17η μέρα που είμαι κλεισμένος στο σπίτι και πρωί-πρωί η Σούζυ μας ενημέρωσε ότι χιονίζει στα ορεινά του νομού Αττικής. Κοιτάω το θερμόμετρο έξω και μου δείχνει 6 βαθμούς Κελσίου. Δεν πάω πουθενά σκέφτομαι, ενώ βλέπω την κίτρινη σκόνη από τα πεύκα, να έχει καλύψει όλες τις επιφάνειες της βεράντας.
Κουπαστές, κάγκελα, γλάστρες, τραπέζι και πολυθρόνες, από τις οποίες έχουμε βγάλει τα υφάσματα. Αλλά, και να ήθελα να βγω υπάρχει η απαγόρευση λόγω του κορωνοϊού. Θα μπορούσα όμως να κάνω μια βόλτα γύρω στο τετράγωνο, αλλά η κίτρινη σκόνη θα μου φέρει φτέρνισμα και φοβάμαι ότι μόλις με ακούσουν οι άνθρωποι της Εθνοφρουράς θα με συλλάβουν. Αλλά τι λέω; Εθνοφρουρά υπάρχει μόνο στα αμερικανικά blockbuster. Τέλος πάντων, δεν είναι καιρός για βόλτα. Είναι για χουζούρι και γράψιμο. Δεν σου το έχω πει, αλλά έχω βάλει μπροστά ημερολόγιο και γράφω τι συμβαίνει κάθε μέρα. Γι’ αυτό άλλωστε ξέρω ότι διανύω τη 17η ημέρα της απομόνωσής μου.
* * *
Τώρα θα με ρωτήσεις τι γράφω στο ημερολόγιο, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει; Αφού ο ιός τις έκανε να φαίνονται όλες ίδιες ίσως να έχεις δίκιο. Χθες ρώτησα την Αθηνά πόσο του μηνός έχουμε και μου είπε επτά και δεν ήπια το σαλοσπίρ μου που το πίνω τις ζυγές μέρες και έτσι το έχασα, διότι σήμερα έχουμε Τρίτη 7 Απριλίου που γράφω. Καμιά φορά μπερδευόμαστε, αλλά δεν χάνουμε και το κουράγιο μας. Έτσι; Το πρωί κάνουμε τη γυμναστική μας όπως «όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο» που την αποκαλούσαμε Σουηδική. Ύστερα εγώ κάθομαι στο γραφείο μου και γράφω ακούγοντας μουσική από το Κόσμος FM με τον Προκόπη Δούκα (σήμερα έχει βάλλει Μπίλι Χάλιντεϊ, ό,τι πρέπει με το ψιλόβροχο έξω), την ίδια ώρα που η Αθηνά (μεταξύ κουζίνας, κρεβατοκάμαρας, σαλονιού, πλυντηρίου, σιδερώματος και μπράβο της) ακούει Πορτοσάλτε και ευτυχώς δεν έχει πορτοσαλτάρει ακόμα. Τον ακούει και κατόπιν μου φέρνει τα νέα από τον Άδωνη Γεωργιάδη και τη Φωτεινή Πιπιλή που είναι τακτικοί συνεργάτες του και του κάνουν αντικειμενική ενημέρωση.
* * *
Το απόγευμα, πίνουμε το τσάι μας μαζί με τον κ. Τσιόδρα και είναι η μοναδική φορά της ημέρας που ακούμε για τον κορωνοϊό, διότι εμένα μου σφίγγεται η καρδιά και δεν κάνει. Στη συνέχεια βλέπουμε πάλι την «Κόρη μου τη σοσιαλίστρια» και εγώ λέω τις ατάκες του Παπαμιχαήλ, ενώ η Αθηνά της Αλίκης (έχουμε γίνει εξπέρ) και κατόπιν ευχαριστημένοι που δεν βήξαμε και δεν είχαμε πυρετό ούτε σήμερα, πάμε για ύπνο. Το άλλο Σάββατο σου έχω κι άλλα….
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη χθεσινή έντυπη Αμαρυσία)