Από τα πρώτα πλάνα της ταινίας, χωρίς να το θέλω «μπήκα σε αναμονή» να δω από κάπου να ξεπετάγονται εξωγήινοι. Έβλεπα ταινία του Ρόλαντ Έμεριχ και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ξεκινούσε με τον αιφνιδιασμό των αμερικανών στο Περλ Χάρμπορ από την επίθεση των γιαπωνέζων. Με αιφνιδίασε εξίσου. Στη συνέχεια, και μετά από την τραγωδία που βίωσα στο λιμάνι, είδα τα αμερικανάκια να μασάνε τσίχλες και να είναι έτοιμα να πολεμήσουν για να πάρουν το αίμα τους πίσω.
Το χρονικό άλμα με σοκάρισε. Έβλεπα τη «Ναυμαχία του Μίντγουεϊ», αλλά όχι εκείνη του 1976 με τον Τσάρλτον Ίστον και τον Χένρι Φόντα, που ήταν το δεύτερο φιλμ που είχε γυριστεί με το σύστημα Sensurround. Το πρώτο ήταν ο «Σεισμός» του 1974, πάλι με τον Τσάρλτον Ίστον και τα είχα δει αμφότερα στον Απόλλωνα της οδού Σταδίου, σήμερα μνημείο βανδαλισμών.
Το Sensurround τότε, ήταν ένα ηχητικό σύστημα χάρη στο οποίο με κάθε έκρηξη βόμβας τα καθίσματα στην αίθουσα δονούνταν και δημιουργούσε την αίσθηση στους θεατές ότι η βόμβα έπεφτε κάπου εκεί κοντά. Δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε. Μάλλον ήταν κοστοβόρο για τους αιθουσάρχες. Νεανικές αναμνήσεις…
Επανέρχομαι, στο σημερινό «Μίντγουεϊ», το οποίο εκτός από το γεγονός ότι υπερέχει των προαναφερθέντων φιλμ εξαιτίας της ψηφιακής εικόνας, που κάνει εξαιρετικά θεαματικές τις πτήσεις και τους βομβαρδισμούς, δεν προσφέρει τίποτα στον θεατή. Έχει ένα θέμα κινηματογραφικά παλιομοδίτικο με γενναία παιδιά, που πήγαν στον πόλεμο και παρασημοφορήθηκαν εφόσον επέζησαν, ή πέθαναν ηρωικά δημιουργώντας οδύνη στις οικογένειές τους και εύκολο μελό στους θεατές.
Σήμερα, αυτά τα συναισθήματα προκαλούνται (παράλληλα και με συναισθήματα αντιπάθειας από άλλη κατηγορία θεατών), όταν ο κόσμος παρακολουθεί τα «γενναία» αμερικανάκια, μασώντας χόρτο αντί για τσίχλες, κυρίως να σκοτώνονται παρά να σκοτώνουν στο Ιράν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Αν δε επιβιώνουν, ο θεατής τα βλέπει να επιστρέφουν με τέτοια ψυχικά τραύματα, που στέλνονται αμέσως στους ψυχαναλυτές και ψυχοθεραπευτές, Άπειρες οι ταινίες. Τι να πρωτοθυμηθούμε…
Κατόπιν τούτου, το φιλμ του Έμεριχ (Ημέρα Ανεξαρτησίας, Γκοτζίλα, Μετά Την Επόμενη Μέρα, 2012, Λευκός Οίκος Η Πτώση) δεν σώζεται από το γεγονός ότι παίζουν ο Γούντι Χάρελσον, ο Ντένις Κουέιντ, ο Άαρον Έκχαρτ και άλλοι νεώτεροι, όσο άρτιο και θεαματικό να είναι.
Και ένα ανέκδοτο από τους υπότιτλους: Σε μια στρατιωτική αναφορά που δίνεται σε ανώτερο αξιωματικό, αναφέρει ο κατώτερος ότι ο στόλος έχει και ένα cruiser (καταδρομικό, δηλαδή) και στους υπότιτλους το cruiser μεταφράζεται ως «θαλαμηγός». Να το διαβάσει ο πιτσιρικάς που έχει πάει να δει την ταινία και να νομίζει ότι στους στόλους συμμετέχουν και… θαλαμηγοί. (Κριτική μου στο myfilm.gr)
INFO
Προβάλλεται από 12/12/19
Είδος: Δράσης, Πολεμική, Ιστορική, Δράμα
Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Έμεριχ
Παίζουν: Εντ Σκράιν, Μάντι Μουρ, Λουκ Έβανς, Πάτρικ Γουίλσον, Γούντι Χάρελσον, Ντένις Κουέιντ, Άαρον Έκχαρτ, Νικ Τζόνας
Σύνοψη: Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ εξιστορεί μία από τις πιο φημισμένες μάχες μεταξύ του αμερικανικού και ιαπωνικού στόλου, που έδωσε στις αμερικανικές δυνάμεις το προβάδισμα στο μέτωπο του Ειρηνικού στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αφηγείται την ιστορία των αξιωματικών και των στρατιωτών, που χρησιμοποίησαν το ένστικτο τους, το σθένος τους και τον ηρωισμό τους για να νικήσουν τον εχθρό, παρά τις αντίξοες συνθήκες. (Διανομή: Tanweer)
