Ήταν στη βιβλιοθήκη μου από το 2013 και δεν είχα διαβάσει τον «Κόσμο της Άννας» (εκδ. Λιβάνη) παρ’ όλο που τα δυο προηγούμενα του Γιοστέιν Γκάαρντερ «Ο κόσμος της Σοφίας» και το «Μυστήριο της τράπουλας» της δεκαετίας ’90 με είχαν συναρπάσει κατά κάποιο τρόπο.
Έχει ένα τρόπο ο Γκάαρντερ (για δέκα χρόνια καθηγητής φιλοσοφίας μέσης εκπαίδευσης) να γράφει εύπεπτα παραμύθια, τα οποία όμως σου θέτουν τις βάσεις να ψάξεις και να ανακαλύψεις τις φιλοσοφικές τάσεις και το νόημα της ζωής. Ξεκίνησε να γράφει βιβλία για παιδιά και εφήβους (απ’ ό,τι διαβάζω) και σήμερα εργάζεται ως συγγραφέας. Πολύ καλός.
Ξεπέταξα τον Κόσμο της Άννας, όχι μόνον ως ευκολότερο από τα δύο προηγούμενα, αλλά επειδή το περιεχόμενό του, μου φάνηκε γνωστό και οικείο, μου θύμισε τη νεαρή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ (γεννημένη 3/1/2003), που έγινε διάσημη και εξώφυλλο του ΤΙΜΕ το 2019 από τον αγώνα της για το κλίμα, που την οδήγησε να είναι το Δεκέμβριο του 2018 βασική ομιλήτρια στη Διάσκεψη Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή και τον Ιανουάριο του 2019 στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός. Ένα φαινόμενο της εποχής μας.
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα του Γκάαρντερ, η κύρια ηρωίδα, η Άννα, είναι ένα 16χρονο δυναμικό κορίτσι, που καλείται να διαχειριστεί ένα χάρισμα, το οποίο στο περιβάλλον της μοιάζει με πρόβλημα.
Όλα ξεκινούν όταν στα γενέθλιά της, η Άννα δέχεται ένα παράξενο δώρο: το μυστηριώδες δαχτυλίδι της γιαγιάς της. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό δώρο που θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Η επίδραση του δαχτυλιδιού στη ζωή της, θα την προβληματίσει, θα την εξοργίσει αλλά και θα την κάνει να αφυπνιστεί για κεφαλαιώδη ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα, βασικότερα των οποίων: το περιβάλλον και η κλιματική αλλαγή.
Η Άννα θα βιώσει παράξενες καταστάσεις, σχεδόν μεταφυσικές που αποτελούν και την αλληγορία του μυθιστορήματος, αλλά όλες συγκλίνουν σ’ αυτό που αποκαλούμε καταστροφή της φύσης που μας περιβάλλει και του περιβάλλοντος γενικότερα.
Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που δεν θα πρέπει να λείπει από μια «παιδική» βιβλιοθήκη και αφού προηγουμένως έχει διαβαστεί από τους μεγαλύτερους, «που κλέβουν το μέλλον των παιδιών τους», όπως έχει δηλώσει και η Γκρέτα Τούνμπεργκ αναφερόμενη κατά πρώτον στους γονείς της, που μάλιστα «τους έκανε να αισθάνονται ένοχοι» για το κλίμα και την κλιματική αλλαγή. (Βικιπαιδεία)
