Τηλεοπτική σειρά του Netflix, την οποία παρουσιάζει ως «Νο 1 στην Ελλάδα σήμερα», την κατατάσσει στις «αισθηματικές κωμωδίες», την χαρακτηρίζει «Κιτς, Ιδιόμορφη» και τη θεωρεί «Κατάλληλη για ηλικίες άνω των 13 ετών». Οι πιο πάνω περιγραφές συνδυάζονται και με μια φωτογραφία της Έμιλι να πίνει λευκό κρασί με μια φίλη της μπροστά σε ένα ανοικτό παράθυρο με ξύλινα παραθυρόφυλλα. Πολύ ρομαντικά.Αποφάσισα να μη τη δω, ως άλλη μια αμερικάνικη χαριτωμενιά και επειδή άλλο πράγμα είναι μια ταινία των 90΄ και άλλο μια σειρά 10 επεισοδίων των 30΄.
Άλλαξα γνώμη και την είδα, όταν διάβασα το χρονογράφημα της κ. Μανίνας Ντάνου στην ηλεκτρονική Καθημερινή (10/10/2020) με τίτλο «Εσείς πόση “Έμιλι από το Παρίσι” αντέχετε;»
Έχει δίκιο σε όσα γράφει και συμφωνώ απόλυτα ότι είναι πολλά τα στερεότυπα της σειράς, πολλές οι υπερβολές (και συμπληρώνω: με όλους τους Γάλλους να μιλούν Αγγλικά με γαλλική προφορά), αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην αντιγράψω από την κ. Ντάνου ότι «το Παρίσι παρουσιάζεται σαν μια πόλη-όνειρο, αψεγάδιαστη, πεντακάθαρη, φωτεινή σε κάθε γωνία, απροβλημάτιστη όπως κι η ζωή κι ο πλανήτης γενικότερα. Το κρασί ρέει άφθονο, τα κρουασάν είναι πάντα ζεστά, τα ρούχα πάντα μοδάτα, οι μπερέδες πάντα στη θέση τους και κάθε τρεις και λίγο στη θέα οποιουδήποτε αντικειμένου στην οθόνη, σου ‘ρχεται να ρωτήσεις ”τιμούλα;”».
Η σειρά προβάλλει ένα ρομαντικό Παρίσι (χωρίς κίτρινα γιλέκα) με «καρτ ποστάλ» φωτογραφία και μουσική από Εντίθ Πιάφ, Σαρλ Αζναβούρ και βάλε. Δεν σχολιάζω ερμηνείες και προειδοποιώ: υπερβολική σε σύνολο, αλλά δροσερή και έχει την πλάκα της.
Και όπως λέει και ο… ποιητής στο φινάλε του Pretty Woman (αλλά εκεί έπαιζε ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η Τζούλια Ρόμπερτς): «Ελάτε στο Χόλιγουντ όπου το παραμύθι γίνεται πραγματικότητα».
Άλλαξα γνώμη και την είδα, όταν διάβασα το χρονογράφημα της κ. Μανίνας Ντάνου στην ηλεκτρονική Καθημερινή (10/10/2020) με τίτλο «Εσείς πόση “Έμιλι από το Παρίσι” αντέχετε;»
Έχει δίκιο σε όσα γράφει και συμφωνώ απόλυτα ότι είναι πολλά τα στερεότυπα της σειράς, πολλές οι υπερβολές (και συμπληρώνω: με όλους τους Γάλλους να μιλούν Αγγλικά με γαλλική προφορά), αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην αντιγράψω από την κ. Ντάνου ότι «το Παρίσι παρουσιάζεται σαν μια πόλη-όνειρο, αψεγάδιαστη, πεντακάθαρη, φωτεινή σε κάθε γωνία, απροβλημάτιστη όπως κι η ζωή κι ο πλανήτης γενικότερα. Το κρασί ρέει άφθονο, τα κρουασάν είναι πάντα ζεστά, τα ρούχα πάντα μοδάτα, οι μπερέδες πάντα στη θέση τους και κάθε τρεις και λίγο στη θέα οποιουδήποτε αντικειμένου στην οθόνη, σου ‘ρχεται να ρωτήσεις ”τιμούλα;”».
Η σειρά προβάλλει ένα ρομαντικό Παρίσι (χωρίς κίτρινα γιλέκα) με «καρτ ποστάλ» φωτογραφία και μουσική από Εντίθ Πιάφ, Σαρλ Αζναβούρ και βάλε. Δεν σχολιάζω ερμηνείες και προειδοποιώ: υπερβολική σε σύνολο, αλλά δροσερή και έχει την πλάκα της.
Και όπως λέει και ο… ποιητής στο φινάλε του Pretty Woman (αλλά εκεί έπαιζε ο Ρίτσαρντ Γκιρ και η Τζούλια Ρόμπερτς): «Ελάτε στο Χόλιγουντ όπου το παραμύθι γίνεται πραγματικότητα».
(Κριτική μου για το myfilm.gr)
INFO
Σειρά 10 επεισοδίων των 30΄περίπου
Προβάλλεται στο Netflix
Είδος: Κωμωδία, Αισθηματική
Χώρα: ΗΠΑ (2020)
Δημιουργός: Ντάρεν Σταρ
Παίζουν: Λίλι Κόλινς, Φιλιπίν Λιρόι Μποτιέ, Άσλεϊ Παρκ, Λουκά Μπραβό, Κέιτ Γουόλς, Σαμουέλ Αρνόλντ, Μπρουνό Γκερί, Καμίλ Ροζα
Σύνοψη: Έχοντας βρει τη δουλειά των ονείρων της στο Παρίσι, η Έμιλι Κούπερ, στέλεχος μάρκετινγκ από το Σικάγο, πρέπει να συνδυάσει δουλειά, φιλίες και έρωτα στη νέα ζωή της.
INFO
Σειρά 10 επεισοδίων των 30΄περίπου
Προβάλλεται στο Netflix
Είδος: Κωμωδία, Αισθηματική
Χώρα: ΗΠΑ (2020)
Δημιουργός: Ντάρεν Σταρ
Παίζουν: Λίλι Κόλινς, Φιλιπίν Λιρόι Μποτιέ, Άσλεϊ Παρκ, Λουκά Μπραβό, Κέιτ Γουόλς, Σαμουέλ Αρνόλντ, Μπρουνό Γκερί, Καμίλ Ροζα
Σύνοψη: Έχοντας βρει τη δουλειά των ονείρων της στο Παρίσι, η Έμιλι Κούπερ, στέλεχος μάρκετινγκ από το Σικάγο, πρέπει να συνδυάσει δουλειά, φιλίες και έρωτα στη νέα ζωή της.
