Οι εποχές αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν τα ήθη και τα έθιμα. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας αλλάζει δύσκολα και ειδικά από μια κάποια ηλικία και μετά. Απόδειξη, ότι πολλές φορές σε συζητήσεις ανεξαρτήτως θέματος, ακούς να λένε την ατάκα «Έλα μωρέ, ο Έλληνας το έχει στο DNA του, δεν αλλάζει εύκολα».
Τα παλιά χρόνια, όταν ήμουν παιδί και έφηβος, που δεν υπήρχε το ίντερνετ και η ταχεία εξάπλωση των ειδήσεων (καλών ή κακών), δεν είχαμε πλήρη γνώση του τι συνέβαινε, ακόμα και μέσα στη μικρή μας κοινωνία. Έτσι, όταν ένας μεγαλύτερος συμπεριφερόταν «πονηρά» (όπως λέγαμε) σε μια μικρότερη, όλοι το ψιθυρίζαμε (το μυστικό έβγαινε από την ίδια, που δεν τολμούσε να το πει φωναχτά και το έλεγε στη φιλενάδα της, που εκείνη πάλι δεν μπορούσε να κρατήσει μυστικό), αλλά κανείς δεν δημιουργούσε θέμα. Τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, υπαγόρευαν την απόκρυψη του συμβάντος για να μην εκτεθούν: η κοπέλα, διότι έπρεπε να δείχνει άμεμπτη μέχρι το γάμο της. Οι γονείς της, διότι «ευθύνονταν επειδή δεν την είχαν πονηρέψει». Ο θύτης, διότι «βρέθηκε σε μια στιγμή αδυναμίας αδερφέ, μη του καταστρέψουμε την οικογένεια και την καριέρα». Οι φίλοι και συγγενείς, με τις δικαιολογίες «μήπως τα ‘θελε κι αυτή;» και «δεν θα γίνω ρουφιάνος εγώ».
Πάντοτε υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι (το DNA που λέγαμε) που εκμεταλλεύονταν την αφέλεια των παιδιών και των εφήβων και πάντοτε υπήρχαν νεαρά άτομα που χωρίς να είναι αφελή, υπέκυπταν για διάφορους λόγους. Ορισμένοι χαρακτήρες είναι διαχρονικοί. Στην εποχή μας τα ήθη και τα έθιμα γύρω από τέτοια συμβάντα έχουν αλλάξει. Το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν κάνει τους χρήστες αποκαλυπτικούς. Ο «νόμος της σιωπής» δεν βρίσκει έδαφος. Απέναντι στην κακοποίηση των νέων, πάντα υπάρχει κάποιο όπλο αντιμετώπισης. Τηλέφωνα ανάγκης, υπηρεσίες, οργανώσεις, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι.
Γι’ αυτό, οι «πρώην νέοι και έφηβοι» διαπιστώνοντας ότι οι σημερινοί νέοι μιλάνε ανοιχτά και βρίσκουν ανταπόκριση, τώρα βρίσκουν το θάρρος να αποκαλύψουν τι τους συνέβη πριν 20 και 22 χρόνια. Δεν είναι ύποπτο, ούτε εκ του πονηρού.
Και αν οι Έλληνες έχουν στο DNA τους να αμφιβάλλουν, να αμφισβητούν και να συνωμοσιολογούν, καλά θα κάνουν να σκεφτούν ότι στο ίδιο DNA υπάρχει και η «υπερβολή». Η «πολιτική ορθότητα» και τα «προσωπικά δεδομένα», στη χώρα μας έχουν πάρει λάθος δρόμο και η «παρεξήγηση» βρίσκεται κρυμμένη στην επόμενη στροφή.
Τα παλιά χρόνια, όταν ήμουν παιδί και έφηβος, που δεν υπήρχε το ίντερνετ και η ταχεία εξάπλωση των ειδήσεων (καλών ή κακών), δεν είχαμε πλήρη γνώση του τι συνέβαινε, ακόμα και μέσα στη μικρή μας κοινωνία. Έτσι, όταν ένας μεγαλύτερος συμπεριφερόταν «πονηρά» (όπως λέγαμε) σε μια μικρότερη, όλοι το ψιθυρίζαμε (το μυστικό έβγαινε από την ίδια, που δεν τολμούσε να το πει φωναχτά και το έλεγε στη φιλενάδα της, που εκείνη πάλι δεν μπορούσε να κρατήσει μυστικό), αλλά κανείς δεν δημιουργούσε θέμα. Τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, υπαγόρευαν την απόκρυψη του συμβάντος για να μην εκτεθούν: η κοπέλα, διότι έπρεπε να δείχνει άμεμπτη μέχρι το γάμο της. Οι γονείς της, διότι «ευθύνονταν επειδή δεν την είχαν πονηρέψει». Ο θύτης, διότι «βρέθηκε σε μια στιγμή αδυναμίας αδερφέ, μη του καταστρέψουμε την οικογένεια και την καριέρα». Οι φίλοι και συγγενείς, με τις δικαιολογίες «μήπως τα ‘θελε κι αυτή;» και «δεν θα γίνω ρουφιάνος εγώ».
Πάντοτε υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι (το DNA που λέγαμε) που εκμεταλλεύονταν την αφέλεια των παιδιών και των εφήβων και πάντοτε υπήρχαν νεαρά άτομα που χωρίς να είναι αφελή, υπέκυπταν για διάφορους λόγους. Ορισμένοι χαρακτήρες είναι διαχρονικοί. Στην εποχή μας τα ήθη και τα έθιμα γύρω από τέτοια συμβάντα έχουν αλλάξει. Το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν κάνει τους χρήστες αποκαλυπτικούς. Ο «νόμος της σιωπής» δεν βρίσκει έδαφος. Απέναντι στην κακοποίηση των νέων, πάντα υπάρχει κάποιο όπλο αντιμετώπισης. Τηλέφωνα ανάγκης, υπηρεσίες, οργανώσεις, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι.
Γι’ αυτό, οι «πρώην νέοι και έφηβοι» διαπιστώνοντας ότι οι σημερινοί νέοι μιλάνε ανοιχτά και βρίσκουν ανταπόκριση, τώρα βρίσκουν το θάρρος να αποκαλύψουν τι τους συνέβη πριν 20 και 22 χρόνια. Δεν είναι ύποπτο, ούτε εκ του πονηρού.
Και αν οι Έλληνες έχουν στο DNA τους να αμφιβάλλουν, να αμφισβητούν και να συνωμοσιολογούν, καλά θα κάνουν να σκεφτούν ότι στο ίδιο DNA υπάρχει και η «υπερβολή». Η «πολιτική ορθότητα» και τα «προσωπικά δεδομένα», στη χώρα μας έχουν πάρει λάθος δρόμο και η «παρεξήγηση» βρίσκεται κρυμμένη στην επόμενη στροφή.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην Αμαρυσία του Σαββάτου 23/1/2021)