Κάηκαν στο χυλό με την κακοκαιρία Ζηνοβία και φύσηξαν το γιαούρτι με την κακοκαιρία Ηφαιστίων, η οποία τελικά ήταν πιο ήπια, όπως ευγενής και ήπιος ήταν και ο στενός φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τον οποίο πήρε το όνομά της. Διότι ο Ηφαιστίων ήταν μαθητής των Αριστοτέλη και Ξενοκράτη, ενώ είχε υπάρξει και υποστηρικτής της προσπάθειας του Αλεξάνδρου στο να αναμείξει τους Ελληνικούς με τους Περσικούς τρόπους.
* * *
Διασχίζοντας τη Ελλάδα την ημέρα των Θεοφανείων, επιστρέφοντας από τη λίμνη Κερκίνη και μέχρι τη Λάρισα που ο καιρός ήταν αίθριος με χαμηλές βέβαια θερμοκρασίες, βλέπαμε παντού δεξιά και αριστερά στην Εθνική Οδό τα σχετικά μηχανήματα (εκχιονιστικά, αλατιέρες και άλλα) παραταγμένα, ενώ κάθε λίγο και λιγάκι μας προσπερνούσαν περιπολικά της Αστυνομίας. Αυτό μας καθησύχαζε όλους.
* * *
Μετά τη Λάρισα που άρχισε να συννεφιάζει και από τη Λαμία περίπου -που άρχισε να ψιλοβρέχει- μέχρι τη λεωφόρο Αθηνών είσοδο της πρωτεύουσας, τα μπλε και τα κόκκινα φώτα από τις οροφές των οχημάτων της Αστυνομίας μάς συντρόφευαν μέσα στην υγρή και απειλητική σκοτεινιά.
* * *
Τελικά η Εθνική Οδός Αθηνών - Λαμίας δεν αποκλείστηκε, τουλάχιστον μέχρι τις επτά το απόγευμα που φτάσαμε στην Αθήνα, με ένα πούλμαν 19 θέσεων, πολύ σύγχρονο και κατάλληλο για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των έντεκα ταξιδιωτών του χειμώνα, που μόνο κακοκαιρία δεν βιώσαμε, αλλά ένα ψυχρό φθινόπωρο, θα έλεγα.
* * *
Μας έμεινε ο πανικός από τα δελτία ειδήσεων, ο οποίος μας ανάγκασε να έχουμε όλοι από μια αποσκευή παραπάνω κατά την επιστροφή μας. Μια τσάντα με «ξηρά τροφή» όπως λέγαμε στο στρατό. «Να πάρουμε τυροπιτάκια και σπανακοπιτάκια μη μας κόψει η πείνα», έλεγε η μια. «Να πάρουμε και σοκολάτες που δίνουν ενέργεια», η άλλη. «Ναι και κάποια νερά παραπάνω μη διψάσουμε» η τρίτη. Να, η μια χειραποσκευή επιπλέον.
* * *
«Λες να κολλήσουμε πολλή ώρα;» ανησυχούσε η τέταρτη. «Εγώ κάποτε έμεινα στη Μαλακάσα πέντε ώρες, από τις έξι το απόγευμα μέχρι τις έντεκα τη νύχτα» την τρόμαξα με μια εμπειρία που είχα περιγράψει πάλι από αυτή τη στήλη. «Μη κακομελετάτε κύριε Άγγελε», με αποπήρε η πέμπτη.
* * *
Αλλά εγώ δεν είχα κακομελετήσει. Είμαστε βλέπεις δεκατρείς (13) συνολικά οι επιβαίνοντες: εννέα γυναίκες και τέσσερις άντρες (συμπεριλαμβανομένου του οδηγού και του αρχηγού της αποστολής). Αυτό ούτε που το είχα αναφέρει στην παρέα. Με τέτοιο πανικό από τα ΜΜΕ θα μπορούσαμε να μην είχαμε ξεκινήσει την εκδρομή, αν υπήρχε ένας προληπτικός. Πού να ξέρεις;
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη σημερινή έντυπη Αμαρυσία)
