Ο Ντέιβιντ Φίντσερ που μας έχει χαρίσει ταινίες όπως τις «Seven» (1995), «Zodiac» (2007), «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2008), «The social network» (2010) και «Το κορίτσι εξαφανίζεται» (2014) επανέρχεται με μια ταινία που αφορά τον σεναριογράφο Χέρμαν Μάνκιεβιτς, τον άνθρωπο που έγραψε το σενάριο της ταινίας «Πολίτης Κέιν» του Όρσον Γουέλς.
Ουσιαστικά, ένα φιλμ ύμνο στους σεναριογράφους, που όμως μέσα από την αφήγηση ξεδιπλώνει όχι μόνο τον χαρακτήρα του Μανκ (όπως ήταν το παρατσούκλι του) αλλά και όλο το παρασκήνιο στο Χόλιγουντ, σε μια εποχή που έδυε ο βωβός και ανέτειλαν νέες προοπτικές για την τεχνική του κινηματογράφου.
Με την έναρξη του φιλμ, βρισκόμαστε σε ένα απόμερο ράντσο όπου έχει εγκατασταθεί η ομάδα του νεαρού και ανερχόμενου σκηνοθέτη Όρσον Γουέλς: μία αγγλίδα γραμματέας, μία γερμανίδα νοσοκόμα και ένας μάνατζερ. Όλοι για να φροντίζουν και να επιβλέπουν τον Μανκ, ο οποίος μόλις έχει βγει από νοσοκομείο με το πόδι στο γύψο, ύστερα από ένα σοβαρό τροχαίο.
Ο Γουέλς, του οποίου λίγο καιρό πριν έχει απορριφθεί η ταινία «Καρδιά του Σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον Μάνκιεβιτς, διάσημο για το χιούμορ του, αλλά με ανατρεπτικές ιδέες και αλκοολικό. Ο Γουέλς τον θεωρεί κατάλληλο για να γράψει το σενάριο της ταινίας που φιλοδοξεί να κινηματογραφήσει με θέμα τη ζωή του μεγιστάνα του Τύπου Χιρστ και που αργότερα θα έπαιρνε τον τίτλο «Πολίτης Κέιν».
Ο Μάνκιεβιτς (τον οποίο υποδύεται εξαιρετικά ο Γκάρι Όλντμαν, θέτοντας με την ερμηνεία του υποψηφιότητα για Όσκαρ το 2021), εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεται ακινητοποιημένος στο κρεβάτι, πιέζεται χρονικά από τον Όρσον Γουέλς (60 ημέρες), αλλά και ψυχολογικά από το παρελθόν του (που το μαθαίνουμε από αλλεπάλληλα flashback). Καταστάσεις που τον σπρώχνουν στο ποτό, άλλοτε δημιουργικά και άλλοτε ανασταλτικά. Γύρω του, την ίδια ώρα κινούνται και τον επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα, τον ενθαρρύνουν ή τον υποτιμούν παραγωγοί, σκηνοθέτες, πρωταγωνίστριες και πολιτικοί.
Όλοι σε ένα γαϊτανάκι που ο Φίντσερ κινεί με μαεστρία υποβοηθούμενος από την καταπληκτική δουλειά του Erik Messerschmidt (στη διεύθυνση της ασπρόμαυρης φωτογραφίας που είναι προσαρμοσμένη στο στυλ των ταινιών της εποχής), τον Kirk Baxter (στο μοντάζ) και του Donald Graham Burt (στον άρτιο σχεδιασμό παραγωγής).
Ένα εντυπωσιακά δομημένο φιλμ, χαρακτήρων και πυκνών διαλόγων, σε σενάριο του πατέρα του Ντέιβιντ Φίντσερ, το οποίο είχε γράψει πριν το 2003. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
Είδος: Δράμα, Βιογραφία (132΄)
Χώρα: ΗΠΑ (2020)
Σκηνοθεσία: David Fincher
Σενάριο: Jack Fincher
Παίζουν: Gary Oldman, Amanda Seyfried, Lily Collins, Tom Pelphrey, Arliss Howard, Tom Burke
Σύνοψη: Δεκαετία του 30. Ο καυστικός αλκοολικός σεναριογράφος Χέρμαν Μάνκιεβιτς επαναπροσδιορίζει με την οπτική του το Χόλιγουντ, ενώ προσπαθεί να τελειώσει τον «Πολίτη Κέιν» (Διανομή: Odeon και από 4/12/2020 στο Netflix)
Ουσιαστικά, ένα φιλμ ύμνο στους σεναριογράφους, που όμως μέσα από την αφήγηση ξεδιπλώνει όχι μόνο τον χαρακτήρα του Μανκ (όπως ήταν το παρατσούκλι του) αλλά και όλο το παρασκήνιο στο Χόλιγουντ, σε μια εποχή που έδυε ο βωβός και ανέτειλαν νέες προοπτικές για την τεχνική του κινηματογράφου.
Με την έναρξη του φιλμ, βρισκόμαστε σε ένα απόμερο ράντσο όπου έχει εγκατασταθεί η ομάδα του νεαρού και ανερχόμενου σκηνοθέτη Όρσον Γουέλς: μία αγγλίδα γραμματέας, μία γερμανίδα νοσοκόμα και ένας μάνατζερ. Όλοι για να φροντίζουν και να επιβλέπουν τον Μανκ, ο οποίος μόλις έχει βγει από νοσοκομείο με το πόδι στο γύψο, ύστερα από ένα σοβαρό τροχαίο.
Ο Γουέλς, του οποίου λίγο καιρό πριν έχει απορριφθεί η ταινία «Καρδιά του Σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον Μάνκιεβιτς, διάσημο για το χιούμορ του, αλλά με ανατρεπτικές ιδέες και αλκοολικό. Ο Γουέλς τον θεωρεί κατάλληλο για να γράψει το σενάριο της ταινίας που φιλοδοξεί να κινηματογραφήσει με θέμα τη ζωή του μεγιστάνα του Τύπου Χιρστ και που αργότερα θα έπαιρνε τον τίτλο «Πολίτης Κέιν».
Ο Μάνκιεβιτς (τον οποίο υποδύεται εξαιρετικά ο Γκάρι Όλντμαν, θέτοντας με την ερμηνεία του υποψηφιότητα για Όσκαρ το 2021), εκτός από το γεγονός ότι βρίσκεται ακινητοποιημένος στο κρεβάτι, πιέζεται χρονικά από τον Όρσον Γουέλς (60 ημέρες), αλλά και ψυχολογικά από το παρελθόν του (που το μαθαίνουμε από αλλεπάλληλα flashback). Καταστάσεις που τον σπρώχνουν στο ποτό, άλλοτε δημιουργικά και άλλοτε ανασταλτικά. Γύρω του, την ίδια ώρα κινούνται και τον επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα, τον ενθαρρύνουν ή τον υποτιμούν παραγωγοί, σκηνοθέτες, πρωταγωνίστριες και πολιτικοί.
Όλοι σε ένα γαϊτανάκι που ο Φίντσερ κινεί με μαεστρία υποβοηθούμενος από την καταπληκτική δουλειά του Erik Messerschmidt (στη διεύθυνση της ασπρόμαυρης φωτογραφίας που είναι προσαρμοσμένη στο στυλ των ταινιών της εποχής), τον Kirk Baxter (στο μοντάζ) και του Donald Graham Burt (στον άρτιο σχεδιασμό παραγωγής).
Ένα εντυπωσιακά δομημένο φιλμ, χαρακτήρων και πυκνών διαλόγων, σε σενάριο του πατέρα του Ντέιβιντ Φίντσερ, το οποίο είχε γράψει πριν το 2003. (Κριτική μου στο Myfilm)
INFO
Είδος: Δράμα, Βιογραφία (132΄)
Χώρα: ΗΠΑ (2020)
Σκηνοθεσία: David Fincher
Σενάριο: Jack Fincher
Παίζουν: Gary Oldman, Amanda Seyfried, Lily Collins, Tom Pelphrey, Arliss Howard, Tom Burke
Σύνοψη: Δεκαετία του 30. Ο καυστικός αλκοολικός σεναριογράφος Χέρμαν Μάνκιεβιτς επαναπροσδιορίζει με την οπτική του το Χόλιγουντ, ενώ προσπαθεί να τελειώσει τον «Πολίτη Κέιν» (Διανομή: Odeon και από 4/12/2020 στο Netflix)
