Διάβαζα το κείμενο του απολογισμού που οι Γιάννης Δραγασάκης, Θοδωρής Δρίτσας και Αριστείδης Μπαλτάς κατάθεσαν στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια «εξαντλητική αποτίμηση» της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς τις εκλογικές νίκες, τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, τη διαπραγμάτευση, το δημοψήφισμα, το κυβερνητικό έργο, τη λειτουργία του κόμματος και την εκλογική τακτική. Πόσα πράγματα δεν είχαν αντιληφθεί οι Συριζαίοι μέσα στα 4,5 χρόνια που συνδιοίκησαν με τους ΑΝΕΛ… Πόσα έγραφα εδώ και γινόμουν αντιπαθητικός…
* * *
Επιλέγω την ανάλυση της εκλογικής ήττας, βασική αιτία της οποίας θεωρούν το 3ο Μνημόνιο. Αντιγράφω: «Το πλαίσιο όπου μπορούσε να ξεδιπλωθεί η κυβερνητική στρατηγική προσδιορίστηκε κατά βάσιν από το ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε υπογράψει μνημόνιο». Τραγικό.
* * *
Αντιγράφω: «Μπορεί να ήταν εμφανές σε όλους ότι αυτή είχε εξαναγκαστεί να το υπογράψει, χωρίς να συμφωνεί και χωρίς να το υιοθετεί, μπορεί αυτό να είχε όντως ηπιότερες κοινωνικές επιπτώσεις από τα προηγούμενα, μπορεί η νέα κυβέρνηση όντως να προσπάθησε με νύχια και με δόντια να απαλύνει παλιά και νέα βάρη, μπορεί να σεβάστηκε απόλυτα τους δημοκρατικούς κανόνες και να προστάτευσε τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, μπορεί να καλλιέργησε άλλες συμπεριφορές και άλλο δημόσιο ήθος ή να προσέδωσε άλλο ύφος στους τρόπους διακυβέρνησης, αλλά μολαταύτα υπέγραψε Μνημόνιο»! Απίστευτο: 82 λέξεις καλών προθέσεων και 4 λέξεις «αλλά μολαταύτα υπέγραψε Μνημόνιο».
* * *
Συμπερασματικά, λίγο πιο κάτω, υπογραμμίζουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν «μια ακόμα μνημονιακή κυβέρνηση»! Μοναδικό.
* * *
Ανακαλύπτοντας τη Μεσαία Τάξη παραδέχονται την ολιγωρία που επέδειξαν και την άγνοιά τους για το «ποια υπήρξε διαχρονικά και ποια είναι σήμερα η θέση της στον κοινωνικό σχηματισμό, σε τι κατηγορίες διαιρείται αυτή, ποιές είναι οι ιδεολογικές ορίζουσες και ποιες οι προσδοκίες κάθε κατηγορίας και πώς μπορεί να συμπτυχθεί συγκεκριμένα το κοινωνικό μέτωπο που επιδιώκει να εκπροσωπεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ». Βρισκόντουσαν εκτός τόπου και χρόνου.
* * *
Αναρωτιέμαι, με τι ασχολούντο οι άνθρωποι; Έβλεπαν σοβιετικές ταινίες στο κανάλι της Βουλής; Ήσαν κολλημένοι στη διάκριση νομενκλατούρας και προλεταριάτου;
* * *
Επίσης, εντόπισαν λάθη και στην εκλογική τακτική τους. Είχαν υποτιμήσει (αντιγράφω τη διατύπωσή τους) «τη συγκρότηση από τα κάτω, εν πολλοίς σιωπηλά, του πλατιού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου». Τέλος, είχαν απαξιώσει τις δημοσκοπήσεις διότι τις θεωρούσαν λανθασμένες. «Μορφή αυτάρκειας που αγγίζει την αλαζονεία» γράφουν ως επίλογο αυτής της διαπίστωσης. Εγώ τώρα, τι να προσθέσω;
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία 15/2/2020)