην κρίσιμη μάχη του Βαλτετσίου, μία από τις πρώτες μεγάλες συγκρούσεις της Ελληνικής Επανάστασης.
Στην ταινία αυτή, ο Κρίστοφερ Πλάμερ δεν είχε μεγάλο ρόλο, αλλά όμως χαρακτηριστικό για να δικαιολογήσει το πώς ο Οθωμανός στρατιωτικός Ταρίκ μπόρεσε να ερωτευτεί μιαν Ελληνίδα, τις παραμονές της εξέγερσης του 1821.
Η ταινία (που προβλήθηκε στην Ελλάδα το Μάιο του 2019) αποτελεί μια «μοναδική» αμερικανική παραγωγή. Γυρισμένη λίγο έξω από την πολιτεία του Νέου Μεξικού, αναφέρεται σε μια ιστορία αγάπης και δύναμης, με φόντο μια σπάνια προβαλλόμενη περίοδο της ιστορίας μας, τις αρχές του 18ου αιώνα, όταν κορυφωνόταν ο αγώνας των Ελλήνων για ανεξαρτησία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά από 400 χρόνια καταπίεσης και αποτελεί ένα έργο αληθινού πάθους για την παραγωγό και συν-συγγραφέα Μαριάννα Μητροπούλου, η οποία αφιέρωσε πολλά χρόνια για τη συγγραφή μιας ιστορίας που θα μετέφερε την Ελληνική Επανάσταση στο σύγχρονο ευρύ κοινό, μέσα από την κλασική παράδοση του Χόλυγουντ.
Είναι ένα ιστορικό μελόδραμα, μια περιπέτεια, στην οποία συμμετέχουν φανταστικοί και πραγματικοί χαρακτήρες που επιδιώκει να παρουσιάσει και να τιμήσει τους Έλληνες με την αναφορά σε αξιόλογα ελληνικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα (ανάμεσά τους και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία. Αληθινά γεγονότα, όπως το μαρτύριο των γυναικών του Σουλίου, αποτέλεσαν έμπνευση κατά την έναρξη της ταινίας, ενώ η κορύφωση της ιστορίας πραγματοποιείται στην κρίσιμη μάχη του Βαλτετσίου, μία από τις πρώτες μεγάλες συγκρούσεις της Ελληνικής Επανάστασης.
Στην ταινία αυτή, ο Κρίστοφερ Πλάμερ δεν είχε μεγάλο ρόλο, αλλά όμως χαρακτηριστικό για να δικαιολογήσει το πώς ο Οθωμανός στρατιωτικός Ταρίκ μπόρεσε να ερωτευτεί μιαν Ελληνίδα, τις παραμονές της εξέγερσης του 1821.
(Δημοσιεύτηκε στην έντυπη Αμαρυσία του Σαββάτου 13/2/2021)